Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Οδύσσεια χωρίς Ιθάκη


Άρθρο από το blog του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, από τα καλύτερα και πιο πλήρη κείμενα που διάβασα τελευταία για τον νέο πόλεμο. Αξίζει να διαβαστεί με προσοχή:

Την περασμένη Παρασκευή, η Wall Street Journal είχε ένα μικρό δημοσίευμα, στο οποίο ελάχιστη σημασία απέδωσε ο παγκόσμιος τύπος και οι απεσταλμένοι των διεθνών ΜΜΕ στη Βεγγάζη. Ο αιγυπτιακός στρατός, με την έγκριση των ΗΠΑ, τροφοδοτούσε με όπλα τους εξεγερμένους της Αν. Λιβύης. Πολύ προτού εγκριθεί η τελευταία απόφαση του ΟΗΕ, είχε ήδη εκδηλωθεί η ξένη στρατιωτική επέμβαση! Στοιχηματίζουμε ότι πολλά τέτοια, αόρατα ακόμα για τα διεθνή ΜΜΕ, που «κατασκεύασαν» το απαραίτητο κλίμα για τον πόλεμο στη Λιβύη, θα τα πληροφορηθούμε στη συνέχεια, όπως τα μάθαμε για το Ιράκ. Από την εποχή κιόλας της Αρχαίας Αθήνας, η δημοκρατία έχει δυσκολία να συμπορευθεί με τον ιμπεριαλισμό…

Χωρίς Ιθάκη είναι η Οδύσσεια που μας υπόσχονται οι στρατηγοί του «πολέμου των πολιτισμών», πραγματικοί αρχιτέκτονες του νέου μεσανατολικού πολέμου, που δεν κρατήθηκαν, αποκάλυψαν προθέσεις και μακροχρόνιο σχεδιασμό, ακόμα και στο όνομα που διάλεξαν για την επιχείρηση, «Αυγή της Οδύσσειας».

‘Όποιος πιστεύει, έστω για ένα δευτερόλεπτο, την άθλια «ανθρωπιστική» προπαγάνδα με την οποία ξεκίνησε ο πόλεμος, μπορεί να επισκεφθεί τους αθηναϊκούς κινηματογράφους, όπου, κατά τραγική σύμπτωση, παίζεται τώρα η εκπληκτική ταινία για το Ιράκ του μεγάλου Βρετανού σκηνοθέτη Κεν Λόουτς, ο «Ιρλανδικός Δρόμος». Θα διαπιστώσει ξανά, ιδίοις όμμασι, στην περίπτωση που προτίμησε να τις ξεχάσει, τις επιδόσεις «δημοκρατών» και «ανθρωπιστών», που σκοτώνουν τώρα Λίβυους αμάχους εν ονόματι της προστασίας τους, καταστρέφοντας τη χώρα τους.
Θα ήταν πολύ χρήσιμο να πάει να δει την ταινία, αμφιβάλλουμε όμως ότι θα το κάνει, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που νοιώθει τις ΗΠΑ δεύτερη πατρίδα του και καλούσε μάλιστα, το 2004, τους συνέδρους του κόμματός του να «μην τις δαιμονοποιούν».

Στοιχειώδεις ιστορικές και πολιτικές γνώσεις επιτρέπουν να αντιληφθεί, όποιος θέλει να το αντιληφθεί, ότι η δυτική στρατιωτική επέμβαση μετατρέπει έναν εμφύλιο πόλεμο σε νεοαποικιακή επιχείρηση, προσθέτοντας νέα εκρηκτικά υλικά στην φλεγόμενη Μέση Ανατολή και Μεσόγειο. Το καθεστώς Καντάφι μόνο δημοκρατία, και μάλιστα άμεση, δεν είναι. Το να πιστεύει όμως κανείς, ή να παριστάνει ότι το πιστεύει, πως τα βομβαρδιστικά των ιμπεριαλιστικών και αποικιακών δυνάμεων, ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, είναι κατάλληλο μέσο για την εμπέδωση της δημοκρατίας στη Λιβύη ή οπουδήποτε, είναι να σα να προτείνεις έναν serial killer ή βιαστή, ως επικεφαλής της Αστυνομίας Ηθών!

Αφού άλλωστε είναι τόσο καταπιεστικό το καθεστώς Καντάφι, εντυπωσιάζει ότι οι εξεγερμένοι έχουν επικεφαλής τους τους πρώην Υπουργούς Δικαιοσύνης και Εσωτερικών, κατεξοχήν αρμόδιους για την .,. καταπίεση που καταγγέλλουν. Στη Λιβύη, για κάποιο λόγο, συμβαίνουν τα αντίθετα από την Αίγυπτο και την Τυνησία, όπου οι επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων παραμένουν ο εχθρός αρ. 1 των εξεγερμένων.

Ας υποθέσουμε ότι οι δυτικές κυβερνήσεις, που βομβαρδίζουν τώρα τη Λιβύη, αφού εξόντωσαν ένα εκατομμύριο Ιρακινούς, χρησιμοποίησαν ανείπωτα βασανιστήρια εναντίον κρατουμένων και κατέστρεψαν τη Μεσοποταμία, έπαθαν ξαφνική κρίση «ανθρωπισμού». Γιατί δεν ενδιαφέρονται να σταματήσουν τη στρατιωτική εισβολή της Σαουδικής Αραβίας στο Μπαχρέιν για να καταστείλει την επανάσταση; Γιατί δεν τους απασχολεί η αιματηρή καταστολή στην Υεμένη, το μεσαιωνικό καθεστώς των Σαουδαράβων; Γιατί ανέχονται τη μετατροπή της Γάζας σε τεράστιο, σύγχρονο «Γκέτο της Βαρσοβίας», με ενάμισυ εκατομμύριο εγκλείστους; Γιατί η Σοσιαλιστική Διεθνής, με Πρόεδρο τον κ. Παπανδρέου, διατηρούσε, μέχρι πρόσφατα, Μπεν Αλί και Μουμπάρακ στις τάξεις της χωρίς να ενοχλείται, όπως δεν ενοχλείται από το ότι αντιπρόεδρός της είναι ο Μπάρακ, άμεσος αυτουργός της δολοφονικής επίθεσης, σε διεθνή ύδατα, κατά του «στολίσκου της ελευθερίας»; Το δυτικό ενδιαφέρον για τους Λίβυους αμάχους, θα καταγραφεί ως μια ακόμα από τις μεγάλες απάτες που συνόδευσαν χίλια χρόνια μιας δυτικής αποικιοκρατίας, τις εκδηλώσεις της οποίας γνωρίσαμε καλά και διαχρονικά οι ‘Ελληνες, από τις επιδρομές των Σταυροφόρων στα χρόνια του Βυζαντίου έως τις σύγχρονες, αγγλικές και αμερικανικές επεμβάσεις στη χώρα μας και στην Κύπρο.

