Δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το άρθρο του Γιώργου Κύρτσου στην FreeSunday (19 Φεβρ.) σχετικά με την θρυλούμενη δήθεν ‘αξιοποίηση’ της περιουσίας του Δημοσίου αποτέλεσαν το έναυσμα για την επαναφορά -μετά την ανάρτηση στις 26 Σεπτ.- του θέματος περί αξιοποίησης του Ελληνικού:
[ … ] Το μοντέλο της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου δοκιμάζεται από το 1999 με ιδιαίτερα αρνητικά αποτελέσματα για το δημόσιο ταμείο, και συνοψίζεται ως εξής. Το ελληνικό Δημόσιο παραχωρεί σε ιδιώτες τη χρήση εκτάσεων και ακινήτων που του ανήκουν και έχουν χαρακτηριστικά «φιλέτου». Οι επιχειρηματίες που εξασφαλίζουν την αξιοποίηση αυτών των «φιλέτων» αναλαμβάνουν την υποχρέωση να καταβάλλουν ένα ετήσιο μίσθωμα και να πραγματοποιήσουν σημαντικές αναπτυξιακές επενδύσεις δεσμεύοντας συγκεκριμένα κεφάλαια. Στη συνέχεια διαπιστώνονται διάφορα προβλήματα στις συμβάσεις, που συνήθως έχουν σχέση με τις χρήσεις γης και με διάφορες εκκρεμότητες στα ακίνητα, με αποτέλεσμα οι παραχωρησιούχοι να διεκδικούν σε πρώτη φάση μείωση του μισθώματος και στη συνέχεια μείωση του ύψους των επενδύσεων που έχουν αναλάβει να πραγματοποιήσουν, ή και σημαντικές αποζημιώσεις. [ … ]
[ … ] Η αξιοποίηση του συγκροτήματος του Λαγονησίου –η πορεία του οποίου συνδέεται με την ανάπτυξη αλλά και τις κρίσεις του ελληνικού τουρισμού– γίνεται από το επενδυτικό σχήμα «Αττικός Ήλιος» χωρίς να πραγματοποιείται οποιοδήποτε έσοδο για το δημόσιο ταμείο. Το 1999-2000 παραχωρήθηκε η εκμετάλλευση του συγκροτήματος για 30 χρόνια. Στην αρχή ορίστηκε ετήσιο μίσθωμα 1,2 εκατ. ευρώ, το οποίο μόλις διαπιστώθηκαν παρανομίες στη χρήση του αιγιαλού και άλλες εκκρεμότητες περιορίστηκε στο 1/3. Στη συνέχεια, όμως, η εταιρεία Αττικός Ήλιος στράφηκε κατά του Δημοσίου, επικαλούμενη σοβαρά τεχνικά πολεοδομικά προβλήματα στην περιουσία που της παραχωρήθηκε προς αξιοποίηση, και εξασφάλισε αποζημίωση 50 εκατ. ευρώ. Με αυτό τον τρόπο μηδενίζεται το έσοδο του Δημοσίου για όλη τη διάρκεια της 30ετούς παραχώρησης του συγκροτήματος, ενώ είναι εξαιρετικά πιθανό να καταβληθούν και αποζημιώσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Όσο για την υπολειμματική αξία της επένδυσης των 88 εκατομμυρίων ευρώ που έχει αναλάβει να πραγματοποιήσει η συγκεκριμένη εταιρεία στο συγκρότημα του Λαγονησίου, εκτιμάται ότι θα είναι μηδενική στο τέλος της 30ετίας. [ … ]
Το παραπάνω χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυχίας μάλλον προδιαγράφει την τύχη ανάλογων προσπαθειών που ευαγγελίζεται η τρέχουσα εφιαλτική κυβέρνηση καταστροφέων αφού στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει αλλάξει στους μηχανισμούς, στις νοοτροπίες και στα πρόσωπα. Τα ίδια και απαράλλακτα ‘σόγια’ της οικονομικής και της πολιτικής ελίτ κυβερνούν την χώρα.
Ειδικά για το ζήτημα του Ελληνικού πρέπει κάποιος να λάβει υπ’ όψιν του τα παρακάτω:
1- Μελέτες, με προεξάρχουσα εκείνη του Πολυτεχνείου Αθηνών, έχουν κατατεθεί και έχουν -δυστυχώς- όλες αγνοηθεί.
2- Ο ξένος αρχιτέκτονας που προσκλήθηκε (Josep Acebillo) ήρθε κυριολεκτικά από το παράθυρο χωρίς πραγματική διαδικασία επιλογής. Οποιαδήποτε πρότασή του θα στερείται νομιμοποίησης και ανοχής από την Ελληνική κοινωνία.
3- Οι βαρύγδουπες πρωτοβουλίες των διάφορων «μπαμπούκηδων» με το Κατάρ γίνονται στην ουσία εν κρυπτώ, χωρίς δηλαδή την παραμικρή διαφάνεια, οπότε είναι εντελώς απίθανο να τύχουν οποιασδήποτε υποστήριξης: «η κυβερνητική ηγεσία ακολουθεί μια σκανδαλωδώς κλειστή διαδικασία, ενώ έχουν κατατεθεί προτάσεις για την αξιοποίηση του Ελληνικού από αξιόπιστα επενδυτικά σχήματα ήδη από το 2005»
4- Ήδη δεκάδες αν όχι εκατοντάδες Δήμοι, σύλλογοι, ενώσεις κλπ συνενώνονται σε μια προσπάθεια αντίστασης προς τα εξυφαινόμενα σχέδια τσιμεντοποίησης και ξεπουλήματος του Ελληνικού. Φανταστήτε τον ατέρμονα πολιτικό και νομικό πόλεμο που θα επακολουθήσει.
Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με μια συνταγή σίγουρης αποτυχίας. Στο πραγματικά κατατοπιστικό άρθρο του ο Γιώργος Κύρτσος επισημαίνει και τα παρακάτω ενδιαφέροντα:
[ … ] Με το αραβικό τόξο αποσταθεροποίησης των καταπιεστικών, κλεπτοκρατικών καθεστώτων να έχει φτάσει ήδη στο Μπαχρέιν, που γειτνιάζει με το Κατάρ, υπάρχει ένα στοιχείο πολιτικού ρίσκου στην αδιαφανή επένδυση, που είναι υποχρεωμένες να λάβουν σοβαρά υπόψη οι ελληνικές αρχές. [ … ]
[ … ] ο πολυσυζητημένος Καταλανός αρχιτέκτονας Αθεμπίγιο εμφάνισε ένα σχέδιο απόλυτης τσιμεντοποίησης της ευρύτερης περιοχής του Ελληνικού με βάση το πρότυπο του Canary Wharf του Λονδίνου. Πρόκειται για μια προσπάθεια υπερεντατικής εκμετάλλευσης, κομμένης και ραμμένης στα μέτρα των επενδυτών του Κατάρ, που δεν πρόκειται να γίνει δεκτή από τους τοπικούς δήμους αλλά και την πλειονότητα των κατοίκων της Αττικής. Στην πραγματικότητα, ο πολυσυζητημένος Καταλανός αρχιτέκτονας δουλεύει για τους επενδυτές από το Κατάρ, εμφανιζόμενος σαν σύμβουλος της κυβέρνησης Παπανδρέου. [ … ]
.
