Θλίψη και ντροπή !Αυτά μόνον μπορεί να αισθάνεται κανείς όταν οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας, αυτής της κυβέρνησης ή της άλλης – (μου είναι παγερά αδιάφορο !) – επιτρέπουν σε διάφορους γελοίους σαλτιμπάγκους να τους ‘μαλώνουν’ και να τους κουνούν το δάχτυλο ωσάν να είναι σχολιαρόπαιδα !
Οι γελοίοι σαλτιμπάγκοι των Βρυξελών, οι έξαλλοι νεοφιλελεύθεροι ‘αυτοκράτορες’, ξεχνούν ότι απευθύνονται σε ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΥΣ εκπροσώπους μιας χώρας (όποιου κόμματος και όποιας κυβέρνησης !) και όχι στο παιδί που τους φέρνει τα ψώνια !
Μαζί με αυτούς όμως το ξεχνούν και οι πολιτικοί μας «ηγέτες» (sic) που συμπεριφέρονται ως φοβισμένοι υπάλληλοι που πάντοτε σπρώχνουν αναξιοπρεπώς τις ευθύνες στους προκατόχους τους και όχι ως ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ εκπρόσωποι μιας χώρας και ενός ολόκληρου λαού !
Αιδώς !
( 'Ragged schoolboy' , James Lobley 1828-1888)
.
