Με το μνημόνιο αλλά χωρίς φόρους «για μια Ελλάδα νέα» μας είπε ο κος Σαμαράς

Διαβάζοντας την δήλωση του προέδρου της ΝΔ καταλαβαίνω τα παρακάτω:

(1)  Η συναίνεση με την τρόικα είναι δεδομένη και δηλώνεται με έντεχνο τρόπο μεν αλλά ξεκάθαρα, μιλώντας για «αποκρατικοποιήσεις», δηλαδή για λεηλασία της Δημόσιας Περιουσίας και «μείωση της σπατάλης», δηλαδή για υποβάθμιση έως εξευτελισμού των κοινωνικών Υπηρεσιών και Παροχών. Η αγωνία του κου προέδρου της ΝΔ για να πάρει το «χρίσμα» από τους «έξω» και το ΔΝΤ, ώστε να εξασφαλίσει στο εγγύς ή απώτερο μέλλον πιθανότητα πρωθυπουργίας είναι τόσο εξόφθαλμη που προκαλεί αηδία.

(2)  Η μόνη «διαφωνία» που διαφαίνεται να έχει ο κος πρόεδρος με το μνημόνιο είναι οι φορολογικοί συντελεστές και προς αυτή την κατεύθυνση καλεί, ως δεύτερος Κολοκοτρώνης ή Τσε Γκεβάρα, σε … αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου (sic). Ακόμα και αυτό το αίτημα όμως είναι στρεβλό και φρούδο αφού μιλά γενικά για μείωση των φόρων και όχι για δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών. Η «τάξη μας» και η σάπια οικονομική ελίτ πάνω από όλα ! Ακόμα και από την αξιοπρέπεια του προέδρου και την αξιοπιστία του κόμματός του.

(3)  Η πίεση που ασκείται στον πρόεδρο της ΝΔ από τους «έξω» και από το ΔΝΤ εκφράζεται στο εσωτερικό (α) με την καταχθόνιας σύλληψης έκθεση και υπερ-έκθεση του θηλυκού Δρακουμέν στα media που τον βλέπουμε να «αγωνιά», να «πασχίζει» και να «συμβουλεύει» (β) με την αξιοποίηση του γνωστού ακροδεξιού λαγού, επίσης Δρακουμενικής σύλληψης και κοπής. Το «αντίπαλον δέος» της κολλητής της Tzipi Livni και της Condoleesa Rice είναι το μαστίγιο, η πιθανή πρωθυπουργία το καρότο.

Είναι πραγματικά τραγικό να συνειδητοποιεί κανείς ότι η νοοτροπία, ο ρόλος και η ποιότητα των Ελλήνων πολιτικών και των ελίτ που αυτοί εκφράζουν και υπηρετούν, έμεινε ανεξέλικτος και απαράλλακτος από την εποχή του 1830. Ζόφος !

.