Ξέρετε, μου είναι όλο και περισσότερο δύσκολο να γράψω κάτι
σ’ αυτό το blog. Είμαι
μάλλον από την φύση μου λίγο σκοτεινιασμένος άνθρωπος αλλά με όλο αυτό που
γίνεται γύρω μας μου έχουν κοπεί τα φτερά. Καλό κίνητρο όμως είναι να
παρακολουθώ διάφορους νεοφώτιστους της λογικής του Φρήντμαν να γράφουν διάφορα
περί των δημοσίων υπαλλήλων (για όλα αυτοί φταίνε), περί του ανοίγματος των
επαγγελμάτων (να φύγουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, να τσακιστούνε να πάνε
αλλού), περί των ιδιωτικοποιήσεων (να τα πουλήσουν όλα) αλλά και περί των
Πανεπιστημίων όπου πρόσφατα διάβασα άρθρα του στυλ «Φωτιά και Τσεκούρι» κλπ.
Προφανώς οι τύποι αυτοί που γεμίζουν την μπογκόσφαιρα με τέτοιες εμετικές
μπούρδες είναι ή ανυποψίαστοι (άντε και μικρό το κακό) είτε ιδιοτελείς και κρυψίνοες
που προσπαθούν να διαμορφώσουν γνώμες ώστε να έχουν κάποιο προσωπικό διάφορο.
Αυτοί οι τελευταίοι είναι που με εξοργίζουν πέρα από κάθε όριο. Πρόσφατα
κάποιος καβαλάρης με φωτιές και τσεκούρια (περί των ΑΕΙ) δυσαρεστήθηκε από ένα μικρό
σχόλιό μου γεμάτο αγανάκτηση που έγραψα σε κάποιο του ποστ και ενώ στην αρχή
αντέδρασε … αξιοπρεπώς («όπως νομίζεις grsail» και τέτοια) σε αμέσως επόμενο σχολιάκι άλλου αναγνώστη με
κατέταξε νομίζω (έμμεσα) στην κατηγορία των τρόλλ(*) που δεν ξέρουν να
διαβάζουν. Πρέπει να ομολογήσω ότι το διασκέδασα. Το να σε αποκαλούν αναλφάβητο
τρολλ τέτοιοι τύποι είναι τιμή και καμάρι. Θα συνεχίσω όσο μπορώ λοιπόν να
είμαι τρολλ. Είναι κι αυτός ένας τρόπος διαμαρτυρίας αλλά και – στο κάτω κάτω –
εκτόνωσης και αντίδρασης απέναντι στην
ακατάσχετη μπουρδολογία.
.
(*) Στη γλώσσα του Διαδικτύου, η λέξη τρολ ή τρολλ (troll)
περιγράφει κάποιον με πονηρά προκλητικές, σκόπιμα ανόητες ή
επιτηδευμένα εκτός θέματος θέσεις και απόψεις
.