Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Το «αστείο» του Krugman


 (portrait of Adele Bloch Bauer, Gustav Klimt)

Με αφορμή τους λεονταρισμούς κάποιων στην Ευρώπη περί εκδίωξης των απείθαρχων (sic) χωρών από την ευρωζώνη, θεώρησα χρήσιμο να συμμαζέψω σ’ ένα μικρό κείμενο δύο σχόλια που έγραψα στο praxis σχετικά με το ψήφισμα του υπερσυντηρητικού Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Μέρκελ για μια πρόταση περί διαδικασίας εξόδου χωρών από την ευρωζώνη, ζήτημα δηλαδή που αφορά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και προϋποθέτει ριζική αλλαγή της Ευρωπαϊκής συνθήκης και που στην εξαιρετικά απίθανη περίπτωση που θα γινόταν αποδεκτό από τις 27 χώρες, θα έπαιρνε χρόνια για να οριστικοποιηθεί.

Απλώς οι Γερμανοί, ενθυμούμενοι πόσο υποκριτές μπορούν να γίνουν καμιά φορά, παίζουν παιχνιδάκια εντυπώσεων και προσπαθούν να διατηρήσουν τα ψηφαλάκια των καραδεξιών ψηφοφόρων τους εξαπατώντας ταυτόχρονα την μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών, την υπόλοιπη Ευρώπη αλλά πάνω από όλα τους ίδιους τους εαυτούς τους. Σημάδια κακόβουλης σκέψης και κρυμμένου πανικού ... Χάλια!

Οι χριστιανοδημοκράτες έχουν εκτεθεί στο εσωτερικό αλλά και πανευρωπαϊκά με τον αυταρχισμό και τον υποδόριο εθνικισμό τους. Πιστεύω ότι η Bild και το Focus δεν εκφράζουν παρά πολύ μικρό τμήμα των Γερμανών πολιτών. Τα ιστορικά αστικά κόμματα, όπως το CDU της Μέρκελ, δεν εξαφανίζονται μπορούν όμως να αποδυναμωθούν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Έχω την εντύπωση ότι η καθήλωση των μισθών για πάνω από μια δεκαετία στην Γερμανία έχει ήδη αρχίσει να ενοχλεί έντονα τους πολίτες οι οποίοι αρχίζουν σιγά – σιγά να αντιλαμβάνονται με μεγαλύτερη ευκρίνεια τι ακριβώς παίζεται τα τρία τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.

Είναι κοινή διαπίστωση πλέον ότι η πολιτική και όχι μόνο οικονομική μορφή ολοκλήρωσης της ΕΕ είναι απόλυτα απαραίτητη. Όμως, δεν χρειάζεται και ούτε μπορεί νομίζω, η από την φύση της βασανιστικά αργή, διαδικασία ολοκλήρωσης να εμπεριέχει απειλές προς τις φτωχότερες χώρες για εκδίωξη από την ΕΕ ή την Ευρωζώνη. Αυτά απλώς αποτελούν πρόσθετα αλλά πολύ βλαβερά και εντελώς αχρείαστα αυταρχικά μέτρα.

Ο Krugman πριν λίγο καιρό είχε πει (ως αστείο) ότι «η έξοδος από την κρίση του 1929 είχε επιτευχθεί μέσα από ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα Δημοσίων επενδύσεων που άλλοι το ονομάζουν Β’ Παγκόσμιο πόλεμο». Για να αποφευχθεί η πιθανότητα το αστείο αυτό να μεταστραφεί σε σοβαρό, πρέπει μάλλον να κρατηθούν αποστάσεις από τον υπερφίαλο αυταρχισμό και την πολιτική τιμωριών. Άλλωστε, δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς ότι η Γαλλική οικονομία ήδη μπάζει νερά η Ολλανδία και η Αυστρία «ανησυχούν» και η Γερμανική οικονομία σε λίγο καιρό μάλλον θα αρχίσει να τρίζει(*), οπότε δεν είναι εποχή για … λεονταρισμούς. Αυτό δεν μπορεί παρά να γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό στον Γερμανικό και ευρύτερο Ευρωπαϊκό πολιτικό κόσμο.
Ειδάλλως φοβάμαι ότι δεν μας μένει ως εναλλακτική παρά μόνο το ‘αστείο’ του Krugman.
.
(*) Με χθεσινές δηλώσεις του σε Γερμανικό περιοδικό ο Γιούνκερ εξέφρασε την ανησυχία του για το τεράστιο χρέος της Γερμανίας το οποίο « είναι  μεγαλύτερο  και  από  αυτό  της  Ισπανίας » … πως είπατε παρακαλώ ;
.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails