Μια άλλη ματιά

Αντιγράφω σχόλιο ανώνυμου στο διαδίκτυο:

[ Και παλαιότερα οι λαοί της βόρειας Αφρικής και πεινούσαν και ετυραννούντο και εβασανίζοντο και βγαίναν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι. Όμως τότε κανένας δεν ενδιεφέρετο, κανένας δεν προέβαλε τα προβλήματά τους. Γιατί τώρα ξαφνικά τους θυμήθηκαν ;;

Άραγε με τις …10 ή 15 χιλιάδες των διαδηλωτών στην Τυνησία ανετράπη το καθεστώς του Μπεν Άλη ;;;

Γιατί επίσης τόση πρεμούρα από όλα τα κανάλια να προαναγγέλλουν και να προεξοφλούν τη “μεγάλη συγκέντρωση του … ενός εκατομμυρίου” στο Κάϊρο ;;; Ναί να φύγει ο δικτάτορας αλλά χθες και προχθές γιατί κανένας δεν ασχολείτο μαζί του ;; Τότε δεν ήταν ;;;

Κατά τη γνώμη μου κανένας δεν νοιάζεται για την πείνα και τα βάσανα των Αράβων. Για τα συμφέροντά τους νοιάζονται. Επομένως νομίζω ότι ο “αγώνας” γίνεται για την ανακατανομή σφαιρών επιρροής των μεγάλων.

Και το πρόβλημα πλέον είναι η Γερμανία που σήκωσε κεφάλι και θέλει πρόσβαση σε ενεργειακούς χώρους. ]

Απλή και κατανοητή αυτή η θέση, δύσκολο να ξεπεραστεί έτσι, απαρατήρητη.

Πρόκειται άραγε για γνήσιες κινήσεις των πολιτών ή για ένα ακόμη ενορχηστρωμένο παιχνίδι της Δύσης;

Αυτό το μπαράζ αμφισβήτησης των ομοειδών καθεστώτων που ξεκίνησε από Τυνησία πέρασε από Λίβανο, Υεμένη, Ιορδανία και κατέληξε, λίγο καρμποναριστό είναι αλήθεια, στην Αίγυπτο είναι τελικά γνήσιο ή μαϊμού ;

Κι αυτές οι αντιδράσεις των ηγετών λίγο 'εύκολες' και 'παρόμοιες' δεν φαίνονται; Ανασχηματισμοί κυβερνήσεων, αποκήρυξη της κληρονομικότητας της εξουσίας, μη συμμετοχή σε επερχόμενες εκλογές: καρμπόν !

Φαίνεται σαν κάποιος να τράβηξε ξαφνικά το χαλί κάτω από τα πόδια του Μπεν Άλη, του Αλί Αμπντουλά και του Χόσνι Μουμπάρακ αποσύρρωντας την όποια νομιμοποίησή τους.

Μήπως η Δύση δεν αρκείται πλέον στην χρησιμοποίηση ηγετών που ναι μεν είναι απολύτως υπάκουοι, εις βάρος των πραγματικών συμφερόντων των χωρών τους, αλλά στερούνται οποιασδήποτε ιδεολογικής η πολιτιστικής συνάφειας με τους πάτρωνές τους; Μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε μια γιγαντιαία πολιτική αναδιευθέτηση, έναν πολιτικό εξωραϊσμό, ένα rearrangement μεταξύ κατεργάρηδων που διατηρεί βέβαια τις ίδιες ισορροπίες αλλά με ένα νέο περισσότερο «νεωτερικό» περιτύλιγμα;

Ας περιμένουμε - ελπίζοντας μαζί με τους πολίτες αυτών των χωρών για το καλύτερο και το γνησιότερο - και θα δούμε.

.