Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

σκέψεις τζιαί καπνός


Τα δάκρυα,
πατημένα φκιόρα.
Αμυγδαλιά σε αποσύνθεση.
Μαρμαρωμένον πηχτά ως γαίμαν, όπου άλλοτε,
έτρεσχιεν ως ρετσίνι Ζωής. /

Πατημένα φκιόρα αμυγδαλιάς η Ελπίδα των μωρών.
Που μπότες στρατόκαβλων,
που μπότες πολιτικών,
που μπότες ανθρώπων
που βρωμίζουν την λέξη Άνθρωπος,
τζιαί τη ψυχή μου.
Πατημένα.
Mε ασέβεια. /

Εμείς, που εζήσαμεν μές τα τσαντίρκα.
Εμείς, που ακούσαμεν τες πόμπες να ππέφτουν πουπάνω μας.
Εμείς που υπήρξαμεν ως εαυτόν Πρόσφυγες, ως εαυτόν Μετανάστες.
Εμείς, που μας έκοψεν που την μέση η Ασέβεια.
Που μπότες στρατόκαβλων,
που μπότες πολιτικών,
που μπότες ανθρώπων
που βρωμίζουν την Λέξη.
Εμείς,
πότε εσταματήσαμεν να είμαστεν Άνθρωποι; /

Από μια ανάρτηση στο ιστολόγιο του Γιώργου Πήττα που αξίζει να διαβαστεί.
.

Made in Egypt


Γιατί η αισιοδοξία (όπως πχ να αναζητούμε την επανάσταση στο Γουισκόνσιν) και το χιούμορ, μαζί όμως με την αυταπάρνηση και το θάρρος, καμιά φορά καθορίζουν την Ιστορία.

Αιγυπτιακά κράνη για διαδηλώσεις κυρίες και κύριοι !

(τα βρήκα εδώ)





και χωρίς άλλα λόγια ... δεν χρειάζονται !
.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails