Την είδε και του άρεσε. Την πλησίασε και της πρότεινε να τα πούνε.
Εκείνη τον λοξοκοίταξε και κόμπιασε. Του χαμογέλασε στο προσκάλεσμά του…
Ήταν 20χρονοι, ανέμελοι και τρελαμένοι με τους Doors.
Η κουλ φωνή του Τζιμ Μόρισον, για την Μπόμπι. Ο ροκ ήχος για το Νικ τους έσμιξαν. Ο έρωτας δεν άργησε να ‘ρθεί.
Τα δυο παιδιά από το Pine Bush του Up State N.Y. (στη βόρεια πλευρά της πολιτείας της Νέας Υόρκης), αποφάσισαν να κάνουν πράξη το τρελό τους όνειρο.
Εκείνο το καλοκαίρι του ’69, θα τους μείνει αξέχαστο. Βγήκανε στη δημοσιά. Κάνανε οτοστόπ σε ένα περαστικό στέισον βάγκον.
Ρίξανε μέσα, μια ματιά. Δικοί μας είναι, είπε η Μπόμπι.
«Που πάτε, τους ρώτησε ο συνοδηγός».
«Μαζί σας, για το Woodstock», του απάντησε ο Νικ.
«Μπείτε μέσα. Φύγαμε…γιούπιιι…».
Έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Ένα φιλί, ένα τρυφερό αγκάλιασμα, κουκουλωμένοι από μια κουβέρτα και μια φωτογραφία σύμβολο.
Η σκηνή, μπήκε στην αιωνιότητα.
Το εσταντανέ των δυο ερωτευμένων παιδιών, έγινε εξώφυλλο του διπλού δίσκου «Woodstock».
Χωρίς να το καταλάβουνε, είναι η φωτογραφία σύμβολο μιας εποχής.
Σαν πόστερ, μπήκαν σε αμέτρητα νεανικά δωμάτια σ’ όλο τον κόσμο. Σαν καρτ-ποστάλ, ταξίδεψαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Σαν εικόνα, σημάδεψαν ανεξίτηλα την μνήμη μας. Τα παιδιά των λουλουδιών, σπάσανε με την ιστορική ροκ συναυλία τους, εκεί στα λιβάδια του Woodstock, τον πουριτανισμό της παλιάς, της σκουριασμένης, της πολεμοχαρούς και ρατσιστικής Αμερικής.
Άνοιξαν νέους δρόμους, για την ειρήνη, την αδελφοσύνη, τα κοινωνικά κινήματα, την οικολογία, την μουσική επανάσταση.
«Κάντε έρωτα κι όχι πόλεμο»! «Δώστε μια ευκαιρία στην ειρήνη»!
«Έλα κοντά μας αδελφέ, σπάσε την μοναξιά σου»!
Οι τρεις μέρες, που άνοιξαν το δρόμο, για τις αλλαγές, τις καινοτομίες, την κοινωνική αμφισβήτηση του ’70 και του ’80, για όλα αυτά, που σήμερα τ’ απολαμβάνουμε, ως αναφαίρετα ατομικά δικαιώματα.
Ο Τζίμι Χέντριξ στη σκηνή. Η Τζάνις Τζόπλιν. Ο Κάρλος Σαντάνα.
O Τζο Κόκερ. Ο Νιλ Γιανγκ. Οι Τζέφερσον Αιρπλέϊν. Οι Κρόσμπι, Στιλ και Νας κι άλλοι πολλοί.
Για το ζευγάρι της φωτογραφίας μας, το Νικ και την Μπόμπι Ερκολάϊν, οι στιγμές που έζησαν ήταν συγκλονιστικές. Τόσο πολύ τους είχε συνεπάρει το θέμα, που δεν στεναχωρήθηκαν όταν έμαθαν ότι οι Doors, δεν θα παρευρεθούνε. Ότι ο Μπομπ Ντύλαν, ανέβαλε την τελευταία στιγμή την εμφάνισή του, επειδή αρρώστησε ο γιος του…
Εκείνο το τριήμερο, ο Μπαρκ Ούτζλε, φωτογράφος στο Newsweek,
πήρε τη γυναίκα και τα παιδιά του και πήγανε κι αυτοί στο Woodstock. Θέλανε να ζήσουν από κοντά την άλλη, την εναλλακτική Αμερική. Κατασκήνωσαν και έγιναν μια παρέα, σ’ εκείνο το τρελό πανηγύρι, του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων.
Κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ο Μπαρκ, με τη φωτογραφική του μηχανή, τράβαγε σκηνές και πόζες απ’ εδώ κι από ‘κεί.
Σε μια στιγμή είδε το νεαρό ζευγάρι και χωρίς να διστάζει τους σημάδεψε με τον φακό του. Αυτό ήταν…
Τις επόμενες μέρες, η φωτογραφία, φιγουράριζε στην εφημερίδα New York Daily News.
Σήμερα 40 χρόνια μετά, η Μπόμπι κι ο Νικ με μια κουβέρτα αναπαριστάνουν τη σκηνή του ’69. Τα χαρακτηριστικά τους έχουν παραμείνει ίδια. Μόνο ο χρόνος, έχει περάσει πάνω τους, τις ρυτίδες της ωριμότητας.
Παντρεμένοι 38 χρόνια. Με πολλές αναμνήσεις και δυο παιδιά (τον Μάθιου 30 χρόνων και τον Λούκι 27). Αυτή δασκάλα. Αυτός διοικητικός υπάλληλος.
«Μια στιγμή παρακαλώ. Αφήστε με ν’ ακούσω την κιθάρα του Χέντριξ. Την βραχνή φωνή της Τζόπλιν. Να δω γύρω μου, μήπως και ζωντανέψω για μια στιγμή, το συγκλονιστικό εκείνο φεστιβάλ.
Κι ύστερα αν θέλετε… τελειώστε το άρθρο σας».
