Στις εποχές που όλοι περνάμε και στις όλο και πιο αλλοπρόσαλλες
εμπειρίες που κάθε μέρα ζούμε, ο καθ’ ένας αντιδρά διαφορετικά, ανάλογα με τον
χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του. Εγώ για παράδειγμα, αισθάνομαι μια ακατάσχετη
τάση να ξεσπάσω κάπου, οπότε πολλές φορές αντιδρώ γράφοντας ένα κείμενο για το blog που
να είναι όσο γίνεται καυστικό και να εμπεριέχει κατηγορηματικά αρνητικές έως επιθετικά
απαξιωτικές ή ακόμη και υβριστικές θέσεις κι εκφράσεις για αυτόν ή τέλος πάντων
γι ότι με πείραξε.
Άλλες φορές την πληρώνουν τα φιλικά μου blogs διότι
γράφω σχόλια που είναι εκτός θέματος, επιθετικά ή ασυνάρτητα (με την
ευκαιρία ζητώ συγγνώμη από όλους τους φίλους που πότε – πότε ταλαιπωρώ μ’ αυτόν
τον τρόπο) και σε καμία περίπτωση
δεν αντανακλούν αυτό που πραγματικά εννοώ.
Αντιλαμβάνομαι ότι κανένας από τους δύο τρόπους αντίδρασης
δεν είναι ιδιαίτερα εποικοδομητικός ούτε και προωθεί τις όποιες ιδέες ή απόψεις
εκφράζονται αλλά έτσι μου βγαίνει, τι να κάνουμε;
Σε μια τέτοια φάση αγανάκτησης βρέθηκα σήμερα όταν διάβασα στις Ανιχνεύσεις την είδηση περί αποκατάστασης του Άρη Βελουχιώτη από το ΚΚΕ. Αγανάκτηση διότι το κομματίδιο αυτό δεν κουράζεται να δοκιμάζει όχι απλώς τον πολιτικό ορθολογισμό, αλλά την ίδια την λογική και την ίδια την αισθητική
κάθε φορά που επιδεικνύει τον εξτρεμιστικό του υπερσυντηρητισμό και την
απάνθρωπη ακαμψία του. Οι άνθρωποι αυτοί στερούμενοι στοιχειώδους πολιτικής
αυτογνωσίας και παραβλέποντας αυτάρεσκα το αναποτελεσματικό, στάσιμο και εν
τέλει επικίνδυνο για την αριστερά και την κοινωνία, τρεμάμενο 7, άντε … 8% τους,
λειτουργούν ως η Μαντάμ Σουσού της πολιτικής και μεγαλοπιάνονται με χαζές και
ανούσιες «αποκαταστάσεις» σε λάθος χρόνο και καμιά φορά, για λάθος πρόσωπα ωσάν
να είναι … το ίδιο το Κ.Κ.Σ.Ε. στα ντουζένια του !
Όμως ακόμη κι αυτές τις θλιβερά ρετρό φιέστες δεν μπορούν να
τις φέρουν σε πέρας διότι δεν τους λείπει μόνο το πολιτικό ανάστημα. Έχουν
πρόβλημα και με το ηθικό. Τους δόθηκε τις προηγούμενες μέρες η δυνατότητα να
αποκαταστήσουν και να αγκαλιάσουν, έστω και αργά, έναν ανιδιοτελή και άδολο
άνθρωπο που δραστηριοποιήθηκε πρωταγωνιστικά στις γραμμές τους και τελικά έδωσε
την ζωή του για τις ιδέες του. Όμως όχι, η μικροψυχία για μια ακόμη φορά νίκησε
τις ιδέες. Στην τελετή που έγινε στην Λαμία οι αρχιερείς του ξύλινου λόγου και της
αποστεωμένης σκέψης αποφάσισαν ότι ο Άρης «… ήρθε σε ρήξη με τις αρχές του
δημοκρατικού συγκεντρωτισμού … » οπότε και η αποκατάστασή του θα φτάσει μόνο
στο … 50%. Το υπόλοιπο μισό μένει για τις επερχόμενες γενιές που θα κληθούν να ξεπλύνουν
την σημερινή ντροπή των κουκουέδων. Ντροπή !
.
