Ο πολιτικός και κοινωνικός σκοταδισμός της ‘Οικολογίας’

Πριν από περίπου τριάντα χρόνια ένας υπερδραστήριος εικοσάρης γεμάτος πάθος και φρεσκοδιαβασμένα βιβλία στο κεφάλι έτρεχε ένα γύρω προσπαθώντας να μεταλαμπαδεύσει τις πρωτοπόρες τότε οικολογικές ιδέες με το ξεκάθαρο και ριζοσπαστικό πολιτικό μήνυμα ... εγώ ήμουνα ... μαζί με άλλους προσπαθήσαμε και νομίζαμε ότι πετύχαμε την ματαίωση της εγκατάστασης πυρηνικού εργοστασίου στην Εύβοια.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στα ποτάμια. Η οικολογία έγινε «επίσημη», απέκτησε ισχυρή πολιτική εκπροσώπηση, υποστήριξη από πανίσχυρα λόμπι (πετρελαιάδες και αυτοκινητάδες), βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά των πλέον σκοτεινών και συντηρητικών κύκλων που προσπαθούν – για να διατηρήσουν την παγκόσμια οικονομική τους κυριαρχία – να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους, να τους ενσταλάξουν την μιζέρια και να τους διαπαιδαγωγήσουν ώστε να είναι ήσυχα και πειθήνια παιδιά.

Η νέα κουλτούρα : ακούστε ότι σας λεει το σύστημα, μάθετε να περνάτε «καλύτερα με λιγότερα» ενώ εμείς πλουτίζουμε ασύστολα εις βάρος δικό σας και του πλανήτη.

Φιλήσυχα και ανυποψίαστα πρόβατα ανοίξτε τα πορτοφόλια σας και αγοράστε εκατοντάδες εκατομμύρια «οικολογικά» αυτοκίνητα που είναι «οικολογικά» εξ’ ου και εξωφρενικά και αδικαιολόγητα ακριβότερα από 20 έως 50% ! Τα παλιά αυτοκίνητα θα τα ανακυκλώσουμε (με τεράστιο ενεργειακό κόστος) ! Το τελικό σύνθημα δόθηκε αυτές της ημέρες από την «μητρόπολη» και το αφεντικό της με το Αφρικάνικο όνομα.

Πετάξτε τους λαμπτήρες πυράκτωσης με το ήπιο φως, το πολύ χαμηλό κόστος, την λογική διάρκεια ζωής, το αμελητέο κόστος ανακύκλωσης και το ιδιαίτερα χαμηλό ενεργειακό φορτίο(*) . Αντικαταστήστε τις λάμπες με «οικολογικές», αυτές με το περίεργο φως που συμπληρώνει το φάσμα του ηλιακού και με άλλες συχνότητες (έτσι μας βγήκε), που είναι πανάκριβες, που έχουν αμφιλεγόμενη διάρκεια ζωής, που ανακυκλώνονται δύσκολα και με σοβαρό κόστος και που έχουν σοβαρό ενεργειακό φορτίο (*) .

Επειδή σας θέλω τρομαγμένους και πληροφορημένους στρεβλά εγώ η γερασμένη υστερόβουλη και γεμάτη σκοτάδι «οικολογία» σας λεω ότι θα ξεμείνουμε και από νερό ! Θα ξεμείνουμε από νερό σε έναν πλανήτη που είναι καλυμμένος κατά 75% από νερό !

Δεν σας εξηγώ ότι η τεχνολογία αναπτύσσεται ταχύτατα και ότι ήδη το κόστος αφαλατωμένου νερού είναι κάτω από τέσσερα λεπτά ανά κυβικό μέτρο και πέφτει συνεχώς !

Επίσης δεν σας εξηγώ ότι οι νέες μορφές ενέργειας επίσης αναπτύσσονται ταχύτατα από τις ανεμογεννήτριες και τους θαλάσσιους συλλέκτες μέχρι την νέα γενιά φωτοβολταϊκών, τα τελευταίου τύπου πυρηνικά εργοστάσια που λειτουργούν χωρίς ρίσκο, με ελάχιστα απόβλητα παράγοντας τα ίδια τα καύσιμά τους !