Πόλεμος πατήρ πάντων, κάτι που καθιστά παρακινδυνευμένη οποιαδήποτε πρόβλεψη. Η μόνη βεβαιότητα που μπορούμε να έχουμε είναι ότι η δημοκρατία στη Λιβύη δεν μπορεί να είναι ούτε στόχος, ούτε αποτέλεσμα αυτής της επιχείρησης.
Αν όντως το καθεστώς Καντάφι έχει απολέσει κάθε λαϊκή και φυλετική υποστήριξη και αν η λιβυκή κοινωνία είναι έτοιμη να συνταχθεί με τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες για να απαλλαγεί από τον συνταγματάρχη, τότε θα πέσει γρήγορα και ένα νέο καθεστώς, το πιθανότερο δυτικών ανδρεικέλων, θα εγκατασταθεί στη χώρα και θα παραχωρήσει την ίδια και τον μεγάλο πλούτο της στους δυτικούς. Εντούτοις, η τεράστια εμπειρία της τελευταίας δεκαετίας, με τις «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λίβανο, Γάζα υποδεικνύει μάλλον προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η επέμβαση στη Λιβύη μπορεί ίσως να εξηγηθεί από τον πετρελαϊκό ενδιαφέρον της χώρας. Αλλά ο στρατηγικός χαρακτήρας της παρέμβασης είναι ευρύτερο. Ο πόλεμος αυτός είναι πιθανότερο να μην αποβεί παρά η αρχή μιας μακρόχρονης διαδικασίας αποσταθεροποίησης του αραβικού και μεσανατολικού κόσμου, που θα επιδεινώσει τη διεθνή οικονομική κρίση, θα εντείνει τα κύματα μετανάστευσης, την απήχηση του ισλαμισμού και του εξτρεμισμού στον μουσουλμανικό κόσμο, θα αυξήσει τους κινδύνους τρομοκρατίας, θα αποτρέψει την ενότητα των Αράβων και την πρόοδο των δημοκρατικών επαναστάσεων στην Αίγυπτο και την Τυνησία, θα βαθύνει τη σύγκρουση Ισλάμ και Δύσης, κύρια έκφραση του «πολέμου των πολιτισμών», θα αυξήσει τους κινδύνους πολύ μεγαλύτερης ανάφλεξης.

Ποιος όμως έχει συμφέρον από μια τέτοια εξέλιξη; Ποιες είναι οι δυνάμεις πίσω από την Κλίντον και τον Μπάιντεν που επέβαλαν μια τέτοια πολιτική στον Ομπάμα, τον Γκέιτς, τον Μπρζεζίνσκι, τον αμερικανικό στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες; Από πού αντλούν τη δύναμή τους και γιατί η Γερμανία επιλέγει την ουδετερότητα;

Η εκδίκηση του Νετανιάχου

Σε όποιον παρακολουθεί στενά τη διεθνή πολιτική, ιδίως στο μεσανατολικό, είναι σαφές ότι, εδώ και χρόνια, μια σοβαρότατη διαμάχη εξελίσσεται στα παρασκήνια της αυτοκρατορικής εξουσίας, ανάμεσα αφενός στον πόλο των εξτρεμιστών Ισραηλινών, με επικεφαλής τον Νετανιάχου και τους συμμάχους του στο αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο, αφετέρου σε έναν πόλο γύρω από τον Μπρζεζίνσκι και το βαθύ κράτος των ΗΠΑ (στρατός και μυστικές υπηρεσίες), με τον οποίο έχουν συμμαχήσει και σημαντικοί παράγοντες του εβραϊσμού της διασποράς, τρομοκρατημένοι από τον τυχοδιωκτισμό των Ισραηλινών ιθυνόντων και την απειλή που συνιστά μακροχρόνια για το μέλλον του εβραϊκού λαού και τα δικά τους, διεθνή και όχι αυστηρά εντοπισμένα στο κράτος του Ισραήλ συμφέροντα (π.χ. Σόρος). Αν άμεσο αντικείμενο της διαμάχης είναι κυρίως η εκάστοτε μεσανατολική πολιτική της Ουάσιγκτων, το έμμεσο πλην ουσιαστικό διακύβευμά της δεν είναι άλλο από την παγκόσμια κυριαρχία.

Οι δύο «πόλοι» συγκρούονται για το κατά πόσον οι ΗΠΑ πρέπει να υποστηρίζουν κάθε ιδιαίτερο συμφέρον του Ισραήλ σε βάρος των γενικότερων δικών τους και για το αν είναι θεμιτή η τεράστια εβραϊκή επιρροή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Πίσω από τον ένα πόλο, είναι οι δυνάμεις που πιστεύουν ότι η Δύση πρέπει να απαντήσει στη γενικευμένη αμφισβήτηση του ρόλου και της ισχύος της, από την άνοδο της παγκόσμιας περιφέρειας, με τις κλασικές μεθόδους της συντριπτικής «ισχύος» που ακόμα διαθέτει. Πίσω από τον άλλο, όσοι επιδιώκουν μια πιο «ισορροπημένη» Αυτοκρατορία, που στηρίζεται κάπως περισσότερο στη συναίνεση και κάπως λιγότερο στον διαρκή πόλεμο.

Η «σκληρή» ισραηλινή στρατηγική, όπως έχει διατυπωθεί ήδη από τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, και επιβεβαιώθηκε ξανά μετά τη δολοφονία του Ράμπιν, είναι ο διαμελισμός των κρατών της Μέσης Ανατολής, η αποσταθεροποίηση όλης της περιοχής και η πλήρης κυριαρχία επ’ αυτής με τα «κλασικά» αυτοκρατορικά μέσα: σκληρή καταστολή, διαίρει και βασίλευε. Η ανάπτυξη του ισλαμισμού και του εξτρεμισμού διευκολύνει γιατί οδηγεί τους Δυτικούς στο πλευρό του Ισραήλ και τους εγκλωβίζει, ει δυνατόν, σε πολέμους όπως αυτός του Ιράκ. Το σχέδιο αυτού του πολέμου εκπονήθηκε από τους Αμερικανούς νεο-συντηρητικούς (Περλ και Βούλφοβιτς) κατά παραγγελία και με χρηματοδότηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ήδη από το 1996. Αν από την άποψη των ΗΠΑ, ο πόλεμος ήταν καθαρή ήττα και απώλεια, από την άποψη των ιθυνόντων του Ισραήλ, και με τον τρόπο που σκέφτονται, μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία. Γιατί κατεστράφη και σχεδόν διαμελίστηκε η ισχυρότερη αραβική χώρα.

Μετά την εμπειρία της ιρακινής καταστροφής, το αμερικανικό κατεστημένο ανασυντάχθηκε και εμπόδισε, τουλάχιστο προσωρινά, έναν πόλεμο κατά του Ιράν, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμια ανάφλεξη. Η κυβέρνηση Ομπάμα ανέχθηκε και χρησιμοποίησε τον Ερντογάν για να στριμώξει τον Νετανιάχου και ίσως αποβλέπει στις αραβικές επαναστάσεις για τον ίδιο σκοπό. ‘Όταν ξέσπασαν οι εξεγέρσεις στην Τύνιδα και το Κάιρο, οι Αμερικανοί εμπόδισαν τα καθεστώτα να προσφύγουν στην αιματηρή καταστολή, ενώ ο ισραηλινός τύπος ολοφυρόταν χαρακτηρίζοντας «προδότη» τον Ομπάμα.

Το επιτελείο όμως Νετανιάχου αντεπιτέθηκε κατά τα φαινόμενα, χρησιμοποιώντας την τεράστια επιρροή που έχει αποκτήσει στη γαλλική πολιτική τάξη, τόσο στον Πρόεδρο Σαρκοζί, όσο και στον πιθανό διάδοχό του, Ντομινίκ Στρως Καν. Με τη βοήθεια των παγκόσμιων ΜΜΕ, στα οποία είναι καθοριστική η επιρροή του δημιούργησε μια τέτοια διεθνή πολιτική ατμόσφαιρα, που κανείς, από τον Ομπάμα μέχρι τον Μεντβέντιεφ και τους Κινέζους δεν θέλησε να πει όχι στην επέμβαση. Που, όπως συνέβη και με τους Γερμανούς και τη Γιουγκοσλαβία, ξεκίνησαν μεν οι Γάλλοι, χώρα σε βαθειά και μεγάλη κρίση, που αναζητά τώρα σε πολεμικές περιπέτειες πέραν των δυνάμεών της, την ανάμνηση του μεγαλείου της, ολοκληρώνουν όμως οι Αμερικανοί, μόνοι ικανοί για τέτοιου είδους επιχειρήσεις.

Ο πόλεμος κατά της Λιβύης είναι λοιπόν και ένα ακόμη επεισόδιο της υφέρπουσας σύγκρουσης στο κέντρο της παγκόσμιας δύναμης. Επεισόδιο όμως και όχι το τέλος του πολέμου. Η μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας, η Γερμανία, η Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία δεν υπερψήφισαν την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Και σε αντίθεση με τη Γαλλία του Σαρκοζί, η Γερμανία της Μέρκελ συνεχίζει την πολιτική των Σρέντερ-Σιράκ το 2002, αντιτασσόμενη στις επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και συνεχίζοντας, σε συμπόρευση με τη Μόσχα, μια πορεία «στρατηγικής ενηλικίωσης».

Η Ελλάδα ευθυγραμμίζεται με τη γαλλο-ισραηλινή στρατηγική

Η κρίση στη Λιβύη απέδειξε, ακόμα μια φορά, ότι, σε αυτή τη συγκυρία, βαθύτατης εσωτερικής και πολλαπλών διεθνών κρίσεων, δεν υπάρχει στην Αθήνα ελληνική κυβέρνηση. Ακριβέστερα, επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, όπως στην εσωτερική, έτσι και στην εξωτερική πολιτική, η ελληνική κυβέρνηση έχει παραιτηθεί οποιασδήποτε αυτοτελούς διαδικασίας παραγωγής εθνικής πολιτικής, γενικεύοντας το «σκονάκι», την πιστή εφαρμογή δηλαδή των έξωθεν «οδηγιών». Αν στην οικονομία ακολουθεί απαρέγκλιτα και ανεξαρτήτως συνεπειών την πολιτική της «τρόικας», συμμαχίας διεθνών τραπεζών και Γερμανίας, στην αμυντική και εξωτερική πολιτική ταυτίζεται απολύτως με ΗΠΑ και Ισραήλ, και, μάλιστα, την πιο σκληροπυρηνική τάση στην ηγεσία τους (Νετανιάχου, Κλίντον, Μπάιντεν). Απειλεί να προσθέσει έτσι στο κοινωνικο-οικονομικό ολοκαύτωμα που θα προκαλέσει και μια εθνική καταστροφή.

Η συμμετοχή πολεμικών σκαφών και ιπταμένων μέσων στην επιχείρηση, καθιστά την Ελλάδα επιτιθέμενη χώρα, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα, χωρίς μάλιστα καμιά απόφαση της Βουλής των Ελλήνων. Η άποψη ότι αυτό δεν είναι πολεμική συμμετοχή ή ότι η χώρα έχει δήθεν υποχρέωση να προσφέρει υπηρεσίες σε πολέμους του ΝΑΤΟ είναι ένα από τα συστηματικά ψέματα που λέει σε όλα τα ζητήματα και καθημερινά η κυβέρνηση. Οι μεγαλοστομίες Υπουργών, ότι δήθεν η επιχείρηση δεν θέτει σε κίνδυνο τη χώρα είναι μια ακόμα από τις συνήθεις αστειότητες πολιτικών που δεν ξέρουν γιατί πράγμα μιλάνε. Την ασφάλεια των Ολυμπιακών δεν την κατοχύρωσε το ανύπαρκτο C41 για το οποίο «λαδώθηκαν», αλλά η εικόνα της Ελλάδας στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο. Είναι ντροπή για την κυβέρνηση Παπανδρέου να διαθέτει τα ποσά που διαθέτει για την ελληνική συμμετοχή στον πόλεμο, όταν δεν τολμάει να στείλει ούτε για εθιμοτυπικές επισκέψεις στην Κύπρο τα αεροπλάνα και τα πλοία της και καταδικάζει φτωχά Ελληνόπουλα στην αγραμματωσύνη, σταματώντας τη χρηματοδότηση της μεταφοράς μαθητών από ορεινά χωριά στα σχολεία τους!

Η ντροπή δεν περιορίζεται ασφαλώς στον Πρωθυπουργό, αλλά και σε όλους τους βουλευτές που τον στηρίζουν με την ψήφο τους. Ασφαλώς η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να γίνει υπερασπιστής του Καντάφι. ‘Άλλο αυτό, άλλο να στέλνει καράβια και ιπτάμενα μέσα εναντίον ενός καθεστώτος που στήριξε παντοιοτρόπως το ΠΑΚ και το ΠΑΣΟΚ και υποστήριξε την κυπριακή υπόθεση.

Είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα συμμετέχει τόσο ενεργά στους πολέμους κατά των Αράβων. Ακόμα και ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος αρνήθηκε να δώσει στις ΗΠΑ τις διευκολύνσεις που ήθελαν για τέτοιο σκοπό. Στο παρελθόν, ένας ‘Έλληνας επαναστάτης, ο Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο) οργάνωσε τον εξοπλισμό της Αλγερινής Επανάστασης, οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ ανατίναξαν βρετανικά αεροπλάνα που επετίθεντο στον Νάσερ, ο Ανδρέας Παπανδρέου κέρδισε παγκόσμιο θαυμασμό σώζοντας τον Αραφάτ και τους μαχητές του, ‘Έλληνες ξεκίνησαν την πρωτοβουλία για τη Γάζα. Η σημερινή κυβέρνηση είναι ασφαλώς στον αντίποδα – δεν υπάρχει όμως λόγος να σκορπίζει στους πέντε ανέμους το τεράστιο ελληνικό πολιτικό κεφάλαιο στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο. Ούτε συμφέρει την Ελλάδα και την Κύπρο να συσπειρώσουν όλο το Ισλάμ πίσω από την Τουρκία.

Τα μέσα που διαθέτει η Ελλάδα στην επιχείρηση είναι πολύ περιορισμένα, η πολιτική ζημιά όμως πολύ μεγάλη. Στον χάρτη των προθύμων, φιγουράρει η χώρα μας στις πρώτες θέσεις, μια χώρα που, στο κάτω-κάτω της ραφής, δεν υπήρξε ποτέ τμήμα του ευρωπαϊκού αποικιακού εγχειρήματος. Η ελληνική κυβέρνηση δεν τσακώνεται με το Βερολίνο στο ζήτημα του νεοφιλελεύθερου προγράμματος κοινωνικής καταστροφής της Ευρώπης, που έχει την Ελλάδα ως πρώτο στόχο, διαφοροποιείται όμως από τη Γερμανία στο μόνο θέμα που αυτή (η Γερμανία) έχει δίκιο, στην έμμεση πλην σαφή προάσπιση της ευρωπαϊκής ανεξαρτησίας.
‘Ήδη άλλωστε, η εξωτερική πολιτική Παπανδρέου, με την ενθουσιώδη υποστήριξη της τουρκικής ένταξης, συνέβαλε από το 2009, στην εκδήλωση με μεγαλύτερη δριμύτητα της γερμανικής επίθεσης κατά της χώρας μας, από τη στιγμή που η Μέρκελ θεώρησε ότι ελέγχουν την Αθήνα δυνάμεις του αμερικανικο-ισραηλινού άξονα.

.

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Απαγόρευση πτήσεων στη ζώνη της Κερατέας


Παρακολουθώ όπως πολλοί άλλοι τις εξελίξεις στην περιοχή της Κερατέας. Η αντίθεση των κατοίκων στα τα σχέδια της κυβέρνησης για εγκατάσταση μονάδας υποδοχής και επεξεργασίας απορριμμάτων μέρα με την ημέρα κλιμακώνεται και οι μορφές αντίδρασης γίνονται όλο και περισσότερο έντονες, βίαιες, και επικίνδυνες.
Επικίνδυνες ίσως όχι μόνο για τους κατοίκους της περιοχής, αλλά για όλους μας.
Η όλη υπόθεση ξεκίνησε από την ένταξη του συγκεκριμένου έργου ΧΥΤΥ στον λεγόμενο ‘Εθνικό Σχεδιασμό’ χωρίς να γίνει καμία προσπάθεια ενημέρωσης του τοπικού πληθυσμού ώστε να επιτευχθεί εξ’ αρχής κατανόηση της αναγκαιότητας του έργου και σχετική συναίνεση. Επί πλέον, οι υπερφίαλοι και αλαζόνες ‘πολιτικοί’ της συμφοράς δεν κατάφεραν να προβλέψουν τις αντιδράσεις των κατοίκων ή απλώς αγνόησαν αυτήν την παράμετρο θεωρώντας, πολύ κακώς, την αντίδραση των ‘πληβείων’ ως αμελητέο παράγοντα.
Η επιμονή της πολιτείας για υλοποίηση τέτοιου έργου σε απόσταση αναπνοής από κατοικημένη περιοχή εμφανίζεται, αν μη τι άλλο, ως μνημείο κοντόφθαλμου προγραμματισμού και χαμηλής νοημοσύνης όσων συμμετείχαν στον ‘σχεδιασμό’. Υπήρχαν νομίζω πάρα πολλές εναλλακτικές λύσεις εντός και εκτός Αττικής για υλοποίηση τέτοιου έργου, σε περιοχές δηλαδή που η επιλογή τους δεν θα λειτουργούσε ως έναυσμα αντιδράσεων. Το επί πλέον κόστος μεταφοράς των απορριμμάτων κάπου μακρύτερα αντισταθμίζεται πλήρως και για χρόνια από τις υπερωρίες των ΜΑΤ και το κόστος των δακρυγόνων που επωμίζονται οι πολίτες για τους τελευταίους τέσσερεις σχεδόν μήνες.
Η προκλητική συμπεριφορά μισότρελων και υπέρβαρων αξιωματούχων και οι ανεκδιήγητες δηλώσεις του περί των Εσωτερικών Υποθέσεων υπευθύνου, του τύπου «με κάθε θυσία(sic) θα υλοποιηθεί το έργο», όχι μόνο ρίχνουν πολύ λάδι στην επικίνδυνη φωτιά, αλλά δείχνουν την ανικανότητα και την βαθιά αδιαφορία για τους πολίτες που χαρακτηρίζει αυτούς που δυστυχώς κυβερνούν αυτή την χώρα.

Μέσα σε όλα αυτά, και ενώ εκκρεμεί η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της προσφυγής των κατοίκων για το ζήτημα, έρχεται και η … χαριστική βολή ! Παρακάτω θα βρείτε μια περίληψη της περιγραφής της «απόρρητης έκθεσης» της ΕΛ.ΑΣ. που διάβασα στο σχετικό άρθρο του Β. Λαμπρόπουλου στο ΒΗΜΑ. Παραθέτω την περίληψη ως μνημείο βλακείας των λεγομένων «σωμάτων ασφαλείας» αλλά και ως άλλη μια απόδειξη ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν ταυτίσει πλέον την έννοια «εχθρός» με την έννοια «πολίτης».

Η «έκθεση» μιλά για αντιδράσεις σε ενδεχόμενη επίθεση στη βάση του ΧΥΤΥ στην Κερατέα με... τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια γεμάτα εκρηκτικά αλλά και εκτόξευση ρουκετών από γύρω λόφους. Παράλληλα εκφράζονται φόβοι για επίθεση με τηλεχειριζόμενη βόμβα ή με Καλάσνικοφ εναντίον λεωφορείων των ΜΑΤ. Ακόμη, ανώτεροι αξιωματικοί αποδίδουν τα επεισόδια σε κυνηγούς, απόστρατους αστυνομικούς αλλά και άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού και ζητούν μεταξύ άλλων να κλείσουν όλες οι αστυνομικές υπηρεσίες στην περιοχή της Κερατέας ως μέτρο αποφυγής επιθέσεων από οργισμένους κατοίκους, αλλά και ως μοχλό πίεσης κατά των παραγόντων της Δημοτικής Αρχής. Αυτά ενώ εκκρεμούν 15 με 20 εντάλματα σύλληψης κατά κατοίκων για τους οποίους η ΕΛ.ΑΣ. θεωρεί ότι έχουν συμμετοχή σε ενέργειες κατά των δυνάμεών της. Στις ανησυχίες της ΕΛ.ΑΣ. περιλαμβάνονται πιθανή χρήση υποπολυβόλων, «ασύμμετρες απειλές» και διάφορα άλλα ευτράπελα. Όπως αναφέρει το ΒΗΜΑ η ΕΛ.ΑΣ. εκτιμά ότι «στα επεισόδια, εκτός των κατοίκων της περιοχής, συμμετέχουν ομάδες αναρχικών και αλλοδαπών (Αλβανών) καθώς και πυρήνας της επιτροπής κυνηγών και τέως μελών των Ειδικών Δυνάμεων». Υποστηρίζεται επίσης ότι δύο απόστρατοι και ένας εν ενεργεία αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. λειτουργούν ως κατάσκοποι των εξεγερμένων και ότι «ανάμεσα στους κατοίκους της Κερατέας που πρωτοστατούν σε επιθέσεις είναι και υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της Αεροπορίας που γνωρίζουν από τέτοιου είδους ενέργειες». Η έκθεση, όπως αναφέρεται στο άρθρο, προχωρά και σε «σενάρια τρωτότητας», ακόμη και σε αναφορές στην … Αλ Κάιντα. Ένα από τα πρώτα σενάρια που εκπονήθηκαν αφορούσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, την αποτροπή επίθεσης με... τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια ή ελικόπτερα αερομοντελισμού, γεμάτα εκρηκτικά, τα οποία υποτίθεται ότι θα «οδηγούσαν» διά τηλεχειρισμού κάτοικοι της περιοχής στα μηχανήματα του χώρου ταφής. (σσ. αναβίωση του παρανοϊκού σχεδίου Renegate για την προστασία των Ολυμπιακών αγώνων). Η πρόταση που κατατέθηκε ήταν να υπάρξει έλεγχος των χώρων του Οβριοκάστρου που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως ... πρόχειροι διάδρομοι απογείωσης των τηλεκατευθυνόμενων αεροπλάνων. Ακόμη, το σχέδιο ασφαλείας περιλαμβάνει έλεγχο των υψωμάτων της περιοχής για τον φόβο εκτόξευσης ... ρουκέτας από μπαζούκας. Ακόμη, εκπονείται ειδικό σχέδιο για να μη δεχθεί πλήγμα αγωγός φυσικού αερίου που βρίσκεται στην περιοχή αλλά και για να προστατευθούν οι πυλώνες της ΔΕΗ που μεταφέρουν μεγάλα ηλεκτρικά φορτία από τη μονάδα του Λαυρίου προς τη Νότια Ελλάδα. Τέλος, σε περίπτωση που υπάρξει πληροφορία ή εκδηλωθεί ένοπλη επίθεση ενάντια στις αστυνομικές δυνάμεις στην Κερατέα, ζητείται η άμεση λήψη 12 μέτρων, μεταξύ των οποίων η ενεργοποίηση του συνολικού σχεδίου ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων για τη διαχείριση κρίσεων, η άμεση εμπλοκή εναερίων μέσων της ΕΛ.ΑΣ. αλλά και η βιντεοσκόπηση όλων των συμβάντων. Επιπλέον, σε μια τέτοια περίπτωση ζητείται «άμεση αύξηση στο διπλάσιο της φρουράς στην οικία του κ. Θόδωρου Πάγκαλου στο Λαγονήσι».

