Άμεση Ανάγκη

[ Από πραγματικό e-mail που έλαβα σήμερα, όπως ακριβώς το έλαβα: ]

Ονομάζομαι Xxxxxxx Yyyyyyy.

Είμαι xx χρονών.

Είμαι παντρεμένος.

Έχω βεβαίως εκπληρώσει τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις.

Γνωρίζω πάρα πολύ καλά την Αγγλική γλώσσα.

Έχω εργασθεί στον ξενοδοχειακό τομέα , στο ξενοδοχείο Hotel, ως :

-         εργάτης κατασκευής αιθουσών για συνέδρια και δεξιώσεις

-         βοηθός σερβιτόρος σε δεξιώσεις, Restaurant κ.λ.π

-         Room Service

-         Groom

-         Βοηθός κουζίνας (προετοιμασία υλικών) και λάντζα

-         Συντηρητής πισίνας

-         Υπεύθυνος τεχνικός όλων τω ηλεκτρονικών του ξενοδοχείου (συστ. συναγερμού, μηχανήματα επικοινωνιών, υπολογιστές)

Είμαι ηλεκτρονικός μηχανικός ειδικός στους Η/Υ εδώ και 33 χρόνια και με απέλυσαν. Ζητώ μια οποιαδήποτε δουλειά στον ξενοδοχειακό χώρο (ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ).

Είμαι ευχάριστος άνθρωπος, χαμογελαστός, επικοινωνιακός.

ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΕΝΣΗΜΑ

EIMAI KATOXOΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΣ ΟΔΗΓΗΣΗΣ Βʼ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ , ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΗΣ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΩΝ ΚΥΒΙΚΩΝ

Τα στοιχεία μου

…

…

.

... η πλατεία ήταν γεμάτη ...

(Place pigalle, Pari - Gustave Mascart) 

Εγώ ήμουν χθες στην πλατεία για πάρα πολλές ώρες. Όμως δεν περιμένω να ξεπηδήσει στα ξαφνικά η αντιπροσωπευτική δημοκρατία ή η επανάσταση από καμία πλατεία της Ισπανίας, της Αθήνας ή της Αιγύπτου. Κατέβηκα γιατί αυτό ήταν κάτι που μπορούσα να κάνω και το έκανα. Ο κόσμος που κατέβηκε (ναι, ήταν πολύς) δεν βρέθηκε εκεί τυχαία. Κατέβηκε για να δηλώσει κάτι και να το δηλώσει δημόσια. Ο μέσος όρος, η συνισταμένη, ο κοινός παρονομαστής, το δια ταύτα δεν ήταν ούτε κοινωνικά ούτε ηθικά αμελητέο. Η πολιτική του σημασία μένει να αποτιμηθεί και -ίσως- να αξιοποιηθεί.

Αυτό είναι που τρομάζει τμήμα της αριστεράς. Την τρομάζει και την παραλύει όπως το λιβάνι τον διάολο. Η «αριστερά» (ως ότι αυτό σημαίνει σήμερα) δεν έχει ούτε κοινωνικό βάρος για να επιφέρει αλλαγές αλλά ούτε και τα θεωρητικά εργαλεία που απαιτούνται για να κατανοήσει την εποχή και τις παρενέργειες της παγκοσμιοποίησης. Ένα τμήμα της (το πλέον άκαμπτο) αντί να συνειδητοποιεί και να δουλεύει πάνω σ’ αυτό, επιμένει στην ομφαλοσκόπηση (πχ αποκατάσταση του … Ζαχαριάδη) ή στον υπερσυντηρητισμό (πχ όχι tweet μόνο Ριζοσπάστη) ή στην … θεωρητική θεμελίωση του Λενινισμού (έλεος !) συνεχίζοντας μια νοοτροπία που απλώς παράγει αχρείαστη ιεραρχία εντείνοντας την αποδυνάμωση.

Την αλαζονεία της εξουσίας την κατακρίνω μεν αλλά την καταλαβαίνω. Όμως την αλαζονεία την έτσι, στο ξεκάρφωτο δεν την καταλαβαίνω. Εκτός από βλακώδης και καταστροφική είναι και ύποπτη.

.

Αποχαιρετισμός στον Radical Desire (με ή χωρίς ξύδι)

Επειδή είχα μια απροσδόκητα αρνητική εμπειρία εισερχόμενος στο ως άνω blog όχι μόνο ως συμπεριφορά αλλά κυρίως ως περιεχόμενο (μεταξύ των άλλων διαβάστε και το βαθυστόχαστο …) και επειδή πιστεύω ότι, ειδικά στις μέρες μας, καλό είναι να μιλάμε, να αντιδρούμε και να προειδοποιούμε για το τι κυκλοφορεί ως «αριστερή θέση» (έλεος !) στο διαδίκτυο, γράφω το παρακάτω μικρό σημείωμα σαν ανοικτή επιστολή ή σαν προειδοποιητικό φανό πλεύσης:

Κύριε radical desire, στην χαιρετούρα επάνω μάλλον δεν κατάλαβες ότι εννοούσα το ιδεατό συρματόπλεγμα που χαρακτηρίζει τον τρόπο σκέψης σου και όχι το ζωγραφιστό στην σελίδα του blog σου (που τόσο πρόθυμα το έβγαλες). Ας είναι όμως ...

Διαβάζοντας λίγο περισσότερο τις σκέψεις σου αλλά και τα σχόλια, ήθελα να πω ότι άνθρωποι όπως εσύ φαίνεται να προτιμούν την ιδεολογική συνέπεια (sic) από την ευτυχία των ανθρώπων.

Σε χαρακτηρίζει κύριε, η προκλητική ανευθυνότητα και το απίστευτο θράσος του να υποτιμάς χιλιάδες πολιτών οι οποίοι βρήκαν έναν τρόπο (πλήρη και δομημένο ή όχι, την στιγμή αυτή δεν έχει σημασία διότι τώρα προέχουν άλλα) να διατρανώσουν την αντίθεσή τους σε αυτό που γίνεται στην χώρα. Ένας βλαβερός εσμός από ανεγκέφαλους σταλινίσκους αδυνατεί να αντιληφθεί τι γίνεται στο Σύνταγμα και το απορρίπτει βουλιάζοντας πανικοβλημένος στην απραξία. Αυτός ο εσμός αποτελεί μέρος του προβλήματος και δεν είναι τώρα ούτε και θα είναι ποτέ σε θέση να συνεισφέρει σε καμία λύση.

Τα θέσφατα, οι ξερολιές, το κόλλημα που αποπνέουν οι σελίδες σου, θυμίζουν αυτούς που κρυμμένοι κάτω από το κρεβάτι τους βλέπουν τους άλλους να βγάζουν το φίδι από την τρύπα.

Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσο επιζήμιος μπορεί να γίνει κάποιος θεωρητικοποιώντας την άρνηση (και υποδυόμενος κάτι που δεν είναι).

Η «δουλειά» που κάνεις είναι συστηματικά διαλυτική διότι υποσκάπτει σε όλα τα επίπεδα, με όλους τους τρόπους και σε κάθε κατεύθυνση την αριστερά. Στα κείμενά σου υπάρχει αποστασιοποιημένη και άψυχη (κυριολεκτικά) κριτική κατά πάντων χωρίς ούτε μία πραγματική πρόταση !

Είτε επειδή είσαι ανυποψίαστος, είτε επειδή είσαι βαλτός.

Εύχομαι από καρδιάς το πρώτο, υποπτεύομαι όμως το δεύτερο.

.