.περισσότεροι απο τα μπλόγκ του διαδυκτίου
είναι οι βόθροι του λεκανοπεδίου...
-πάνω από σαράντα χιλιάδες αριθμούν οι βόθροι του λεκανοπεδίου-
...και οι περισσότεροι εξ αυτών βρίσκονται συγκεντρωμένοι...
στα βόρεια προάστεια
- Τέτοια βρώμα ούτε ποταμός ξεπλένει -
(ο ιλισσός κατα τους ολυμπιακούς αγώνες του 1896)
Τρεις ήταν οι βασικοί ποταμοί που διέρρεαν την πεδιάδα της Αττικής κατά την αρχαιότητα,
οι δύο εκ των οποίων απλώνονταν πέραν των ορίων της πόλεως.
Το δυτικό και μεγαλύτερο τμήμα της πεδιάδας έβρεχε ο Κηφισός,
που είχε τις πηγές του στους πρόποδες της Πάρνηθος στα βόρεια
και συνέχιζε την πορεία του για 27 χλμ., έως ότου εκχυνόταν στον Φαληρικό Kόλπο.
Το ανατολικό τμήμα διέσχιζε ο Ιλισσός, ο οποίος εκκινούσε
από τις υπώρειες του Υμηττού κατευθυνόμενος προς δυσμάς,
παρέρρεε τον Αρδηττό και, μέσω της κοιλάδος
που σχηματιζόταν ανάμεσα στους λόφους των Μουσών (Φιλοπάππου)
και της Σικελίας (δεξιά της σύγχρονης λεωφόρου Συγγρού),
δεχόταν στην κοίτη του τα νερά του Ηριδανού
και εν συνεχεία συναντούσε τον Κηφισό στα νοτιοανατολικά.
Μικρότερος των δύο προηγούμενων ήταν ο Ηριδανός,
που ανέτελλε στις νότιες πλαγιές του Λυκαβηττού,
έναντι των Διοχάρους πυλών,
όπου βρισκόταν και η Πάνοπος κρήνη·
κυλώντας βορείως της Ακροπόλεως,
περνούσε μέσα από την Αγορά και,
συνεχίζοντας τη ροή του βορειοδυτικά,
κατά μήκος του βορείου κρασπέδου της Πνυκός,
εξερχόταν του τείχους σε σημείο κοντά στην Ιερά Πύλη και,
αφού χανόταν υπογείως για μερικές εκατοντάδες μέτρα,
στρεφόταν προς νότον,
όπου εξέβαλλε στον Ιλισσό.
Ήδη από τα χρόνια της επέκτασης της πόλης από τον Θεμιστοκλή
περιελήφθη εντός των τειχών της,
ενώ στους ρωμαϊκούς χρόνους φαίνεται ότι καταχώσθηκε (καλύφθηκε)
και κατασκευάσθηκε μεγάλος υπόνομος εντός της κοίτης του.
Εκτός των προαναφερθέντων, υπήρχαν δύο ακόμη, μικρότεροι ποταμοί,
ο Σκίρος και ο Κυκλοβόρος,
προς δυσμάς της πόλεως μεταξύ του Διπύλου και του Κηφισού
και (μάλλον) προς βορράν της πόλεως αντιστοίχως.