Αν καταφέρατε να διαβάσετε την παραπάνω περίληψη τότε μάλλον θα έχετε αντιληφθεί ότι η συνέχιση της χωρίς νόημα αντίθεσης στην Κερατέα, και μάλιστα σε πολύ αρνητική συγκυρία για την χώρα, αποδεικνύει με τον πλέον πλήρη και αναμφισβήτητο τρόπο πόσο επικίνδυνα ανίκανοι είναι οι άνθρωποι που σήμερα παίρνουν αποφάσεις για τις τύχες όλων μας. Οι νάνοι αυτοί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ακόμη και σε περίπτωση απόρριψης της προσφυγής των κατοίκων από το ΣτΕ το έργο δεν πρόκειται να υλοποιηθεί αφού δεν έχει τοπική υποστήριξη. Επωμίζονται ένα τεράστιο κοινωνικό, οικονομικό αλλά και πολιτικό (βλ. κομματικό) κόστος χωρίς λόγο και χωρίς καμία λογική προοπτική. Λειτουργούν υπό την καθοδήγηση της αλαζονείας και της εκδικητικότητας, θύματα του μοντέλου εξουσίας που «δεν μασάει» αλλά κατατρώγει το μέλλον αυτού του τόπου για δεκαετίες.
.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Σβήσε το φως να κοιμηθούμε



Επειδή θα λείπω το Σάββατο το βράδυ στις 20:30 και δεν θα μπορέσω να είμαι εδώ για την "ωρα της γης" αφήνω όλα τα φώτα ανοιχτά από τώρα. Καλό τριήμερο !
.

Οι τρείς σφαγείς των λαών


Αλίμονο όμως στα σφάγια διότι θα σφαγούν με χειρουργικά εργαλεία ακριβούς βολής made in NASA. Φτάσαμε πλέον στο σημείο η χυδαία και καταστροφική υπερδύναμη να θεωρεί ως HOMELAND (sic) ολόκληρο τον δύσμοιρο τούτο πλανήτη. Οι υπόλοιποι εμείς είμεθα φιλοξενούμενοι. Και μάλιστα καταχρηστικώς !
.

Παραπληροφόρηση για τον ΧΥΤΑ καταγγέλλει ο πρώην δήμαρχος Κερατέας


Για απόρριψη τεσσάρων προσφυγών από το Συμβούλιο της Επικρατείας, σχετικά με ακύρωση των αποφάσεων του 2006 για την κατασκευή χώρων ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων στην Αττική, έκαναν λόγο χθεσινά δημοσιεύματα. Με ανακοίνωσή του, ο πρώην δήμαρχος Κερατέας, Σταύρος Ιατρού, κάνει λόγο για παραπληροφόρηση, με στόχο να μπερδευτεί η κοινή γνώμη, καθώς πρόκειται για αποφάσεις που έχουν παρθεί από το 2007, ενώ εκκρεμούν νέες προσφυγές που θα εκδικαστούν τον Μάιο.

«Τον πανικό της και μόνο αποδεικνύει για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση χρησιμοποιώντας ακόμα και το Συμβούλιο της Επικρατείας ώστε να παραπληροφορήσει τα ΜΜΕ και την κοινωνία σχετικά με τη δημιουργία ΧΥΤΑ σε Κερατέα και Γραμματικό...
Πιο συγκεκριμένα, αποφάσισε σήμερα να ξεθάψει από τα αρχεία του ΣτΕ και να προβάλει σα δήθεν σημερινή του απόφαση, τις παλαιότερες προσφυγές της Κερατέας της Φυλής και του Γραμματικού που αφορούν τον Περιφερειακό Σχεδιασμό του 2001 και όχι το Σχεδιασμό του 2006 και που εκδικάστηκαν το 2007. Μετά δηλαδή από 5 ολόκληρα χρόνια τα κυβερνητικά επικοινωνιακά επιτελεία παρουσιάζουν εκείνη την απόφαση ως σημερινή με μοναδικό στόχο την παραπληροφόρηση», επισημαίνει ο κ. Ιατρού.
Ακόμα, προσθέτει πως: «Το μόνο δικαστήριο που έχει αποφανθεί για το ζήτημα είναι το ειρηνοδικείο Λαυρίου που έχει απαγορεύσει την έναρξη οποιασδήποτε εργασίας στην περιοχή της Κερατέας. Οι δε προσφυγές στο ΣτΕ θα συζητηθούν στις 5 Μαίου 2011. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως η προβολή παλαιότερων αποφάσεων στοχεύει στον επηρεασμό του ΣτΕ για τις επόμενες προσφυγές και εξυπηρετεί τους αντιλαϊκούς σκοπούς της κυβέρνησης». Τέλος, ζητά την επίσημη αποσαφήνιση του ζητήματος από το ίδιο το ΣτΕ.

.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Το γλείψιμο (ποια Ευρώπη;)


(Salvador Dali - Topological Abduction of Europe, 1983)

Από την μία πλευρά βλέπουμε τον Sarkozy, δηλαδή την Γαλλία ως χώρα και ως πολίτες, να εμπλέκεται και να συδαυλίζει τα αρρωστημένα, αλλά εν τέλει 'πετυχημένα', σχέδια της Clinton για επέμβαση στην Λιβύη. Πέρα από τα προβλήματα και το επιχειρηματικό χαστούκι που έφαγε η Total σχετικά με πετρελαϊκή συμφωνία στην Λιβύη, έχουμε και έναν πρόεδρο να βγάλουμε. Και αυτός ο πρόεδρος πρέπει να είναι ο Nicola Sarkozy φυσικά. Έτσι λοιπόν μας χρειάζεται μια ηγετική εμφάνιση σε στρατιωτικό επίπεδο σε μια ανθρωπιστική (sic) επιχείρηση υποστήριξης των συμφερόντων της Δύσης στην περιοχή. Κάτι σαν νέα Falklands ας πούμε. Έτσι κερδίζονται οι εκλογές κύριοι. Του βγήκε άραγε του παλικαριού το σενάριο; Δεν του βγήκε; Είδωμεν …

Από την άλλη πλευρά βλέπουμε την κυρία Merkel να βολοδέρνει μεταξύ του να πάω ή να μην πάω. Να μπλοκάρω το ΝΑΤΟ ή όχι; Να γλυτώσω ψήφους από τους Γερμανούς πολίτες που δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για στρατιωτικές επεμβάσεις εκτός συνόρων; Εκλογές παίζονται κι εκεί, πρέπει η κυρία να είναι προσεκτική. Δεν είναι όμως αυτό μόνον. Ο Nicola χάλασε λίγο και το Γερμανικό λοφίο που εσχάτως συμβολίζει την Γερμανική πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη. Κατ’ ευθείαν συνομιλίες με τους Αμερικάνους χωρίς να το γνωρίζει ο ανεπίδεκτος ιστορικών μαθημάτων Γερμανός και η καγκελάριός του; Ά πα πα !  Προσβολή και ύβρης … Καμία υποστήριξη στο σενάριο Sarko, θα στείλουμε όμως τα στρατιωτάκια μας, εκ του ασφαλούς φυσικά, αλλού.

Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε με τις δύο μεγάλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις, από τις οποίες μερικοί αθεράπευτοι αιθεροβάμονες προσδοκούμε την συνέχιση του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και την διάσωση του Δυτικού ανθρωπισμού, η μεν μία να γλείφει την ματωμένη Αμερικανική μπότα για πολιτικά οφέλη με άρωμα Λιβυκού πετρελαίου, και η δε άλλη να αυξάνει εν σπουδή τα στρατεύματά της στο Αφγανιστάν (!) για να δηλώσει στην κα Clinton και στην αγέλη λύκων που αυτή εκπροσωπεί, ότι … ναι μεν πικραθήκαμε λιγάκι, αλλά εμείς στο Germany είμαστε καλά παιδιά !

Περίμενε λοιπόν εσύ υποψιασμένε ή ανυποψίαστε Ευρωπαίε πολίτη, με τις δύο αυτές χώρες να κινούν τα νήματα της ιστορικής πορείας της Ευρώπης, ένα καλύτερο αύριο για εσένα και για ολόκληρο τον κόσμο … Αμ δε !
.

Λιβύη: 66% των Γάλλων υποστηρίζει τον Sarkozy


Σύμφωνα με έρευνα της France Soir το 66% των Γάλλων υποστηρίζουν την πρωτοβουλία του Nicola Sarkozy σχετικά με την επέμβαση στην Λιβύη. Πάνω σ’ αυτό θα μπορούσαν να γραφτούν σελίδες επί σελίδων και να αναπτυχθούν δεκάδες ερμηνείες και αναλύσεις σχετικά με τα κίνητρα, την δυναμική των εθνικισμών στην Ευρώπη, καθώς και την ποιότητα σκέψης των Ευρωπαίων πολιτών. Επίσης, ενδιαφέροντα συμπεράσματα θα μπορούσαν να εξαχθούν σχετικά με την τρομακτική ευκολία επιβολής των ακραίων νέο-φιλελεύθερων μέτρων στην Ευρώπη, την δραματική άνοδο της ακροδεξιάς σε μεγάλο ποσοστό των Ευρωπαϊκών χωρών κλπ κλπ. Όμως, νομίζω, δεν χρειάζεται. Είναι στιγμές που τα λόγια περιττεύουν. Όσοι έχουν δει την ταινία «A serious man» των αδελφών Coen ας σκεφτούν την αλληγορία των τελευταίων σκηνών. Τα χειρότερα έπονται.
.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Four Killed, 31 Injured by Israeli Attacks Targeting Gaza

(εβραίοι μπαμπάδες προετοιμάζουν τα παιδιά τους για τις δολοφονίες του μέλλοντος)


GazaPNN – Τέσσερεις Παλαιστίνιοι πολίτες και δύο παιδιά δολοφονήθηκαν και 12 άλλοι τραυματίστηκαν μετά από βολές Ισραηλινού τάνκ εναντίον κατοικίας στην Γάζα. Μαρτυρίες κατοίκων αναφέρουν ότι το τανκ σταμάτησε στα σύνορα και έβαλε πέντε οβίδες στο σπίτι του Fayek al-Hilou καθώς και σε κοντινό γήπεδο ποδοσφαίρου στην συνοικία al-Shoujaya της Gaza. Οι γιατροί λένε ότι τέσσερεις άνθρωποι σκοτώθηκαν:

Mohamed al-Hilou, 11
Yasser al-Hilou, 16
Mohamed Saber, 20
Yasser Hamed al-Hilou, 50.

Δώδεκα άλλα άτομα τραυματίστηκαν μεταξύ των οποίων και τέσσερα άλλα παιδιά που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση. Σήμερα τα ξημερώματα Ισραηλινά πολεμικά αεροπλάνα και μη επανδρωμένα αεροπλάνα (drones) χτύπησαν διάφορους στόχους στην λωρίδα Gaza τραυματίζοντας δέκα εννιά άτομα μεταξύ των οποίων δύο γυναίκες και επτά παιδιά.
Πηγές του Ισραήλ επιβεβαίωσαν τις επιθέσεις τις οποίες δικαιολόγησαν ως ανταπόδοση των επιθέσεων με αυτοσχέδιες ρουκέτες που έγιναν την Δευτέρα από την Hamas. Ένα σιδηρουργείο, ένα εργοστάσιο πλαστικών και ένα αστυνομικό τμήμα της Hamas χτυπήθηκαν από τις επιθέσεις ενώ οι Ισραηλινοί ισχυρίζονται ότι στόχευαν σε εγκαταστάσεις ρουκετών και σε στρατόπεδα εκπαίδευσης. Τουλάχιστον μία από τις επιθέσεις έγινε με μη επανδρωμένο Ισραηλινό αεροπλάνο (drone).
Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι οι πληγωμένοι Παλαιστίνιοι μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο al-Shifa στην Gaza City και στο νοσοκομείο Kemal Adwan στην Beit Lahiya. Ο Παλαιστινιακός ραδιοφωνικός σταθμός Wafa αναφέρει τον πανικό που επικράτησε στα παιδιά παρακείμενου σχολείου αλλά και πολύ μεγάλες ζημιές σε σπίτια και υποδομές.

.
.

Πεδίο παγκόσμιας αντιπαράθεσης

 
(αναδημοσίευση από το Ποντίκι)

Η σύγκρουση στη Λιβύη είναι κάτι πολύ περισσότερο από έναν εμφύλιο πόλεμο και μια μάχη για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η υπόθεση της Λιβύης, όσο περνά ο χρόνος, μετατρέπεται σε πεδίο μάχης των μεγάλων δυνάμεων με έπαθλο το πετρέλαιο και τη κυριαρχία.

Ας ρίξουμε μια συνοπτική ματιά σε κάποια «σκόρπια» δεδομένα:

Τα διαπιστωμένα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Λιβύης είναι 50 δισεκατομμύρια βαρέλια
τα διαπιστωμένα κοιτάσματα φυσικού αερίου ανέρχονται σε 1,5 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα
πέραν των δυτικών πετρελαϊκών εταιριών (ΒP, Shell, TORAL, Repsol, ENI, κλπ) κομμάτι στην ενεργειακή πίτα έχουν και διεκδικούν να το διευρύνουν ρωσικές (Gazprom), Ινδικές και Κινεζικές.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα της έντασης της διείσδυσης μη δυτικών πετρελαϊκών εταιριών στη Λιβύη είναι:

το γιγαντιαίο συμβόλαιο που εξασφάλισε το 2007 η Gazprom σε βάρος της Γαλλικής ΤOTAL.
To γεγονός ότι μέσα στην τελευταία διετία οι εισαγωγές Λιβυκού πετρελαίου από την Κίνα αυξήθηκαν γύρω στο 250%
δε θα πρέπει να πέρασε απαρατήρητο ότι με την έναρξη της κρίσης «εμφανίστηκαν» 35.000 Κινέζοι στη Λιβύη, οι οποίοι επαναπατρίστηκαν αστραπιαία. Μάλιστα, με μια περισσότερο προσεκτική ανάγνωση του Διεθνούς Τύπου διαπιστώνει κανείς ότι οι Κινέζοι και οι κινεζικές εγκαταστάσεις στη Λιβύη αποτέλεσαν στόχους της οργής των Λίβυων αντικαθεστωτικών.

Η σύγκρουση των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων στη Λιβύη αποτυπώνεται στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Στο Σ.Α του ΟΗΕ Ρωσία και Κίνα απείχαν από την απόφαση για επιβολή Ζώνης Απαγόρευσης Πτήσεων. Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ η διαίρεση καταγράφεται σαφέστερη. Η Γερμανία υπογείως, και η Τουρκία ευθέως, εμποδίζουν τη συμμαχία να λάβει την απαραίτητη ομόφωνη απόφαση για την επιδρομή στη Λιβύη.

Συνοπτικά, όλα τα παραπάνω (αναλυτικά και εκτεταμένα θα τα διαβάσετε στο έντυπο «Ποντίκι» την ερχόμενη Πέμπτη) σημαίνουν ένα πράγμα: ότι το Διεθνές Σύστημα αναζητά τη νέα του ισορροπία, η οποία –όλοι ελπίζουμε-- να διαμορφωθεί με όσο το δυνατό λιγότερο αίμα...
.

Η απελευθέρωση της Λιβύης



Ο πρόεδρος Obama διεκδικεί το δεύτερο Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης
Ο πρόεδρος Sarkozy καταρρακώνει την Τέταρτη Γαλλική Δημοκρατία
Ο πρόεδρος Erdogan ενισχύει το ηγετικό του προφίλ, εδραιώνει το κύρος της χώρας του στον Αραβικό κόσμο και βρίσκεται πολύ κοντύτερα στους στρατηγικούς του στόχους για την Θράκη, το Αιγαίο, το Καστελόριζο, την Κύπρο.
Ο 'πρόεδρος' (sic) George Papandreou ως αντιπρόσωπος και εντολοδόχος των δυνάμεων κατοχής της Ελλάδας καταστρέφει τις φιλικές - από εκατονταετίας - σχέσεις της χώρας με το Αραβικό κόσμο.

Έτσι μας "εξυπηρετεί" το πολιτικό προσωπικό που περιστοιχίζει τον προδότη Παπανδρέου. Όμως αν έστω και μια ικμάδα αξιοπρέπειας έχει απομείνει στους Έλληνες πολίτες, αν έστω τρεμοσβήνει ένα ίχνος αυτοσεβασμού και αγάπης για τον τόπο τους, τότε οι άνθρωποι αυτοί θα καθίσουν σύντομα στο σκαμνί, θα εξευτελιστούν, θα τιμωρηθούν και θα βουλιάξουν στην αφάνεια. Κανένα ελικόπτερο δεν τους σώζει πλέον !
.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

The Pillars of Society


Τους αναγνωρίζετε;

Ο Στρατός, θεματοφύλακας της ασφάλειας των ‘άλλων’, της βλακείας, του θανάτου
Οι Παππάδες, (κάθε είδους και θρησκείας), χυδαίοι ιερείς το φόβου και του ψεύδους
Ο Τύπος, στοιβαγμένες φυλλάδες που ψεύδονται χωρίς ψυχή και χωρίς αιδώ
Οι Πολιτικοί, γλιτσεροί μαστόροι της ιδιοτέλειας, διαφθορείς, πιστοί και αιώνιοι υπηρέτες των ‘άλλων’
Η Αστική Τάξη, οι ‘άλλοι’, οι λίγοι συνεπείς εκφραστές του μίσους, οι αχόρταγοι υβριστές του Ανθρώπου

Ο πίνακας «The Pillars of Society» του George Grosz, 1926
.

Καταγγελία της κυρίας Ναταλίας Ρασούλη


Αθήνα 19/3/2011
ΠΡΟΣ ΟΛΑ ΤΑ Μ.Μ.Ε.
Θα παρακαλούσα να γνωστοποιήσετε τα εξής:
Τα δύο CD τα οποία θα δωθούν αυτή την Κυριακή 20 Μαρτίου από τις εφημερίδες «ΤΟ ΒΗΜΑ» και το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» (και τα οποία είναι αντίστοιχα: «Η Εκδίκηση της Γυφτιάς» και το « Πότε Βούδας πότε Κούδας») δίνονται χωρίς την ηθική συγκατάθεση των νόμιμων κληρονόμων και υπευθύνων για τη διαχείριση του πνευματικού και καλλιτεχνικού έργου του Μανώλη Ρασούλη.
Ασκώντας το ηθικό δικαίωμα για λογαριασμό του πατέρα μου και σεβόμενη τη μνήμη, τις πεποιθήσεις, τις αρχές του και την προσωπικότητά του, θεωρώ αυτήν τη βιαστική κυκλοφορία από τις δισκογραφικές εταιρείες με προφανή σκοπό το εμπορικό κέρδος, ως θίγουσα την τιμή και την υπόληψη τόσο τη δική μου ως ασκούσα το ηθικό δικαίωμα του πατέρα μου, όσο και τη μνήμη ενός ανθρώπου που όλη του η πορεία και η φιλοσοφία είχε ως σκοπό την προαγωγή του Πολιτισμού και όχι το κέρδος.
Είναι γνωστό ότι η δισκογραφία περνάει μεγάλη κρίση τα τελευταία χρόνια. Ο Μανώλης Ρασούλης είναι αυτός που τελικά θα την βγάλει από την κρίση; Δεν περίμεναν ούτε να περάσουνε μερικά εικοσιτετράωρα από τον θάνατο και την ταφή του για να βγάλουν ξανά στην επιφάνεια ένα υλικό που κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν βγάλει όσο ζούσε. Ουδείς επικοινώνησε μαζί μου και βεβαίως καμία άδεια δεν δόθηκε από εμένα ως προς το ηθικό πλαίσιο και στοιχείο αυτής της επανακυκλοφορίας, ειδικά κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες οδύνης για μένα προσωπικά και γενικότερα για την οικογένεια του Μανώλη Ρασούλη.
Μία ειδικότερη απρέπεια είναι ότι το CD της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ» δίνεται σε ταυτόχρονη κυκλοφορία με κάποιο άλλο CD του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος είχε σύρει τον Μανώλη Ρασούλη αρκετές φορές στα δικαστήρια.
Δυστυχώς πληροφορήθηκα τυχαία σήμερα, Σάββατο 19 του μηνός, ότι πρόκειται να γίνουν όλα αυτά που προανέφερα και λόγω χρόνου δεν μπόρεσα να εμποδίσω την κυκλοφορία των CD.
Εκφράζω την απογοήτευση και τη λύπη μου για την ασέβεια με την οποία αντιμετωπίζουν κάποιοι το καλλιτεχνικό έργο του πατέρα μου.
Ευχαριστώ πολύ,
Ναταλία Ρασούλη

Από την Tahrir στην πρωτοβουλία Clinton / Sarkozy


Αφού καταστρέψουν την Λιβυκή αεροπορία (νέες παραγγελίες σε ΗΠΑ, ΗΒ και Γαλλία θα δοθούν αργότερα), τσακίσουν τις υποδομές της χώρας (οι δυτικές κατασκευαστικές είναι σε ετοιμότητα), ξαναμοιράσουν μεταξύ τους το λιβυκό πετρέλαιο και φυσικό αέριο (για να πάρει και κάτι η Γαλλία βρε παιδί μου) και αφού δολοφονήσουν μερικές χιλιάδες Λίβυους με «έξυπνες» βόμβες σταλμένες από «έξυπνα» πλην ανεγκέφαλα marines (sic) …. Τότε θα μας πουν ότι όλα αυτά έγιναν για να προστατευτούν οι άμαχοι και για να μπορούν τα κορίτσια της Λιβύης να πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς μαντήλα …. Σας θυμίζει κάτι;

Φαίνεται, δυστυχώς, ότι οι εξελίξεις στο βόρειο Αφρικανικό τόξο, αν τις παρακολουθήσει κανείς προσεκτικά, μη παραβλέποντας και συμβολικά φαινόμενα όπως ο γύρος του θριάμβου της μισότρελης πλέον Clinton σε Tahrir και Τυνησία, δεν σηματοδοτούν τίποτα άλλο παρά την επέκταση / κάθοδο των δυτικών καθεστώτων τύπου κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας, νοτιότερα. Πρόκειται μάλλον για γεωπολιτική διεύρυνση αυτού που ονομάζουμε «Δύση». Τόση προσπάθεια, τόσοι αγώνες και τόσες ζωές, τόσα όνειρα των Αράβων νέων, φοβάμαι να πω, ότι πήγαν σε μεγάλο βαθμό (και προς το παρόν), στράφι. Του κάκου !

