Οι φίλοι μου πολλές φορές με κατηγορούν ως «ακραίο και απόλυτο» και δυστυχώς έχουν – ως ένα βαθμό – δίκιο !
Όμως αισθάνομαι ευθέως την πρόκληση να επισημάνω το γεγονός ότι οι διάφοροι των οποίων το όνομα αρχίζει από Μεϊ και τελειώνει σε μαρΆκης, αυτοί οι πολιτικοί νάνοι, οι νενέκοι, οι ετερόφωτοι εξ΄ επαγγέλματος, οι τζάμπα μάγκες – όπως θα περίμενε κανείς – υποστηρίζουν την πλέον συντηρητική, την πλέον ετερόφωτη (για να μην χρησιμοποιήσω της ακραία έκφραση ξενόδουλη) αλλά και την πλέον αμφίβολη εκ καταγωγής αλλά και εκ συμπεριφοράς (το παγωμένο γέλιο της υποκρισίας) επιλογή, για αρχηγό του αξιολύπητου κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Εδώ όμως έχουμε μπροστά μας ένα παράδοξο. Οι ελπίδες για εφαρμογή – έστω κατ’ ελάχιστον – κάποιας Εθνικής Πολιτικής, βασίζονται σήμερα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στο πρόσωπο του ενός εκ’ των δύο υποψηφίων.
Είναι προφανές ότι τον όρο ‘Εθνικής’ δεν τον χρησιμοποιώ με κάποια εθνικιστική χροιά ούτε πάσχω από κάποιας μορφής ‘τοπικιστική’ αλαζονεία. Αναφέρομαι στην ουσία της λέξης ως πιθανότητα άσκησης ανεπηρέαστης και ανεξάρτητης (κατά τον δυνατόν) γνήσιας πολιτικής. Πολιτικής ωφέλιμης για την χώρα, για τους γείτονες αλλά και για όλους τους εταίρους της Ευρώπης !
Έχω την διαίσθηση, χωρίς να συγγενεύω με την ΝΔ ιδεολογικά ή με άλλον τρόπο, ότι ο εκφραστής την πιθανότητας (ελπίδας;) που προανέφερα είναι ο κύριος εκ Μεσσηνίας.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό ή βαθύ γνώστη των τεκταινομένων στο κεντροδεξιό (sic) κόμμα. Όμως αντιλαμβάνομαι, νομίζω, τις χαώδεις διαφορές μεταξύ των δύο υποψηφίων. Χαώδεις σε επίπεδο ποιότητας, οράματος αλλά και πολιτικής ανεξαρτησίας.
Βλέπετε, η πολυπλοκότητα των γεγονότων στην εποχή μας, μας έφερε μπροστά στο ‘παράδοξο’ να αναμένουμε την πιθανότητα άσκησης γνήσιας πολιτικής όχι από την αριστερά (που είναι άραγε;) ή τους σοσιαλιστές (πολλές οι ενδείξεις ‘σχέσεων’ με τους πάτρωνες ), αλλά από το κόμμα της παραδοσιακής (κι ας το λένε όπως θέλουνε) δεξιάς !
Αυτό κι αν είναι παράδοξο !
.