Δεν σας εξηγώ επίσης την ραγδαία, την ανεπανάληπτη στην ιστορία της επιστήμης πρόοδο στην ενεργειακή παραγωγή σύντηξης ούτε βέβαια ότι οι ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας αυξάνονται με πολύ χαμηλότερους ρυθμούς από ότι πιστεύαμε πριν χρόνια !

Κρατάω καλά κρυμμένες τις πληροφορίες που δείχνουν ότι οι διακυμάνσεις του διοξειδίου και οι αυξομειώσεις της πλανητικής θερμοκρασίας είναι φαινόμενα που επαναλήφθηκαν εκατοντάδες φορές στα τεσσεράμισι δισεκατομμύρια χρόνια της ζωής του Πλανήτη και πολύ πριν ο άνθρωπος ανακαλύψει καν την ίδια την φωτιά !

Δεν είμαι πλέον ερασιτεχνική ομάδα ... όχι ! παίζω πλέον «επαγγελματικά» έχω να θρέψω εκατομμύρια ανθρώπους που δηλώνουν «επαγγελματίες οικολόγοι».

Σας θέλω φοβισμένους, σας θέλω μακριά από κάθε διεκδίκηση σας θέλω υπάκουους και ανασφαλείς σας θέλω να «περνάτε καλύτερα με λιγότερα».

Έχω έντεχνα μεταθέσει τις ευθύνες για την αδίστακτη καταστροφή των μεγάλων δασών από τους πραγματικούς υπεύθυνους στην συνείδηση του καλοπροαίρετου αλλά ανυποψίαστου μέσου πολίτη.

Έχω δημιουργήσει συλλογική ενοχή με ψυχαναγκαστικές μεθόδους του marketing που θα τις ζήλευε και ο Freud για τα καυσαέρια που εκπέμπει το αυτοκίνητο αλλά αποφεύγω να πω λέξη για τα καυσαέρια των εργοστασίων και κυρίως των πλοίων και των αεροπλάνων που είναι απλώς αναπόφευκτα !

Σας θέλω να κρατηθείτε μακριά από το όνειρο της ανθρωπότητας :

να περνάει καλύτερα με περισσότερα

Όχι ! θα επικρατήσει η κουλτούρα της συστημικής υποταγής, του ιδεολογικά θεμελιωμένου αυτο-περιορισμού (σας θυμίζει κάτι;) και του νοητικού ευνουχισμού !

Διότι έτσι το θέλω εγώ.

Εγώ είμαι η νέα απάνθρωπη Οικολογία ... Δοξάστε με !


(*) η ελάχιστη απαιτούμενη ενέργεια για να παραχθεί ένα προϊόν
.

Απόδραση στην θάλασσα

Μάλλον αργοπορημένη ήταν η πρώτη μου καλοκαιρινή απόδραση αφού κοντεύει να τελειώσει ο Ιούνιος. Την Πέμπτη λοιπόν μαζί με άλλους τέσσερις αμετανόητους θαλασσινούς πετάξαμε για Σάμο για να πάρουμε ένα ιστιοφόρο και να το γυρίσουμε στο Καλαμάκι. Δεν κρατιόμασταν, πριν περάσουν καλά - καλά 45 λεπτά από την προσγείωση είχαμε εφοδιαστεί, σαλπάραμε και βλέπαμε ήδη το Πυθαγόρειο από κάποια απόσταση.


Οι προμήθειες σε τρόφιμα μάλλον ερασιτεχνικές εκτός από το νερό, διότι χρόνια στη θάλασσα μας έμαθαν να μην μένουμε ποτέ από νερό και πολλά διαλεχτά οινοπνευματώδη.
Η πλώρη μας για Αγαθονήσι, ένα γραφικό νησάκι στα νότια σε απόσταση περίπου 15 μίλια. Η θάλασσα ήρεμη, το τοπίο υπέροχο. Αφού μειώσαμε αρκετά τα αποθέματα οινοπνευματωδών μπήκαμε στο μικρό λιμανάκι πριν το σούρουπο.

Το νησί δοκιμάζεται από κύματα μη κανονικών μεταναστών που έρχονται με στοιχειώδη πλωτά μέσα από Τουρκία. Αυτό εξηγεί το τεράστιο σκάφος των εξήντα μέτρων του λιμενικού που βρήκαμε να πιάνει - σε τουριστική περίοδο - όλο το λιμάνι μαζί με ένα άλλο μικρότερο. Αυτά βέβαια δεν εμπόδισαν την άλλη μέρα το πρωϊ να δούμε είκοσι με τριάντα ανθρώπους, νεαροί άνδρες και γυναικόπαιδα, που βγήκαν κακήν κακώς στο νησί το βράδυ χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς.

Το βράδυ ξεκούραση, περίπατος και πιο αργά μια τεράστια συναγρίδα και πολύ ούζο ολοκλήρωσαν την ημέρα.


Το πρωϊ ένας γρήγορος καφές με λιτό πρωινό και σαλπάρισμα για μια πορεία εξήντα περίπου μιλίων, προορισμός η Δονούσα ανατολικά της Νάξου. Ταξίδι χαλαρό και άνετο με εντελώς ήρεμη θάλασσα χωρίς αέρα - οπότε δυστυχώς και χωρίς πανί. Κάθε απόθεμα σε αλκοόλ έχει πλέον εξαντληθεί, μια επίσκεψη για μπάνιο στην Καλοταρίτισσα, το υπέροχο βορειοανατολικό ακρωτήρι της Δονούσας και μετά κατ’ ευθείαν για το λιμανάκι λίγο κουρασμένοι μετά από οκτώ ώρες πλεύση και με την ανησυχία αν θα βρούμε ‘να δέσουμε’. Πλαγιοδέτηση με προσοχή και λίγη ρεστία στην μέσα πλευρά του ντόκου, προμήθειες, περίπατος στο εσωτερικό του νησιού. Παρασυρθήκαμε σε τρελή κρεοφαγία το βράδυ (που πάνε όλες αυτές οι θερμίδες ...) ... ύπνος μετά από ένα δύο ‘συμπληρωματικά’ ποτά.


Το πρωί σαλπάρισμα με προορισμό την Σύρο. Ο ενδιάμεσος σταθμός στην Ρήνεια για μπάνιο δεν απέδωσε αφού μας έβγαλε άβολη μπουκαδούρα με υπέρ το δέον δροσιά. Κανείς δεν αποτόλμησε βουτιά οπότε συνεχίσαμε τον δρόμο μας για τον γραφικό Φοίνικα νοτιοανατολικό λιμάνι της Σύρου.


Φτάσαμε απογευματάκι ξεκούραστοι και φρέσκοι. Μετά το προσεκτικό δέσιμο για το φόβο πιθανού νοτιά το βράδυ περίπατος προμήθειες και φαντασμαγορική κατάληψη του λιμανιού από σαράντα πέντε αγωνιστικά ιστιοφόρα που έκαναν τον πρώτο σταθμό του αγώνα τους. Η βραδυνή κραιπάλη αυτή την φορά κατέληξε σε πολύ κρασί και αστακομακαρονάδα.


Το πρωϊ σαλπάρισμα με προορισμό το Καλαμάκι. Ενδιάμεσος σταθμός οι Κολόνες στην Κύθνο για μπάνιο στα πεντακάθαρα νερά. Στην διαδρομή αρχίζουν τα πειράγματα για το ποιος κάνει το καλύτερο τιμόνι και ποιος ζαλίζεται στον καιρό, ποιος ξέρει ποια είναι τα νησιά που βλέπουμε στον ορίζοντα και ποιος βλέπει την Γυάρο και νομίζει ότι είναι η ... Κορσική. Παρά την ζιγκ ζαγκ πορεία καταφέρνουμε να βρούμε τις Κολόνες, μια γρήγορη άγκυρα και αμέσως βουτιές.


Ελαφρά κουρασμένοι σαλπάρουμε για Καλαμάκι ... μελαγχολική είσοδος το βράδυ. Άντε ... και εις άλλα με υγεία !
.