Είμαστε μια χώρα στην οποία δεν λειτουργεί η Δημοκρατία. Δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Τα δύο μεγάλα κόμματα είναι ταυτόσημης ιδεολογίας και πρακτικών. Χαρακτηρίζονται μόνο από αδιαφορία για την χώρα και τους πολίτες της και δίψα για την εξουσία. Τα μικρότερα κόμματα εμφανίζονται ως ανήμπορες ή υπονομευτικές καρικατούρες που:
τσαλαβουτούν στα λασπόνερα της ακροδεξιάς έχοντας τουλάχιστον περίεργη καταγωγή και στόχο
εξυπηρετούν, ευτυχώς χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα, οικογενειακές ανάγκες εκφράζοντας την χυδαία άποψη των κληρονομικών αξιωμάτων ορίζοντας έτσι την ουσία του νεποτισμού
εγκλωβίζουν συνειδητά σοβαρό κομμάτι της αριστεράς ευνουχίζοντας έτσι την δυνατότητα γνήσιας πολιτικής έκφρασης των πολιτών
αποτελούν πολιτικά κολαούζα άνευ σημασίας που ίσως δεν υποπτεύονται καν την ζημιά που κάνουν
αποτελούν ανυποψίαστες και χαζοχαρούμενες παρέες που ελπίζουν, για την συνέχιση της ύπαρξής τους, στην υποστήριξη του φθαρμένου και βρώμικου ‘πράσινου’ βιομηχανικού λόμπι
Μόνο σε ένα σχετικά μικρό κομμάτι της αριστεράς εξακολουθούν να σιγοτρέμουν κάποιες σπίθες πολιτικής ειλικρίνειας αλλά και εκεί υπήρξαν επανειλημμένα πρακτικές που περιόρισαν το κοινωνικό βάρος και την αξιοπιστία του και επί πλέον υπάρχει υπερτονισμός ανούσιων και minimal πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών που οδήγησε ακόμη και σε αντιθέσεις διαπροσωπικού επιπέδου αποδυναμώνοντας ακόμη περισσότερο την προσπάθεια. (Δεν υπάρχει λύση μέσα από τις αγκυλώσεις περί ιδεολογικής καθαρότητας, απαιτείται όμως –ειδικά σήμερα- ξεκάθαρη και ενιαία κοινωνική και πολιτική δράση).
Από την άλλη μεριά, η οικονομική ελίτ της χώρας αξιοποιεί τους υπαλλήλους και λακέδες της εντός -κυρίως- των δύο μεγάλων κομμάτων, ώστε να σαρώσει θεσμικά και να λεηλατήσει οικονομικά την χώρα για να βρεθεί ευθυγραμμισμένη με τα πρότυπα την παγκοσμιοποιημένης οικονομικής ολιγαρχίας.
Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό τοπίο στην χώρα αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων ότι λειτουργεί η κοινωνία των πολιτών. Οι πολίτες συνειδητοποιούν τα γενόμενα και την σημασία τους και αντιστέκονται. Όμως οι άλλοι κυριολεκτικά καλπάζουν ψηφίζοντας εν μέσω πανεθνικής αναταραχής το Μνημόνιο ΙΙ, συνεχίζοντας την καταλήστευση των μισθών και συντάξεων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, διαλύοντας την Υγεία, καταστρέφοντας –ίσως ανεπανόρθωτα- την Ανώτατη Εκπαίδευση φέρνοντας σε λίγες μέρες προς ψήφιση τον νέο νόμο πλαίσιο ταφόπλακα για τα Πανεπιστήμιά μας και καταληστεύοντας την Δημόσια Περιουσία. Χωρίς αρχές, χωρίς ήθος και χωρίς δισταγμό: καλπάζουν !
Ήδη έριξαν ως ξεροκόμματο και ως χυδαίο αντιπερισπασμό έναν χωρίς καμία απολύτως σημασία πολιτικό ανασχηματισμό για να θολώσουν το τοπίο και να συνεχίσουν –κερδίζοντας χρόνο- το καταστροφικό τους έργο.
Η θαυμαστή κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών που ξεπήδησε αυθόρμητη, ειλικρινής και ενιαία προφανώς τιμά τους πολίτες αυτής της χώρας για την ευαισθησία και την αυταπάρνησή τους. Όμως δεν αρκεί. Ο ανίερος καλπασμός απαιτεί για την ανακοπή του ακόμη περισσότερες προσπάθειες από εμάς τους απλούς πολίτες, ακόμη περισσότερο κόσμο στις πλατείες ακόμη πιο ξεκάθαρα αιτήματα και προτάσεις. Ραντεβού στο Σύνταγμα.
.
