Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Μια αυτοσχέδια ιδεολογική περιχαράκωση


Επειδή οι χιλιάδες των θαυμαστών μου εξέφρασαν απορίες ως προς την ιδεολογική μου ταυτότητα, αναγκάζομαι να δηλώσω ότι πέραν από το γεγονός ότι ‘it beats left’ δεν έχω να σας πω κάτι συνταρακτικό. Δεν έχω, ούτε είχα ποτέ κομματική ταυτότητα. Πέρα από 5-6 χρόνια έντονης πολιτικής δράσης στο Πανεπιστήμιο (1975-1981) στο ιδεολογικό περιβάλλον της τότε new-left (όχι τους Τροτσκιστές) δεν έχω άλλα ‘παράσημα’.

Αν θέλετε ντε και καλά ιδεολογικό πλαίσιο τότε ψάξτε με μεταξύ Μπακούνιν, Ρόζας, Έγκελς και Καρόλου (βέβαια), Black Panthers, Baader Meinhoff etc etc. Μου αρέσει ιδιαίτερα ο Κορνήλιος, κι αυτός ο Ζίζεκ μου είναι κάπως συμπαθής ο μπαγάσας, αν αυτό σας βοηθά κάπου.
Δεν θα με βρείτε μέσα στην παραδοσιακή αριστερά (μου προξενεί βαθύτατη και ενστικτώδη απέχθεια) ούτε στους πράσινους (α πα πα πα).

Είμαι πρόθυμος για μεγάλα ρίσκα και πραγματική συμμετοχή αν δω ότι αξίζει τον κόπο και αντιπαθώ την «ιδεολογική καθαρότητα».
Μου αρέσει ιδιαίτερα η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης αλλά όχι αυτό το έκτρωμα που υπάρχει τώρα.
Εννοώ την παγκοσμιοποίηση ως ελεύθερη επικοινωνία σε όλα τα επίπεδα ανάμεσα σε τοπικές κοινωνίες που αυτοδιοικούνται και ευημερούν.
Επίσης, αν και υπήρξα για πολλά χρόνια κάτι σαν «αφεντικό», το ταξικό μου μίσος έχει από καιρό μετατραπεί σε ταξική συνείδηση.

Ά! Και κάτι τελευταίο, έχω να ψηφίσω από την εποχή των παγετώνων.

Επειδή βλέπω τι έγραψα και μπερδεύτηκα κι εγώ, θέλω να μου πείτε κάποιος: τι είμαι;
.
ΥΓ. Αν σκεφτώ κι άλλα, θα επανέλθω συμπληρωματικά J
.

Στοιχηματίζω σ' αυτό που δεν γνωρίζω - Φωτεινή Τσαλίκογλου


.

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Πάμε Σύνταγμα κύριε Λένιν;


Πιθανόν να μην είναι τα πράγματα τόσο μαύρα όσο τα βλέπω, άλλωστε δεν κατέχω κατάλληλο θεωρητικό υπόβαθρο για την λεπτομερή ανάλυση του, για μένα ιδιαίτερα θετικού, φαινομένου «Σύνταγμα». Η παραδοσιακή αριστερά(*) με ξεπερνά, αφού βαθμολογεί (χαιρέκακα;) τα πάντα κάτω από την βάση.

Θα σταθώ μόνο στην πιθανότητα να πέσει η κυβέρνηση λόγω της πίεσης από το Σύνταγμα. Ναι πιθανόν να πέσει. Εγώ δίνω ένα 15%. Και μετά; Θα αναλάβει ποιός; Ο αντιμνημονιακός (sic) αγωνιστής κος Σαμαράς; Η κόρη Δρακουμέλ που ξερογλείφεται για επάνοδο, μιλώντας αδιάκοπα με τα παιδιά από το USA; Ο σερ Μαρκεζίνης και οι συν αυτώ(**); Η αριστερά που απλώς δεν έχει δυνατότητα να δράσει ως πόλος εξουσίας; Ποιός;

Ακόμα και μια κυβέρνηση συνεργασίας θα ήταν καταδικασμένη αφού, εκ’ των πραγμάτων, το μεγαλύτερο τμήμα της θα αποτελούνταν από ΝΔ, ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ με ολίγη Ντόρα και κάμποσο λα.ο.σ και τον Αλέξη να προσπαθεί να ξεπεράσει τον «εαυτό» του σχήματος που εκπροσωπεί. Γνωστά πρόσωπα, γνωστές πρακτικές.

Ίσως τα πράγματα να είναι πολύ χειρότερα από όσο νομίζουμε …

Αδιέξοδο; Ή μήπως είναι ώρα να πάρουν οι πολίτες τα πράγματα στα χέρια τους; Πώς όμως; Πώς;

Σας χαιρετώ τώρα διότι πρέπει να κατέβω, όπως κάθε μέρα, στο Σύνταγμα.

(*) μήπως, πλέον, κατ’ ευφημισμό;
(**) μια έξαλα νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ‘σωτήρων’ αποτελεί -δυστυχώς- υπαρκτή πιθανότητα
.

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Ένα καθόλου πρωτότυπο κείμενο


Το σύνολο των Δημοσίων Υπαλλήλων κατά την απογραφή που πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 12 Ιουλίου έως και 23 Ιουλίου 2010 ήταν 768.009 άτομα.
Ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ είναι σήμερα 21.627.
Το συνολικό ετήσιο κόστος μισθοδοσίας των ανθρώπων αυτών, με ασφάλιση, εισφορές κλπ είναι 1,2 δις ευρώ.
Επομένως ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που πληρώνονται από το δημόσιο είναι με βάση τα τελευταία στοιχεία 789.636.
Αυτό ως ποσοστό επί του Ελληνικού εργατικού δυναμικού που είναι 4.900.000, βρίσκεται στα επίπεδα του 16,5% και είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη.

Το ετήσιο κόστος μισθοδοσίας ΚΑΙ συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων μαζί με αυτό των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ είναι περίπου 23 δις ευρώ, επίσης από τα χαμηλότερα της Ευρώπης.
Τα σώματα ασφαλείας στις 31/12/2010 ήταν 71.446 αυτό αποτελεί το υψηλότερο δείκτη ανά 10.000 κατοίκους στην Ευρώπη, και έναν από τους υψηλότερους παγκόσμια (δείτε αν θέλετε κι εδώ). Ακούσατε κάτι περί μείωσης; Όχι ! Γιατί άραγε;
Οι παπάδες στις 31/12/2010 ήταν 10.421.
Οι στρατιωτικοί, εκτός των εφέδρων, στις 31/12/2010 ήταν 82.897.

Επομένως έχουμε ένα σύνολο περίπου 164.000 υπαλλήλων οι οποίοι ως ποσοστό επί του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων είναι ένα απίστευτο 20% (!) Από τα μεγαλύτερα αντίστοιχα ποσοστά στην Δύση, για το οποίο δεν μιλά κανείς, ούτε για μείωση προσωπικού, ούτε για μείωση μισθών ! Γιατί άραγε;

Πρέπει να προσέξουμε όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε για το τι συμβαίνει σήμερα στην χώρα, ώστε να αντιληφθούμε πως η επίθεση που έντεχνα ενορχηστρώνεται από την κυβέρνηση και την πλειοψηφία των ΜΜΕ εναντίων των δημοσίων υπαλλήλων δεν έχει καμία γνήσια και λογική βάση. Αποτελεί μια από τις εκφάνσεις της πολιτικής των ελίτ που στρέφεται σε κάθε τι κοινό, σε κάθε τι που αντιστρατεύεται ή δυσκολεύει τον πολλαπλασιασμό του ιδιωτικού κέρδους. Σε κάθε τι που εν δυνάμει μπορεί να αποτελέσει βάση και πρόσφορο έδαφος για την ισχυροποίηση και ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών.

Οι θέσεις αυτές που βασίζονται στην ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού είναι οι ίδιες που επιστρατεύονται τα τελευταία χρόνια με επιμονή ώστε να πεισθεί το ευρύ κοινό ότι ακόμη και η δημόσια περιουσία αποτελεί βαρίδι στην ανάπτυξη, όπως φυσικά την εννοούν οι επίγονοι του Ρήγκαν και της Θάτσερ. Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοιου είδους προοπτικές σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων μεθοδεύονται και υποστηρίζονται από όλα σχεδόν ανεξαίρετα τα καθεστώτα στην ΕΕ, όπου ανάγονται στα υπέρτατα μέτρα και αντιμετωπίζονται ως οι πλέον αποτελεσματικές λύσεις για τα προβλήματα του Ευρωπαϊκού νότου (Ισλανδία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Ιταλία, Βέλγιο, Ισπανία).

Η κακή κατάσταση του Δημόσιου Τομέα και η χαμηλή παραγωγικότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων, για τα οποία ευθύνονται αποκλειστικά οι πολιτικές ελίτ που χρησιμοποίησαν (και χρησιμοποιούν) τους μηχανισμούς του Δημοσίου ως κομματικά γραφεία, γίνονται τώρα κεντρικό επιχείρημα στα χέρια του φταίχτη για να μας πείσει στην υποκριτική και υστερόβουλη λογική του «πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι».
Ακούσατε μήπως, πέρα από μειώσεις μισθών, συντάξεων και προσωπικού, κάποιο πραγματικό μέτρο οργανωτικό ή άλλο που θα οδηγούσε στην βελτίωση του δημόσιου μηχανισμού και την αναβάθμιση της παραγωγικότητας των υπαλλήλων του;

Στην πραγματικότητα δεν τους ενδιαφέρει να βελτιώσουν τίποτα. Επιθυμούν μόνο να ξετινάξουν τον δημόσιο πλούτο μέσα σε ένα όργιο κερδοσκοπίας. Ακόμη και ο Καλλικράτης, αυτό το θεσμικό τερατούργημα, στην ουσία του εκεί οδηγεί: στην παράδοση της κοινωνίας στα συμφέροντα των εσωτερικών και διεθνών οικονομικών ελίτ.
.

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Με το μνημόνιο αλλά χωρίς φόρους «για μια Ελλάδα νέα» μας είπε ο κος Σαμαράς


Διαβάζοντας την δήλωση του προέδρου της ΝΔ καταλαβαίνω τα παρακάτω:

(1)  Η συναίνεση με την τρόικα είναι δεδομένη και δηλώνεται με έντεχνο τρόπο μεν αλλά ξεκάθαρα, μιλώντας για «αποκρατικοποιήσεις», δηλαδή για λεηλασία της Δημόσιας Περιουσίας και «μείωση της σπατάλης», δηλαδή για υποβάθμιση έως εξευτελισμού των κοινωνικών Υπηρεσιών και Παροχών. Η αγωνία του κου προέδρου της ΝΔ για να πάρει το «χρίσμα» από τους «έξω» και το ΔΝΤ, ώστε να εξασφαλίσει στο εγγύς ή απώτερο μέλλον πιθανότητα πρωθυπουργίας είναι τόσο εξόφθαλμη που προκαλεί αηδία.
(2)  Η μόνη «διαφωνία» που διαφαίνεται να έχει ο κος πρόεδρος με το μνημόνιο είναι οι φορολογικοί συντελεστές και προς αυτή την κατεύθυνση καλεί, ως δεύτερος Κολοκοτρώνης ή Τσε Γκεβάρα, σε … αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου (sic). Ακόμα και αυτό το αίτημα όμως είναι στρεβλό και φρούδο αφού μιλά γενικά για μείωση των φόρων και όχι για δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών. Η «τάξη μας» και η σάπια οικονομική ελίτ πάνω από όλα ! Ακόμα και από την αξιοπρέπεια του προέδρου και την αξιοπιστία του κόμματός του.
(3)  Η πίεση που ασκείται στον πρόεδρο της ΝΔ από τους «έξω» και από το ΔΝΤ εκφράζεται στο εσωτερικό (α) με την καταχθόνιας σύλληψης έκθεση και υπερ-έκθεση του θηλυκού Δρακουμέν στα media που τον βλέπουμε να «αγωνιά», να «πασχίζει» και να «συμβουλεύει» (β) με την αξιοποίηση του γνωστού ακροδεξιού λαγού, επίσης Δρακουμενικής σύλληψης και κοπής. Το «αντίπαλον δέος» της κολλητής της Tzipi Livni και της Condoleesa Rice είναι το μαστίγιο, η πιθανή πρωθυπουργία το καρότο.

Είναι πραγματικά τραγικό να συνειδητοποιεί κανείς ότι η νοοτροπία, ο ρόλος και η ποιότητα των Ελλήνων πολιτικών και των ελίτ που αυτοί εκφράζουν και υπηρετούν, έμεινε ανεξέλικτος και απαράλλακτος από την εποχή του 1830. Ζόφος !
.

Οι νέοι βγήκαν στους δρόμους και ξαφνικά γέρασαν όλα τα κόμματα


Πρόσφατο άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ, τελείωνε με την παρακάτω παράγραφο:

[ Φραστικά αποφεύγουν να καταδικάσουν τις αυθόρμητες αυτές κινητοποιήσεις τα πολιτικά κόμματα. Στην πραγματικότητα όμως καθόλου δεν τις συμπαθούν. Τις θεωρούν ενόχληση, από την οποία δεν προσδοκούν να προσποριστούν κανενός είδους κομματικό όφελος. Δεν μπορούν να αγνοήσουν τόσο κόσμο, δεν μπορούν όμως ούτε και να τον κερδίσουν, γιατί είναι πολύ δύσκολο τέτοιοι πολίτες, εξοργισμένοι, να ψηφίσουν κάποιο κόμμα-πυλώνα του συστήματος εξουσίας. Γι' αυτό και στην πραγματικότητα περιμένουν με ανυπομονησία να φύγουν όλοι αυτοί από τις πλατείες και να γυρίσουν σπίτια τους! Το έγραψε η ισπανική «Ελ Παΐς» τόσο ωραία: «Οι νέοι βγήκαν στους δρόμους και ξαφνικά γέρασαν όλα τα κόμματα». ]

Θεωρώ ότι είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση που δείχνει σε μεγάλο βαθμό αυτό που συμβαίνει στα μυαλά των κομματανθρώπων. Ο πανάρετος σπεύδει να δει με καλό μάτι τις συγκεντρώσεις στις πλατείες, τα ντόπερμαν της δημοσιογραφίας σπεύδουν επίσης να πουν μπράβο στα παιδιά, οι πράκτορες του ΚΚΕ τηρούν μια περίεργη στάση σιωπηλής εχθρότητας, ένα τμήμα της Αριστεράς καταδικάζει τις εκδηλώσεις ως πολύ ζαχαρωμένες, ένα άλλο τμήμα της Αριστεράς τις βλέπει θετικά αλλά δεν ξέρει τι να κάνει μ’ αυτές. Ά ξέχασα … υπάρχει και μια δράκα δυσκοίλιων διανοούμενων που θεωρούν τις συγκεντρώσεις ως ένα είδος μάταιης ικεσίας ηλίθιων ικετών που δεν έχουν διαβάσει Λένιν ούτε Μπαντιού.

Συμπέρασμα; Οι πολίτες είναι μόνοι και πρέπει να αυτό-οργανωθούν αναδεικνύοντας νέους αντιπροσώπους (από «ηγέτες» πήξαμε), νέες μορφές λύσεων και διεκδικήσεων και νέα θεωρητικά εργαλεία κατανόησης και ανάλυσης αυτού που ζούμε και αυτού που θα θέλαμε να ζούμε. Είναι μακρύς, δύσκολος και ιδιαίτερα αμφίβολος ο δρόμος.

Υστερόγραφο προς απανταχού Λενινιστές: το ξύλο που πέφτει τώρα στην πλατεία της Μαδρίτης δεν είναι ιδεατό, είναι πραγματικό και δεν χτυπά πανό και σημαίες αλλά κορμιά μέσα στα οποία, τρεμοσβήνουν έστω, ιδέες και αξίες.
.

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Ελπίδα;


Μα, τόσος κόσμος !
Τόσοι γέροι, τόσοι νέοι, τόσοι Πολίτες.
Χωρίς ταμπέλα και πιστοποίηση κανενός πολιτικομάγαζου.
Χωρίς κρυμμένες σκέψεις και ιδιοτέλειες.



Αυτό είναι Ελπίδα.



-   Ξέρετε, εγώ ήμουν στο Πολυτεχνείο το ‘73. Όπως περιτριγύριζα σήμερα στο Σύνταγμα, άκουσα μια παρέα νέων να φωνάζει το σύνθημα: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία, η Χούντα δεν τελείωσε το ‘73». Αμέσως σκέφτηκα: εγώ ο ίδιος και η γενιά μου τι πετύχαμε μέσα στα τελευταία 38 χρόνια; Πόσο αλλάξαμε τα πράγματα;
     
     

    Όλος αυτός ο κόσμος, όλη αυτή η ευγενική, αλλά τόσο δίκαιη, διαμαρτυρία βρίσκεται εκεί χωρίς ισχυρή πολιτική εκπροσώπηση, χωρίς αποτελεσματικό πολιτικό έρεισμα. Το πλήθος, ως εύκολη, μάλλον, βορά στις κρεατομηχανές των τεχνικών της εξουσίας.
     
      

    Το ποσοστό των συμπολιτών που μπορούν με βάση την τρέχουσα πληροφόρηση και με βοηθό την κοινή λογική να έχουν μια, χοντρική έστω, εικόνα των παιχνιδιών που παίζονται την στιγμή αυτή στην πλάτη τους, είναι στην ουσία απειροελάχιστο.


Αυτό είναι Θλίψη.
.

Οι καριόλες - (πρόκειται απλώς για μεγάλα και αναπαυτικά κρεβάτια)


Τα διάφορα Δραχμανάκια συμφωνούν εσχάτως πολύ (μα πάρα πολύ), με τις θέσεις κορασίδος της γνωστής οικογενείας των Δρακουμέν η οποία σιγοντάρεται (μα είναι τόσο συγκινητικό …) από τον γνωστό σαλτιμπάγκο Καρατζαφιόρη. Το παλικάρι από την Καλαμάτα ονόματι Αντώνης ετοιμάζεται να υποκύψει (για την Ελλάδα ρε γαμώ το …) στον εκβιασμό των μιαρών κλεφτών και αρματολών της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ο δοτός (καλογυμνασμένος όμως …) αρχιψεύτης πράκτορας ΠΑΓ πλαισιωμένος από τον γνωστό συρφετό των ιδιοτελών Νενέκων υπαλλήλων του, ετοιμάζεται να δώσει την χαριστική βολή στην χώρα με την ανοχή (συνενοχή;) του ανωτάτου Άρχοντος. Ένα μεγάλο κομμάτι των πολιτών είναι πολιτικά εγκλωβισμένο από τους πράκτορες του ΚΚΕ. Ακόμη να καταλάβει η Αριστερά ότι δεν είναι ώρα για ευγένειες … Ωραία είναι στημένο το παιχνίδι. Ωραία …

Εμείς οι επίλοιποι τι κάνουμε Θυντρόφιθθες και Θύντροφοι; Τί;
.

Ratko Mladic


Οι δωσίλογοι λακέδες της δήθεν ενωμένης και δήθεν Ευρώπης, που προδίδουν όχι μόνο την ιστορία αλλά και το μέλλον των Σέρβων πολιτών, παρέδωσαν τον λαϊκό ήρωα Ratko Mladic στην εκδικητική μανία των political correct ιδεολογικών απογόνων του Ρήγκαν και της Θάτσερ. Άλλη μια ήττα για τους ανυποψίαστους (ακόμη) λαούς της Ευρώπης.
.

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

«Όλοι μαζί», ο α, ο β, ο κος Καρατζαφέρης … και … εγώ ! (θέλει η κόρη της Κρήτης)


Θέλει όμως (την επιστροφή στην πολιτική) με τόσο διαφανή και γλοιώδη τρόπο που μου προκαλείται ναυτία. Να περιμένει και αυτή λίγο ... δέκα χρόνια περίμενε ο Αντώνης. Μία σου και μία μου. Ας μην ανησυχεί όμως, θα την βοηθήσει το «κόμμα μπαλαντέρ» του μπαμπά της. Ο ΛΑΟΣ είναι εδώ !
.

Η κα Δαμανάκη, μας φόβισε


γι’ αυτό πρέπει να πληρώσουμε ευχαρίστως το φόρο που (θέλουν να ανακοινώσουν, αλλά) σκέπτονται να επιβάλουν στους  υψηλόμισθους (και προνομιούχους)  των €800-1000 τον μήνα,  και στους συνταξιούχους των ρετιρέ των €300-500 το μήνα (όχι την ώρα), προκειμένου να μην βγούμε από το ενιαίο κοινό νόμισμα του €υρώ.

δεν νομίζω ότι την έβαλε κανείς να κάνει αυτή τη δραματική δήλωση η κα Δαμανάκη.

τι την περάσατε.

(μιλώ πάντα για τους προνομιούχους του ιδιωτικού τομέα, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι θεσμικοί)

[ ανατύπωση από Ροΐδη Εμμονές ]
.


ΥΓ grsail: Μαρία! Είμαι αυτός που σου φώναζε σε μια σύνέλευση στη Νομική πρίν από κάπου 35 χρόνια, εκνευρίστηκες πολύ τότε βρε συντρόφισσα ... όμως, νο χαρντ φιλινγκς, σου αφιερώνω το στιχάκι:
που είσαι νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος; Έ; Πού είσαι ;
.



Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Οι διάβολοι


Η πωρωμένη ηγεσία της αιμοδιψούς 'αυτοκρατορίας' παρακολουθεί σύσσωμη την εν ψυχρώ εκτέλεση αόπλων ανθρώπων. Μετά το πέρας της σφαγής, όλοι δήλωσαν «εξαιρετικά χαρούμενοι» …
Πως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν άραγε οι πολίτες αυτής της χώρας που ανέχονται επί πολλές δεκαετίες ηγεσίες αυτού του επιπέδου; Πως; Ίσως με τον ίδιο τρόπο που χαρακτηρίζονται, ας πούμε, οι Έλληνες πολίτες που παρακολουθούν με απόλυτη απάθεια τα καταστροφικά μέτρα του δωσίλογου βλάκα. Έτσι !
.

Η «ανατροπή» του ΚΚΕ (ήμαρτον!)


Βέβαιο είναι ότι οι υπερσυντηρητικοί λακέδες που συντηρούν, λόγω της εξτρεμιστικής τους και πολύπλευρης ιδιοτέλειας, το συστημικό ΚΚΕ το οποίο υποσκάπτει με όλο και μεγαλύτερη ένταση και λύσσα τα συμφέροντα των πολιτών, εκφράζονται απόλυτα από το άρθρο του μόνιμα σκοταδιστικού Ριζοσπάστη με τίτλο «Κίνημα ανατροπής και όχι ενσωμάτωσης», το οποίο επιτίθεται  στο κίνημα των Ισπανών αλλά και στην Ελληνική αριστερά με τους γνωστούς ηλίθιους χαρακτηρισμούς περί οπορτουνιστών και τα τοιαύτα. Αν αντέχετε διάβάστε το.

Ότι δεν είναι ΚΚΕ είναι αναρχικοί, εξτρεμιστές (ακροαριστεροί) και οπορτουνιστές (sic), αυτό νομίζουν τα ανεγκέφαλα απολιθώματα του «κόμματος». Ότι όμως είναι ΚΚΕ είναι και σεχταριστικό, ιδιοτελές, σκοτεινό και βλαβερό για την πρόοδο των πολιτών και την δράση της Αριστεράς. Αυτό το δεύτερο όμως τους ξέφυγε, αφού ο Ιωσήφ δεν το είχε προβλέψει.

Ουδείς δεν είναι τόσο βλάξ ώστε να περίμενε ή να περιμένει την Δημοκρατία να ξεπροβάλλει ξαφνικά από κάποια πλατεία είτε αυτή είναι της Μαδρίτης είτε του Καϊρου. Από το σημείο αυτό όμως, μέχρι να ακυρώνουμε με έναν κενό και αλαζονικό τρόπο τις προσπάθειες των πολιτών να εκφράσουν – με όποιο τρόπο σήμερα μπορούν – την αντίθεσή τους σε ότι συμβαίνει στην Ευρώπη, η απόσταση είναι μεγάλη. Πολύ μεγάλη.

Τα «παιδιά» του Ριζοσπάστη και ο συγγραφέας του εν λόγω άρθρου που δεν έχει το θάρρος να το υπογράψει παρά μόνο με τα αρχικά Δ.Κ., θα προτιμούσαν ίσως οι Ισπανοί πολίτες να κάνουν μια γρήγορη παρέλαση με κόκκινα πανάκια και ομοιόμορφα (… αχρείαστα να είναι) ροπαλάκια και μετά να πάνε αμέσως στο σπίτι. Στο σπίτι γρήγορα διότι έξω κυκλοφορούν ανήσυχοι και αυθόρμητοι τύποι, έξω κυκλοφορούν το twitter και οι "οπορτουνιστές" … γρήγορα πίσω στο μαντρί κόκκινα (ή μήπως ροζ;) προβατάκια μου. Στο μαντρί !
.

it beats left there



Lyrics ©2001 Rammstein.
Kann man Herzen brechen
können Herzen sprechen
kann man Herzen quälen
kann man Herzen stehlen
Sie wollen mein Herz am rechten Fleck
doch seh ich dann nach unten weg
da schlägt es links
Können Herzen singen
kann ein Herz zerspringen
können Herzen rein sein
kann ein Herz aus Stein sein
Sie wollen mein Herz am rechten Fleck
doch seh ich dann nach unten weg
da schlägt es links
links zwo drei vier
Kann man Herzen fragen
ein Kind darunter tragen
kann man es verschenken
mit dem Herzen denken
Sie wollen mein Herz am rechten Fleck
doch seh ich dann nach unten weg
da schlägt es in der linken Brust
der Neider hat es schlecht gewusst
Links zwo drei vier



Unofficial Translation ©2003 Jeremy Williams.
Can you break hearts
can hearts speak
can you torture hearts
can you steal hearts
They want my heart on the right spot
but then I look below
it beats left there
Can hearts sing
can a heart burst
can hearts be pure
can a heart be made of stone
They want my heart on the right spot
but then I look below
it beats left there
left two three four left *
Can you ask hearts
(can you) carry a child **
can you give it away
(can you) think with your heart
They want my heart on the right spot
but then I look below
it beats there in the left breast
the envious have not known it well
Left two three four left

* "Left two three four" is as in an army chant for marching.
** "Ein Kind unter dem Herzen tragen" literally means "to carry a child under the heart" and is an idiom in German that means "to be pregnant".

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Ο Jean-Claude Juncker και η ψυχοπαθολογία του πολιτικού σουρεαλισμού


Ο πρόεδρος του Eurogroup (σσ. είναι η σύνοδος των Υπουργών Οικονομικών των χωρών της ΕΕ που έχουν νόμισμα το ευρώ, δηλαδή ανήκουν στην ευρωζώνη), Jean-Claude Juncker, θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη υπηρεσία κοινής αποδοχής επιφορτισμένη με την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων της στα πρότυπα του μηχανισμού που διαμορφώθηκε για την οργάνωση και την εκτέλεση των ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Μάλιστα ο Juncker συμπλήρωσε ότι η υπηρεσία αυτή θα πρέπει να στελεχωθεί από διεθνείς εμπειρογνώμονες, προκειμένου να εξασφαλίσει έναν ικανό βαθμό ανεξαρτησίας δεδομένου ότι, όπως επιθυμεί ο ίδιος, το Ελληνικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων θα πρέπει να υλοποιηθεί υπό την απ’ ευθείας εποπτεία και τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σαν να μη έφθαναν αυτά ο Juncker δήλωσε ότι τα έσοδα από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα θα πρέπει να υπερβούν τον σημερινό στόχο των 50 δις ευρώ όπως επίσης και να εγκαταλειφτεί κάθε σχέδιο ή σκέψη για πιθανή αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους.

Αν πρόκειται απλώς για ένα μπαράζ «δηλώσεων σκοπιμότητας» τότε αποδεικνύεται πόσο αλαζόνες και εξ’ αυτού βαθύτατα ηλίθιοι είναι οι ευρω-ηγέτες τύπου Juncker αφού δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί ότι τέτοιου είδους δηλώσεις όχι μόνο δεν πείθουν κανέναν, αλλά αντίθετα επιτείνουν το κακό κλίμα στο επίπεδο των διαβόητων «αγορών» και υπονομεύουν ακόμη περισσότερο την ήδη κακή ψυχολογία των ευρωπαίων πολιτών (και φυσικά όχι μόνο των Ελλήνων), ενσπείροντας πρόσθετους προβληματισμούς και ανασφάλεια.

Ο κος Juncker δεν αντιλαμβάνεται:
(α) πόσο κακό προηγούμενο θα αποτελούσε μια τέτοια κίνηση για τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ
(β) πόσο εκτεθειμένη θα άφηνε την Ελλάδα ένας τέτοιος μηχανισμός στις ορέξεις του διεθνούς κεφαλαίου στην προσπάθειά του να αποκτήσει πόρους με τιμές «κοψοχρονιά»
(γ) πόσο μεγάλο θα ήταν το τραύμα στην ήδη δοκιμαζόμενη σκληρά Ελληνική εθνική κυριαρχία
(δ) πόσο πιο κοντά θα ερχόταν η πιθανότητα ανεξέλεγκτης και ανεπίστρεπτης κοινωνικής έκρηξης στην Ελλάδα
(ε) πόσο γελοία φαίνεται η θέση του για υπέρβαση του στόχου των 50 δις όταν και τα μικρά παιδιά ακόμη αντιλαμβάνονται ότι ένας τέτοιος στόχος είναι εξωπραγματικός και παντελώς ανέφικτος για πάρα πολλούς λόγους

Στην περίπτωση που ο κύριος Juncker πραγματικά πιστεύει αυτά που λέει, τότε βρισκόμαστε πλέον στην σφαίρα του πολιτικού σουρεαλισμού. Τέτοιες θέσεις αποδεικνύουν ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες, και μάλιστα αυτοί που κατέχουν ανώτατες θέσεις, όχι μόνο είναι εκτός τόπου και χρόνου, όχι μόνο κατέληξαν να εκπροσωπούν μια σχεδόν φαιδρή πλέον μορφή πολιτικού εξτρεμισμού, αλλά είναι και απολύτως επικίνδυνοι για την Ευρώπη και τους πολίτες της όντας πια από την φύση και την θέση τους εχθροί της Ευρωπαϊκής ενοποίησης και καταστροφείς κάθε ελπίδας για ομαλή υπερπήδηση των τεράστιων εμποδίων που ορθώνονται μπροστά στην προσπάθεια εξασφάλισης θετικού μέλλοντος για την Ευρωπαϊκή Οικονομία.

Οι δύο αυτές εκδοχές έχουν πολλές ομοιότητες με τον μύθο της Σκύλλας και της Χάρυβδης που αν συνδυαστεί με την έλλειψη μηχανισμού εκπροσώπησης και σύγχρονου ιδεολογικού υπόβαθρού που κατατρύχει τους πολίτες της Ευρώπης, οδηγεί οποιονδήποτε σκέφτεται με την λογική να συνειδητοποιήσει πόσο αδύνατη είναι κάθε πρόβλεψη σχετικά με το μέλλον που αναμένει την Ευρώπη μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια ή ακόμη και μήνες. Πόσο μάλλον όταν πολιτικοί νάνοι τύπου Juncker εξακολουθούν να καταλαμβάνουν κρίσιμες θέσεις μέσα στην ιεραρχία των Βρυξελλών.
.

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Φάμπρικες ενοχοποιήσεων με τις πλάτες της «δικαιοσύνης» ;


