Δικαιοσύνη υπερ-πληρωμένων καλοπερασάκηδων

Και βέβαια δεν πρέπει τα blogs, όπως και κανένας άλλος να υποκαθιστούν ή να προκαταλαμβάνουν το έργο της δικαιοσύνης. Μπορούν όμως κάλλιστα να το κρίνουν και να το αμφισβητούν. Οι δυνατότητες αυτές είναι από τις πλέον βασικές συνιστώσες πολιτισμού και δικαιοσύνης.

Διάβασα την παρακάτω είδηση εδώ και με πιασαν τα διαόλια μου οπότε και είπα να γράψω το μικρό κείμενο που διαβάζετε.

Σε δίκη που διεξήχθη σήμερα ο διαδηλωτής Γεράσιμος Γεωργάτος κρίθηκε από το δικαστήριο αθώος για τις κατηγορίες της «διατάραξης κοινής ειρήνης» και «αντίστασης κατά της Αρχής», αλλά ένοχος για την κατηγορίας της απείθειας, λόγω της άρνησης του στο να δώσει δακτυλικά αποτυπώματα (ποινή 2 μήνες) ενώ λόγω ιατροδικαστικής απόφασης που έδειχνε μικροτραυματισμό ενός αστυνομικού της ομάδας Δέλτα, κρίθηκε ένοχος για «επικίνδυνη σωματική βλάβη», κατηγορία που αναβαθμίσθηκε(sic) σε «απρόκλητη επικίνδυνη σωματική βλάβη» (ποινή 8 μήνες) οπότε και του επιβλήθηκε ποινή 9 μήνες φυλάκισης με 3 χρόνια αναστολή.

Σημειώνω ότι ο διαδηλωτής είχε χτυπηθεί πολύ και μετά τη σύλληψη του είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

… και ερωτώ:

Με μια Δικαιοσύνη υπερ-πληρωμένων (από εμάς όλους) καλοπερασάκηδων τόσο διεφθαρμένη, τόσο εχθρική προς την κοινωνία και τόσο ιδεολογικά εξαρτημένη από τα πλέον σκοταδιστικά και τα πλέον αυταρχικά ρεύματα σκέψης της εποχής μας, είναι δυνατόν να λειτουργήσει σωστά η Ελληνική κοινωνία;

Μήπως κανένα Δημοψήφισμα και καμία Συνταγματική Αναθεώρηση δεν μας σώζει;

Τι στο διάολο γίνεται επί τέλους και μέχρι που θα συνεχιστεί ο κατήφορος;

.

Κρώζουν τα κοράκια της ΕΕ

Μαφιόζικος εκβιασμός πέρα από κάθε όριο πολιτικής δεοντολογίας τίθεται από την ΕΕ σχετικά με την εκταμίευση της πέμπτης δόσης του δανείου των 110 δισ. στις 3 Ιουλίου. Απαιτούν, με φωνές που πάλλονται από την ένοχη ανυπομονησία, την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και του σχετικού εφαρμοστικού νόμου καθώς και του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. Απαιτούν δηλαδή και να εξασφαλίσουν το πλιάτσικο του Ελληνικού κράτους αλλά και να αποφύγουν θεμελιώδεις κλυδωνισμούς στο ευρώ και στην ΕΕ γενικότερα. Και την πίττα και τον σκύλο.

Βράζουν μέσα σε ατμούς άγριου πανικού.

Οποιοσδήποτε αξιοπρεπής πολιτικός ηγέτης θα τους χόρευε στο ταψί αλλά δυστυχώς στην δύσκολη αυτή συγκυρία μας έτυχε το πλέον ανήθικο, το πλέον ξεπουλημένο και το πλέον αδιάφορο για τα εθνικά συμφέροντα «πολιτικό προσωπικό».

Η Ιστορία τα έφερε έτσι ώστε η Ελλάδα να κρατά στα χέρια της, έστω και για πολύ λίγο, την τράπουλα. Η στάση της μπορεί είτε να συγκρατήσει τον καταστροφικό κατήφορο είτε να δώσει το πράσινο φώς για να τσακιστούν οι Ευρωπαίοι πολίτες από τον Ατλαντικό μέχρι το Αιγαίο και από την Κύπρο μέχρι την Ισλανδία.

Μόνη δυνατή απάντηση τώρα, οι πλατείες.

Ραντεβού στο Σύνταγμα.

.

επιδικάζω - επιδικάζεις - επιδικάζει

Θα ξέρετε βέβαια ότι κάθε φορά που σκοτώνεται κάποιος οικογενειάρχης στην ζώνη του Περάματος από την απληστία κάποιου εργολάβου ή την κακιά ώρα, η οικογένειά του παίρνει αμέσως 500.000 ευρώ. Για την ακρίβεια, τα λεφτά «της επιδικάζονται» με συνοπτικές διαδικασίες από την Ελληνική δικαιοσύνη.

Έτσι γίνεται και στις οικοδομές, στα εργοστάσια, στα κτήματα, στα καράβια. Κάθε φορά που κάποιος χάσει την ζωή του πάνω στην δουλειά, η πολιτεία του επιδικάζει αμέσως 500.000 ευρώ.

Επίσης η οικογένεια του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου φαντάζομαι ότι θα είχε παρόμοια μεταχείριση από την πολιτεία και τους ανεξάρτητους (φυσικά !) δικαστές που «επιδικάζουν» με τα δικά μας (φυσικά !) λεφτά.

Είμαι βέβαιος ότι τέτοια ποσά επιδικάστηκαν στο Σπύρο Μουστακλή, στον Νίκο Τεμπονέρα, στους δεκάδες άδικα προφυλακισθέντες, στον Μάριο Ζ, στους εκατοντάδες άσχημα τραυματίες, στο παλικάρι που έπεσε πάνω στην ζαρντινιέρα και στο άλλο που φορούσε πράσινα παπούτσια. Αντίστοιχα ποσά έλαβε και ο Γιάννης Καυκάς διότι η πολιτεία αναγνώρισε το λάθος της και οι ανεξάρτητοι δικαστές του «επιδίκασαν» κι αυτουνού.

Δεν έχω στοιχεία για τα ποσά που επιδικάστηκαν στην οικογένεια του Γρηγόρη Λαμπράκη ούτε και σ’ αυτήν του Σωτήρη Πέτρουλα.

Γνωρίζω όμως ότι αποζημίωση 500.000 ευρώ «επιδίκασε» το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών στους συγγενείς του αστυνομικού Νεκτάριου Σάββα που φύλαγε την μάρτυρα στην υπόθεση της οργάνωσης ΕΛΑ και που τραυματίστηκε θανάσιμα το 2009. Οι ανεξάρτητοι δικαστές αποφάνθηκαν, παρ’ όλο που οι τρομοκρατικές επιθέσεις δεν μπορούν να προβλεφθούν ακόμη και με μέτρα άκρας επιμέλειας και σύνεσης, ότι η επίθεση είχε μεν το στοιχείο του αιφνιδιασμού, όμως δεν προέκυψε ότι η αποφυγή της και η προστασία του θύματος υπερέβαιναν τις δυνατότητες της ΕΛ.ΑΣ. η οποία δεν έλαβε κάθε αναγκαίο μέτρο.

Η ανικανότητα της ΕΛ.ΑΣ. -την οποία χρυσοπληρώνουμε όλοι εμείς- κατέληξε στην επιδίκαση 500.000 ευρώ τα οποία και πάλι θα πληρώσουμε όλοι εμείς. Καταλάβατε πως πάει το πράγμα;

Αν σκοτωθείτε πάνω στην δουλειά που εσείς διαλέξατε, αν χτυπηθείτε από τους έξαλλους ανθρωποφύλακες, αν προφυλακιστείτε άδικα, αν μείνετε ανάπηρος από χημικά, μην φοβάστε ! Η ανεξάρτητη Ελληνική δικαιοσύνη θα τρέξει και θα σας «επιδικάσει» αστραπιαία, από δικά σας βέβαια λεφτά, την γενναία σας αποζημίωση.

Για την Δημοκρατία ρε γαμώ το !

.

ΥΓ. Σέβομαι βαθύτατα κάθε ανθρώπινη απώλεια. Το κείμενό μου αυτό δεν αφορά τον άνθρωπο που έχασε την ζωή του το 2009 αλλά κάτι πολύ γενικότερο: Τα μέτρα και τα σταθμά που ζυγιάζουν την στρεβλή μας κοινωνία κλέβοντας όμως συστηματικά στο ζύγι.

.