Είναι πολύ
εκνευριστικό να βλέπει κανείς τα κροκοδείλια δάκρυα των κομμάτων (εξαιρώντας τη
συμμορία ΧΑ και το ανεκδιήγητο ΚΚΕ) σχετικά με την ισχύουσα πλέον συμφωνία με
την Βόρεια Μακεδονία.
Τα κόμματα αυτά -κύρια
το πασοκογενές μόρφωμα και η Νέα Δημοκρατία αλλά δυστυχώς και υπολογίσιμο τμήμα
της ‘αριστεράς- στην πραγματικότητα δεν κάνουν άλλο από το να καλύπτουν με
ανούσια, άγονη γκρίνια την επί δεκαετίες ατολμία και ανικανότητά τους,
επιδιδόμενα σε μια θλιβερή όσο και βλαβερή αντιπολίτευση.
Όλες οι συμφωνίες
έχουν τα θετικά και αρνητικά τους, μόνο αν κάποιος εστιάσει στην γενική εικόνα
αποφεύγοντας να πνιγεί στην θάλασσα των λεπτομερειών μπορεί να έχει μια, όσο
γίνεται κοντύτερα στην αλήθεια, άποψη των πραγμάτων.
Είναι χρήσιμο για
την κατανόηση του ζητήματος να έχει κάποιος αντιληφθεί τουλάχιστον σε γενικές
γραμμές τους συσχετισμούς EU
- USA και την πολιτική τους
στην περιοχή.
Να έχει δηλαδή μια
εικόνα του ποιος στην πραγματικότητα ίδρυσε αυτό το κρατίδιο και για ποιους λόγους.
Η σημερινή Βόρεια
Μακεδονία χρειαζόταν απεγνωσμένα ένα εθνικό φαντασιακό ως στοιχειώδη προϋπόθεση
για την ύπαρξή της. Το χρονικό παράθυρο για οποιαδήποτε αντίδραση της Ελλάδας περί
ονόματος κλπ έκλεισε ταυτόχρονα με την διακήρυξη ανεξαρτησίας του κρατιδίου το
1991.
Η πραγματικότητα
και οι συσχετισμοί είναι αυτοί που είναι και όχι αυτοί που θα θέλαμε να είναι.
