Μια βόλτα στην Αθήνα βγήκα βρε παιδιά. Μια απλή βόλτα. Τι
είδα;
Είδα στρατιές από αλητάκια με μπλε στολές, πανάκριβες
μηχανές, κράνη, κλομπ και πιστόλια ακριβοπληρωμένα από την δική μου και την
δική σας τσέπη να κωλογυρνάνε χωρίς αιτία και σκοπό στους δρόμους παρατηρώντας
με φθόνο και αρρωστημένη εχθρότητα τους φυσιολογικούς περαστικούς πολίτες.
Είδα τις στάσεις του μετρό γεμάτες αγίους, αγίες και το κακό
συναπάντημα για να μην μιλήσω για το τραμ. Εκεί κι αν έχουν σύναξη οι αγίοι και
όλα τα καντήλια. Ακόμα και ο κεντρικός σταθμός του τράμ στην Νέα Σμύρνη δεν
λέγεται «Νέα Σμύρνη» αλλά «Αγία Φωτεινή» (μπράβο δήμαρχε) έτσι για να θυμόμαστε
σε τι ανήθικη και μίζερη θεοκρατία ζούμε, αλλά και για να μην ξέρουμε που
ακριβώς είμαστε … «Αγία Φωτεινή» ας μετονομαστεί λοιπόν η Νέα Σμύρνη, «παναγίτσα»,
άγιος τάδε και δείνα και η Αγία Μιζέρια. Έρεβος σκότος και μεσαίωνας
ανακατεμένος με σβάστικες.
Είδα το μετρό της Αθήνας μέσα στον τρομερό θόρυβο των
γραμμών του, τόσο που να μην μπορείς να μιλήσεις με τον διπλανό σου, με ανοιχτά
τα παράθυρά του, γιατί κάποιο λαμόγιο κολλητός του σαμαρά του παπανδρέου του
καραμανλή ή του νεόκοπου εγκληματία «πολιτικού» βενιζέλου (κρίμα στο όνομα βρε)
στην «επιτροπή σχεδιασμού» ή στην «επιτροπή παραλαβής» φρόντισε έτσι, ώστε το
μετρό της Αθήνας να μην διαθέτει κλιματισμό …
Είδα ανθρώπους ταλαιπωρημένους, καχύποπτους, απογοητευμένους
και αμίλητους να βαδίζουν προς κάπου χωρίς και οι ίδιοι να γνωρίζουν προς που.
Αυτή είναι η Ελλάδα για την οποία πολέμησαν οι παππούδες και
οι πατεράδες μας; (οι δικοί μου είχαν συμμετοχή σε όλους τους πολέμους του 20ου
αιώνα. Σε όλους.)
Όχι δεν είναι αυτή η Ελλάδα του σήμερα.
Ζω μέσα σε ένα κακό
όνειρο, σε έναν φριχτό εφιάλτη και όπου να ‘ναι θα ξυπνήσω.
Τσιμπήστε με.
Τσιμπήστε με λέω ρε !
