Ευτυχώς που υπήρχε (και υπάρχει;) η φοροδιαφυγή και η
παραοικονομία διότι τα χρήματα αυτά δεν χάνονταν στο υπερπέραν αλλά παρέμεναν
μέσα στην Κοινωνία. Οι στόχοι των δήθεν δίκαιων μέτρων είναι:
(α) να διοχετεύσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ποσότητα
χρήματος από την οικονομία (βλ. κοινωνία) στα κρατικά ταμεία από όπου ή θα
διοχετευτούν στα διεθνή λαμόγια του χρηματιστικού συστήματος ως «οφειλές» ή θα
γίνουν εύκολη βορά στην εσωτερική, ανήθικη και αχόρταγη οικονομική ελίτ (βλ.
κατασκευαστικές, τράπεζες , ΜΜΕ, ποδόσφαιρα, ΜΚΟ κλπ)
(β) να εγκαθιδρύσει έναν πρωτοφανή, φασιστικό έλεγχο στον
τρόπο που ο κάθε πολίτης διαχειρίζεται τα λεφτά του (θυμάστε την απαγόρευση
συναλλαγών άνω των 5.000 εκτός τραπεζικού συστήματος;) ώστε από την μία να «συνηθίζει»
τους πολίτες στην μη δημοκρατία και τον άκρατο αυταρχισμό (έτσι διαπαιδαγωγούν τους
πολίτες οι ελίτ) και από την άλλη να διευκολύνει κάθε αυθαίρετη μελλοντική
επιδρομή στις τσέπες των πολιτών.
Οι άνθρωποι που σκαρφίζονται και επιβάλλουν τέτοια μέτρα
είναι τόσο αδιάφοροι για την χώρα και το μέλλον της, τόσο ιδιοτελείς, ανήθικοι
και βαλτοί που θα τους άξιζε κρεμάλα !
.
