Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Ιστορικό ψήφισμα του Δήμου Θεσσαλονίκης


Ψήφισμα 14ης Φεβρουαρίου … η πόλη ξανα-ξυπνά !

« Εδώ και 21 ημέρες 50 μετανάστες που ζουν και εργάζονται για χρόνια στη χώρα μας ξεκίνησαν απεργία πείνας στο ΕΚΘ, γιατί στερούνται τα στοιχειώδη νομιμοποιητικά έγγραφα παραμονής τους στη χώρα μας, όχι με δική τους ευθύνη, αλλά λόγω της μεταναστευτικής πολιτικής που ασκούν οι ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια.

Με την υπογραφή μάλιστα της συνθήκης ΔΟΥΒΛΙΝΟ 2 δόθηκε η χαριστική βολή στο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης των μεταναστών στις χώρες της Ε.Ε. με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν στη χώρα μας – χώρα εισόδου του 90% των μεταναστών στην Ε.Ε.

Οι μετανάστες που ζουν στη χώρα μας αποτέλεσαν και αποτελούν έναν από τους βασικούς πυλώνες στους οποίους στηρίχθηκε η όποια ανάπτυξή της. Ταυτόχρονα, κατά παράβαση κάθε έννοιας εργατικού δικαίου, ήταν και είναι τα πρώτα θύματα της «μαύρης» εργασίας, με αποτέλεσμα να στερούνται τα Ασφαλιστικά Ταμεία μια σοβαρή πηγή εσόδων.

Το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, μιας πόλης με «πολύχρωμο» διαχρονικά πληθυσμό, ένα «χωνευτήρι πολιτισμών», εκφράζει την αλληλεγγύη του στον αγώνα των απεργών πείνας. Έναν αγώνα για αξιοπρεπή ζωή και για το αυτονόητο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης των ανθρώπων, σε έναν κόσμο που τα κερδοσκοπικά κεφάλαια κινούνται ανεξέλεγκτα με ταχύτητα ηλεκτρικού ρεύματος.

Καλούμε την Κυβέρνηση να προχωρήσει στη νομιμοποίησή τους, αποσυνδέοντας την ανανέωση της άδειας παραμονής τους από την ύπαρξη ορισμένου αριθμού ενσήμων, σε συνθήκες μάλιστα καλπάζουσας ανεργίας, ώστε να μην μεταπίπτουν από το καθεστώς της νομιμότητας στο καθεστώς της παρανομίας, εξαιτίας της απροθυμίας των εργοδοτών τους να καταβάλουν τις προβλεπόμενες από τη νομοθεσία ασφαλιστικές εισφορές ».
.

Transfiguration


Transfiguration, Raphael 1520

Και επειδή στην ζωή δεν υπάρχει μόνο η πολιτική, παραθέτω ένα κείμενο που δείχνει πως ένα από τα πλέον φωτεινά μυαλά όλων των εποχών ερμήνευσε τον πίνακα του Ραφαήλ «Μεταμόρφωση».

« Στην Μεταμόρφωσή του (ο Ραφαήλ), στο κάτω μέρος του πίνακα, με το δαιμονισμένο παιδί, τους απελπισμένους βαστάζους, τους αμήχανους γεμάτους αγωνία, νεαρούς μαθητές, φαίνεται ν’ αντανακλά την αιώνια πρωταρχική οδύνη, το μοναδικό βάθος της ύπαρξης. Το φαινόμενο είναι εδώ μια αντανάκλαση της αιώνιας αντίφασης, μητέρας των πραγμάτων. Όμως αυτή η επιφάνεια αναπνέει, σαν άρωμα αμβροσίας, έναν άλλο φαινομενικό κόσμο, ένα όραμα που δεν το βλέπουν οι αιχμάλωτοι της πρώτης φαινομενικότητας: μια αστραφτερή πτήση που πλανάται μέσα στην πιο καθαρή μακαριότητα, σ’ ένα στοχασμό ελεύθερο από κάθε πόνο, και που ακτινοβολεί με ορθάνοιχτα τα λαμπερά της μάτια. Αυτό που αποκαλύπτεται σε μας, με τον υψηλό συμβολισμό της τέχνης, είναι ο συνδυασμός του απολλώνιου κόσμου της ομορφιάς με την υπόγεια βάση του, την τρομερή φρόνηση του Σειληνού … »

(Φρειδερίκος Νίτσε, Η Γέννηση της Τραγωδίας, Κάκτος, σελ. 65)
.

