Παρακολουθώ τις συζητήσεις και τα αντανακλαστικά
ορισμένων σχετικά με τις πρωτοβουλίες που πήρε πρόσφατα η λεγόμενη Σοσιαλιστική
Τάση του ΣΥΡΙΖΑ. Το ζήτημα της διεύρυνσης είναι θεμελιώδες πολιτικό πρόβλημα
για το ΣΥΡΙΖΑ. Πως μπορεί όμως να προχωρήσει αυτό όταν ο στενός κομματικός
μηχανισμός αντιδρά με τόσο άκαμπτο, έως εχθρικό τρόπο; Τα συγκεκριμένα πρόσωπα
για το οποίο γίνεται συζήτηση δεν αποτελούν την ουσία του θέματος. Η διεύρυνση
-που κατά την άποψή μου είναι απολύτως αναγκαία- είναι το κεντρικό ζήτημα. Οι
τόσο αυτόματες και ίσως πρώιμες αντιδράσεις θυμίζουν το πρόσφατο παρελθόν και
τις αντίστοιχες τότε συμπεριφορές σε διάφορες τοπικές οργανώσεις και περιφέρειες
που αποδυνάμωσαν και τραυμάτισαν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο καθένας αντιλαμβάνεται πως το κόμμα αυτό με 25 ή
30 ή ακόμη και 35% δεν θα έχει τη δυνατότητα να οργανώσει μια βιώσιμη κυβέρνηση
χωρίς πολιτικές συνεργασίες, διεύρυνση και ευρεία κοινωνική συναίνεση. Επειδή
νομίζω πως στα όρια της κοινής λογικής το παραπάνω επιχείρημα έχει προφανή
ισχύ, ίσως θα έπρεπε οι αντιδράσεις αυτές και ο μόνιμος και έντονος αρνητισμός
τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε προσπάθεια ανοίγματος, να διερευνηθεί όχι μόνο ως
προς τα πραγματικά του κίνητρα αλλά και ως προς τις πολύ αρνητικές επιπτώσεις
που θα μπορούσαν έχουν τέτοιες συμπεριφορές στο μέλλον και τους τρόπους
αποτελεσματικής και οριστικής αντιμετώπισής τους.
Η διάκριση κάποιων ατόμων ή κοινωνικών ομάδων με
δυναμική θετικής προσφοράς και ο χαρακτηρισμός τους ως ‘καλές’ και αριστερές ή
‘κακές’ και μη αριστερές, είναι ένας τρόπος κατακερματισμού της κοινωνίας και
διαχωρισμού των κοινωνικών ομάδων. Πρόκειται για την δημιουργία μιας
διαχωριστικής γραμμής σχεδόν ρατσιστικού τύπου που ξεπηδά από ένα περιβάλλον
ανθρώπων που αυτοχαρακτηρίζονται ως οι κατ’ εξοχήν αριστεροί-προοδευτικοί.
Η θεσμική και οικονομική ζημιά που έχει γίνει στην
Κοινωνία είναι πολύ μεγάλη οπότε και τα αντίστοιχα περιθώρια των πολιτικών
οργανισμών για θετική δράση και κοινωνική/οικονομική ανάταξη είναι πολύ
εκτεταμένα. Γι αυτό και δεν χωρούν πλέον αγκυλώσεις παρωχημένου, παραδοσιακού
αριστερού τύπου, ιδιοτέλειες και μικροκομματικές συμπεριφορές.
