Από τις 8 Μαΐου
2010, που ψηφίστηκε το πρώτο μνημόνιο έγιναν στην Ελλάδα 20.210 διαδηλώσεις
μέχρι το 2014.
Αυτό με τους πλέον μέτριους υπολογισμούς αντιστοιχεί σε εξήντα
(60) εκατομμύρια ανθρωποώρες. Φανταστείτε τι θα μπορούσαν το προοδευτικό Κίνημα
και η Αριστερά να δημιουργήσουν με όλες αυτές τις άστοχα(*) χαμένες ανθρωποώρες.
Πόσες γραπτές παρεμβάσεις, πόσες θεσμικές δράσεις, πόσες μελέτες, πόσες δράσεις
αλληλεγγύης, πόσες πολιτικές ζυμώσεις, πόσα ενημερωτικά δρώμενα, πόσοι πόροι
και χρήματα θα μπορούσαν να παραχθούν για τον κοινό σκοπό, πόσες διαθέσεις και
διανομές τροφής χωρίς μεσάζοντες θα μπορούσαν να έχουν υλοποιηθεί…
(*) λέω άστοχα
γιατί ο Καπιταλισμός από τις αρχές του ’60 απέδειξε πως «δεν μασάει» με
διαδηλώσεις και τρεχαλητά. Υπενθυμίζω πως η τιτάνια -αλλά με παραδοσιακό τρόπο-
προσπάθεια των Αιγυπτίων πολιτών, παρά τα εκατοντάδες αθώα θύματα, έπεσε στο
κενό. Στο κενό έπεσε και η ηρωική και πλήρης αυτοθυσίας προσπάθεια των Ισπανών
ανθρακωρύχων (είχαν να δράσουν μ’ αυτό τον τρόπο από το 1934). Θυμίζω επίσης πως
η πρώτη και μέγιστη αντιμνημονιακή διαδήλωση στην Ελλάδα έγινε στο Σύνταγμα ενώ
μέσα στη Βουλή ανενόχλητα τα πολιτκά ζώα επικύρωναν την ταφόπλακα που πλάκωσε
από τότε την χώρα.
