Πολιτικός υπερρεαλισμός…

Από την αρχή του τελευταίου 15-ημέρου υποστήριξα πως αν οι τράπεζες παραμείνουν κλειστές για τρίτη εβδομάδα θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μη αναστρέψιμη καταστροφή. Ήταν έξω από τη φαντασία μου πως αυτό θα μπορούσε πράγματι να συμβεί και υποστήριξα την άποψη αυτή με πάθος… Όμως διαβάστε:

-     πρέπει να έχουμε μια βραχυπρόθεσμη συμφωνία για την Ελλάδα έως τη Δευτέρα για να αποφύγουμε προβλήματα

-         οι διαπραγματεύσεις για το τρίτο πρόγραμμα θα είναι μακρές και δύσκολες

-        πρώτα πρέπει να πληρωθούν οι υποχρεώσεις της Ελλάδας και μετά οι μισθοί και οι συντάξεις

Αυτά υποστήριξε ο W. Schauble μετά το Ecofin.

Αν αυτή είναι η κυρίαρχη άποψη που θα επικρατήσει και πρακτικά, τότε όλοι, πράσινοι, κόκκινοι, μπλε ή κανελί με βούλες, κλάψτε γοερά. Κλάψτε !

Από τις λεπτομέρειες που διαρρέουν και τις πληροφορίες που συνεχώς συγκεντρώνονται φαίνεται πως τα λεπτομερή χαρακτηριστικά των τελικών συμφωνιών του τρίτου μνημονίου που έχουν κατά νου οι ‘εταίροι’ είναι εξαιρετικά σκληρά, επιβάλλουν βαθιά ύφεση, πολλαπλασιάζουν το χρέος και δεν προσφέρουν λύση ή διέξοδο για την Ελλάδα σε κανένα επίπεδο.

Μια νέα διαπίστωση που ισχυροποιείται συνεχώς είναι πως δεν φαίνεται να υπάρχει καμία πολιτική δύναμη που να μπορεί να εφαρμόσει μέτρα της μορφής που προτείνονται.

Επί πλέον, μέτρα όπως η συγκέντρωση 50 δις από Δημόσια περιουσία ή ακόμη και η υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων με εισφορές, 100% προκαταβολές φόρων κλπ δεν μπορούν να εφαρμοστούν για τον απλούστατο λόγο πως δεν υπάρχουν πλέον οι αντίστοιχοι πόροι οπότε οι ‘μεταβιβάσεις’ αυτές είναι πρακτικά αδύνατες.

Τα μεταξωτά βρακιά

Ας υποθέσουμε πως ζούσαμε σε μια ιδεατή χώρα όπου:

-          Οι πολίτες ήταν ενεργοποιημένοι, καλά ενημερωμένοι και είχαν πραγματικά την διάθεση να υποβληθούν σε πολύ μεγάλες θυσίες ώστε να προστατεύσουν τη χώρα τους από τον εξευτελιστικό και αδιέξοδο έλεγχο ο οποίος τελικά επιβλήθηκε χθες

-        Ο πολιτικός κόσμος στο μεγαλύτερο μέρος του, είχε την διάθεση να στηρίξει μια εθνική / ευρωπαϊκή προσπάθεια ανασυγκρότησης της Ελλάδας συμβατή με την αξιοπρέπεια, την δημοκρατία και τις θεμελιώδεις Ευρωπαϊκές αρχές

-          Η χώρα είχε αποθέματα πόρων για ικανό χρονικό διάστημα

-          Η χώρα διέθετε ενεργό και αποδοτικό παραγωγικό μηχανισμό

-       Η χώρα διέθετε εναλλακτικές πολιτικές επιλογές στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων και σε αυτό των διεθνών εμπορικών συναλλαγών

-          Η χώρα είχε πραγματικό και όχι εικονικό έλεγχο πάνω στο τραπεζικό της σύστημα

-         Οι μηχανισμοί του Δημόσιου και του Ιδιωτικού τομέα αντιδρούσαν θετικά και υποστηρικτικά στην προσπάθεια της κυβέρνησης

-       Η οικονομική και πολιτική ελίτ συμφωνούσαν και στήριζαν την προσπάθεια εξόδου της χώρας από τον αδιέξοδο οικονομικό έλεγχο

-        Η οικονομική ελίτ ήταν διατεθειμένη να επαναφέρει πόρους εντός της χώρας και να επενδύσει στην πραγματική οικονομία

-          Η ίδια η ηγεσία της κυβέρνησης δεν έβλεπε με φόβο τις ελάχιστες εναλλακτικές πολιτικές διεξόδους που είχε στην διάθεσή της πριν τον δεκαεπτάωρο διασυρμό (πιθανή προκήρυξη εκλογών, εθνικοποίηση τραπεζών, προσωρινό παράλληλο νόμισμα, παύση εξυπηρέτησης του χρέους κλπ κλπ)

Σε μια τέτοια υποθετική περίπτωση λοιπόν, η χθεσινή Συμφωνία θα ήταν πολύ κακή, κατάπτυστη και όλοι οι συμμετέχοντες σε αυτήν θα έπρεπε να τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Επειδή όμως στην πραγματικότητα τίποτα απολύτως από τα παραπάνω δεν ισχύει, , επειδή καμία από τις παραπάνω προϋποθέσεις δεν έχει κατακτηθεί από την Ελληνική κοινωνία (και ποτέ δεν είναι καλή επιλογή μια θυσία χωρίς νόημα) πρέπει λογικά, επιλέγοντας το λιγότερο κακό από τα κακά, να πούμε πως η Συμφωνία είναι καλή, πολύ καλή, άριστη και πρέπει να υλοποιηθεί στο σύνολό της και το ταχύτερο δυνατόν.

Διότι, τα μεταξωτά βρακιά, όπως έλεγαν και οι γιαγιές μας, θέλουν επιδέξιους κώλους αγαπητοί συμπολίτες.