Transfiguration

Transfiguration, Raphael 1520

Και επειδή στην ζωή δεν υπάρχει μόνο η πολιτική, παραθέτω ένα κείμενο που δείχνει πως ένα από τα πλέον φωτεινά μυαλά όλων των εποχών ερμήνευσε τον πίνακα του Ραφαήλ «Μεταμόρφωση».

« Στην Μεταμόρφωσή του (ο Ραφαήλ), στο κάτω μέρος του πίνακα, με το δαιμονισμένο παιδί, τους απελπισμένους βαστάζους, τους αμήχανους γεμάτους αγωνία, νεαρούς μαθητές, φαίνεται ν’ αντανακλά την αιώνια πρωταρχική οδύνη, το μοναδικό βάθος της ύπαρξης. Το φαινόμενο είναι εδώ μια αντανάκλαση της αιώνιας αντίφασης, μητέρας των πραγμάτων. Όμως αυτή η επιφάνεια αναπνέει, σαν άρωμα αμβροσίας, έναν άλλο φαινομενικό κόσμο, ένα όραμα που δεν το βλέπουν οι αιχμάλωτοι της πρώτης φαινομενικότητας: μια αστραφτερή πτήση που πλανάται μέσα στην πιο καθαρή μακαριότητα, σ’ ένα στοχασμό ελεύθερο από κάθε πόνο, και που ακτινοβολεί με ορθάνοιχτα τα λαμπερά της μάτια. Αυτό που αποκαλύπτεται σε μας, με τον υψηλό συμβολισμό της τέχνης, είναι ο συνδυασμός του απολλώνιου κόσμου της ομορφιάς με την υπόγεια βάση του, την τρομερή φρόνηση του Σειληνού … »

(Φρειδερίκος Νίτσε, Η Γέννηση της Τραγωδίας, Κάκτος, σελ. 65)

.