Παραθέτω το κείμενο της Γεωργίας Δάμα που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία την Δευτέρα 16 Μαΐου, σχετικά με την εντελώς αδικαιολόγητη σύλληψη αλλά και προ-φυλάκιση στον Κορυδαλλό του φοιτητή Φώτη Δήμου.
Τα προβληματικά και εξτρεμιστικά στοιχεία με τα οποία έχουν - συνειδητά; - επανδρωθεί τα σώματα ασφαλείας (sic) πληγώνουν την ήδη επιβαρυμένη κοινωνία, στήνοντας φάμπρικες ενοχοποιήσεων και εξασκώντας παράνομη, αχρείαστη και χυδαία βία.
Την φυλάκιση, παρά τα συντριπτικά αποδεικτικά της αθωότητάς του στοιχεία, πρότεινε η εισαγγελέας, αποδεικνύοντας ότι το Πανεπιστήμιο δεν αρκεί για να μας κάνει ανθρώπους και ένα πτυχίο νομικής δεν αρκεί για να κάνει τους πατεράδες μας υπερήφανους και τους συμπολίτες μας ασφαλέστερους. Παρακάτω το κείμενο:
--
Ο 21χρονος Φώτης Δήμου, που τελείωνε την πτυχιακή του στο ιατρικό εργαστήρι των ΤΕΙ Αθηνών, προφυλακίστηκε μετά την πορεία της περασμένης Τετάρτης.
Οπως περιγράφει, «στις 11 το πρωί, μαζί με τους Βασ. Αθανασόπουλο, Δημ. Αλεξίου και Δημ. Λάμπρη φύγαμε με το αυτοκίνητο από το Γαλάτσι, το αφήσαμε στην Πανόρμου και μπήκαμε στο Μετρό. Οταν βγήκαμε, πέρναγε η πορεία του ΠΑΜΕ. Κατεβήκαμε τη Σταδίου ψάχνοντας για γνωστούς. Γινόταν χαμός, δεν βρίσκαμε κανέναν. Μπήκαμε στο μπλοκ του κινήματος "Δεν πληρώνω". Κι ακολουθήσαμε την πορεία μέχρι το Σύνταγμα».
Ολα συνέβησαν τη στιγμή που ο κόσμος αποχωρούσε: «Κατεβαίνοντας την Πανεπιστημίου για να φύγω, πήρα τη μητέρα μου τηλέφωνο για να μην ανησυχεί. Κοίταξα τις αναπάντητες κλήσεις της στο κινητό. Η ώρα ήταν 1.33. Ακούω εκρήξεις. Ενα τεράστιο μπουλούκι αναρχικών κατέβαινε από το Σύνταγμα προς το μέρος μου. Ολοι έτρεχαν. Και πίσω μας τα ΜΑΤ. Φορούσα μια μπλούζα και το παντελόνι της φόρμας. Και μια ιατρική μάσκα κρεμασμένη προληπτικά στο λαιμό. Μπροστά μου ήταν ο Βασ. Αθανασόπουλος. Του δίνω την ταυτότητα, το δίπλωμα, το πάσο και το κλειδί του αυτοκινήτου να μη μου πέσουν».
Προβλέποντας τι θ' ακολουθούσε: «Ξαφνικά άρχισαν να επιτίθενται τα ΜΑΤ από δεξιά κι αριστερά. Ρίχνοντας πολλά χημικά μέσα στον κόσμο. Πανικοβλήθηκα. Ζαλίστηκα κι έπεσα κάτω. Προσπαθώντας να σηκωθώ έφαγα την πρώτη κλοτσιά από έναν ΜΑΤατζή. Είδα πολλούς επάνω μου, δεν θυμάμαι πόσους. Με χτυπούσαν. Κλοτσιές στο κεφάλι, σ' όλο το σώμα. Με ψέκαζαν στο πρόσωπο με χημικά. Ο ένας με τραβάει στο πεζοδρόμιο. Ουρλιάζοντας "κάτσε κάτω. Σκάσε. Τα χέρια πίσω". Μου φόρεσε χειροπέδες. Ενας άλλος κουβαλάει ένα σακίδιο. "Τι είναι αυτό ρε; Για να δούμε ρε τι έχει μέσα". Απάντησα πως δεν είναι δικό μου. Το άνοιξε. Είχε μολότοφ».
Ο εξευτελισμός: «Με σέρνανε στην Πανεπιστημίου μέχρι τα Χαυτεία. Με πετάγανε πάνω στα κολονάκια. Μία ολόκληρη διμοιρία με χτυπούσε βρίζοντας: "Βρομιάρη, μαλάκα, σκάσε. Θα σε γα....... στη φυλακή σκουπίδι". Επειδή φώναζα ότι δεν είναι δικά μου. Ο ψηλός από δεξιά απαντάει "δεν πειράζει. Ενα δωράκι από μας...". Στα Χαυτεία περίμενα γονατιστός μέχρι να έρθει το περιπολικό. Οταν με χτυπούσαν θυμάμαι που φώναξε ένας "μην τον ακουμπάτε, κάμερες"».
Οι κατηγορίες: «Βρίσκομαι προφυλακισμένος στη ΓΑΔΑ, στον 7ο όροφο. Ανάμεσα σε κατηγορούμενους για ληστείες και ναρκωτικά. Μας έφεραν όλους μαζί, αλλά κράτησαν μόνο εμένα. Δεν πίστευα ότι μπορεί να μου συμβεί. Είπαν ότι αντιστάθηκα στη σύλληψη, ενώ με κλοτσούσαν στο κεφάλι και με ψέκαζαν. Με κατηγορούν για την ιατρική μάσκα. Και για μια τσάντα με μολότοφ που δεν είναι δική μου».
--
Ένα πολύ καλό κείμενο για το ίδιο θέμα με ενδιαφέρουσες παραπομπές, βρίσκεται στο blog του Νίκου Σαραντάκου.
.

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

χωρίς Ντροπή, χωρίς Θεό …



να μεταφερθούν
οι παράνομοι μετανάστες
σε μισοαφημένα νησιά

Σαν απόκοσμος στίχος στρεβλού πνεύματος, ποιητή της χώρας των τεράτων …
Αυλαία !
.

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Τα μαντριά


Υπάρχουν άραγε «καλοί βουλευτές» στα πολιτικά μαντριά της αριστεράς;

Για το μαντρί της Κουμουνδούρου δεν ξέρω, πολλά και διάφορα, θετικά και αρνητικά, διανεμίζονται εκεί. Όμως στο μαντρί του Περισσού δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν καλοί βουλευτές. Η απόλυτα θρησκευτική προσκόλληση σε αναχρονισμούς (πχ. όχι tweet μόνο Ριζοσπάστη), η εξωφρενική πολιτική (μόνο;) ιδιοτέλεια, η απροκάλυπτη τάση για χειραγώγηση των πολιτών (η κοινωνία των πολιτών είναι ο χειρότερος εφιάλτης του Περισσού) και η επιθετική στάση προς το σύνολο της «μη σταλινικής» αριστεράς δεν έχουν τίποτα το «καλό».

Άλλωστε, είναι πολλοί αυτοί που όπως εγώ, πιστεύουν ότι  η λανθασμένη ή στρεβλή πολιτική αντίληψη προβάλλεται και στην όποια ηθική συγκρότηση των ατόμων που την υπηρετούν.
Τα γράφω αυτά τα «τσιτωμένα» λόγω ενός δροσερού post της cynical αλλά και με αφορμή ένα άρθρο του Π. Παπακωνσταντίνου που ίσως φέρνει για συζήτηση θέματα συναίνεσης και συνεργασίας με το εκ του περισσού κόμμα. Άποψή μου είναι ότι όχι μόνο δεν πρέπει να τίθεται ζήτημα συνεργασίας, αλλά η παρωχημένη νοοτροπία και η αρχαία πολιτική φιλοσοφία αυτού του μηχανισμού μαζί με τους όποιους κοινωνικούς αυτοματισμούς αυτή συντηρεί, θα πρέπει να αποδυναμωθούν και εκλείψουν το συντομότερο.

Ο μηχανισμός του Περισσού λειτουργεί σήμερα ως ο πυρήνας και η γενεσιουργός αιτία των φυγόκεντρων δυνάμεων που κρατούν την αριστερά αποδυναμωμένη μέσα σε ένα παραλήρημα πλήρως αποπροσανατολισμένης πολυδιάσπασης δυνάμεων που οδηγεί σε ελαχιστοποίηση του κοινωνικού της πρωτίστως και ύστερα του πολιτικού της βάρους. Η συμμετοχή σ’ αυτόν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως της αξίζει: ως συνενοχή !

Η σύγχρονη αριστερά θα πρέπει επί τέλους να αντιμετωπίσει το ΚΚ ως αυτό ακριβώς που είναι και να αναλάβει την ευθύνη να πληροφορήσει σχετικά τους πολίτες.
Δεν πρόκειται για «επαναστατική δύναμη» ούτε καν για προοδευτικό κόμμα. Κάτω από την κόκκινη μπογιά, τα ομοιόμορφα ροπαλάκια, τις βαθυστόχαστες δήθεν θέσεις που απλώς εκφράζουν το αυτονόητο, τις παρελάσεις και την ιδεολογική αλαζονεία, κρύβεται ένας παρωχημένος και σκληρός, απόλυτα συστημικός μηχανισμός.
.

O Σαμαράς, η συναίνεση και η μετά ΠΑΣΟΚ εποχή


«Αυτό που γίνεται σήμερα έχει ήδη αποτύχει... Υπάρχουν και προβλήματα στην εφαρμογή του. Αλλά ήταν λάθος ως σχεδιασμός... Ήταν λάθος η συνταγή» Αυτά και άλλα παρόμοια δακρύβρεχτα και συγκινητικά δηλώνει όπου βρεθεί και όπου σταθεί ο Α. Σαμαράς.
Όμως παρ’ όλα τα «προβλήματα στην εφαρμογή» και την «αποτυχημένη συνταγή» ο αρχηγός του υπερσυντηρητικού και νεοφιλελεύθερου κόμματος συναινεί στις σωρηδόν ιδιωτικοποιήσεις όπως επίσης συναινεί στην εφαρμογή και επιτυχία του «προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης» (αυτό ακριβώς δεν είναι το μνημόνιο;).
Ελπίζω να είναι σε όλους κατανοητό ότι η περιβόητη συναίνεση έχει ήδη, και μάλιστα προ πολλού, δοθεί. Τα υπόλοιπα είναι ανήθικη υποκρισία και δημαγωγικά τερτίπια. Το απαρχαιωμένο ιδεολογικό προφίλ, η πολύ κακή ιστορία και το ενδοτικό και ιδιοτελές ακροατήριο αυτού του κόμματος προεξοφλούν  την παρούσα «συναίνεση» αλλά και κάθε μελλοντική «συναίνεση» τυχόν ζητηθεί από την έξαλλη δυτική νεοφιλελεύθερη αγέλη.
Ακόμα κι αν το κόμμα αυτό και ο αρχηγός του ήθελαν να κρατήσουν κάποια, στοιχειώδη έστω, γραμμή άμυνας, οι ξένοι φίλοι μας θα έσπευδαν να υπενθυμίσουν προς όλες της κατευθύνσεις μέσα και έξω από την χώρα ότι εκτός από τον Σαμαρά υπάρχει και η Ντόρα (κατά κόσμον Θεοδώρα Μητσοτάκη). Ο Σαμαράς είναι υποχρεωμένος να δώσει, και έχει ήδη δώσει στην εσωτερική οικονομική ελίτ αλλά κυρίως στους εξωτερικούς μας "φίλους" της EU και του IMF, την «συναίνεσή» του όχι για να εξασφαλίσει την προοπτική να γίνει – άμεσα ή όχι – πρωθυπουργός αλλά απλούστατα για να διατηρήσει αυτή καθ’ αυτή την αρχηγία του κόμματός του. Ύστερα βλέπουμε.
Το παιχνίδι που παίζεται την στιγμή αυτή στην πλάτη των Ελλήνων πολιτών είναι το καταστροφικότερο και χυδαιοδέστερο στην ιστορία αυτής της χώρας. Τα αδιάντροπα τσιράκια τύπου Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου-Ραγκούση ούτε λίγο ούτε πολύ έφτασαν να προαναγγείλουν την απόλυση 150.000 υπαλλήλων του δημοσίου μέχρι το 2013. Παραβλέπουν τα ανθρωπόμορφα αυτά κτήνη ότι στην πραγματικότητα μιλούν για την καταστροφή της ζωής άνω των 600.000 ανθρώπων διότι τόσοι είναι οι εξαρτώμενοι (παιδιά, μη εργαζόμενα μέλη κλπ) άνθρωποι από ένα τέτοιο πλήθος εργαζομένων.
Το σενάριο είναι να καταστραφεί κάθε δημοτικότητα και ισχύς στην εκλογική βάση του κυβερνόντος κόμματος αφού όμως υλοποιηθούν πρώτα μια σειρά από ληστρικά και καταστροφικά μέτρα και αφού εξασφαλιστούν οι εξωτερικοί αλλά και οι εσωτερικοί δανειστές.
Η άποψή μου είναι ότι μόνο τότε θα προκηρυχτούν εκλογές.
Θα έλθει λοιπόν το κόμμα του κυρίου Σαμαρά και με ένα ταρατατζούμ σε στυλ «υπάρχουν χρήματα» που είναι μια περισσότερο εξευγενισμένη εκδοχή του «λεφτά υπάρχουν», θα καταλάβει την εξουσία (μην ξεχνάτε και το εξωφρενικό μπόνους σε έδρες για το πρώτο κόμμα) για να κάνει -φυσικά- ακόμα χειρότερα και ακόμη καταστροφικότερα πράγματα.
Άλλωστε σεληνιασμένα άτομα του νεοφιλελεύθερου χώρου ζήτησαν ήδη 400.000 απολύσεις στο δημόσιο …
Η χαρά θα είναι όλη δική μου αν βγω ψεύτης.
.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails