Άστεγοι χωρίς παγκάκι

Ενόψει των Χριστουγέννων, ο δήμος Αθηναίων ξήλωσε τα παγκάκια της πλατείας Κλαυθμώνος, για να μην βρίσκουν καταφύγιο εκεί οι άστεγοι. Προτείνω να ξηλώσουμε το δημαρχείο της Αθήνας, για να μην βρίσκουν καταφύγιο εκεί τα κτήνη.

(Αν ο Χριστός είχε γεννηθεί στην Αθήνα του Καμίνη, θα τον πετούσαν στα σκουπίδια.)

(από τον πιτσιρίκο)

.

Το Occupy Wall Street ως κωμικοτραγική καρικατούρα

Μέσα σε όλα αυτά που δείχνουν όλο και καθαρότερα την παρακμή της Δύσης είναι και ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζονται τα τρέχοντα γεγονότα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ως μηχανισμοί αλλά και οι μεμονωμένοι δημοσιογράφοι είτε υπακούοντας σε εντολές είτε εκφράζοντας την ιδεολογική τους βάση.

Το λέω αυτό γιατί μου προκαλεί αγανάκτηση το γεγονός ότι προβάλλεται σε πολύ μεγαλύτερη έκταση και ένταση η κινητοποίηση μερικών εκατοντάδων του κινήματος occupy παρά ο τιτάνιος αγώνας, η αυτοθυσία και η επιμονή του Αιγυπτιακού κινήματος το οποίο μόνο κατά τις τελευταίες ημέρες θρήνησε πάνω από τριάντα πέντε (35) νεκρούς …

Τα ελάχιστα (ελάχιστα !) μοσχοαναθρεμένα άτομα που απαρτίζουν το occupy είναι φαίνεται πολύ σημαντικότερα από τους νεκρούς Αιγύπτιους αγωνιστές και η κοπελίτσα που ψεκάστηκε στο πρόσωπο με σπρέι πιπεριού πολύ ηρωικότερη από τις χιλιάδες Αιγύπτιες μανάδες, γυναίκες κι αδελφές που υπενθυμίζουν σε όλους εμάς τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος βάζοντας καθημερινά το κεφάλι τους στον πάγκο του χασάπη.

Το κίνημα της Αιγύπτου είναι μια σπίθα, ένας φάρος που δίνει ελπίδα και κουράγιο όχι μόνο στην ίδια την Αίγυπτο αλλά και πολύ πέρα από τα σύνορά της.

Το αριστοκρατικό και ιλουστρασιόν κίνημα occupy κινητοποίησε μερικές εκατοντάδες κόσμο, κι αυτούς με το ζόρι, σε μια χώρα των τριακοσίων εκατομμυρίων (300.000.000) για να εκφράσει αιτήματα οικονομικά και τοπικά. Τίποτε άλλο !

Τα ανυποψίαστα αμερικανάκια που το απαρτίζουν δεν φάνηκε να αντιλαμβάνονται σε τι κόσμο ζούνε. Δεν ενοχλήθηκαν από το γεγονός ότι ο στρατός τους δολοφονεί δεκάδες ανθρώπους κάθε μέρα ανά τον κόσμο, δεν κατάλαβαν ότι αθώοι άμαχοι κατακρεουργούνται εκ συστήματος από τα υπεραυτόματα μη επανδρωμένα αεροπλάνα που κατασκευάζουν στα εργαστήρια των πανεπιστημίων τους, δεν πληροφορήθηκαν ότι το χιτλερικό κολαστήριο της Κούβας συνεχίζει κάτω από την μύτη τους το φρικιαστικό του έργο, δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι η οικονομική καταστροφή εκατομμυρίων ανθρώπων στον δυτικό κόσμο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον άκρατο και επαίσχυντο πλουτισμό της χώρας τους, δεν άκουσαν ότι οι ποταμοί αίματος, η δυστυχία, η πείνα και η καθυστέρηση που τσακίζουν την Αφρική είναι έργο της δικής τους κυβέρνησης ούτε φρόντισαν να πληροφορηθούν ότι οι πύραυλοι που σκορπάνε τώρα στα ρωσικά σύνορα και τα εφιαλτικά υπερηχητικά βλήματα που κατασκευάζουν τις ελεύθερες ώρες τους στο MIT, στο Berkeley και αλλού βάζουν την ανθρωπότητα σε μια σκοτεινή πορεία αυτοκαταστροφής.

Νομίζουν, τα ανυποψίαστα μειράκια του occupy, ότι με τις fancy σημαιούλες τους και τις διάφορες εξυπναδούλες που γράφουν εδώ κι εκεί θα λάβουν συγχωροχάρτι για την επαίσχυντη συμπεριφορά της χώρας και των πατεράδων τους.

Ελπίζω να δω την ημέρα όπου οι Αμερικανοί πολίτες θα πάρουν τις τύχες της χώρας τους στα χέρια τους ακυρώνοντας τα έργα και την απάνθρωπη συμπεριφορά της αμερικάνικης οικονομικής ελίτ και των στρατοκρατών. Αυτοί οι αμερικανοί πολίτες του μέλλοντος σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση και πάντως δεν αντιπροσωπεύονται στο ελάχιστο από τους χαζοχαρούμενους νεαρούληδες που περιδιαβαίνουν τους δρόμους των μεγαλουπόλεων χωρίς στόχο (πέρα ίσως από την επανεκλογή του Ομπάμα), χωρίς παρελθόν και –φυσικά- χωρίς μέλλον αφού τους λείπει η πραγματική σύνδεση με την κοινωνία. Τους λείπει η ουσιαστική συμμετοχή του Αμερικανού Πολίτη τον οποίο οι κυβερνήσεις των τελευταίων ογδόντα ετών φρόντησαν να κοιμήσουν βαθιά. Πολύ βαθιά.

.

Δεξιοτίμονες σκέψεις

Βαρέθηκα να βλέπω άρθρα, σχόλια και «αναλύσεις» περί της καταστροφής της Ευρωζώνης, την διάλυση της Ευρώπης και την κατάρρευση του ευρώ. Χιλιάδες άρθρα, δισεκατομμύρια σχόλια, εκατοντάδες αναλύσεις. Νισάφι !

Λες και οι διάφοροι προφήτες εντός Ελλάδος και εντός Ευρώπης έχουν πέσει θύματα μιας περίεργης επιδημίας που διαλύει το ανθρώπινο μυαλό γεμίζοντάς το με πυρωμένα κύματα αυτοκαταστροφικής μανίας.

Για τις πολύ καλά καμουφλαρισμένες θριαμβολογίες πέραν του Aτλαντικού δεν λέω κάτι. Αυτοί τουλάχιστον έχουν κάποιους λόγους να χαίρονται, έστω και στα κρυφά, για την πιθανή καταστροφή της Ηπείρου που πολύ στο μάτι άρχισε να τους μπαίνει τώρα τελευταία. Είναι γλυκιά η πρωτοκαθεδρία της Δύσης φίλοι μου. Πολύ γλυκιά.

Οι εν πολλοίς φτωχοί κάτοικοι και τα «κεφάλια» του καταχρεωμένου, απογοητευμένου και απομονωμένου νησιού που ξεροσταλιάζει ανήμπορο (πατώντας σε δύο βάρκες) βορείως του Βισκαϊκού τι να σκέφτονται άραγε; Τι;

Πάρα πολλοί θεωρούν, δικαίως κατά την ταπεινή μου άποψη, ότι τα περιβόητα ευρωομόλογα δεν θα σώσουν (απλώς ίσως να ανακουφίσουν προσωρινά την κατάσταση) την Ευρώπη. Η παρέμβαση της ΕΚΤ με τερτίπια που βασίζονται σε μοχλεύσεις και διάφορα αμφίβολα τρυκ του στυλ «τυπώστε ευρώ», δεν αποτελούν λύση ούτε και αυτά.

- Από το μηδέν δεν παράγεται ενέργεια λέει το πρώτο θερμοδυναμικό αξίωμα.

- Από τα αεριώδη τσαλίμια των χαρτογιακάδων δεν παράγεται ανάπτυξη λέει ο πρώτος νόμος της λογικής.

Αδιέξοδο !

Μόνο κάτι ιδιαίτερα μεγάλο, μια θεμελιώδης ανατροπή, μπορεί να αλλάξει το οικονομικό κλίμα και την πολιτική πορεία της Ευρώπης. Οι ηγέτες, οι ελίτ αλλά και οι πολίτες της Ευρώπης καλούνται τώρα από την Ιστορία να βγάλουν έναν πραγματικό λαγό από το καπέλο.

Τι άραγε θα είναι αυτό;

Ποιο θα είναι το όχημα που θα επιτρέψει στην Ευρώπη να ξεφύγει από την λούμπα στην οποία βρίσκεται;

Λέτε να είναι δεξιοτίμονο;

(το ξέρω ότι είναι εξωφρενικά δύσκολο, αλλά γνωρίζω επίσης ότι η πραγματικότητα πάντα ξεπερνά την φαντασία. Θυμάστε πχ που ένα πρωί ξυπνήσαμε ανυποψίαστοι και είδαμε άξαφνα μπροστά μας ένα πεσμένο τείχος;)

.

Μαθήματα πολιτισμού από έναν αρχαίο λαό

Πλατεία Ταχρίρ: Οι μουσουλμάνοι προσεύχονται και οι χριστιανοί κάνουν αλυσίδα γύρω τους, για να τους προστατεύσουν

η φωτο από το κουτί της πανδώρας
το σχόλιο από τον πιτσιρίκο
.

Το Ηνωμένο Βασίλειο και το EURO

Λίγο μετά που έγραψα το κείμενο «Λογική ή βαρβαρότητα», διάβασα εδώ την δήλωση του Wolfgang Schäuble: «το Ηνωμένο Βασίλειο θα εισέλθει στην Ευρωζώνη πολύ γρηγορότερα από ότι νομίζουν ορισμένοι» …

Ήδη τα Εγγλεζάκια άρχισαν να κυκλοφορούν εικόνες της Merkel και του Schäuble με την σβάστικα, να διαμαρτύρονται γιατί οι Ευρωπαίοι δεν τους αφήνουν να κάνουν δημοψήφισμα για την αναδιάρθρωση της Ευρώπης (sic) και να σκαρώνουν ποιηματάκια όπως το παρακάτω:

Who do you think you are kidding Mr. Hitler?
If you think we're on the run,
We are the boys who will stop your little game.
We are the boys who will make you think again.
'Cus who do you think you are kidding Mr. Hitler?
If you think old England's done?

… μπαρδόν ;;;

Αρχίζει μήπως να διαφαίνεται κάτι τόσο μεγάλο που θα μπορούσε να βγάλει την Ευρώπη από το αδιέξοδό της ή απλώς ο κύριος  Schäuble  δεν είναι παρά ένας εκτροχιασμένος αιθεροβάμων ;

Εδώ σε θέλω !
.

Ζεϊμπέκικο ...

Ο πατέρας μου, χωρίς να είναι νταής ή επιθετικός άνθρωπος, χόρευε πραγματικό ζεϊμπέκικο. Μπορούσες να τον πας από σκυλάδικο μέχρι το χειρότερο χαμαιτυπείο. Όταν σηκωνότανε να χορέψει, μετά μια δυο στροφές κάθονταν όλοι κάτω και τον άφηναν μόνο του στην πίστα. Το ταλέντο, με τα χρόνια, το ξεσήκωσα ως ένα μικρό βαθμό κι εγώ. Όμως τους τελευταίους μήνες (ή χρόνια;) ακόμα κι όταν είμαι μεταξύ στενών φίλων, το πόδι μου δεν ακούει, δεν μπορώ πια να φέρω τις γύρες. Ο ρυθμός ακόμα μου μιλάει αλλά δεν μου πάει η καρδιά μου να χορέψω γιατί είναι βαριά. Πολύ βαριά.

.

(από ένα σχόλιο στη οχιά)

.

Λογική ή βαρβαρότητα

 (Dali - The Queen's Croquet Ground)

Και τι δικαιολογεί άραγε την εμμονή της Ευρώπης σε σκληρή λιτότητα αλλά και σιδερένια νομισματική πολιτική; Θεωρητικολογώντας θα έλεγα:

1-    Η μεγάλη πίεση από την Κίνα και γενικά τις νέες μεγάλες οικονομικές δυνάμεις (Βραζιλία, Ινδία, Ν. Κορέα, μια – δυο χώρες της Αφρικής κλπ) οι οποίες διαθέτουν ανταγωνιστικότητα άπιαστη από την ΕΕ. Για παράδειγμα, μια σοβαρή παρενέργεια των πολιτικών λιτότητας στην Ευρώπη είναι και η πτώση των εξαγωγών της Κίνας, μήπως αυτό είναι ένα από τα ζητούμενα;
2-    Η πιθανότητα που διαβλέπει μεγάλο τμήμα της Ευρωπαϊκής οικονομικής ελίτ, διατηρώντας ένα σκληρό ευρώ με πραγματική αξία, να βρεθεί στην πολιτική και οικονομική πρωτοκαθεδρία της Δύσης αφού οι Αμερικάνοι έχουν ήδη τυπώσει κάπου 2,5 τρις δολάρια και ετοιμάζονται να το ξανακάνουν, καταρρακώνοντας όλο και περισσότερο τόσο την πραγματική αξία του νομίσματός τους όσο και την δυνατότητά του να λειτουργεί ως παγκόσμιο αποθετικό νόμισμα. Ώρες – ώρες φαίνεται σαν να περιμένουν ποιος θα καταρρεύσει πρώτος: Η Ευρώπη περιμένει την Αμερική και η Αμερική την Ευρώπη. Εξ ου και η ύπουλη κινδυνολογία των αγγλοσαξόνων για το ευρώ, εξ ου και η «συγκαταβατική επιμονή» του Geithner για «επίσπευση της λύσης του Ευρωπαϊκού προβλήματος» και «αναβάθμιση του ρόλου της ΕΚΤ». Να τυπώσουμε ωραία φρέσκα ευρώ, όπως έκαναν αυτοί, θέλει ο άνθρωπος. Αλλιώς η Ευρώπη χαλάει την πιάτσα αφού με την πολιτική της υπογραμμίζει ότι ο βασιλιάς (βλέπε δολάριο) είναι γυμνός.

Μπαίνουν εδώ βέβαια διάφορα ερωτήματα:
1-    Ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος της Ιαπωνίας (αλλά και την Ινδίας) σε αυτή την γιγάντια διελκυστίνδα;
2-    Γιατί η συμμετοχή της Ιαπωνίας στην λεγόμενη trilateral είναι από μηδενική έως … επιφυλακτική;
3-    Γιατί στην trilateral δεν συμμετέχει και η Κίνα ;  (λολ)

Και κάτι τελευταίο. Νομίζω ότι η πολιτική σκληρού ευρώ (διότι αυτό είναι όλο το παραμύθι) ίσως μακροπρόθεσμα αποδειχθεί ότι έχει πράγματι νόημα. Πιστεύω όμως ότι η πολιτική αυτή θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς την ταυτόχρονη εξαθλίωση των ευρωπαίων πολιτών (προς το παρόν του νότου), αν οι ευρωπαϊκές ελίτ καταδέχονταν να σκεφτούν το ενδεχόμενο μεταβολής του ισοζυγίου βαρών που σχετίζονται με την 'κρίση', ενισχύοντας απλώς την συμμετοχή τους. Προς το παρόν, ως τραγικό δείγμα αβυσσαλέας απληστίας, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: οι πλέον αδύναμοι σηκώνουν το συντριπτικό ποσοστό του βάρους των όποιων, λαθεμένων ή όχι, μακροπρόθεσμων πολιτικών.

Αυτό ακριβώς είναι και το σκουλήκι που ίσως τελικά καταβροχθίσει κάθε πιθανότητα παραμονής της Ευρώπης στο πολιτικό, οικονομικό αλλά ακόμη και πολιτιστικό προσκήνιο της Ιστορίας.
Λογική ή βαρβαρότητα !
.

Δεκαοχτώ χρονών

Δεκαοχτώ χρονών παιδί, μέσα ήμουνα. Ανοργάνωτος και μόνος. Από ένστικτο πήγα. Έφυγα το βράδυ πριν φανούν τα τανκς και έτρεξα στη  μάνα μου. Πήδηξα από τα κάγκελα της Τοσίτσα κι έφυγα. Είχαν κόψει το νερό στο Πολυτεχνείο και κατάλαβα ότι κάτι κακό θα γινότανε. Από τότε πέρασαν κοντά σαράντα χρόνια. Τίποτα σχεδόν δεν άλλαξε. Χρόνια του Σίσυφου .

.

Το «αστείο» του Krugman

 (portrait of Adele Bloch Bauer, Gustav Klimt)

Με αφορμή τους λεονταρισμούς κάποιων στην Ευρώπη περί εκδίωξης των απείθαρχων (sic) χωρών από την ευρωζώνη, θεώρησα χρήσιμο να συμμαζέψω σ’ ένα μικρό κείμενο δύο σχόλια που έγραψα στο praxis σχετικά με το ψήφισμα του υπερσυντηρητικού Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Μέρκελ για μια πρόταση περί διαδικασίας εξόδου χωρών από την ευρωζώνη, ζήτημα δηλαδή που αφορά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και προϋποθέτει ριζική αλλαγή της Ευρωπαϊκής συνθήκης και που στην εξαιρετικά απίθανη περίπτωση που θα γινόταν αποδεκτό από τις 27 χώρες, θα έπαιρνε χρόνια για να οριστικοποιηθεί.

Απλώς οι Γερμανοί, ενθυμούμενοι πόσο υποκριτές μπορούν να γίνουν καμιά φορά, παίζουν παιχνιδάκια εντυπώσεων και προσπαθούν να διατηρήσουν τα ψηφαλάκια των καραδεξιών ψηφοφόρων τους εξαπατώντας ταυτόχρονα την μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών, την υπόλοιπη Ευρώπη αλλά πάνω από όλα τους ίδιους τους εαυτούς τους. Σημάδια κακόβουλης σκέψης και κρυμμένου πανικού ... Χάλια!

Οι χριστιανοδημοκράτες έχουν εκτεθεί στο εσωτερικό αλλά και πανευρωπαϊκά με τον αυταρχισμό και τον υποδόριο εθνικισμό τους. Πιστεύω ότι η Bild και το Focus δεν εκφράζουν παρά πολύ μικρό τμήμα των Γερμανών πολιτών. Τα ιστορικά αστικά κόμματα, όπως το CDU της Μέρκελ, δεν εξαφανίζονται μπορούν όμως να αποδυναμωθούν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Έχω την εντύπωση ότι η καθήλωση των μισθών για πάνω από μια δεκαετία στην Γερμανία έχει ήδη αρχίσει να ενοχλεί έντονα τους πολίτες οι οποίοι αρχίζουν σιγά – σιγά να αντιλαμβάνονται με μεγαλύτερη ευκρίνεια τι ακριβώς παίζεται τα τρία τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.

Είναι κοινή διαπίστωση πλέον ότι η πολιτική και όχι μόνο οικονομική μορφή ολοκλήρωσης της ΕΕ είναι απόλυτα απαραίτητη. Όμως, δεν χρειάζεται και ούτε μπορεί νομίζω, η από την φύση της βασανιστικά αργή, διαδικασία ολοκλήρωσης να εμπεριέχει απειλές προς τις φτωχότερες χώρες για εκδίωξη από την ΕΕ ή την Ευρωζώνη. Αυτά απλώς αποτελούν πρόσθετα αλλά πολύ βλαβερά και εντελώς αχρείαστα αυταρχικά μέτρα.

Ο Krugman πριν λίγο καιρό είχε πει (ως αστείο) ότι «η έξοδος από την κρίση του 1929 είχε επιτευχθεί μέσα από ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα Δημοσίων επενδύσεων που άλλοι το ονομάζουν Β’ Παγκόσμιο πόλεμο». Για να αποφευχθεί η πιθανότητα το αστείο αυτό να μεταστραφεί σε σοβαρό, πρέπει μάλλον να κρατηθούν αποστάσεις από τον υπερφίαλο αυταρχισμό και την πολιτική τιμωριών. Άλλωστε, δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς ότι η Γαλλική οικονομία ήδη μπάζει νερά η Ολλανδία και η Αυστρία «ανησυχούν» και η Γερμανική οικονομία σε λίγο καιρό μάλλον θα αρχίσει να τρίζει(*), οπότε δεν είναι εποχή για … λεονταρισμούς. Αυτό δεν μπορεί παρά να γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό στον Γερμανικό και ευρύτερο Ευρωπαϊκό πολιτικό κόσμο.

Ειδάλλως φοβάμαι ότι δεν μας μένει ως εναλλακτική παρά μόνο το ‘αστείο’ του Krugman.

.
(*) Με χθεσινές δηλώσεις του σε Γερμανικό περιοδικό ο Γιούνκερ εξέφρασε την ανησυχία του για το τεράστιο χρέος της Γερμανίας το οποίο « είναι  μεγαλύτερο  και  από  αυτό  της  Ισπανίας » … πως είπατε παρακαλώ ;
.

Η κρίση στην Ευρωζώνη – James K. Galbraith

“Η Ευρώπη καταστρέφει τους αδύναμους για να προστατεύσει τους ισχυρούς. Θα είναι όμως αυτό αρκετό;”

James K. Galbraith

Η κρίση της Ευρωζώνης είναι μια Τραπεζική κρίση που εμφανίζεται ως μια σειρά από κρίσεις χρέους και επιδεινώνεται από αντιδραστικές ιδέες για την οικονομία, από μια ελαττωματική οικονομική αρχιτεκτονική και ένα τοξικό πολιτικό περιβάλλον, ειδικά στην Γερμανία, την Γαλλία, την Ιταλία και την Ελλάδα.

Όπως και η κρίση στις ΗΠΑ η Ευρωπαϊκή κρίση είναι προϊόν υπερ-δανεισμού σε αδύναμους δανειστές, συμπεριλαμβανομένων και των στεγαστικών δανείων της Ισπανίας, της εμπορικής εκμετάλλευσης ακινήτων στην Ιρλανδία και του δανεισμού του Δημόσιου τομέα (εν μέρει για υποδομές) στην Ελλάδα. Οι Ευρωπαϊκές τράπεζες κερδοσκόπησαν αγοράζοντας Αμερικανικές υποθήκες και όταν αυτές κατέρρευσαν άρχισαν να ξεπουλούν τα αδύναμα κρατικά τους ομόλογα για να αγοράσουν άλλα ισχυρότερα προκαλώντας έτσι αύξηση επιτοκίων και οδηγώντας σταδιακά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή περιφέρεια σε κρίση. Η Ελλάδα απλώς ήταν το πρώτο ντόμινο στην σειρά.

Σε όλες τις κρίσεις τέτοιου είδους η πρώτη γραμμή άμυνας των τραπεζών είναι να υποκριθούν βαθιά έκπληξη – «κανείς δεν θα μπορούσε να το φανταστεί !» - και να κατηγορήσουν τους πελάτες τους για αδιαφορία και εξαπάτηση. Αυτό είναι αλήθεια αλλά αποκρύβει το γεγονός ότι οι τραπεζίτες έσπρωξαν με επιμονή τα δάνειά τους στην αγορά όταν τα κέρδη ήταν πολύ υψηλά. Η άμυνα αυτού του είδους λειτουργεί καλύτερα στην Ευρώπη παρά στις ΗΠΑ διότι τα εθνικά σύνορα διαχωρίζουν τους πιστωτές από τους δανειζόμενους, συνενώνοντας τους πολιτικούς ηγέτες στην Γερμανία και την Γαλλία με τους εγχώριους τραπεζίτες τους και καλλιεργώντας μια αφήγηση εθνο-ρατσισμού («τεμπέληδες Έλληνες», «άμυαλοι Ιταλοί») που στις ΗΠΑ έχει σε μεγάλο βαθμό ατονήσει.

Μια νοοτροπία Καλβινισμού ενισχύει τους τραπεζίτες στην Ευρώπη, όπου το πλεόνασμα είναι σημάδι αρετής και το χρέος απόδειξη αχρειότητας, την στιγμή που γίνεται πλέον φετίχ η απορρύθμιση της οικονομίας, η ιδιωτικοποιήσεις και η κυριαρχία των αγορών.

Ο Βορειοευρωπαίοι ξέχασαν ότι η οικονομική ενοποίηση πάντοτε συγκεντρώνει την Βιομηχανία (ακόμη και την Αγροτική παραγωγή) στις πλέον εύπορες περιοχές. Καθώς αυτή η διαδικασία εξελίσσεται οι Γερμανοί καρπώνονται τις αποδόσεις και επιπλήττουν τους πρόσφατα χρεωμένους τους πελάτες καθοδηγώντας τους να μειώσουν μισθούς, να ξεπουλήσουν ενεργητικό και να παραιτηθούν από τις συντάξεις τους, τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια και την Δημόσια υγεία πολλά από τα οποία ήταν ήδη δεύτερης κατηγορίας. Πρόσφατα οι παραινέσεις έγιναν διαταγές εκδιδόμενες από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα επιβεβαιώνοντας έτσι στους άρτι χρεωμένους Ευρωπαίους εργαζόμενους ότι δεν ζουν πλέον σε Δημοκρατίες.

Το πλεονέκτημα των ΗΠΑ

Η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης κάνει τα πράγματα χειρότερα με δύο κυρίως τρόπους. Παρ’ όλο που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει για μεγάλο χρονικό διάστημα χρηματοδοτήσει τις πλέον φτωχές περιοχές της, αυτά τα διαρθρωτικά κονδύλια ουδέποτε αποδείχτηκαν αρκετά και τώρα μπλοκάρονται από ανέφικτες απαιτήσεις συγχρηματοδότησης. Η ζώνη δεν κατάφερε να πετύχει την δημιουργία διαπεριφερειακών καναλιών αναδιανομής στα νοικοκυριά όπως έκαναν οι ΗΠΑ με την Κοινωνική Ασφάλιση, το Medicare, το Medicaid, τις ομοσπονδιακές κυβερνητικές πληρωμές και τα αμυντικά συμβόλαια, μεταξύ άλλων. Δεν φαίνεται οι Γερμανοί συνταξιούχοι να εγκαθίστανται στην Ελλάδα ή στην Πορτογαλία όπως κάνουν οι Νεοϋορκέζοι στην Φλόριντα και οι κάτοικοι του Μίσιγκαν στο Τέξας.

Δεύτερον, ο Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα αρνείται να επιλύσει την κρίση με μια κίνηση, που θα μπορούσε να είναι η εξαγορά ομολόγων των αδύναμων χωρών και η αναχρηματοδότησή τους. Το αντεπιχείρημα ονομάζεται «ηθική απειλή» και υποστηρίζεται από παλιομοδίτικους φόβους περί πληθωρισμού, αλλά η πραγματική αιτία είναι ο φόβος για την απώλεια ελέγχου των δανειστών επί της Κεντρικής Τράπεζας. Ενέργειες παρόμοιες με αυτές που υλοποίησε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα (FED), εθνικοποιώντας ολόκληρη την αγορά χαρτιού για παράδειγμα, θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, παρ' όλο που κι αυτή αγοράζει κρατικά ομόλογα όποτε αυτό είναι απολύτως αναγκαίο. Αντ’ αυτού η Ευρωζώνη δημιούργησε ένα γιγάντιο τοξικό CDO (Collateralized Debt Obligation) το ονομαζόμενο Ευρωπαϊκό Ταμείο Οικονομικής Σταθερότητας (EFSF) το οποίο πολύ πιθανόν να μετατραπεί σύντομα σε ένα γιγάντιο τοξικό CDS (Credit Default Swap) που, όπως η AIG, θα το ονομάσουν «εξασφάλιση». Αυτό μπορεί απλώς να καθυστερήσει τον πανικό για λίγο καιρό.

Υπάρχουν τεχνικές λύσεις. Η πλέον επεξεργασμένη απ’ αυτές είναι η «Μετριοπαθής Πρόταση» - (Modest Proposal), του Γιάννη Βαρουφάκη και του Stuart Holland που υποστηρίζεται ευρέως από παλαιότερους πολιτικούς ηγέτες της Ευρώπης. Τα τρία σκέλη της πρότασης είναι:

(1)    Μετατροπή του χρέους κάθε χώρας της Ευρωζώνης σε ποσό έως 60% του ΑΕΠ, σε ένα κοινό Ευρωπαϊκό ομόλογο εκδιδόμενο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

(2)    Ανακεφαλαιοποιώντας και εξευρωπαΐζοντας το τραπεζικό σύστημα με παράλληλο σπάσιμο της «λαβής» των εθνικών τραπεζών επί των εθνικών πολιτικών προσώπων.

(3)    Χρηματοδοτώντας ένα πρόγραμμα επενδύσεων στην μορφή του “New Deal” μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Υπάρχουν και διάφορες άλλες προτάσεις όπως αυτή του Kunibert Raffer που αφορά μια διαδικασία κρατικής πτώχευσης βασισμένη στο νομικό πλαίσιο των πτωχεύσεων Δήμων στις ΗΠΑ, του Thomas Palley που μιλά για κρατικοποίηση των τραπεζών και του Jan Toporowski που προτείνει φορολόγηση στις τράπεζες με στόχο την ελάφρυνση του Δημοσίου χρέους.

Αυτές είναι πολύ καλές ιδέες αλλά καμία δεν θα εφαρμοστεί. Η Ευρωπαϊκή πολιτική τάξη σήμερα πιέζεται αφόρητα από απελπισμένους τραπεζίτες και θυμωμένους ψηφοφόρους τόσο στην Γερμανία και Γαλλία όσο και στην Ελλάδα και Ιταλία. Φρέσκες ιδέες δεν υιοθετούνται και η πολιτική επιβίωση βασίζεται στην προσποιητή αδιαφορία έτσι ώστε να μην αντιμετωπιστεί κατά πρόσωπο το γεγονός ότι πρόκειται για μια τραπεζική κρίση.

Το τελευταίο τέτοιο παράδειγμα ήταν η εύθραυστη λογική με την οποία ανακοινώθηκε ότι το κατά 50% κούρεμα του Ελληνικού χρέους θα ήταν «εθελοντικό» έτσι ώστε η Ελληνική χρεωκοπία να μην ενεργοποιήσει τα CDS στα οποία και κάποιες αμερικανικές τράπεζες πιθανόν να είναι εκτεθειμένες. Κάποιος μπορεί να συμπεράνει ότι αυτό είχε στο μυαλό του ο Timothy Geithner όταν προειδοποίησε τον περασμένο μήνα τους Ευρωπαίους για επερχόμενη «καταστροφή» και όχι τις ελάχιστες επιπτώσεις στην ήδη κατεστραμμένη αγορά εργασίας.

Αλλά φυσικά με τον καθορισμό του κουρέματος ως εθελοντικού τα CDS δεν αξίζουν καν τον χώρο που πιάνουν στους υπολογιστές των τραπεζιτών και ταυτόχρονα άλλο ένα στήριγμα της αγοράς που βουλιάζει στα κρατικά χρέη, χάνεται.

Η Ευρωπαϊκή πολιτική υπερευαισθησία εξηγεί και την παράφορη οργή της Γαλλίας και Γερμανίας όταν ο Γιώργος Παπανδρέου [ ο ηρεμότερος άνθρωπος στην Ευρώπη, επί τη ευκαιρία, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Μινεσότα ] προσπάθησε να απεμπλακεί από τους απείθαρχους υπουργούς του την ανεύθυνη αντιπολίτευση και τους οργισμένους πολίτες τοποθετώντας την απόφαση περί του τελευταίου πακέτου λιτότητας ενώπιον ενός δημοψηφίσματος. Ο θεός να φυλάει τους τραπεζίτες ! Η κίνηση αποδείχτηκε κοντοπρόθεσμα καταστροφική για τον Παπανδρέου και η Ελλάδα θα παραδοθεί τώρα σε μια χούντα υπαλλήλων των πιστωτών αν υπάρχει κάποιος τέτοιος που επιθυμεί πράγματι να πάρει την δουλειά. Πάντως, δεν θα είναι κάποιος που κατόπιν θα επιθυμεί να συνεχίσει την παραμονή του στην Ελλάδα,

Η Ελλάδα και η Ιρλανδία καταστρέφονται. Η Πορτογαλία και η Ισπανία βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και η κρίση στρέφεται προς την Ιαλία – πραγματικά πολύ μεγάλη για να πτωχεύσει – που σύρεται, καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, υπό τον έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Εν τω μεταξύ η Γαλλία αγωνίζεται να καθυστερήσει την (αναπόφευκτη) υποβάθμισή της από την ΑΑΑ αξιολόγηση κόβοντας κάθε κοινωνική παροχή και κάθε πρόγραμμα επενδύσεων.

Αν υπήρχε ένας εύκολος τρόπος εξόδου από το ευρώ, η Ελλάδα θα είχε βγεί ήδη. Όμως η Ελλάδα δε είναι Αργεντινή που διαθέτει σόγια και πετρέλαιο για την Κινέζικη αγορά και επί πλέον, έξοδος από το ευρώ σημαίνει και εγκατάλειψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μία επιλογή που μόνο η Γερμανία μπορεί να κάνει. Για τους άλλους μια τέτοια επιλογή θα ήταν κάτι μεταξύ καρκίνου και καρδιακής προσβολής που θα επέβαλε έναν μετασχηματισμό στην Βόρεια Ευρώπη που ούτε οι νίκες των σοσιαλιστών στους επόμενους γύρους των Γαλλικών και Γερμανικών εκλογών δεν θα μπορούσαν να φέρουν.

Έτσι, το καζάνι βράζει. Η χρεωμένη Ευρώπη διολισθαίνει προς την κοινωνική κατάρρευση και τον οικονομικό πανικό, ώστε η μετανάστευση καταλήγει να είναι εν τέλει η μοναδική λύση για κάποιους. Όμως – και αυτή είναι μια άλλη διαφορά με τις ΗΠΑ – οι πολίτες δεν έχουν εντελώς ξεχάσει πώς να αντιδρούν μαχητικά. Πορείες, διαδηλώσεις, απεργίες και γενικές απεργίες είναι σε εξέλιξη. Είμαστε πλέον στο σημείο όπου οι πολιτικοί μηχανισμοί δεν προσφέρουν καμία ελπίδα και η σκυτάλη ετοιμάζεται να περάσει γρήγορα στα χέρια της αντίστασης. Πιθανόν να μην είναι ικανή για πολλά – αλλά αυτό είναι κάτι που θα φανεί.

Το πρωτότυπο άρθρο μπορεί να βρεθεί εδώ.
Ο James K. Galbraith οργάνωσε μια συνδιάσκεψη με θέμα «Η κρίση στην Ευρωζώνη» στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν στις 3 και 4 Νοεμβρίου 2011. Οι ομιλίες και παρουσιάσεις μπορούν να βρεθούν στο http://tinyurl.com/3kut4k5 μαζί με πλήρες οπτικομαγνητικό αρχείο.
 .
[ η μετάφραση και μαζί όλα τα πιθανά λάθη είναι του grsail ]
.

Ο Ψεύτης

Δεν υπάρχει έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Δεν υπάρχει διάλυση της Ευρωζώνης. Δεν υπάρχει κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έξοδος οποιασδήποτε χώρας από το ευρώ ή κατάρρευση του ευρώ δεν υπάρχει. Είναι σαν να περιμένουμε την αυτοκατάργηση του καπιταλισμού.

Ειδικά για την Ελληνική περίπτωση θα έλεγα ότι ουδείς θεωρεί τους «εταίρους» μας αρκετά χαζούς ώστε να χάσουν την καλόβολη γαλακτερή αγελάδα που βόσκει στην ανατολική Μεσόγειο και να ρισκάρουν, και στο συμβολικό επίπεδο, ολόκληρο το ευρω-οικοδόμημά τους. Ας μην χάνουμε τον χρόνο μας με υποθέσεις “φούσκες”. Άλλωστε η Ελλάδα δεν έχει πλέον το παραμικρό περιθώριο για οποιαδήποτε δική της επιλογή πάνω σε ζητήματα τέτοιου διαμετρήματος. Μια επιλογή εξόδου θα προϋπέθετε την κινητοποίηση των πολιτών μέσω της ύπαρξης μιας γνήσιας και αποτελεσματικής πολιτικής εκπροσώπησης που να είναι συνδεδεμένη με την κοινωνία. Όπως γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά, τέτοιο πράγμα, προς το παρόν, δεν υπάρχει. Επίσης ας μην παραβλέψουμε ότι το τελευταίο που θα σκεφτόταν η τρέχουσα οικονομική και πολιτική ελίτ θα ήταν να βγάλει την χώρα από το ευρώ ή την ΕΕ. 

Τα άρθρα του Spiegel και διάφορα άλλα δημοσιεύματα (FT κλπ) περί καταστροφής του ευρώ και διάλυσης της ευρωζώνης παίζουν ένα παιχνίδι Βρετανικής κυρίως κοπής, αφού οι πρώην αριστοκράτες νησιώτες κοιτούν πλέον από μακριά -δηλαδή οικονομικά και πολιτικά απομονωμένοι- τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη από την οποία αποκλείστηκαν μετά τις επιλογές τους στον Β’ πόλεμο αλλά και με την πρόσφατη πείσμονα παραμονή τους εκτός ευρωζώνης. Νομίζω ότι μικροπολιτικές τέτοιας μορφής, που συχνά συδαυλίζονται και από τους υπερατλαντικούς «φίλους» μας, δεν μπορούν πλέον να ξεγελούν κανέναν.

Η γνώμη μου είναι βέβαια και τίποτα παραπάνω αλλά, αν δεν γίνομαι εκνευριστικός, παρακαλώ επιτρέψτε μου να επιμείνω. Δεν υπάρχει έξοδος ούτε κατάρρευση του ευρώ. Το νόμισμα αυτό είναι το δεύτερο και απολύτως απαραίτητο πόδι του καπιταλισμού, Το τρίτο πόδι, δηλαδή το γιέν, έχει μάλλον αποσυρθεί διότι οι Γιαπωνέζοι φαίνεται ότι έκαναν χωριστή συνθήκη ειρήνης ‘για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους αποκλειστικά’.

Την κατάσταση αυτή προφανώς την γνωρίζει ο διορισμένος από την τριμερή «πρωθυπουργός». Όμως ο κεντρικός άξονας των προγραμματικών του δηλώσεων (sic) και το κεντρικό διακύβευμα που επικαλέστηκε ήταν η πιθανή -αν δεν είμαστε καλά παιδιά- έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη. Την επιμονή αυτή σε κάτι το οποίο ο ίδιος γνωρίζει ότι δεν έχει βάση αλλά και την προσπάθεια να τρομοκρατήσει το Ελληνικό κοινό με μια δήθεν προοπτική που ουδείς πραγματικά την στιγμή αυτή επιθυμεί, χαρακτηρίστε την εσείς όπως θέλετε.

Προσωπικά θα την χαρακτήριζα ως χονδροειδές και συνειδητό ψέμα. Μετά από συνταγματικές πιρουέτες και πολιτικές φιοριτούρες ανακατεμένες με ολίγη προδοσία η χώρα ξέφυγε από την καταστροφική ανικανότητα ενός ψεύτη για να πέσει στα χέρια ενός καινούργιου ψεύτη … ο αδιέξοδος φαύλος κύκλος καλά κρατεί.

.

Φυσικό αέριο και αριθμοί

Πολλά ακούγονται για κοιτάσματα φυσικού αερίου (Natural Gas -NG) και πετρελαίου δεξιά κι αριστερά, οπότε από τους πολλούς αριθμούς μπερδεύτηκα και είπα να καταγράψω λίγο τα μεγέθη ώστε να αντιλαμβάνομαι για τι πράγμα μιλάνε οι εγχώριοι και ξένοι ενεργειακοί προφήτες. Η μικρή σπαζοκεφαλιά κατέληξε στα παρακάτω:

Αν όσα λέγονται και γράφονται τους τελευταίους μήνες σχετικά με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου (NG) της Κύπρου είναι αλήθεια, τότε η Κύπρος διαθέτει στο οικόπεδο 12, κοίτασμα 12 τρις κυβικών μέτρων, ήτοι το ένα τέταρτο περίπου των αντίστοιχων διαθεσίμων της Ρωσίας που είναι και η μεγαλύτερη σε διαθέσιμα χώρα του πλανήτη με 47 τρις m3 και ακολουθούν το Ιράν με 26,4 τρις m3 το Qatar με 25,8 η Σαουδική Αραβία με 6,6 και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με 5,8 τρις m3.

Τα συνολικά αποδεδειγμένα αποθέματα(*) του πλανήτη σε φυσικό αέριο είναι της τάξεως των 190 τρις m3.

Τα συνολικά αποδεδειγμένα αποθέματα(**) του πλανήτη σε πετρέλαιο είναι της τάξεως των 1.400 δις βαρέλια (bbl).

Ένα βαρέλι πετρελαίου (bbl) είναι 158,9 λίτρα και ισοδυναμεί ενεργειακά με περίπου 170 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου (σε θερμοκρασία 0 °C και πίεση 101.325 kPa). Το Κυπριακό κοίτασμα αντιστοιχεί ενεργειακά σε περίπου 70 δις βαρέλια πετρελαίου (bbl).

Μετατροπή από πετρέλαιο (bbl) σε φυσικό αέριο (NG) και υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) γίνεται εύκολα αν θυμόμαστε τα δύο παρακάτω νούμερα:

1 bbl ≈ 170 m3 NG
1 m3 LNG = 609 m3 NG

NG = Natural Gas
LNG = Liquefied Natural Gas

Η παγκόσμια ετήσια κατανάλωση(***) φυσικού αερίου είναι 3,2 τρις κυβικά μέτρα.

Η παγκόσμια ετήσια κατανάλωση(****) πετρελαίου είναι περίπου 31,4 δις βαρέλια πετρελαίου (bbl).

Η ετήσια κατανάλωση της Ελλάδας σε φυσικό αέριο είναι ~4,1 δις m3 και σε πετρέλαιο είναι ~150 εκατομμύρια bbl

Η ετήσια κατανάλωση της Γερμανίας σε φυσικό αέριο είναι ~97,5 δις m3 και σε πετρέλαιο είναι ~890 εκατομμύρια bbl

Η ετήσια κατανάλωση της Γαλλίας σε φυσικό αέριο είναι ~42,5 δις m3 και σε πετρέλαιο είναι ~684 εκατομμύρια bbl. (Μην σας μπερδεύει η περίεργη σύγκριση Γαλλίας – Γερμανίας, ας είναι καλά τα Γαλλικά πυρηνικά).

.

Η Συρία είναι κακή, κακή, κακή !

Η Δύση αποφασίζει την αποβολή της Συρίας από τον Αραβικό Σύνδεσμο, ο οποίος είναι φερέφωνο της Δύσης, λόγω του εμφυλίου πολέμου στην Συρία τον οποίο έχει χρηματοδοτήσει, εξοπλίσει και σχεδιάσει η Δύση (κυρίως αλλά όχι μόνο οι ΗΠΑ). Η Συρία είναι από τους τελευταίους εναπομείναντες πόλους ενότητας του Αραβικού κόσμου αλλά και η μοναδική διέξοδος της Περσίας προς την Μεσόγειο. Για τους λόγους αυτούς γίνεται όλος ο καυγάς και χύνεται όλο αυτό το αθώο αίμα.
.

Κύριε ελέησον

Το παπαδαριό εν πλήρει συνθέσει και με την συνενοχή των παπα-δήμων, παπα-νδρέων, παπα-δων και λοιπών σα(χλα)μαράδων ξεφτιλίζει για μια ακόμα φορά στα μάτια των παιδιών μας (χέστηκα για τους ξένους) την χώρα για την οποία πολέμησαν οι παππούδες μας και κόπιασαν σκληρά οι πατέρες μας αλλά κάποια ιδιοτελή ζώα μετέτρεψαν σε μια κατεστραμμένη θεοκρατική καρικατούρα.
.

Κινούμενη άμμος (2)

Στα τέλη Ιουνίου του 2010 είχα μια εξαιρετικά δυσάρεστη εμπειρία / συζήτηση στην βεράντα του σπιτιού μου με θέμα, τι άλλο, την κρίση και την πολιτική συμπεριφορά του τότε κυβερνώντος κόμματος που δεν είχε ακόμη καλά φανεί όλο το εύρος της καταστροφικότητάς του. Η συζήτηση εκείνη κατέληξε σε μια ανάρτηση τότε με τίτλο «Κινούμενη άμμος» την οποία αναδημοσιεύω σήμερα, με κάποιες μικρές αλλαγές, ως εξακολουθητικά επίκαιρη μιας και ένα υπολογίσιμο τμήμα της μεσαίας τάξης εξακολουθεί, μέσα στην κουτή του αλαζονεία όχι μόνο να θεωρεί ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο αλλά να διακόπτει κάθε δεσμό με την κοινή λογική και την πραγματική κοινωνία …

Ακολουθεί το κείμενο:

Είναι η δεύτερη φορά που μου συμβαίνει μέσα σε λίγες μέρες. Πρόκειται για οδυνηρή εμπειρία που οδηγεί σε απογοήτευση και φόβο. Αφορμή αποτέλεσε μια (από τις πάρα πολλές) συζήτηση για το γενικότερο κοινωνικό τοπίο και τα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Πρέπει να πω ότι η συζήτηση κατέληξε στο να αποκλείσουμε άτομα που θεωρούσαμε φίλους.
Απέναντί μου έχω ανθρώπους με όλα τα γνωρίσματα που κανονικά θα τους επέτρεπαν μια σφαιρική και νηφάλια αντίληψη για τα πράγματα. Ανθρώπους με υπολογίσιμη παιδεία αλλά και με ρόλο και ευθύνες μέσα στην κοινωνία που θα περίμενε κανείς ότι θα τους κρατούσαν σε επαφή με την πραγματικότητα και την ουσία των πραγμάτων.

Όμως όχι φίλοι μου. Πέρα από την εμφανή αδυναμία συζήτησης αφού οποιαδήποτε άποψη διαφορετική από την δική τους ήταν εκ των προτέρων «άχρηστη» και απορριπτέα, είδα μπροστά μου ένα χαρακτηριστικό δείγμα συνείδησης που φτιάχτηκε από την τρέχουσα προπαγάνδα και που «κλείδωσε» - εξακολουθώ να ελπίζω, όχι οριστικά – στα τρέχοντα κλισέ και στην γενική απαξία του «άλλου» χάνοντας παντελώς την ουσία των πραγμάτων.

Οι άνθρωποι αυτοί μου δημιουργούν πραγματικό φόβο όταν τους βλέπω και τους ακούω να θεωρούν ότι τα προβλήματα στο ασφαλιστικό οφείλονται σε κυρίες που κάνουν βεντούζες από το βράδυ για να διογκωθούν οι κιρσοί και να σφετεριστούν 20 ευρουλάκια από το Ελληνικό δημόσιο, ξεχνώντας το όργιο εκατοντάδων εκατομμυρίων που στήθηκε με εταιρείες και πολιτικούς ημέτερους που καλά κρατεί για δεκαετίες. Οι παιδευμένοι αυτοί Έλληνες αδυνατούν να αντιληφθούν τις διαφορές στο επίπεδο της τάξης των μεγεθών. Χάνουν την σημασία των πραγμάτων – ελπίζω όχι συνειδητά – υποστηρίζοντας ένα σύστημα και ένα πλέγμα αποφάσεων που ίσως να τους μειώνει ελαφρά το επίπεδο ζωής αλλά τους παρέχει ασφάλεια αφήνοντάς τους να θεωρούν ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο.

Οι άνθρωποι αυτοί διαχέουν (εξαφανίζοντάς τες) τις διαχρονικές ευθύνες με την νοοτροπία του «φταίμε όλοι» και είναι πρόθυμοι να «δώσουν» τους συν-πολίτες και την χώρα τους αφού «όλοι θέλουν να αρπάξουν» και «η χώρα δεν παράγει τίποτα».

Οι άνθρωποι αυτοί εμφανίζουν ημιμάθεια αλλά και απόλυτη αποδοχή της τρέχουσας προπαγάνδας παρ’ όλο που διαθέτουν μυαλά που κανονικά θα έπρεπε να είναι θετικά, ελεύθερα και να εξασκούν οξεία κριτική στην επιχειρούμενη καταστροφή της χώρας. Έτσι παράγεται πλέον η πιο γνήσια μορφή απογοήτευσης. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή υποβάθμιση της ζωής των Ευρωπαίων όπου η χώρα μας έπαιξε και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο πότε πειραματόζωου και πότε σκιάχτρου, αλλά αυτοί – όπως θα έλεγε και ο νιόνιος όταν ήταν Σαββόπουλος: Ντίπ !

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν καρφωμένη στο μυαλουδάκι τους μέσα την comμe il faut  άποψη ότι για το Ελληνικό πρόβλημα «φταίνε οι Έλληνες που είναι σπάταλοι» (sic). Ξεχνούν όμως ότι μαζί με τους Έλληνες είναι σπάταλοι και οι Ισπανοί και οι Ιταλοί και οι Πορτογάλοι και οι Ισλανδοί και οι Ιρλανδοί και οι Βρετανοί και οι Γάλλοι και οι … άκουσον – άκουσον … Γερμανοί. Θα έπεσε φαίνεται καμία επιδημία σπατάλης στους Ευρωπαϊκούς λαούς αλλά «το φαινόμενον» επεκτείνεται και πέραν του Ατλαντικού ακόμη αφού το εκεί στο USA Δημόσιο Χρέος είναι αναλογικά μεγαλύτερο από το Ελληνικό (το ίδιο ισχύει, όπως πρόσφατα μας πληροφόρησε η Lagarde, στην Ρωσία και Ιαπωνία).

Οι άνθρωποι αυτοί αρνούνται στην πραγματικότητα να σκεφτούν και να αντιληφθούν τον βαθύτατο συστημικό χαρακτήρα του Δημόσιου Χρέους στην Δύση, αυτό θα τους ξεβόλευε ίσως και θα τους δημιουργούσε δυσκολίες ύπνου και πεπτικές διαταραχές. Οι κατάπτυστες καρικατούρες τύπου ρήτορα της Siemens, τύπου νόμιμου και ηθικού, τύπου ταχυδρόμου και τύπου κατοίκου (στο νοίκι) της Διονυσίου Αρεοπαγίτου δεν μπορούν να χαρακτηρίσουν έντεκα εκατομμύρια Έλληνες.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν ενοχλούνται καθόλου από το γεγονός ότι αυτοί που εκτέλεσαν τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο κοντεύουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι (το επιχείρημα ήταν: διότι έτσι είναι οι διαδικασίες !) και εμφανίζουν όψιμα σημεία λατρείας της ταξικής διάρθρωσης της κοινωνίας «διότι κακώς ορισμένοι θεώρησαν ότι έχουν δικαιώματα σε άνετη ζωή». Μου είναι πραγματικά αδύνατον να ερμηνεύσω τέτοια φαινόμενα χωρίς να μου περάσει από το μυαλό κάποιας σκοτεινής μορφής ιδιοτέλεια ως συστατικό της εξήγησης, διότι αυτοί οι Έλληνες οι λαύροι κατά των Ελλήνων και της χώρας τους, συνήθως ανήκουν εκεί όπου θα έπρεπε τέτοιες αντιλήψεις να μην «χωρούν»: στο πλέον μορφωμένο και προνομιούχο κομμάτι της μεσαίας τάξης.

Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν την κινούμενη άμμο πάνω στην οποία, τραγικά ανυποψίαστη, στηρίζεται η χώρα …
.

Όξω από 'δω ...

Διαβάζοντας τις επικριτικές δηλώσεις της κυρίας Lagarde για την οικονομία της Ρωσίας και χθες για την Οικονομία της Ιαπωνίας, όπου διαβάσαμε και … παραινέσεις προς το Ιαπωνικό και Ρωσικό κράτος για μείωση του Δημοσίου χρέους, σκεφτόμουνα, σχετικά με αυτήν την υπερφίαλη φοράδα, πόσο αποτελεσματικό εργαλείο είναι η αλαζονεία για την απώλεια του μέτρου αλλά και για την υπέρβαση των ορίων του γελοίου.

Είμαι βέβαιος, ότι από χθες οι ηγέτες της Ρωσίας αλλά και της Ιαπωνίας θα τρέμουν από τον φόβο τους επειδή τους μάλωσε η σούπερ-νέο-φιλελεύθερη κυράτσα.

Αλήθεια δεν σας θυμίζει κάτι από το φτιασιδωμένο κιτς του Ρήγκαν και την αβυσσαλέα κακία της Θάτσερ αυτό το άτομο;
.

Χωρίς αναισθητικό

Πολλοί μιλούν για συνταγματική εκτροπή και πραξικοπηματική τοποθέτηση ενός τραπεζίτη στην θέση του πρωθυπουργού της χώρας. Φυσικά και είναι έτσι αλλά αυτό αποτελεί αναμενόμενη κατάληξη των πρακτικών των τελευταίων δύο ετών όπου οι συνταγματικές εκτροπές αποτέλεσαν ρουτίνα. Σκεφτείτε τα εργασιακά, την Παιδεία και τώρα τον αυθαίρετο ορισμό της ίδιας της κυβέρνησης της Ελλάδας. Ο παπαδήμος, εκτός όλων των άλλων και στο θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, θα διασώσει και το Ελληνικό πολιτικό σύστημα αφού έχει εντολές να λάβει τα πολύ δυσάρεστα μέτρα που θα αποτελειώσουν ότι απέμεινε από την χώρα αυτή και θα την παραδώσουν δεμένη χειροπόδαρα στα γεράκια των Βρυξελλών και στους δανειστές.

Θα το σώσει, νομίζουν, διότι η Γαλάζια παράγκα δεν θα χρεωθεί άμεσα την εθνική μειοδοσία αλλά και ο Πράσινος εσμός «ένιψε τας χείρας του» με την παραίτηση του παπανδρέου. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι το Ελληνικό πολιτικό σύστημα, όπως τουλάχιστον το γνωρίζαμε, δεν υπάρχει πια. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αντιλαμβάνεται ότι ο αντωνάκης παρακολουθεί ως θεατής τα τεκταινόμενα κάνοντας πότε - πότε και καμιά κωλοτούμπα για να ξεμουδιάσει και έχοντας αποκλειστικά στον νου του την προστασία της αρχηγίας του από την αμερικάνικης κοπής και πολύ «πεινασμένη» κόρη του δρακουμέλ. Έχουν επίσης αντιληφθεί ότι ο γεωργάκης εκτός από φαιδρός εντολοδόχος ξένων προς την χώρα και τους πολίτες της συμφερόντων, είναι και κάτι λιγότερο από λίγος όχι μόνο πολιτικά αλλά και νοητικά (πιθανόν και ψυχολογικά). Σ’ ένα δεύτερο επίπεδο, οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι οι συνένοχοι των δύο, η ορχήστρα δηλαδή των παρατρεχάμενων, βουλευτών, πολιτευτών και δεν συμμαζεύεται, έχουν ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό της τεράστιας ευθύνης για τις προκλητικά ιδιοτελείς και ανήθικες ενέργειες που έφεραν την χώρα εδώ που είναι σήμερα. Με αυτήν την έννοια το πολιτικό σύστημα όπως το γνωρίζαμε δεν υπάρχει πια. 

Μια τελευταία γκρίζα πινελιά σ’ αυτό τον ζοφερό ζωγραφικό πίνακα έδωσε η ίδια η αριστερά αφού ένα υπολογίσιμο τμήμα της υποστήριξε, φανερά ή όχι, τις εξελίξεις των τελευταίων εικοσιτετραώρων. Μέσα στο άγριο αυτό τοπίο, την πολιτική και ηθική κατάντια, η Κοινωνία απομένει παγωμένη και παρακολουθεί να εκτελείται πάνω της μια χειρουργική επέμβαση χωρίς αναισθητικό από τον αλεξιπτωτιστή τραπεζίτη και τα τσιράκια του.

Η Κοινωνία βρίσκεται αποκομμένη από το ίδιο της το παρόν και παρακολουθεί να απεργάζονται το ζοφερό της μέλλον μη έχοντας -για την ώρα- καμιάς μορφής γνήσια και αποτελεσματική πολιτική εκπροσώπηση. Τα περιθώρια στένεψαν. Οι επιλογές είναι πλέον συγκεκριμένες. Έρχεται η στιγμή που θα πρέπει να οπλίσουμε την επιθυμίες μας. Στην Ελλάδα, στην Ευρώπη. Έρχεται η στιγμή που θα πρέπει να γίνουμε οι κατασκευαστές του μέλλοντός μας.

.

Λουκάς Παπαδήμος: Ο ευπατρίδης των τραπεζών

Λομπίστας του πολυεθνικού κεφαλαίου διορίζεται πρωθυπουργός ερήμην του λαού. Αντιδημοκρατική εκτροπή που πρέπει να ματαιωθεί με μαζικές και αποφασιστικές λαϊκές κινητοποιήσεις. Του Γιώργου Βασσάλου ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συμφώνησαν τελικά, μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις, να διορίσουν από κοινού τον Λουκά Παπαδήμο ως πρωθυπουργό. Δημοκρατική Συμμαχία και ΛΑΟΣ στήριξαν ενθουσιωδώς τη διαδικασία αυτή, ενώ το ίδιο έκαναν πιο διακριτικά και η Δημοκρατική Αριστερά και οι Πράσινοι. Οι δυνάμεις αυτές συγκροτούν πλέον επισήμως το «κόμμα της τάξης» που βάζει πλάτη για να εφαρμοστεί η θέληση του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου, πάνω στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό που ήδη ανέτρεψε με τις κινητοποιήσεις του έναν πρωθυπουργό που δεν τον εκπροσωπούσε πια με καμία έννοια.  Το μέτωπο των πολιτικών αυτών δυνάμεων βάζει στο τιμόνι της χώρας έναν άνθρωπο που με καμία διαδικασία δεν έχει επιλέξει ο ελληνικός λαός. Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι τυχαίος. Είναι μέλος του λόμπι που ονομάζεται Trilateral Commission (Τριμερής Επιτροπή). Πρόκειται για οργανισμό που έφτιαξαν στη δεκαετία του ’70 εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών από τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα της τότε εποχής (ΗΠΑ, Δ. Ευρώπη, Ιαπωνία) και είχε ως ρητό στόχο τον περιορισμό των δημοκρατικών κατακτήσεων των λαών και την αύξηση της εξουσίας των εταιρειών αυτών. Ιδού τι λέγεται για το λόμπι αυτό από την Αυστραλή ακαδημαϊκό Sharon Beder: H Trialteral Commission είναι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο δίκτυα εταιρειών μπορούν να εντάξουν υψηλά ιστάμενους σε κυβερνήσεις και δημόσιες διοικήσεις μέσα σε συμμαχίες εναντίον της δημοκρατίας. Η Τριμερής Επιτροπή δημιουργήθηκε για να “διαμορφώσει τη δημόσια πολιτική” σε μια εποχή που η δημοκρατία έθετε εξοργιστικά εμπόδια στις πολυεθνικές. Το 1975, η Τριμερής Επιτροπή δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο “Η Κρίση της Δημοκρατίας”. Ανάμεσα στους συγγραφείς της ήταν ο γνωστός αντιδραστικός Samuel Huntington. Η έκθεση διαπίστωνε ότι “κάποια από τα προβλήματα διακυβέρνησης σήμερα οφείλονται στην υπερβολική δημοκρατία”. Η έκθεση είπε επίσης ότι “χρειάζεται πράγματι ένας βαθμός περιορισμού της δημοκρατίας” και ακόμα ότι “η αποτελεσματική λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτικού συστήματος απαιτεί ένα βαθμό απάθειας και μη ανάμειξης ενός μέρους ατόμων και ομάδων”. Ιδού λοιπόν η ομάδα πίεσης της οποίας είναι μέχρι σήμερα μέλος ο κύριος Παπαδήμος και της οποίας ακριβώς την ιδρυτική αποστολή έρχεται να εκπληρώσει στην Ελλάδα: να επιβάλει την απάθεια στον ελληνικό λαό που αγωνίζεται ενάντια στα άδικα μέτρα και να «μετριάσει» το δικαίωμά του να διαλέγει ποιος θα τον κυβερνάει. Ο ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής David Rockfeller εξήγησε το σκοπό ύπαρξής της, λέγοντας ότι «πρέπει να μειωθεί ο ρόλος της κυβέρνησης. Κάποιος πρέπει να αναλάβει αυτά που έκανε η κυβέρνηση και οι εταιρείες φαίνονται να είναι οι οντότητες που είναι πιο λογικό να το κάνουν αυτό». Αυτό ακριβώς προβλέπει και το πρόγραμμα της Τρόικας που έρχεται να εφαρμόσει ο κύριος Παπαδήμος. Την παράδοση όλων των λειτουργιών της ελληνικής κοινωνίας σε πολυεθνικά αρπακτικά που είναι στην πράξη τα ίδια με αυτά που τον επέβαλαν μέσω του ελέγχου που ασκούν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην κυρία Μέρκελ και στον κύριο Σαρκοζί. Στις 7 Νοεμβρίου, οι Financial Times έγραψαν: «... πρωτοκλασάτοι πολιτικοί, επιχειρηματίες και λομπίστες διενεργούν εντατικές συζητήσεις για να εντοπίσουν υποψηφίους για υπουργικές θέσεις στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας ...». Να πώς σχηματίστηκε η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου ερήμην του λαού και με τις μεγάλες εταιρείες να έχουν καθοριστικό ρόλο. Ο Λουκάς Παπαδήμος είναι επίσης ο πρώην υποδιευθυντής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ενός μη εκλεγμένου οργανισμού που δεν είναι υπόλογος σε κανέναν και  καθορίζει την πολιτική του με βάση τις οδηγίες που παίρνει από σώματα εκπροσώπων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Τέτοια σώματα είναι η Ομάδα των Τριάντα [1] και το Σκιώδες Συμβούλιο της ΕΚΤ (δείτε τα μέλη του εδώ).  Την πολιτική θέληση των τραπεζών που συμμετέχουν σε αυτά τα λόμπι εκπλήρωνε και ο κ. Παπαδήμος όταν ήταν υποδιευθυντής της ΕΚΤ. Αποτελεί λοιπόν δοκιμασμένο μέλος της παγκόσμιας τραπεζικής ελίτ και αυτήν κυρίως αντιλαμβάνεται ως τη «μητέρα-πατρίδα» του. Δεν πρέπει να αναμένεται λοιπόν ότι ο κύριος αυτός θα «χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του και τις επαφές του για να ωφελήσει τον ελληνικό λαό», όπως λένε τα παπαγαλάκια. Πρόκειται για εκπρόσωπο του διεθνούς τραπεζικού και πολυεθνικού κεφαλαίου που έρχεται με τρόπο ανάλογο που τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα έφεραν στην εξουσία του Μεταξά τη δεκαετία του ’30, καθώς και με τη θετική έγκριση των ευρωπαϊκών ελίτ. Είναι άκρως αυτο-εξευτελιστικό για τις ίδιες τις ευρωπαϊκές ελίτ που αποδέχονται –αν δεν επιβάλλουν– το πρόσωπο αυτό που ήταν επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος το διάστημα που η Ελλάδα διαστρέβλωσε τα δημοσιονομικά της μεγέθη ώστε να μπει στο Ευρώ. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πόσο ψεύτική ήταν η –έτσι κι αλλιώς δέκα χρόνια καθυστερημένη– οργή των «ευρωπαίων εταίρων» για τη χάλκευση των στατιστικών, που φυσικά δεν έγινε μόνο στην Ελλάδα. Από κοινού οι ευρωπαϊκές ελίτ με την ελληνική αστική ηγεσία σχεδίασαν την είσοδο της χώρας στο ευρώ και τώρα σχεδιάζουν μια νέα αντιδημοκρατική εκτροπή ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού.  Βασική αποστολή του Λουκά Παπαδήμου είναι να επιβάλει στον ελληνικό λαό με αντιδημοκρατικό τρόπο την απόφαση της τελευταίας συνόδου της ΕΕ που προβλέπει την εγκατάσταση ελεγκτών της Κομισιόν (βλέπε task force) και της ΕΚΤ σε όλα τα υπουργεία, τη διαχείριση του τραπεζικού συστήματος απευθείας από την Τρόικα καθώς και το αποικιακό σχέδιο «Ήλιος» με το οποίο ξένες πολυεθνικές θα κλέβουν ηλιακή ενέργεια από την Ελλάδα για να καλύψουν ενεργειακές ανάγκες αλλού. Δεν υπάρχει λοιπόν άλλη αξιοπρεπής πολιτική επιλογή πέρα από την ένταση των κινητοποιήσεων απαιτώντας την άμεση διάλυση της κυβέρνησης αυτής, εκλογές τώρα και απόρριψη της απόφασης της συνόδου. [1] Περισσότερα γι’ αυτή την ομάδα σε πρόσφατη δημοσίευση του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών

Περί υπογραφών επί της δήλωσης υποταγής

Για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ ότι καλά κάνει και δεν υπογράφει. Φοβάμαι όμως ότι απλώς πρόκειται για τον πρόλογο μιας ακόμη ντροπιαστικής κωλοτούμπας … Τόσες έχει κάνει, σε μία ακόμα θα κολλήσει;
.

Υπάρχει Θεός !

 RPT-German Sept industrial output falls more than fast

Δεν είμαι χαιρέκακος ούτε καταστροφολάγνος. Μια τέτοια εξέλιξη όμως μαζί με το σημερινό απότομο μπατάρισμα της Γαλλίας όπου εξαγγέλθηκαν ξαφνικά μέτρα λιτότητας 65 δις ευρώ (!) είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να αντιληφθούν τα ευρωπαϊκά γεράκια το πόσο επικίνδυνος και αδιέξοδος είναι ο ακραία νεοφιλελεύθερος δρόμος που ακολουθούν. Ή θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα σχέδια ηγεμονίας της Δύσης με την πάσει ανθρωπο-θυσία διατήρηση ισχυρού ευρώ, ή θα πρέπει να βρουν άλλο, ανθρώπινο, τρόπο για να πετύχουν τον σκοπό αυτό, ή ας ακολουθήσουν αυτά που τους λέει το USA και ας τυπώσουν ευρώ με ομόλογα ή όπως αλλιώς διάολο θέλουνε να τελειώνουμε. Διαβάστε παρακάτω.

.

Γερμανία: Βουτιά της βιομηχανικής παραγωγής Σεπτεμβρίου

Πτώση πολύ μεγαλύτερη της αναμενόμενης σημείωσε η βιομηχανική παραγωγή στη Γερμανία το Σεπτέμβριο, κυρίως εξαιτίας της μείωσης της παραγωγής κεφαλαιουχικών αγαθών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του γερμανικού υπουργείου Οικονομίας, η παραγωγή μειώθηκε κατά 2,7% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα, καταγράφοντας τη μεγαλύτερη μηνιαία πτώση από το Φεβρουάριο του 2009.

Οι αναλυτές ανέμεναν μείωση της παραγωγής μόλις κατά 0,5%.

Σημειώνεται ότι η παραγωγή κεφαλαιουχικών αγαθών υποχώρησε τον ίδιο μήνα κατά 4,7%.

Ναυτεμπορική

RPT-German Sept industrial output falls more than fast

(Repeats with no changes to text)

BERLIN, Nov 7 (Reuters) - German industrial output fell much more than expected in September, weighed down by a drop in capital goods production, data showed on Monday, adding to signs of a slowdown in Europe's biggest economy. Figures from the Economy Ministry showed that output fell 2.7 percent in September from the previous month, its steepest monthly fall since February 2009. That compared with expectations for a 0.5 percent drop, according to a Reuters poll of economists. Capital goods production fell 4.7 percent on the month. Industrial output in August was revised to a 0.4 percent decline, from a previous reading of minus 1.0 percent.

(Reporting by Veronica Ek)

Reuters

.