Το κείμενο/διακήρυξη του Ρουβίκωνα (εδώ) ενόψει της μετεξέλιξής
του σε πολιτικό φορέα, δεν έχει να πει κάτι νέο ή πρωτότυπο. Είναι ένα κείμενο
μάλλον μετριοπαθές και προσεκτικό αλλά δεν μας προτείνει τίποτε το πραγματικά
νέο.
Όμως στις σελίδες του βρήκα και αναπαράγω την
παρακάτω παράγραφο που νομίζω πως εμπεριέχει, ασυνήθιστη ίσως για το αναρχικό
χώρο και την αριστερά, πολιτική οξυδέρκεια:
[ … ] βλέπουμε πως ο πολυπολικός κόσμος που
ανέτειλε, αναστρέφει μια πορεία παγκοσμιοποίησης που έδωσε για ένα διάστημα
όντως την εντύπωση πως οδηγούμαστε σε ένα νέο παγκόσμιο σύστημα κυριαρχίας που
θα αποδομούσε το ίδιο το έθνος- κράτος, που μέσα του πατάει η ιμπεριαλιστική
συνθήκη. Διεθνείς οργανισμοί που μέχρι πρότινος ήταν η αιχμή αυτής της διαφαινόμενης
τάσης, γίνονται όλο και περισσότερο, μέτωπα αδιάλλακτων ανταγωνισμών και το
κύρος (και άρα η εξουσία τους) μειώνεται διαρκώς. Πρακτικές ωμής επιβολής από
κυρίαρχες δυνάμεις σε υποδεέστερες, επανεμφανίζουν ένα γεωπολιτικό τοπίο με
μεσοπολεμικές αναλογίες [ … ]
Παρ’ όλα αυτά εξακολουθώ να μην αντιλαμβάνομαι πως
άνθρωποι με σοβαρή παιδεία και εμπειρίες εντός του αναρχικού χώρου ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να δουν πόσο ασύμβατη είναι η οποιαδήποτε ταξική ανάλυση της
Κοινωνίας με την Αναρχία.
Η ίδια η ταξική ανάλυση είναι στην ουσία της ο πιο
σίγουρος και αποτελεσματικός δημιουργός ιεραρχίας.
Φαίνεται πως ούτε η Αριστερά ούτε η Αναρχία (ή όπως
κι αν θα λέγονται στο μέλλον) είναι ακόμη σε θέση να αντιληφθούν πως η κύρια
αποστολή τους θα έπρεπε να είναι η οριζόντια οικοδόμηση ενός εναλλακτικού
Παραδείγματος το οποίο να απευθύνεται σε ολόκληρη την Κοινωνία.
