... για τους φίλους και τους εχθρούς ... (επειδή τα φώτα είναι ακόμα ανοικτά)

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της αντι – τρομοκρατίας ...

Παρατηρώ ακούω και διαβάζω τους τελευταίους μήνες τα τεκταινόμενα στον χώρο της λεγόμενης τρομοκρατίας όπως και τις κατά καιρούς δημοσιευμένες θέσεις, κρίσεις και επικρίσεις.
Όλα έχουν έναν κοινό παρονομαστή : υπονοούν ασυναίσθητα (ή και συνειδητά ;) ότι η ιδεολογική βάση ή αν θέλετε η ιδεολογική καταγωγή / υπόβαθρο των τρομοκρατικών δράσεων βρίσκεται στον ευρύτερο χώρο των ‘αντεξουσιαστών’(*) ή της αριστεράς !

Κατά την δική μου άποψη αυτό αποτελεί από την μία πλευρά την ‘αριστερή’ βαθύτατη πολιτική μυωπία και από την άλλη, την ‘δεξιά’ (την πλευρά των συνειδητών) πονηρό και κακόβουλο τέχνασμα ώστε συγκεκριμένες πράξεις και δράσεις να βαρύνουν πάντοτε με ένα είδος ‘αυτόματων αντανακλαστικών’ την άλλη πλευρά.

Ακόμα και στο καθαρά ανθρώπινο και κοινωνικό επίπεδο να το δει κανείς αυτές οι πράξεις όπως οι τυφλοί πυροβολισμοί σε ανύποπτους νεαρούς αστυνομικούς, η εν ψυχρώ άγρια δολοφονία του οικογενειάρχη αστυνομικού μέσα στο αυτοκίνητό του δεν είναι πράξεις που ταιριάζουν στους αναρχικούς ούτε στην αριστερά. Τα κοινωνικά χαρακτηριστικά που υποδηλώνουν τέτοιες πράξεις παραπέμπουν σε ακραίους χώρους της άλλης πλευράς.

Πρέπει επί τέλους να καταλάβουμε όλοι ότι ο τυφλός πυροβολισμός πάνω σε νεαρούς αστυνομικούς όπως και η εκτόξευση καυστικού υγρού στην Κούνεβα είναι ομοειδείς πράξεις και παραπέμπουν σε συγκεκριμένο τύπο ανθρώπων που βρίσκεται – και πάντοτε βρισκόταν – μακριά από τον αναρχικό ή τον αριστερό χώρο !

(*) το αστεράκι το έβαλα διότι έχουμε επίσης την τάση να ξεχνάμε, παρασυρόμενοι ίσως από την δημοσιογραφική αργκό, ότι στην Ελλάδα υπάρχουν και Αναρχικοί. Αυτά τα ‘αντεξουσιαστικός χώρος’ και ‘αντεξουσιστές’ κλπ αποτελούν πρόχειρους νεολογισμούς που στερούνται πραγματικού περιεχομένου.
.