Την στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των οικονομολόγων παγκόσμια προειδοποιεί ότι η μόνη λύση για την Ελληνική Οικονομία είναι (και ήταν πάντα) η συνολική αναδιαπραγμάτευση του χρέους, η κυβέρνηση φαίνεται να αποδέχεται την ορμώμενη από πανικό και υστεροβουλία πρόταση του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ για επιμήκυνση αποπληρωμής των δανειακών υποχρεώσεων του μνημονίου.
Ίσως χάθηκε οριστικά άλλη μια ευκαιρία για επανεξέταση και αναδιαπραγμάτευση του συνολικού χρέους της χώρας, διαδικασία που αποτελεί και την μόνη σωτηρία της Ελλάδας που θα έπρεπε νε έχει υλοποιηθεί άμεσα, την επομένη της ανάληψης της εξουσίας από αυτήν την κυβέρνηση.
Επιμήκυνση του χρέους σημαίνει:
- χρονική μετάθεση της τελικής αποπληρωμής μόνο των «μνημονιακών» δανείων, δηλαδή του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ. Δίνεται δηλαδή περισσότερος χρόνος για την αποπληρωμή των δανειακών μας υποχρεώσεων με μείωση των ετήσιων ποσών που θα πρέπει να πληρώνονται αλλά και με αντίστοιχη του χρόνου αυτού αύξηση των πληρωτέων τόκων.
- είναι περισσότερο από προφανές ότι η επιμήκυνση αποπληρωμής θα συνοδευτεί και από επιμήκυνση εφαρμογής του Μνημονίου Συνεργασίας και της λιτότητας μέχρι το 2021.
- ουδείς έχει διευκρινίσει αν η επιμήκυνση θα αφορά το σύνολο του δανείου των 110 δις. ευρώ ή μόνο τις δόσεις από ‘δω και στο εξής.
Αναδιαπραγμάτευση του χρέους σημαίνει
(α) μείωση του συνολικού χρωστούμενου από την χώρα ποσού σε συνεννόηση με τους πιστωτές αλλά για όλα ανεξαίρετα τα δάνεια της χώρας και όχι μόνο για τα «μνημονιακά» 110 δις
(β) ανακαθορισμός επιτοκίων για όλα τα εθνικά δάνεια
(γ) επιμήκυνση των χρόνων αποπληρωμής.
Η τελική μορφή μιας αναδιαπραγμάτευσης που δεν έχει καμία σχέση με Πτώχευση ή Στάση Πληρωμών, μπορεί να περιλαμβάνει κάποια από τα παραπάνω τρία μέτρα ή συνδυασμό τους.
Το εντελώς αδικαιολόγητο και παράλογο που βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας είναι ότι ενώ ο ασθενής χρειάζεται ακτινοβολίες και χημειοθεραπεία (Αναδιαπραγμάτευση) η κυβέρνηση του προσφέρει ασπιρίνες (Επιμήκυνση), διατηρώντας την χώρα σε αδιέξοδη και ανέλπιδη ομηρεία και επιτρέποντας την συνέχιση της απομύζησης και καταλήστευσής της από χρεολύσια και τόκους που απλώς δεν είναι δυνατόν, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να εξυπηρετηθούν. Η εμμονή αυτής της κυβέρνησης στην προστασία των πιστωτών της και στην γελοία «άψογη στάση» που προκύπτει και από τη παράλογη πρόσδεση της χώρας στο Αμερικανοεβραϊκό άρμα, θα μείνει ίσως ως μέγιστη προδοσία ή ως ανεξήγητο παράδοξο της Ευρωπα?ϊκής Ιστορίας.
.
