Μια απάντηση στο κείμενο «επίδειξη νίκης και Ισχύος: η Κυριαρχία και ο πλανήτης Άρης» του Αθανάσιου Δρατζίδη [ http://goo.gl/73JFqs ]

Μια απάντηση στο κείμενο «επίδειξη νίκης και Ισχύος: η Κυριαρχία και ο πλανήτης Άρης» του Αθανάσιου Δρατζίδη [ http://goo.gl/73JFqs ]

Όποιος γουστάρει να μ’ έχει γραμμένο στα παλαιότερα των υποδυμάτων του no problem. Δικαίωμά του. Όμως εγώ είμαι ήδη Αθάνατος. Την αθανασία μου την εξασφαλίζουν οι δύο γιοί μου που είναι ομορφότεροι, πιο άφοβοι, εξυπνότεροι και πιο ‘μορφωμένοι’ από μένα. Οι δύο γιοί μου προβάλουν στο μέλλον το 99% των γονιδίων μου. Δεν θα πεθάνω ποτέ καριόλια.

Κι έτσι να μην ήταν όμως και πάλι Αθάνατος είμαι γιατί και ο τελευταίος άνθρωπος στο τελευταίο ξεχασμένο κομμάτι αυτής της σφαίρας προβάλει στο μέλλον το 99% των γονιδίων μου.

Έτσι πετυχαίνει την αθανασία του το Είδος.

Η ιστορία του ανθρώπου δεν είναι ιστορία Κυριαρχίας παρά μόνο κατά το πολύ μικρό της ποσοστό.

Η εμμονή του Marx στην οικονομίστικη ανάλυση και θεώρηση της Ιστορίας μας έδωσε βέβαια πολλές καινούργιες ιδέες και πολλά εργαλεία κατανόησης του κόσμου αλλά κατάντησε πλέον βαρετή. Πολύ βαρετή βρε αδερφέ ! Πάρα πολύ βαρετή ! (Κάναμε λάθος; --- Murray Bookchin)

Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει πως ο Άνθρωπος δεν είναι καμιά παραξενιά της εξέλιξης αλλά αντιπροσωπεύει την ίδια τη Φύση της οποίας είναι αναπόσπαστο κομμάτι χάνει λάδια. Δεν υπάρχει Φύση χωρίς τον άνθρωπο γιατί δεν υπάρχει Φύση χωρίς Ζωή. Και να μην υπήρχε ο άνθρωπος υπάρχουν πολλά είδη, ακόμη και σ’ αυτόν τον πλανήτη, που είναι έτοιμα -αδημονούν ίσως- να αναλάβουν τα πρωτεία. Γιατί τα πρωτεία τα έχει η Ζωή. Εδώ ή αλλού. Στη Γη στον Άρη, στην Ευρώπη ή στον Άλφα του Κενταύρου.

Η Ζωή δεν είναι καμιά παραξενιά, ούτε κανένα ειδικό αξιοθέατο. Είναι διασπαρμένη στις εσχατιές και εξελίσσεται για να καταλάβει το σύμπαν. Όποιος λίγο παρακολουθήσει τη Φυσική και τα Μαθηματικά (Οι Υπνοβάτες – Arthur Koestler) θα νιώσει μέσα του την ανυποχώρητη λαχτάρα του Είδους να ξεφύγει από τα δεσμά του πλανήτη και της γειτονιάς του.

Και τι έβαλε το Είδος στο νου του και δεν το κατάφερε; Όποιος δεν βαριέται, ας συγκρίνει τον κινητήρα του αεροπλάνου το 1950 με αυτόν του 2015. Η μεταβολή, η εξέλιξη, η βελτίωση είναι τόσο μεγάλη που πονάει το μυαλό! Ας συγκρίνει τον υπολογιστή toy Alan Turing με τους Κινέζικους υπερυπολογιστές. Ας συγκρίνει το χρονικό διάστημα που χρειάστηκε γι αυτές τις εξελίξεις με το σύνολο της Ιστορίας του είδους κι ας υπολογίσει την απίστευτη και αυξανόμενη επιτάχυνση στη συσσώρευση γνώσης που παρατηρείται τα τελευταία 100 χρόνια παρά τους δύο μεγάλους πολέμους.

Όποιος δεν είναι κολλημένος μπορεί μάλλον εύκολα να αντιληφθεί πως τόσο το spacelamp όσο και τα σύγχρονα οχήματα του διαστήματος εμπεριέχουν την προσπάθεια εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων παππούδων. Ας φανταστούμε πόσες χιλιάδες άνθρωποι του σήμερα από κάθε μεριά του πλανήτη συνένωσαν τις ικανότητές τους για να κατασκευάσουν ένα τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο. Στο μεγαλειώδες αυτό ταξίδι η ταξική θεώρηση είναι κάτι που μπορεί ίσως να εξηγήσει ότι ζούμε τώρα, λίγο πριν ή λίγο μετά, δεν μπορεί όμως να περιγράψει την πορεία του Είδους συνολικά και είναι μακράν από του να περιγράψει την πορεία της Ζωής όχι στην κουτσουλίτσα πάνω στην οποία εμείς ζούμε αλλά στη Φύση συνολικά.

Πότε θα κατευναστεί η αγωνία του είδους για το πέταγμα στα αστέρια; Ποτέ φυσικά ! Ο κατευνασμός είναι ενάντια στη Ζωή και μυρίζει θάνατο. Μου φαίνεται πραγματικά παράλογο να περιμένει κανείς αυτό το Είδος να κάτσει στ’ αβγά του και στα επόμενα 1000 να είναι ακόμη εδώ κοιτάζοντας τι χρώμα έχει η θάλασσα αφού από τη φύση του είναι προορισμένο να θαυμάσει όλα τα χρώματα από όλες τις θάλασσες του Κόσμου.

Είναι αλήθεια πως η Τεχνική πήρε τα πρωτεία από την Επιστήμη. Μεγάλο πολιτιστικό ατύχημα, φυσικό ίσως επακόλουθο της λειτουργίας του Καπιταλισμού. Όμως το να επεκτείνει κάποιος την διαπίστωση αυτή έτσι ώστε να απορρίπτει έμμεσα ή άμεσα την Επιστήμη καθαυτή δεν είναι παρά άλλο ένα πολιτιστικό ατύχημα.

Η Ζωή δεν είναι πλανητικό φαινόμενο αλλά Φυσικό και Συμπαντικό.

( Αν ήμουνα πιο έξυπνος και πιο διαβασμένος θα τα έγραφα ίσως καλύτερα. Όμως τόσο μπόρεσα τόσο έκανα. Μένει να δούμε ποιος είναι μέσα και ποιος έξω από τη σπηλιά του Πλάτωνα )

Θανάσης Κοντονάτσιος