Αναδιευθέτηση = Rearrangement


Διάβασα πολλές αναλύσεις για τα γεγονότα στις χώρες λεγόμενου «Αραβικού τόξου», οι περισσότερες από αυτές ενδιαφέρουσες, με λεπτομερή πληροφόρηση και συμπληρωματικά στοιχεία, αποτέλεσαν αφορμή για σκέψεις και συζητήσεις. Τυνησία, Υεμένη, Αίγυπτος αλλά και Μπαχρέιν, Λίβανος και Συρία.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι η εξέγερση των πολιτών, οι διεκδικήσεις για καλύτερη ζωή και γνησιότερη συμπεριφορά των χωρών στην εσωτερική και διεθνή σκηνή, είναι κάτι πολύ θετικό και ελπιδοφόρο. Επειδή όμως, ιδιαίτερα στους περίπλοκους καιρούς που ζούμε, τίποτα δεν είναι όπως αρχικά φαίνεται, καλό είναι να βλέπει κανείς όλες τις πλευρές και να εξετάζει όλες τις παραμέτρους των γεγονότων, αν βέβαια θέλει πραγματικά να ερμηνεύσει αυτό που γίνεται και όχι να παρασυρθεί σε μια πρόσκαιρη συναισθηματική ευφορία που σήμερα θα άγγιζε τα όρια του ασυγχώρητου «πολιτικού λυρισμού».

Είχα πρόσφατα ξαναγράψει για το θέμα στο «Ξύπνημα της Μούμιας» και στο «Μια άλλη ματιά». Αφορμή όμως για την σημερινή ανάρτηση είναι μια σκέψη που με ταλαιπωρεί τελευταία και σχετίζεται με την ανάγκη ανασυγκρότησης των δυτικότροπων και δεξιόστροφων καθεστώτων της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, αυτών δηλαδή που εις βάρος των πολιτών τους και των συμφερόντων των χωρών τους υποστηρίζουν τα συμφέροντα της Δύσης (USA, EU) στην περιοχή.

Χωρίς να είμαι αυτό που λένε «μέσα στα πράγματα» ούτε να διαθέτω εσωτερική πληροφόρηση τύπου wikileaks, έχω την αίσθηση ότι η Δυτική πολιτική έχει από καιρό συνειδητοποιήσει ότι ο καλύτερος τρόπος για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της είναι ο εκσυγχρονισμός και η αναδιευθέτηση των καθεστώτων στις επίμαχες περιοχές, έτσι ώστε αφ’ ενός να προστατευτούν τα καθεστώτα «σκληρού πυρήνα» όπως Σ. Αραβία και Ιορδανία από πιθανές γνήσιες και επικίνδυνες εξεγέρσεις, και αφ’ ετέρου να εδραιωθεί, με ανανεωμένη μακροχρόνια προοπτική, η εγκαθίδρυση νέων, φίλα προσκείμενων οικονομικών κύρια και ύστερα πολιτικών ελίτ στις επίμαχες χώρες, με επίκεντρο φυσικά τον γίγαντα που κοιμάται: την Αίγυπτο. Ούτε επαναστάσεις δηλαδή ούτε πραγματική αλλαγή αλλά ένας τεράστιας έκτασης δυτικός πολιτικός ελιγμός που στοχεύει στον αναγκαίο – εντός ορίων – εκσυγχρονισμό των υποτελών καθεστώτων.

