η μανταμ Σουσού της διεθνούς πολιτικής
Ο δήθεν πόνος και η υποκριτική ανησυχία που αισθάνεται το
ΔΝΤ για τα μέτρα στην Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί ως σύμπτωμα της απροκάλυπτης
πλέον και αβυσσαλέας αντίθεσης που υπάρχει ως προς την ακολουθούμενη οικονομική
και δημοσιονομική πολιτική ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού. Δευτερευόντως, μπορεί
επίσης να θεωρηθεί και ως προσπάθεια της ανεύθυνης Christine Lagarde και των απάνθρωπων λακέδων
της να τινάξουν τις τεράστιες ευθύνες από πάνω τους, ρίχνοντας το φταίξιμο της παταγώδους
αποτυχίας του Ελληνικού προγράμματος στα δύο άλλα σκέλη της τρόικας, την ΕΚΤ
και την ΕΕ. Μόνο τα χειρότερα μπορεί να περιμένει κανείς έως την ριζική αλλαγή
του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα. Άρθρα όπως το «Greece Drinks the Hemlock» (η Ελλάδα πίνει το
κώνειο) των New York Times,
προκαλούν ταυτόχρονα απέχθεια για την αναλγησία των υποκριτών και θυμηδία για
την διαφάνεια και την ρηχότητα της σκέψης τους.
.
