Επειδή είχα μια απροσδόκητα αρνητική εμπειρία εισερχόμενος στο ως άνω blog όχι μόνο ως συμπεριφορά αλλά κυρίως ως περιεχόμενο (μεταξύ των άλλων διαβάστε και το βαθυστόχαστο …) και επειδή πιστεύω ότι, ειδικά στις μέρες μας, καλό είναι να μιλάμε, να αντιδρούμε και να προειδοποιούμε για το τι κυκλοφορεί ως «αριστερή θέση» (έλεος !) στο διαδίκτυο, γράφω το παρακάτω μικρό σημείωμα σαν ανοικτή επιστολή ή σαν προειδοποιητικό φανό πλεύσης:
Κύριε radical desire, στην χαιρετούρα επάνω μάλλον δεν κατάλαβες ότι εννοούσα το ιδεατό συρματόπλεγμα που χαρακτηρίζει τον τρόπο σκέψης σου και όχι το ζωγραφιστό στην σελίδα του blog σου (που τόσο πρόθυμα το έβγαλες). Ας είναι όμως ...
Διαβάζοντας λίγο περισσότερο τις σκέψεις σου αλλά και τα σχόλια, ήθελα να πω ότι άνθρωποι όπως εσύ φαίνεται να προτιμούν την ιδεολογική συνέπεια (sic) από την ευτυχία των ανθρώπων.
Σε χαρακτηρίζει κύριε, η προκλητική ανευθυνότητα και το απίστευτο θράσος του να υποτιμάς χιλιάδες πολιτών οι οποίοι βρήκαν έναν τρόπο (πλήρη και δομημένο ή όχι, την στιγμή αυτή δεν έχει σημασία διότι τώρα προέχουν άλλα) να διατρανώσουν την αντίθεσή τους σε αυτό που γίνεται στην χώρα. Ένας βλαβερός εσμός από ανεγκέφαλους σταλινίσκους αδυνατεί να αντιληφθεί τι γίνεται στο Σύνταγμα και το απορρίπτει βουλιάζοντας πανικοβλημένος στην απραξία. Αυτός ο εσμός αποτελεί μέρος του προβλήματος και δεν είναι τώρα ούτε και θα είναι ποτέ σε θέση να συνεισφέρει σε καμία λύση.
Τα θέσφατα, οι ξερολιές, το κόλλημα που αποπνέουν οι σελίδες σου, θυμίζουν αυτούς που κρυμμένοι κάτω από το κρεβάτι τους βλέπουν τους άλλους να βγάζουν το φίδι από την τρύπα.
Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσο επιζήμιος μπορεί να γίνει κάποιος θεωρητικοποιώντας την άρνηση (και υποδυόμενος κάτι που δεν είναι).
Η «δουλειά» που κάνεις είναι συστηματικά διαλυτική διότι υποσκάπτει σε όλα τα επίπεδα, με όλους τους τρόπους και σε κάθε κατεύθυνση την αριστερά. Στα κείμενά σου υπάρχει αποστασιοποιημένη και άψυχη (κυριολεκτικά) κριτική κατά πάντων χωρίς ούτε μία πραγματική πρόταση !
Είτε επειδή είσαι ανυποψίαστος, είτε επειδή είσαι βαλτός.
Εύχομαι από καρδιάς το πρώτο, υποπτεύομαι όμως το δεύτερο.
.
Μόνο επτά-οκτώ γέρους το πολύ, στους εκατό νεοέλληνες πείθουν περί της επαναστατικότητάς τους, προκειμένου να συντηρούν το μαγαζάκι τους και να κόβουν κουπόνια. Μέχρι εκεί φτάνει η μπογιά τους. Ας ασχοληθούμε λοιπόν με κάτι σοβαρότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣόρυ, έκανα λάθος... επτά - οκτώ γέρους το πολύ... στους εκατό νεοέλληνες που καταδέχονται να πάνε να ψηφίσουν μη λευκό ή μη άκυρο... Γιατί το ποσοστό τους είναι επί των εγκύρων. Η πραγματική τους δύναμη δηάδη, πρέπει να έιναι ένας με δυο γέροι στους εκατό ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμος (06 Ιούνιος, 2011 11:37)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιο κι αν είναι το ποσοστό νομίζω ότι παραμένει ιδεολογικά και πολιτικά εγκλωβισμένο. Ανενεργό.
Δεν είναι μηδενική η συμμετοχή της συγκεκριμένης 'αριστεράς' σε όλες τις τελευταίες κινητοποιήσεις;
Επίσης, αυτό που με ενοχλεί πάρα πολύ είναι η απύθμενη αλαζονία. Τέλος πάντων, παύει κανείς να διαβάζει ότι τον εκνευρίζει κι αυτό είναι όλο (αρκεί ο καθ' ένας να γνωρίζει την θέση του).
.
.
Τον "τρίτο δρόμο" δεν τον βλέπουν πουθενά. Είναι μόνο «η Κουκουέ ή τίποτα», «ή μαζί μας ή εναντίον μας».
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα που από τη μια έχουν το λαό και από την άλλη την κυβέρνηση, ξέρουν μια χαρά να «βλέπουν» τον τρίτο δρόμο. Ωστόσο εδώ δεν υπάρχει τρίτος δρόμος. Ή είσαι με τον κόσμο στην πλατεία ή είσαι εναντίον του και με το μέρος της κυβέρνησης.
Έτσι ξέρουν να κάνουν πολιτική. Ας τη λουστούν λοιπόν τώρα οι νούλες.
Όταν λέω "με το μέρος της κυβέρνησης", εννοώ γενικότερα "με το μέρος του πολιτικού συστήματος". Αλυσοδεμένοι στα βουλευτικά έδρανα. Δεν είδες τους 32 "διανοούμενους"; Ούτε οι κουκουέδες τέτοια ξεφτίλα, που έχουν και το ακαταλόγιστο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγικό (με την ποιητική έννοια) grsail, είναι επίσης πως εμείς έχουμε την τάση να υπερασπιζόμαστε τον φυλακισμένο άνθρωπο που υπόκειται του πολιτικοποιημένου ατόμου μιας «δεδομένης και αδιαμφισβήτητης πραγματικότητας». Ωστόσο, το κοινωνικό άτομο, ως καβαλάρης του ανθρώπινου εαυτού του, καμτσικώνεται με το ιδεολογικό καμτσίκι του και επιτίθεται ως γενίτσαρος του ανθρωπίνου γένους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος την «κοινή πραγματικότητα», εξάλλου, συμφωνούν άπασες οι κοσμοαντιλήψεις, κι εκεί το κουκουέ δεν μπορεί να πει για παράδειγμα «πέντε κόμματα, δύο πολιτικές», εκεί συμφωνεί με τους υπόλοιπους, συνομολογώντας υπέρ της μόνης πολιτικής πραγματικότητας που αναγνωρίζουν όλοι.
Όταν λοιπόν κάποιοι, δεν θέλουν να αναγνωρίσουν αυτή την «πολιτική πραγματικότητα», το Κουκουέ είναι με την μεριά του Πάγκαλου, του Σαμαρά, του Άδωνι και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.
@Ανώνυμος (έως 06 Ιούνιος, 2011 13:26)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως έλεγαν οι παλιότεροι, "οι καιροί είναι γκαστρωμένοι", ας περιμένουμε λίγο και θα δούμε ...