Η κουλτούρα και η πολιτιστική παραγωγή αιώνων δεν χάνεται από την μια στιγμή στην άλλη. Οι Ευρωπαίοι πολίτες εξακολουθούν να λειτουργούν ως φορείς θετικής προοπτικής αλλά και να είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Ένας αξιοσημείωτος Ευρωπαίος πολίτης (και παρά τις άοκνες προσπάθειες της Ορθοδοξίας για την επικράτηση στον Ελληνικό χώρο του Βυζαντινο - Οθωμανικού σκότους της μη-Ανατολής και της μη-Δύσης) είναι και ο Έλληνας.
Ο πολίτης αυτός είναι εμφανώς πληγωμένος από την πολιτική των συμμάχων του (ΕΠΑ και ΕΕ) στα βόρια Βαλκάνια. Όσο και αν πολλές φορές οι Ελληνικές αντιδράσεις εκπίπτουν στο επίπεδο ενός αφελούς και χωρίς προοπτική εθνικισμού, η ιστορική ασυνέχεια και η υποστήριξη στρεβλών θέσεων από τους «φίλους» μας παραμένει γεγονός.
Η λυσσαλέα προσπάθεια των Αμερικανών να επιβάλουν στο Βαλκανικό βορά ένα κρατίδιο το οποίο να φθείρει και να συσκοτίζει σοβαρό κομμάτι της Ευρωπαϊκής παράδοσης αλλά και της Ελληνικής ιστορίας δεν είναι ρηχή ούτε εξαντλείται βέβαια, όπως βλακωδώς νομίζουν ορισμένοι, στα «εθνικά» ζητήματα και πάνω από όλα, δεν εξηγεί την υστερική επιμονή των Υπερατλαντικών φίλων αλλά και πολλών από τις υπερσυντηρητικές κυβερνήσεις της Ευρώπης για την νομιμοποίηση της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου
Η Αμερικανική αυτή επιμονή στοχεύει πολύ μα πάρα πολύ μακρύτερα αλλοιώνοντας και περιορίζοντας δραματικά τον βόρειο και ανατολικό πολιτικό και πολιτιστικό ορίζοντα της Ευρώπης, χαρίζοντας ένα συντριπτικό στρατηγικό προβάδισμα στους λεγόμενους νέο-Οθωμανούς.
Οι Αμερικανοί απλώς εξασκούν την πολιτική των παγκοσμίως επικυρίαρχων όπως εντελώς εσφαλμένα νομίζουν ότι είναι από το 2001. Όμως, το πλέον αποκαρδιωτικό και συνάμα τρομακτικό είναι ότι στην προσπάθειά τους αυτή εμφανίζεται, δουλικά συνεπικουρώντας τους, η Γερμανία.
Γεγονός εξαιρετικά δυσεξήγητο την στιγμή μάλιστα που, εντελώς αντιφατικά, οι ίδιες Γερμανικές ελίτ που εμφανίζονται πειθήνιοι σύμμαχοι των ΗΠΑ, φαίνεται να μεταχειρίζονται την δύναμη της χώρας τους ωσάν αυτή να ήταν – εν δυνάμει τουλάχιστον – αυθύπαρκτο Οικονομικό Κέντρο.
.