Ένα πρόσθετο επίσης ανησυχητικό φαινόμενο είναι ο προσεταιρισμός από την Clinton της Γαλλίας. Αν αυτό σηματοδοτεί την πρόσδεση της Γαλλίας στο άρμα των ΗΠΑ / Ηνωμένου Βασιλείου τότε η ευρωπαϊκή Ένωση ίσως να αντιμετωπίζει ένα νέο πρόβλημα βαθύτερο και πολύ σοβαρότερο από την κρίση του ευρώ … ίδωμεν.
.

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Με τη σκέψη στην Ιαπωνία


Ο δάσκαλος Γιάννης Βαρουφάκης, μιλά για την Ιαπωνία. Μιλά απλά, διότι όπως σε κάθε επιστήμη έτσι και στην Οικονομία η απλότητα είναι η εξωτερίκευση των πραγματικών ‘κυβικών’ …

Διαβάστε αυτό:

[ … ] Η Ιαπωνία δεν είναι μόνο η χώρα της Sony, της Toyota και της Yamaha. Είναι και η χώρα του Ντοντέσκαντεν του Κουροσάβα, της Θάλασσας της Γονιμότητας του Μισίμα, του σοφού συνδυασμού κρατικού κεντρικού προγραμματισμού (π.χ. στο πλαίσιο του υπουργείου ΜΙΤΙ), συμπλεγμάτων ιδιωτικών ολιγοπωλίων και τραπεζών (τα λεγόμενα κεϊρέτσου) που καθιστούν τις τράπεζες δούλους μιας βιομηχανίας, στο πλαίσιο της συλλογικής επένδυσης στην πραγματική παραγωγή πραγματικών αγαθών [ … ]

και αυτό:

[ … ] Κοιτάξτε πώς αντιμετωπίζουν οι διεθνείς χρηματαγορές το ιαπωνικό κράτος. Ως υπερχρεωμένο (*); Αν ήταν έτσι, τα spreads της Ιαπωνίας θα ήταν κάπου εκεί με τα δικά μας - στο 10% πάνω από τα γερμανικά επιτόκια. Ξέρετε πόσο είναι το ιαπωνικό spread αυτή την στιγμή; μείον ενάμιση τοις εκατό (-1,5%)! Εκεί που το γερμανικό κράτος δανείζεται με 3.1%, το Ιαπωνικό εξασφαλίζει όσα δάνεια θέλει με μόλις 1.6% [ … ]

Ολόκληρο το εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο στο protagon

(*)το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας βρίσκεται στο 200% του ΑΕΠ αλλά ελέγχεται εν πολλοίς από εσωτερικούς επενδυτές.
.

Τον αποκλεισμό της Δεβετζή για δύο χρόνια ανακοίνωσε η IAAF


Όλα αυτά τα τυπάκια που επειδή πηδάνε, τρέχουνε ή κλωτσάνε ένα πετσάκι θεωρούν ότι μπορούν να διασύρουν την χώρα με «αποτυχίες να δώσουν δείγματα», με εντυπωσιακά τροχαία και διάφορα άλλα χαριτωμένα, αλλά και διατηρούν στο μυαλουδάκι τους την άποψη ότι όλοι θα πρέπει να τους προσέχουν και ότι κανονικά «αυτοί» θα έπρεπε να κολυμπάνε στα εκατομμύρια, απλά … ΜΟΥ  ΤΗΝ  ΔΙΝΟΥΝ ! έχω άδικο;
.

Ένα καλό σημάδι από το Wisconsin


Προσωρινή αναστολή στην εφαρμογή του νόμου που στοχεύει στην περιστολή των δικαιωμάτων των συνδικάτων αποφάσισε το δικαστήριο της πολιτείας του Ουισκόνσιν, μία απόφαση που προκαλεί πλήγμα για τον Ρεπουμπλικανό κυβερνήτη της πολιτείας.

Ο νόμος εγκρίθηκε στις 10 Μαρτίου μόνο από τους Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές, κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες, καθώς η ψηφοφορία έγινε χωρίς να υπάρχει απαρτία, λόγω της άρνησης των Δημοκρατικών να συμμετάσχουν στη διαδικασία, σε μια προσπάθεια να μην περάσει το νομοσχέδιο.

Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν επί εβδομάδες στην πρωτεύουσα του Wisconsin, Madison, διαμαρτυρόμενοι για το νομοσχέδιο το οποίο στερεί από τα συνδικάτα των Δημοσίων Υπαλλήλων σχεδόν όλα τους τα δικαιώματα όσον αφορά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, εκτός από τις μισθολογικές.

Σύμφωνα με τον κυβερνήτη Σκοτ Γουόκερ το μέτρο αυτό στοχεύει στην εξοικονόμηση 300 εκατομμυρίων δολαρίων μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Για να μην υπάρξει απαρτία και να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο οι 14 Δημοκρατικοί Γερουσιαστές της Πολιτείας εγκατέλειψαν στις 17 Φεβρουαρίου το Wisconsin και κρύβονταν ώστε να μην αναγκαστούν να παραστούν. Οι Ρεπουμπλικανοί ζητούν να τους επιβληθεί ποινή φυλάκισης και πρόστιμο 100 δολαρίων για κάθε ημέρα απουσίας τους από το Καπιτώλιο.

.

… διότι δεν συνεμορφώθει …


Όπως διαβάζω στην Ελευθεροτυπία, ο νενέκος αντι-λογικός, και αντι-έλληνας [ όχι βέβαια με την εθνικιστική έννοια των ηλιθίων αλλά με την τραγική έννοια που εισήγαγε ο διορισμένος απόγονος του Αυνάν που φαντασιώνεται ότι είναι πρωθυπουργός  ] δήθεν υπουργός Οικονομικών και η ξινή, εχθρική και ιδιοτελής ιέρεια του νεοφιλελευθερισμού που όχι μόνο σεληνιάζεται αλλά και … δελφινιάζεται, επίσης δήθεν υπουργός Παιδείας αυτής της δύστυχης χώρας, σε συμπαιγνία και σύμπνοια ο ένας καταστροφέας της χώρας των πατέρων μας  με την άλλη αντιπρόσωπο της δια βίου αμάθειας, έκοψαν την χρηματοδότηση (δηλ. τις κρατικές επιδοτήσεις) σε 20 ΑΕΙ και ερευνητικά ιδρύματα αλλά και πλήθος ΤΕΙ από ολόκληρη τη χώρα. Μεταξύ αυτών είναι τα:

  • Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
  • Πάντειο Πανεπιστήμιο
  • Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
  • Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
  • Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών
  • Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας
  • Πανεπιστήμιο Κρήτης

κλπ

Η διακοπή της χρηματοδότησης έγινε διότι τα ιδρύματα αυτά αρνούνται να κοινοποιήσουν (sic) τα οικονομικά στοιχεία, βάσει των οποίων θα σχηματιστεί η πλήρης εικόνα για το έλλειμμα και τις υποχρεώσεις της γενικής κυβέρνησης.

Οι ψεύτες και κλέφτες, οι σφετεριστές της εξουσίας, οι γκεμπελίσκοι που μας ενέπλεξαν στην πλέον επώδυνη περιπέτεια που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος, οι δήθεν κύριοι και δήθεν κυρίες «υπουργοί» περιμένουν από τα ιδρύματα όπως πχ από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, το Πάντειο Πανεπιστήμιο και την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας να μάθουν την πλήρη εικόνα για το έλλειμμα και τις υποχρεώσεις της γενικής κυβέρνησης.

Καταλάβατε;

Τόσο υποκριτές, ψεύτες, καταστροφικοί και ασύληπτα ΑΝΙΚΑΝΟΙ είναι οι «άνθρωποι» αυτοί.

Αλίμονο στην χώρα που από μια παραξενιά των συγκυριών, από μια αβλεψία της Ιστορίας, ανέλαβαν να την διοικήσουν τέτοια ανεκδιήγητα πλάσματα. Αλίμονο !
.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails