Επειδή έχω την εντύπωση - και μακάρι να διαψευστώ - ότι σύντομα πολλοί θα συνειδητοποιήσουν πως το πραγματικό πρόβλημα για την Ευρώπη και τον κόσμο δεν είναι τόσο η Ισπανία ή η Ελλάδα κλπ αλλά το υπερήφανο (κακώς) Ηνωμένο Βασίλειο, σκέφτηκα να μεταφράσω δύο αποσπάσματα από το εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του John Lanchester "The Great British Economy Disaster" που υπάρχει εδώ. Εγώ το βρήκα στο νέο blog youpayyourcrisis.
[ … υπάρχει ένας επί πλέον παράγοντας που περιπλέκει τα πράγματα αυτή την φορά, είναι η ποσότητα ‘καυσίμου’ που η κυβέρνηση (σμ. Του Ηνωμένου Βασιλείου) έχει προσφέρει στην οικονομία. Τα επιτόκια βρίσκονται σε ιστορικό πρωτόγνωρο χαμηλό και η κυβέρνηση έχει ξοδέψει 200 δισεκατομμύρια λίρες σε μια προσπάθεια ‘ποσοτικής’ επέμβασης με τον να αγοράσει από τον εαυτό της αγαθά χρησιμοποιώντας ιδεατό (σμ. virtual) χρήμα. Εμφανίζουμε ένα έλλειμμα ρεκόρ που φτάνει το 12,8 % του ΑΕΠ – αυτό είναι απλώς η διαφορά μεταξύ αυτού που η κυβέρνηση εισπράττει και αυτού που ξοδεύει. Αυτό είναι χειρότερο από της Ελλάδας. Κατά το 2008-9 είχαμε μεικτό (σμ. δημόσιο) χρέος που έφτανε το 55% του ΑΕΠ, το 20010-11 θα έχουμε 82%. Σε απλά Αγγλικά βυθιζόμαστε στο χρέος με μια πρωτοφανή ταχύτητα και έχουμε δημιουργήσει χρέη που δεν είχαμε πλησιάσει ποτέ σε καιρό ειρήνης. Το γκάζι είναι τέρμα και η βελόνα δείχνει κόκκινο. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά να επιβραδύνουμε. Όμως κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς πώς να κάνει κάτι τέτοιο αφού δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στο παρελθόν … ]
[ … λοιπόν τι θα γίνει με το νομικό πλαίσιο ; Η ιδεώδης λύση θα ήταν αν κάποιος είχε μια μοναδική ιδιοφυή ιδέα πώς ώστε μα μαγικό τρόπο να κάνει τις τράπεζες ασφαλείς – με την έννοια να μπορούν να χρεοκοπούν με ασφάλεια (σμ. χωρίς να θίγεται η αγορά και να καταστρέφεται η οικονομία). Ο Hank Paulson ο τελευταίος Υπουργός Οικονομικών του Bush το έθεσε ορθά :
Για να αντιμετωπίσουμε την αντίληψη ότι μερικοί μηχανισμοί είναι πολύ μεγάλοι για να χρεοκοπήσουν, πρέπει να βελτιώσουμε τα εργαλεία που έχουμε στην διάθεσή μας ώστε είναι δυνατόν να διευκολύνουμε την ομαλή πτώχευση ενός μεγάλου και περίπλοκου οικονομικού μηχανισμού. Το πραγματικό ζήτημα δεν είναι ότι μια Τράπεζα ή άλλος οικονομικός μηχανισμός είναι πολύ μεγάλος και πολύ διασυνδεμένος (σμ. με την υπόλοιπη οικονομία) για να πτωχεύσει αλλά ότι είναι πολύ μεγάλος και πολύ διασυνδεμένος για να μπορέσει να ρευστοποιηθεί γρήγορα. Σήμερα τα εργαλεία μας είναι περιορισμένα …]
.
