Έτυχε να συζητώ με φίλους το πόσο ατόνησε πλέον - παρά την χυδαία επίθεση στους θεσμούς και στο επίπεδο ζωής των πολιτών - η συνείδηση της ταξικότητας στους ανθρώπους. Λες και ζούμε σε έναν γκρίζο και θολό κόσμο με ξεθωριασμένες αντιθέσεις και ξεθυμασμένες μνήμες. Αυτή ήταν η αφορμή του παρακάτω μικρού, ατελέστατου σημειώματος.
η μεσαία
Ας ελέγξουμε τα παρακάτω γενικά και ατάκτως ερριμμένα χαρακτηριστικά. Άνθρωποι που είχαν επαφή με την παιδεία και έχουν την δυνατότητα να διαβάζουν πότε – πότε και κανένα βιβλίο. Άνθρωποι που θυμούνται ακόμη τι είναι η Μεταρρύθμιση και κατάλαβαν ποια ήταν η σημασία της Αναγέννησης. Άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερη οικονομική επιφάνεια αλλά αρκετή ώστε να έχουν πρόσβαση στα τρέχοντα (υλικά ή μη) αγαθά. Άνθρωποι που εκτιμούν την αξιοπρέπεια και επιθυμούν το καλό και των άλλων. Άνθρωποι που εργάζονται διατηρώντας όμως ένα, ελάχιστο έστω, επίπεδο ανεξαρτησίας. Όπως θα καταλάβατε αυτά που σημειώνω παραπάνω αφορούν την ‘μεσαία τάξη’ της Ευρώπης και όχι μόνο την δική μας, θα πρέπει να προσθέσω ότι όχι, την εποχή τουλάχιστον αυτή η μεσαία τάξη δεν έχει επίγνωση όχι μόνο του ρόλου αλλά ούτε καν της ύπαρξής της. Έτσι πιθανόν εξηγείται το γεγονός ότι σήμερα στην Ευρώπη ολόκληρη δεν υπάρχει αριστερά !
και η «αστική»
Και η «αστική» ή άρχουσα τάξη; Για την χώρα μας, χρησιμοποιώ αυτόν τον ‘τίτλο’ καταχρηστικά συγκρίνοντας την δική μας «αστική» τάξη με αυτές των υπόλοιπων Ευρωπαϊκών χωρών. Οι μεγαλοκτηματίες κολλητοί των Τούρκων, οι σχεδόν αποκλειστικά Αρβανίτες καραβοκύρηδες του Αιγαίου, λίγες οικογένειες οπλαρχηγών και ακόμα πιο λίγοι ‘λόγιοι’ αποτέλεσαν το έμβρυο της δικής μας «αστικής» τάξης. Το έμβρυο όμως αυτό δεν γεννήθηκε ποτέ. Δωροδοκήθηκε και μεταλλάχτηκε πριν προλάβει να δει το φως του κόσμου από τα ξένα - κυρίως τα Βρετανικά - λεφτά. Ο εμφύλιος του 1825 αποτέλεσε την επισφράγιση της μη γέννησής της. Η διασπάθιση των πόρων της χώρας που αρχίζει από τα δάνεια της Αγγλίας και περνώντας από την καταλήστευση ακόμα και των κεφαλαίων του σχεδίου Μάρσαλ καταλήγει στο θλιβερό σήμερα, επιβεβαίωσαν την διεστραμμένη του φύση ! Η πληθυσμιακά ελαχιστότατη Ελληνική «αστική» τάξη βουλιαγμένη, εν πολλοίς, σε εμπορευματικές παρασιτικές δραστηριότητες, αποτελούσε πάντοτε τον εντολέα και προϊστάμενο του εκάστοτε πολιτικού προσωπικού. Η Ελληνική «αστική» τάξη δεν αποτελεί παρά ένα μεταλλαγμένο τέρας που πάντοτε έδρασε και δρα με αυταρχισμό, ιδιοτέλεια και άκρα δουλικότητα προς το ξένο κεφάλαιο καταστρέφοντας την χώρα.
.
