Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που
έχουν πληροφόρηση από τον μέσο όρο και πάνω γνωρίζουν ότι το κεντρικό μοντέλο
των ανθρώπινων οικονομιών εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι απαράλλαχτο. Το 1%
κατέχει το 25% του πλούτου, το 20% κατέχει το 80% του πλούτου και το υπόλοιπο
80% των ανθρώπων ζουν με ψίχουλα δηλαδή με το υπόλοιπο 15%.
Τα ποσοστά μπορεί να ‘παίζουν’ λίγο πάνω –
κάτω από εποχή σε εποχή και από χώρα σε χώρα αλλά η κεντρική ιδέα παραμένει
απαράλλαχτη ως παγκόσμια σταθερά και ανθεκτική ως γρανίτης. Η κατάσταση αυτή
δεν έχει μεταβληθεί ως τα σήμερα αρχίζοντας από την εποχή του κώδικα του Χαμουραμπί
(-1900) ή και πιο παλιά αφού πολλοί υποπτεύονται ότι πηγάζει από τον τρόπο
οργάνωσης και λειτουργίας των πρώιμων ανθρώπινων κοινωνιών.
Αυτό το περιβόητο 1% λοιπόν εννοούμε (κι ας
μην το ξέρουμε) όταν λέμε «Αγορές». Αυτό
το περιβόητο 1% είναι ο Κύριος του παιχνιδιού.
Ο Κύριος λοιπόν, είναι αχόρταγος και
ανηλεής. Δεν τον αγγίζουν οι κρίσεις και οι υφέσεις. Δεν τον αγγίζουν οι
πόλεμοι. Αν καμιά φορά τύχει να χάσει παιδιά κι αδέλφια στους πολέμους είναι από
ιδιοτέλεια ή από «υψηλή» σπορτίβικη διάθεση και όχι από πραγματική ανάγκη ή
εμπλοκή. Ακουμπισμένος με νωχέλεια πάνω στην ιστορικά επιβεβαιωμένη
α-μεταβλητότητά του βλέπει όλους εμάς τους υπόλοιπους ως ενοχλητικά παράσιτα ή –
στην καλύτερη περίπτωση – ως πρόσκαιρα χρήσιμα εργαλεία.
Ο Κύριος σήμερα συγκεντρώνει το έχει Του
επειδή (α) δεν υπάρχει αντίπαλο δέος (β) επειδή έτσι του είπε ο Φρήντμαν και (γ)
επειδή φοβάται λίγο την απρόβλεπτη Κίνα.
Ο Κύριος δεν δίνει πεντάρα τσακιστή για το
αν εμείς οι υπόλοιποι θα πεινάσουμε, θα διαδηλώσουμε ή θα τρελαθούμε από την
απραξία της ανεργίας. Πεντάρα !
Βλέπετε εσείς κάπου την Λογική;
.
