Tελικά ανήκει στα μέλη ή όχι;

Από τις πλέον ισχυρές απογοητεύσεις που είχα πρόσφατα είναι πως η Αριστερά, όπως την στιγμή αυτή εκπροσωπείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθεί να στηρίζεται όχι στους ενεργούς, θετικούς πολίτες της Κοινωνίας αλλά στα κομματικά στελέχη. Η Αριστερά, 95 χρόνια μετά την Τρίτη διεθνή, εξακολουθεί δομεί την φυσιογνωμία και τη δράση της από πάνω προς τα κάτω κι όχι το αντίστροφο. Ένα τέτοιο μοντέλο όμως οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια μακριά από την Δημοκρατία και άρα, μακριά από τον Σοσιαλισμό.

Για τη ριζοσπαστικοποίηση ρε γαμώ το ...

Απόκομμα από τις θέσεις της Αριστερής Πλατφόρμας (sic) του ΣΥΡΙΖΑ (είναι συνιστώσα από αυτές που το Συνέδριο είχε αποφασίσει να αυτοκαταργηθούν):

«Ο ΣΥΡΙΖΑ μέρα με τη μέρα αγκαλιάζεται από ευρύτερα στρώματα του ελληνικού λαού … το κόμμα θα πρέπει να ενισχύσει τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του και να προετοιμαστεί κατάλληλα, ώστε, ως κυβέρνηση, να αντιμετωπίσει τους εκβιασμούς που θα της γίνουν»

Οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο αφελείς και τόσο βαθιά νυχτωμένοι που εξισώνουν μια προοπτική ψηφοδοσίας με Κοινωνική κινητοποίηση…

Φοβάμαι πως μόνο χωρίς αυτούς θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να προσφέρει κάτι σε αυτό τον τόπο.

Το να μην αντιλαμβάνεται κάποιος την θεμελιώδη πολιτική σημασία που έχει το γεγονός πως ακόμη και με 35% πιάνεις 145 – 146 έδρες στο Κοινοβούλιο, εκτός από καταφανή έλλειψη κρίσης μπορεί και να σηματοδοτεί την απελπισμένη βολονταριστική εμμονή κάποιων στη διαφύλαξη κομματικών και προσωπικών κεκτημένων και ‘προοπτικών’.

Η καταφανής αλεργία που χαρακτηρίζει τους ίδιους "ριζοσπαστικούς" κύκλους σε κάθε μορφή πολιτικής συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ φοβάμαι πως απλώς ενισχύει την προηγούμενη άποψη.