Η είσοδος των χωρών όπως η Τυνησία, η Αίγυπτος ακόμα και το Μπαχρέιν ή η Υεμένη στην παρέα των χωρών που διακυβερνώνται από πολιτικά συστήματα καθαρά Δυτικής κοπής, δηλαδή Κοινοβουλευτικές Ολιγαρχίες με πλήρη λειτουργία των ευνουχισμένων και γι αυτό ψεύτικων δημοκρατικών θεσμών «όπως Αμερική», δεν είναι καθόλου αρνητική προοπτική για την Δύση. Το αντίθετο θα έλεγα: ικανοποιεί, εκφράζει και προστατεύει τα Δυτικά συμφέροντα στην περιοχή με τον καλύτερο και τον πολιτικά και κοινωνικά σταθερότερο τρόπο εξασφαλίζοντας την εξάρτηση και την διαιώνιση της ουσιαστικής καταπίεσης και της απομύζησης των πόρων των χωρών αυτών.

Ας μην ξεχνάμε ότι η κατάργηση της δουλείας δεν έγινε γιατί κάποιους τους πήρε ο πόνος για τους δύστυχους δούλους. Έγινε γιατί ο ανερχόμενος καπιταλισμός συνειδητοποίησε ότι είναι προτιμότερο να ελευθερώσει πληρώνοντας λίγο τον δούλο του, για να αγοράζει ύστερα (ο δούλος) τα προϊόντα που παράγει ο ίδιος στο δεκαπλάσιο.

Επίσης ας μην παραβλέπουμε ότι το καθεστώς Μουμπάρακ στην ουσία δεν έχει αντικατασταθεί ακόμη. Ας μην ξεχνάμε ότι την εξουσία κατέλαβε ο στρατός, ότι στην Αίγυπτο εξακολουθεί να ισχύει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ότι το σύνταγμα καταλύθηκε και ότι οι πολίτες αποχώρησαν από τις διαδηλώσεις χωρίς καμία απολύτως εγγύηση πολιτικής μεταρρύθμισης. Αντίθετα παρακολουθούμε ένα όλο και περισσότερο αδιαφανές παρασκήνιο να εξυφαίνει την «νέα κατάσταση» στην Αίγυπτο. Μια νέα κατάσταση που ίσως θα προσομοιάζει με τα κοινοβουλευτικά ολιγαρχικά καθεστώτα made in USA/EU αλλά να έχει ελάχιστες ποιοτικές διαφορές από την παλιά.

Ο αποκλεισμός από τις Αιγυπτιακές διαβουλεύσεις γνήσιων προσωπικοτήτων όπως ο Μπαραντέι, η ισχυροποίηση ανθρώπων που πρόσκεινται αναφανδόν στο Εβραίικο λόμπι, η παντελής σιωπή ή ανυπαρξία της αριστεράς αλλά και οι αφελείς από πολλούς εκφραζόμενες ελπίδες ότι οι οπισθοδρομικοί και ακροδεξιοί Αδελφοί Μουσουλμάνοι θα σώσουν την κατάσταση, δεν προμηνύουν τίποτα καλό.
.

Οι Γαλάτες της Αττικής


ΚΕΡΑΤΕΑ: ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΕΙ Η ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ... ( πηγη: antixyta )

Απόσπασμα από την εκδήλωση με θέμα τους αγώνες των κατοίκων ενάντια στους ΧΥΤΑ που διοργανώθηκε στην αίθουσα του συλλόγου τραπεζοϋπαλλήλων (Σίνα 16) τη Δευτέρα 14/2. Οι ομιλητές ήταν από τα συντονιστικά και τις επιτροπές αγώνα Κερατέας, Γραμματικού, Λευκίμμης.

Αυτή είναι η φωνή των κατοίκων της Κερατέας και μας εκφράζει όλους...

δείτε το μέχρι τέλους...

"Βγάλτε στην άκρη τα προσωπικά σας, τις πικρίες σας και βγείτε στον δρόμο...
Θα γιατρευτείτε στον δρόμο..
."

.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails