Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Υποσκάπτει η ευγένεια την αλήθεια;


Πρέπει να ζούμε για να είμαστε ευχάριστοι ή πρέπει να ζούμε στ’ αλήθεια; Ενδιαφέρον το ερώτημα. Είναι μάλλον λίγοι αυτοί που με κόστος και προσωπικό αλλά και κοινωνικό επιλέγουν το δεύτερο.

Τα διάφορα μειράκια τα οποία κυκλοφορόν ένα γύρω νομίζοντας ότι είναι κάτι, εμφανίζουν το σύμπτωμα, μέσα στο παρανοϊκό τους μεγαλείο, να μην υποπτεύονται καν πόσο βαθύ και σκοτεινό είναι το πηγάδι της άγνοιάς τους. Είναι απόλυτα πεπεισμένοι για την εξ’ αποκαλύψεως ανάπηρη αλήθεια τους. Έχουν, πολύ κακώς, συνηθίσει η βαθιά προσβλητική στάση τους απέναντι σε αρχές και αξίες με το μοναδικό επιχείρημα «εγώ περνάω καλά», να γίνεται ανεκτή ή να περνά απαρατήρητη. Στο όνομα του κουτσουρεμένου τους υπερεγώ κάθε έννοια συλλογικότητας πρέπει να απορρίπτεται.

Οι λαοί που χειμάζονται από την κρίση γι αυτούς είναι «τεμπέληδες» και οι πολίτες που διαμαρτύρονται απλώς «τρώνε σουβλάκια στο Σύνταγμα».

Τα άτομα αυτά αποτελούν όνειδος και κοινωνικό κίνδυνο με την πλέον κατηγορηματική έννοια. Πολλοί άνθρωποι αφιέρωσαν τον χρόνο να ψάξουν, να μάθουν, να διαβάσουν και να συζητήσουν πολύ και με πολλούς. Η πορεία αυτή εμφανίζει βέβαια διάφορα πλεονεκτήματα και βοηθά στην καλύτερη κατανόηση για μια σειρά πράγματα. Όμως, καμιά φορά, εμφανίζει ως παρενέργεια την ανάπτυξη του πολύ οδυνηρού χαρακτηριστικού της δυσανεξίας.

Δημιουργείται δηλαδή στους ανθρώπους αυτούς μια βαθιά δυσανεξία όχι σε όσους σκέφτονται με διαφορετικό από τους ίδιους τρόπο αλλά σε όσους είναι βουλιαγμένοι πεισματικά μέσα στην απαξιωτική για την κοινωνία άγνοιά τους και αρνούνται επίμονα να την εγκαταλείψουν ακόμη κι όταν με ειλικρίνεια και απόλυτη ανιδιοτέλεια τους προσφέρεται μια μικρή διέξοδος που βασίζεται σε δεδομένα και λογικές σκέψεις και όχι σε αφηρημένα ιδεολογήματα.

Οι σκέψεις αυτές γράφονται με αφορμή μια χθεσινή συζήτηση όπου έγινε μια, χωρίς επιτυχία, προσπάθεια να διασωθεί η δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων. Τελικά η ροή των πραγμάτων οδήγησε σε συμπεριφορές κατηγορηματικές και κάθετες αλλά ίσως αυτές να είναι και η μόνες δυνατές αν θέλει κανείς να εννοεί αυτά που λέει και να λέει αυτά που εννοεί.

Φτάνει κάποια στιγμή που η πεισματική μη χρήση της νοημοσύνης πρέπει να λέγεται «ηλιθιότητα», οι λεονταρισμοί και ο αυταρχισμός να λέγονται «φασιστική συμπεριφορά» και τα ασυνάρτητα επιχειρήματα να λέγονται «μαλακίες».

Η ευγένεια είναι ίσως όπως το μεταξωτό βρακί: για να φορεθεί χρειάζεται και αντίστοιχο κώλο, οι χοντρόπετσοι την βολεύουν και με … σκελέα !

Jaques Delpla: Οι Γερμανοί οφείλουν στους Έλληνες 575 δισ. ευρώ


«Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, οι Γερμανοί οφείλουν στους Έλληνες 575 δισ. ευρώ από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Γερμανοί χρωστούν πολύ περισσότερα στους Έλληνες, από ό,τι οι Έλληνες στη Γερμανία»

Αυτά υποστηρίζει ο οικονομολόγος και σύμβουλος της Γαλλικής κυβέρνησης, Jacques Delpla.
.

Deutschland über alles – χάθηκε το Ευρωπαϊκό όνειρο;


Στην φωτό πρόθυμοι Ευρωπαίοι που τρέχουν για να καλύψουν τις ανάγκες της Ursula

«Έχουμε ένα εκατομμύριο κενές θέσεις εργασίας και υπάρχουν ελλείψεις ιδιαιτέρως σε μηχανολόγους, ηλεκτρολόγους μηχανικούς και γιατρούς» δήλωσε η Γερμανίδα υπουργός Εργασίας Ursula von der Leyen προαναγγέλλοντας την ψήφιση νόμου που θα διευκολύνει την είσοδο και εγκατάσταση ξένου εργατικού δυναμικού στη χώρα.

Η ανατριχιαστική αυτή δήλωση που μας παραπέμπει ευθέως σε εποχές σκότους και αίματος, την ίδια στιγμή που στην Ισπανία υπάρχει επίσημη ανεργία 21%, αποτελεί την πλέον ωμή και ξεκάθαρη ομολογία της Γερμανίας όσον αφορά στον διαλυτικό και καταστροφικό για το ευρώ και την ΕΕ ρόλο της.

Ίσως είναι καιρός να αφεθούν στην άκρη οι ευγένειες και τα μισόλογα και να ονοματίζεται πλέον η Γερμανική συμπεριφορά ως αυτό ακριβώς που είναι: Ένας ‘φίλος’ από τα παλιά: Η αναβίωση του άκαμπτου και πολύ επικίνδυνου Γερμανικού Εθνικισμού.

Αρχίζει, αργά αλλά σταθερά, να γίνεται κατανοητό ότι εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία η Γερμανία αποτελεί εμπόδιο για την  ανάκαμψη της ευρωζώνης. Η καθήλωση των μισθών από το 1990 με μηδαμινές αυξήσεις παρά την αυξημένη παραγωγικότητα και την αύξηση του Γερμανικού ΑΕΠ αποτελεί στην ουσία αθέμιτο ανταγωνισμό εντός των πλαισίων της Ευρώπης και καταστρατήγηση βασικών κανόνων της ΕΕ. Η συμπεριφορά της Γερμανίας είναι σήμερα ξεκάθαρα εθνικιστική και αντιευρωπαϊκή. Ενώ η Ελλάδα δανειζόταν, αυτή αποταμίευε. Ενώ η Ισπανία ξόδευε, αυτή έκανε περικοπές. Ενώ η Ιρλανδία ανέβαζε τον πληθωρισμό της, αυτή τον μείωνε.
Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα.
Η ανάπτυξη του Γερμανικού πλεονασματικού ισοζυγίου συναλλαγών σε μέγεθος μαμούθ, όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο της Daily Telegraph, αποτελεί το κεντρικό άξονα της Ευρωπαϊκής κακοδαιμονίας και της κρίσης του ευρώ.

Τα στελέχη και οι πρωταγωνιστές της Γερμανικής οικονομίας που είναι μαθημένοι να σκέφτονται με έναν συγκεκριμένο εθνοκεντρικό τρόπο φοβάμαι ότι θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο  -κάνοντας μια θεμελιώδη ιστορική υπέρβαση- να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους. Αν ο Γερμανικός εθνικισμός δεν χαλιναγωγηθεί έγκαιρα και ριζικά τότε είναι πιθανόν η Ευρώπη να γνωρίσει μια μακρόχρονη και ιδιαίτερα σκοτεινή περίοδο με άγνωστη αλλά καθόλου αισιόδοξη κατάληξη.
.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails