Εχθές είπα τι θα έκανα αν ήμουν βενεζουελάνος, εξήγησα ότι οι φτωχοί ήταν αυτοί που υπέφεραν περισσότερο από τις φυσικές καταστροφές και αιτιολόγησα γιατί. Παρακάτω συμπλήρωσα: “...όπου κυριαρχεί ο ιμπεριαλισμός και η καιροσκοπική ολιγαρχία λαμβάνει ένα σημαντικό μέρος των εθνικών αγαθών και υπηρεσιών, οι μάζες δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν ή να χάσουν και, την αυτοκρατορία, δεν την απασχολούν καθόλου οι εκλογές” και ότι “Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμη και στις προεδρικές εκλογές δεν κινητοποιείται πάνω από το 50% αυτών που έχουν δικαίωμα ψήφου”.
Σήμερα θα πρόσθετα ότι, ακόμη και όταν σε αυτές εκλέγεται το σύνολο της Βουλής των Αντιπροσώπων, ένα μέρος της Γερουσίας και άλλων σημαντικών αξιωμάτων, δεν κατορθώνει να ξεπεράσει αυτό το επίπεδο. Αναρωτήθηκα τότε γιατί χρησιμοποιούν τα τεράστια μιντιακά τους μέσα προσπαθώντας να βυθίσουν την Μπολιβαριανή Επαναστατική Κυβέρνηση σε μια θάλασσα από ψεύδη και συκοφαντίες. Αυτό που οι Αμερικανοί θέλουν είναι το πετρέλαιο της Βενεζουέλας.
Όλοι έχουμε δει αυτές τις ημέρες τις προεκλογικές μια ομάδα καθαρμάτων που, μαζί με μισθοφόρους του έντυπου τοπικού τύπου, του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, να αρνούνται ακόμη και την ελευθερία του Τύπου στη Βενεζουέλα. Ο εχθρός πέτυχε ένα μέρος των στόχων του: να εμποδίσει την Μπολιβαριανή Κυβέρνηση να έχει τη στήριξη των δύο τρίτων του Κοινοβουλίου. Η αυτοκρατορία ίσως πιστεύει ότι πέτυχε μία μεγάλη νίκη. Εγώ πιστεύω ακριβώς το αντίθετο: τα αποτελέσματα της 26ης του Σεπτέμβρη αποτελούν μία νίκη της Μπολιβαριανής Επανάστασης και του ηγέτη της Ούγκο Τσάβεζ Φρίας.
Σε αυτές τις κοινοβουλευτικές εκλογές η συμμετοχή των εκλογέων έφτασε στο ποσοστό ρεκόρ του 66,45%. Η αυτοκρατορία με τα τεράστια μέσα που διαθέτει δεν μπόρεσε να εμποδίσει το Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας, απομένοντας ακόμη 6 να κατανεμηθούν, να εκλέξει 95 από τα 165 μέλη του Κοινοβουλίου. Η Μπολιβαριανή Επανάσταση έχει σήμερα την Εκτελεστική Εξουσία, μεγάλη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο και ένα κόμμα ικανό να κινητοποιήσει εκατομμύρια αγωνιστών για τον σοσιαλισμό.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν στη Βενεζουέλα τίποτα περισσότερο παρά τμήματα Κομμάτων, που το μόνο που τα συνδέει είναι ο φόβος της επανάστασης, και χονδροειδείς υλικές επιθυμίες. Δεν θα μπορέσουν να καταφύγουν σε πραξικόπημα στη Βενεζουέλα, όπως έκαναν με τον Αλιέντε στη Χιλή και σε άλλες χώρες της Αμερικής μας.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις αυτής της αδελφής χώρας, διαπαιδαγωγημένες στο πνεύμα και το παράδειγμα του Απελευθερωτή, που μέσα τους επωάστηκαν οι ηγέτες που ξεκίνησαν τη διαδικασία, είναι υποστηρικτές και μέρος της Επανάστασης. Ένα τέτοιο σύνολο δυνάμεων είναι ανίκητο. Δεν θα το δείτε τόσο ξεκάθαρα χωρίς την εμπειρία ζωής για περισσότερο από μισό αιώνα.
Φιντέλ Κάστρο Ρουζ, 27 Σεπτέμβρη 2010
