Έρχεται κάποια στιγμή όπου ακόμη και πολύ περίπλοκα πράγματα τακτοποιούνται μέσα στο μυαλό μας όταν αφιερώσουμε αρκετό χρόνο και προσπάθεια αρκεί να μην απομακρυνθούμε από την χρήση της κοινής λογικής.
Μετά λοιπόν, από αρκετή σκέψη, διάβασμα συζητήσεις και προσπάθεια έχω την αίσθηση ότι εν τέλει αντιλήφθηκα, τουλάχιστον σε γενικές γραμμές, ποιο είναι το παιχνίδι που παίζεται την στιγμή αυτή στην ΕΕ.
Το παιχνίδι αυτό θα μπορούσε κάποιος να το δει αναλυμένο σε τρία ‘συστατικά’ :
(α) είναι σαφές ότι η ΕΕ έχει αφεθεί από ΗΠΑ και Κίνα μόνη της να σηκώσει όλο το βάρος της ανακατανομής του πλούτου μεταξύ Ανατολής – Δύσης.
(β) κάτω από αυτήν την πίεση οι ηγέτες της ΕΕ, παρασυρόμενοι και από τον επικρατούντα νέο-φιλελεύθερο τρόπο σκέψης, προσπαθούν να ποδηγετήσουν τους λαούς της ΕΕ με μια οικονομική αλλά και θεσμική άνευ προηγουμένου επίθεση, εξαφανίζοντας ταυτόχρονα την μεσαία τάξη.
(γ) ως εργαλεία για την επίτευξη του στόχου (β) χρησιμοποιούν αδύναμες χώρες όπως η Ιρλανδία (που ενέδωσε αμέσως) και η Ελλάδα (που, έστω την τελευταία στιγμή, ίσως θα μπορούσε να αντισταθεί) ως μοντέλο αλλά και ως φόβητρο και για τους άλλους λαούς της ΕΕ.
(δ) το χειρότερο όμως και το πλέον επικίνδυνο είναι η έντεχνα τροφοδοτούμενη από εχθρούς της ΕΕ (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία αλλά και σκοτεινοί κύκλοι Ευρωπαίων κερδοσκόπων) φιλολογία περί διμερούς πακέτου ‘βοηθείας’ ή ‘διάσωσης’ της Ελληνικής Οικονομίας.
Το πρόβλημα υποστήριξης της Ελληνικής οικονομίας αλλά και των άλλων οικονομιών που πιθανώς αντιμετωπίζουν ή θα αντιμετωπίζουν στο μέλλον δυσκολίες, αποτελεί πρόβλημα Ευρωπαϊκό που μπορεί και πρέπει να λυθεί θεσμικά στα πλαίσια –και μόνον- της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί –με βάση τις ιδρυτικές της αρχές- ένα σύνολο ομότιμων και ισότιμων κρατών. Εάν εκπέσουμε από το ενδοευρωπαϊκό επίπεδο σε αυτό των διμερών (άρα εξωθεσμικών) ‘παζαριών’, ‘δανεισμών’ ή ‘ενισχύσεων’ τότε θα έχουμε τραυματίσει ανεπανόρθωτα όχι μόνο την θεσμική αλλά και ίδια την αξιακή υπόσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η στήριξη της Ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να εκπορεύεται από θεσμικά συγκροτημένο μηχανισμό αλληλεγγύης ο οποίος ναι μεν δεν υπάρχει, αλλά είναι πλέον καιρός (και ευκαιρία) να δημιουργηθεί επί τέλους τώρα, μια για πάντα και για όλες τις χώρες.
Οποιαδήποτε υποχώρηση από την παραπάνω κατεύθυνση θα σημάνει αυτόματα μια πολιτική αλλά κυρίως ηθική ήττα της ΕΕ που πολύ φοβάμαι ότι θα αποβεί ανεπανόρθωτη.
Ακούγεται λογικό και πρέπον το αίτημα της παροχής εγγυήσεων από την Ελλάδα σχετικά με αναγκαία μέτρα ώστε να αποφευχθούν παρόμοια προβλήματα στο μέλλον. Ως Ευρωπαίος πολίτης δέχομαι να παράσχω εγγυήσεις στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Στην περίπτωση του διμερούς (ή κατ’ άλλους τριμερούς) σεναρίου ‘διάσωσης’ προς ποιόν θα υποβάλλει εγγυήσεις η χώρα μου ;
Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι, από τα παράλια του Ατλαντικού μέχρι τις ακρογιαλιές του Αιγαίου, ότι βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι, σε μια συγκυρία που απαιτεί αποφάσεις με δραματική και τελεσίδικη προβολή στο μέλλον !
Είναι στο χέρι των λαών της Ευρώπης, των λαών και των ηγετών, να επιλέξουν ανάμεσα στην οπισθοχώρηση στους Εθνικισμούς και την ΕΕ, ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και την ντροπή. Στο χέρι μας !
Αναφορές :
01- Λεφτές απορίες 2 … (ή … δεν 'γε(ν)νιέται' αλλά ‘γίνεται’ Έλληνας ο Daniel Kon Bendit)
02- Λεφτές Απορίες …
03- An answer ... please ... !
04- Η Κίνα τρομοκρατεί τις Βρυξέλλες
05- Οι ενοχλητικοί παρίες
06- Τι είν΄ η Οικονομία μας ;
07- Οικονομικά Ίμια
08- G. Sachs: Ρυθμιστής για Ελλάδα η Moody΄s ελέω ΕΚΤ
09- Δεν φταίει το spread, εμείς φταίμε ...
10- Άρα ;
.
