Το ζήτημα με τον Καλλικράτη με απασχολεί αρκετά διότι αποτελεί μεγάλη οργανωτική αναδιάρθρωση για την χώρα μας. Λίγα έχω καταλάβει. Από συζήτηση που είχα με φίλο blogger βγήκε ότι η μείωση των δημοτικών συμβούλων και παραγόντων από 60.000 σε 20.000 για την οποία κομπάζει η κυβέρνηση μπορεί και να μην είναι και τόσο θετική. Το παν δεν είναι το χρήμα αλλά το λογικά και εθνικά ορθό. Η ουσία είναι ότι μειώνονται δραματικά οι άνθρωποι που θεσμοθετημένα συμμετέχουν στα πράγματα των τόπων τους. Είναι άραγε καλό αυτό; Ή μήπως αντίθετα είναι πάρα πολύ κακό;
Μία άλλη παρατήρηση είναι ότι με τον Καλλικράτη δίνεται η δυνατότητα στην κεντρική κυβέρνηση να αποποιείται με μεγάλη ευκολία ευθύνες όταν προκύπτουν προβλήματα και ‘κακοτοπιές’ αφού θα μπορεί να εγείρει το επιχείρημα : «δεν το έκανα εγώ αλλά ο Περιφερειάρχης της Μακρακώμης».
Διαισθάνομαι ότι απέχω πολύ από την πλήρη κατανόηση του θέματος αλλά βρήκα τις θέσεις της ΟΣΥΝΑΕ (Ομοσπονδία Συλλόγων Υπαλλήλων Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας) που μου φαίνονται σχετικά συγκροτημένες και δίνουν μια καλύτερη αντίληψη των κρυμμένων «άσσων» - ούτως ειπείν - που έχει στο μανίκι του ο Καλλικράτης, διαβάστε :
1) Προσπαθεί μέσα από νέα και μεγαλύτερα διοικητικά κέντρα να διευκολύνει τη δραστηριότητα μονοπωλιακών ομίλων, γύρω από τα όποια έργα θα γίνονται. Ήδη, το θεσμικό πλαίσιο υπάρχει, είναι τα ΣΔΙΤ, οι παραχωρήσεις κ.α.. Αυτό που απομένει είναι οι μεγάλες πληθυσμιακές μονάδες, που σημαίνουν μεγαλύτερες επενδύσεις, μεγαλύτερες αγορές.
2) Θέλει να περιορίσει τις κρατικές δαπάνες. Γι' αυτό μιλάει για λειτουργική και οικονομική αυτοδυναμία της Αυτοδιοίκησης, που δεν πρέπει - κατά την άποψή της - να ζητά κονδύλια από το κράτος. Πρέπει η ίδια να βρίσκει πόρους φορολογώντας διπλά και τριπλά το λαό, ή μέσω της εκποίησης δημόσιας περιουσίας
3) Επιδιώκει να μεταφέρει αρμοδιότητες στα νέα σχήματα της Αυτοδιοίκησης, που προκειμένου να τις υλοποιήσει θα επιβαρύνει το λαό, στη βάση της ανταποδοτικότητας.
4) Προωθεί τη διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της Υγείας και της Πρόνοιας, μεταφέροντας αρμοδιότητες γι' αυτά τα ζητήματα από το κράτος στην Αυτοδιοίκηση, κι αυτή με τη σειρά της, προκειμένου να βρει πόρους, να στρέφεται στο λαό, με αποτέλεσμα τα Νοσοκομεία και οι Υπηρεσίες Υγείας, να φυτοζωούν, δίνοντας έτσι την ευκαιρία και τη δυνατότητα στον ιδιωτικό τομέα να τις ανταγωνίζεται επιτυχώς.
5) Προωθεί, επίσης, τη διάσπαση του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας, που, με τη δήθεν αποκέντρωσή της, θα ιδιωτικοποιηθεί, θα κατηγοριοποιηθεί και θα παραδοθεί στις υπηρεσίες των επιχειρηματικών ομίλων.
6) Επιδιώκεται μέσα από τη λειτουργία των νέων σχημάτων της Αυτοδιοίκησης με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, να επεκταθεί η εμπορευματοποίηση υπηρεσιών, η παραπέρα ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας των εργαζομένων με τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης και τις ιδιωτικές συμφωνίες κ.α.
7) Πιο συγκεκριμένα για μας τους εργαζόμενους στη Ν.Α. το πρόγραμμα «Καλλικράτης» σημαίνει νέα εργασιακή περιπλάνηση, νέες υποχρεωτικές μετατάξεις, αβέβαιο εργασιακό μέλλον, μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές μας σχέσεις, χτύπημα της μονιμότητας, νέα λιτότητα, παραπέρα υποβάθμιση των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων μας.
.
