Είπα να διαβάσω το νέο μνημόνιο και να γράψω ένα κείμενο
με παρατηρήσεις και σχόλια. Η προσπάθεια αποδείχτηκε μια εξαιρετική άσκηση ψυχραιμίας
και νεύρων που δεν έχει πραγματικό νόημα. Γιατί ολόκληρο το κείμενο, κάθε λέξη
και κάθε παράγραφος, είναι αντικείμενο για παρατηρήσεις και σχόλια. Τι να γράψω;
Τι να σχολιάσω; Αν θέλετε να υποβληθείτε στο ίδιο test ελέγχου
θυμού πηγαίνετε εδώ και θα βρείτε το περιβόητο ‘νέο μνημόνιο’.
Μερικοί ανυποψίαστοι και φαταούλες είναι μέσα στην μεγάλη
χαρά διότι το κείμενο (στο πρωτότυπο) είναι γεμάτο με όρους όπως:
• Sponsors
• Stakeholders
• Programs
• Projects
• Phases
• Milestones
• Constraints
• Assumptions
…
ετοιμάζονται αυτοί, να χτίσουν επιβίωση και μέλλον πάνω
στα αποκαΐδια και στα απομεινάρια της νεκροτομής της ίδιας τους της χώρας.
Αύριο θα είμαι φυσικά στην διαδήλωση, αλλά θεωρώ βέβαιο
ότι το επαίσχυντο κείμενο θα λάβει τουλάχιστον 180 ψήφους … Θα είναι η
επιβεβαίωση του πόσο μισούν αυτή την χώρα η οικονομική και πολιτική της ελίτ.
Αναγνωρίζω ότι ο μέσος καθημερινός πολίτης δεν είναι
δυνατόν να μην λυγίσει κάτω από την πίεση τόσο αδίστακτης και επίμονης
προπαγάνδας που επιτίθεται στο μυαλό του μέσα από τα μέσα ενημέρωσης. Είναι
σίγουρα γεμάτος φόβο και αμφιβολίες αφού αδίστακτοι πολιτικοί απατεώνες
φρόντισαν να ταυτίσουν την μη αποδοχή του τελεσίγραφου με την χρεωκοπία της χώρας.
Ακόμα όμως κι αν ο Έλληνας πολίτης είχε τέλεια
πληροφόρηση και ανεξάντλητα αποθέματα σθένους, φοβάμαι ότι τίποτα το καλό δεν
θα συνέβαινε. Η τύχη της Ευρώπης δεν είναι πλέον στα χέρια των πολιτών μιας
χώρας.
Η επίθεση γίνεται, δυστυχώς με ‘παράδειγμα’ και πρότυπο
την χώρα μας, στην ουσία του πολιτισμού και των κατακτήσεων των Ευρωπαίων
πολιτών όπως αυτά διαμορφώθηκαν τα τελευταία διακόσια χρόνια.
Η τύχη της Ευρώπης λοιπόν είναι στα χέρια του Ευρωπαίου
Πολίτη.
Αυτός είναι το εν δυνάμει υποκείμενο της αλλαγής.
Όμως φοβάμαι ότι ο Ευρωπαίος Πολίτης δυστυχώς δεν είναι
έτοιμος για να αναλάβει τον ρόλο του. Δεν είναι …
.
