Εντυπώσεις από χθες
Αυτό που με ανησύχησε πιο πολύ είναι η ελάχιστη συμμετοχή του κόσμου την Τρίτη και την Τετάρτη.
Ελάχιστη !
Ειδικά χθες μιλάμε για λιγότερες από 20.000 ανθρώπους, από όσο μπόρεσα να εκτιμήσω γυρίζοντας από τις 19:30 έως 20:30 σχεδόν ολόκληρο το κέντρο. Ο πυρήνας της χώρας ολόκληρης παιζότανε στα ζάρια των πουλημένων της Βουλής, αλλά οι Έλληνες δεν αντέδρασαν. Ένα ή ενάμισι εκατομμύριο κόσμος θα μπορούσε να γύρει την ζυγαριά έξω αλλά και μέσα στην Βουλή. Η ευκαιρία χάθηκε και η ζημιά έγινε μέσα αλλά και έξω από τα σύνορα αυτής της χώρας.
Επίσης σημαδιακή ήταν η απουσία των λεγόμενων προοδευτικών κομμάτων. Που είναι οι αριστεροί δημοσιογράφοι για να αποτρέψουν την λυσσώδη βία απλώς και μόνο με την δυνατότητα συνεχούς και λεπτομερούς καταγραφής της; Ο «συνειδητοποιημένος» κόσμος και τα περιβόητα κόκκινα ροπαλάκια; Η ενημέρωση και η προστασία του κοινού; Που είναι οι «οργανωμένοι» και «έμπειροι» μηχανισμοί της αριστεράς με την «ιστορία» και τα «γαλόνια»; Ούτε μια απόπειρα από τους μαρξιστές, τους λενινιστές, τους σταλινικούς, τους ανανεωτικούς και τους παθιασμένους αναγνώστες του Badiou για ένα σχέδιο δράσης και μια πραγματική, χωρίς πολιτική ιδιοτέλεια, συνεργασία με τον κόσμο της πλατείας.
Αυτός ο κόσμος, αφανής, στωϊκός και ανιδιοτελής, χωρίς να είναι προστατευμένος από κυκλώματα ή κομματικές ταυτότητες στην ουσία δέχτηκε το μεγαλύτερο βάρος και την πλέον έντονη κατασταλτική πίεση.
Η πολιτική δράση των, παραδοσιακών και μη, αριστερών του … 1918 έπαθε αγκύλωση από τον πολύ «κομμουνισμό» κι έτσι η ιστορία πέρασε δίπλα τους «σύριζα» … Οι πολίτες αφέθηκαν μόνοι τους να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν από το μεσημέρι κι έπειτα μια καλά σχεδιασμένη κατασταλτική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας που ο μόνος της περιορισμός ήταν να μην υπάρξει νεκρός. Ο μόνος.
Απορώ πως οι λίγες εκατοντάδες νέοι που κρατούσαν το κέντρο της πλατείας και την περιοχή μπροστά από την είσοδο του μετρό άντεξαν τόσα δακρυγόνα για τόσες πολλές ώρες. Φαίνεται ότι το μόνο πράγμα που διατηρεί ελπίδα για τους άπραγους πολίτες και προβάλλει κάτι θετικό στο μέλλον τους είναι η νεολαία αυτής της χώρας. Είναι οι αθώοι νεαροί πληβείοι με τα δακρυσμένα κατακόκκινα μάτια και τα άσπρα από τις αλοιφές πρόσωπα. Αυτοί έσωσαν την αξιοπρέπεια μιας ολόκληρης χώρας !
Είναι οι μοναχικοί και τραγικοί κλόουν με τα άσπρα πρόσωπα, οι ονειροναύτες της αλλαγής που έρχονται από το μέλλον.
Όσοι αντιστέκονται πρέπει να συνεχίσουν να αντιστέκονται. Θα έρθουν κι άλλοι. Στις πλατείες έγιναν και γίνονται κάποια πολύ σημαντικά πράγματα. Θα είναι μεγάλη απώλεια να πάνε όλα αυτά στον βρόντο. Η κοινωνία των πολιτών φαίνεται να αφυπνίζεται καλούμενη να αναλάβει τον ιστορικό της ρόλο από το Λονδίνο μέχρι την Αθήνα και από την Βαρκελώνη μέχρι την Ρώμη.
.