Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Θαλασσινά παιχνίδια


«Ηταν ένα μικρό καράβι», Γιάννης Κόττης - 1998


Είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί ως πολίτη θαλασσινής χώρας, αν δηλαδή οι ακτοπλοϊκές εταιρείες τηρούν τις υποσχέσεις τους και αν τελικά προσφέρουν στους πελάτες τους αυτά για τα οποία πληρώνονται ή όχι.

Αφορμή για το προβληματισμό είναι η διαπίστωση ότι τα καράβια (οχηματαγωγά) που εκτελούν το δρομολόγιο Πειραιάς – Αίγινα καλύπτουν τα δεκαεπτά ναυτικά μίλια της διαδρομής σε περίπου 75 λεπτά της ώρας, δηλαδή πλέουν με μέση ταχύτητα 13,6 κόμβων, ενώ (αυτό επιβεβαιώνεται και από τις λίγες σχετικές γνώσεις που διαθέτω) τα εν’ λόγω σκάφη μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα της τάξης των 22 κόμβων. Αυτό όμως θα μείωνε την διάρκεια του ταξιδιού κατά τριάντα ολόκληρα λεπτά, οπότε τα οχηματαγωγά θα ανταγωνίζονταν ευθέως τα Flying Dolphins με τα πολύ ακριβότερα εισιτήρια.

Από την διαπίστωση αυτή γεννώνται άμεσα τα παρακάτω ερωτήματα:

- Φταίει η παλαιότητα των σκαφών;
- Γίνεται παράνομη μείωση ταχύτητας με στόχο την εξοικονόμηση καυσίμου;
- Στα εισιτήρια δεν θα έπρεπε κανονικά να εμφανίζεται η διάρκεια του ταξιδιού;
- Οι αναθέσεις δρομολογίων από το αρμόδιο Υπουργείο εμπεριέχουν δεσμευτικές ρήτρες σχετικά με ταχύτητα πλεύσης και γενικά την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών;
- Ποια διαφορά κατανάλωσης υπάρχει για τα σκάφη όταν ταξιδεύουν με 14 κόμβους αντί για 22;
- Τι είδους καύσιμο και με τι κόστος ανά τόνο προμηθεύονται αυτά τα πλοία;
- Μήπως η μείωση ταχύτητας στοχεύει στην διατήρηση, δηλαδή μη ανταγωνισμό εις βάρος του καταναλωτή, των δρομολογίων με τα Flying Dolphins;
- Υπάρχει υπηρεσία του Υπουργείου η οποία θα μπορούσε να ενημερώσει τους πολίτες για τα θέματα αυτά;

Βάζω τα ερωτήματα μήπως κάποιος από τους απειροελάχιστους αναγνώστες του blog ξέρει κάτι και θέλει να το μοιραστεί μαζί μας. Όμως συνεχίζω την αναζήτηση στοιχείων και θα επανέλθω.
.

Ποιοί και γιατί εξαπατούν τους πολίτες;



απόσπασμα από άρθρο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου στην Καθημερινή της Κυριακής, 18 Ιουλίου 2010 με τίτλο: Βραδυφλεγείς οικονομικές βόμβες που το βρήκα στο blog Αγης Γηος )


[ … Παρότι πολλοί ενοχοποιούν για την τρέχουσα δημοσιονομική κρίση τις κρατικές δαπάνες, ελάχιστη σημασία αποδίδεται στο κατά πολύ οξύτερο πρόβλημα της χώρας μας, την κατάρρευση των κρατικών εσόδων, εξαιτίας της νόμιμης και παράνομης φοροδιαφυγής των επιχειρήσεων και των μεγάλων εισοδημάτων.

Πραγματικά, αν για κάτι η Ελλάδα αποτελεί όντως το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, αυτό δεν είναι οι «σπατάλες» στις κοινωνικές της δαπάνες, αλλά η ληστεία του κράτους από τα ιδιωτικά συμφέροντα*.
Συγκεκριμένα, τα έσοδα από τη φορολογία κεφαλαίων και εισοδήματος αντιστοιχούσαν, το 2008, μόλις στο 7,7% του ελληνικού ΑΕΠ - το χαμηλότερο ποσοστό μεταξύ της Ε. Ε. των 15.

Μπροστά σε αυτόν τον φορολογικό παράδεισο που θα τον ζήλευαν και οι Μπαχάμες, η νεοφιλελεύθερη Βρετανία μοιάζει με τη Βενεζουέλα του Τσάβες, αφού το αντίστοιχο ποσοστό είναι 16,7%. Οσο για τις σκανδιναβικές χώρες, αυτές φαντάζουν περίπου σαν Καμπότζη των Ερυθρών Χμερ: 17,5% για τη Φινλανδία, 20,1% για τη Σουηδία και 29,7% για τη Δανία! … ]
.


Το ελληνικό κράτος είναι το φθηνότερο στην Ευρώπη



από σχόλιο του Κ. Βεργόπουλου στην Ελευθεροτυπία της Παρασκευής, 26 Φεβρουαρίου 2010 που το βρήκα στο blog Αγης Γηος )

Το κράτος κοστίζει στη χώρα μας 17,3% του ΑΕΠ, στη Γερμανία 19,9%, στη Γαλλία 24%, στη Βρετανία 23,7%, στην ευρωζώνη 21,8%.

Στο ίδιο συμπέρασμα συνηγορούν και τα παρακάτω στοιχεία έρευνας που δημοσιεύτηκαν στο «Έψιλον» της «Ελευθεροτυπίας» στις 27.9.2009:

Χώρα               Πληθυσμός      Αρ. ΔΥ             % επί ΑΕΠ      Βασικός Μισθός
Ελλάδα            11.257.285      741.148           6,58%              711
Γαλλία             64.351.000      5.269.000        8,8%                1.341
Βρετανία          61.113.205      5.842.000        9,56%              1.010
.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails