GAZA

(sibilla)

Δεν χρειάζονται σχόλια ... δεν υπάρχουν λόγια !
.

Έτσι βοηθά η Δύση το Αφγανιστάν

Στο διάγραμμα φαίνεται με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο η «ανάπτυξη» που πέτυχαν οι Κατοχικές δυνάμεις των ΕΠΑ στην παραγωγή οπίου στο Αφγανιστάν. Σας αφήνω να φανταστείτε ποιοί και πως συμμετέχουν στην μοιρασιά των εκατομμυρίων διότι παρά τις τεράστιες αξίες που παράγονται εκεί από την καλλιέργεια της παπαρούνας οι Αφγανοί πολίτες εξακολουθούν εκτός από την χυδαία κατοχή των Δυτικών να αντιμετωπίζουν βαριά φτώχια που φτάνει σε επίπεδα εξαθλίωσης. Η εκτόξευση της παραγωγής συμπίπτει με την μεγάλη Αμερικανική εισβολή στην χώρα μετά την προβοκάτσια των δίδυμων πύργων το 2001.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσφέρουν δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για τους τρομοκράτες στο Αφγανιστάν και τη χρηματοδότηση της υπηρεσίας πληροφοριών του Πακιστάν που συνεργάζεται με τους Ταλιμπάν, φυσικά, με χρήματα από τα ναρκωτικά.

Από την συνολική παγκόσμια παραγωγή, το 44% των παράνομων ναρκωτικών αγοράζονται από τη Βόρεια Αμερική και το 33% από την Ευρώπη. Το παγκόσμιο εμπόριο ναρκωτικών αντιπροσώπευε το 2003 περίπου 250 δισεκατομμύρια ευρώ.

Η παπαρούνα είναι ίσως το μοναδικό μέσο βιοπορισμού των Αφγανών αγροτών. Λίγο μετά την εισβολή της Δύσης είχαν μοιραστεί υποσχέσεις για γενναίες εξωτερικές επιδοτήσεις με στόχο την μεταστροφή σε άλλες μορφές καλλιεργειών. Οι υποσχέσεις αυτές κατέληξαν … όπως βλέπετε στο διάγραμμα.

Πηγές:

- Next Big Future

- Congressional Research Service (CRS)

- United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC)

- Ministry of Counter-Narcotics (MCN)

Διαφθορά στις μεθόδους «εξωτερικής πολιτικής» των ΕΠΑ (… μπά!)

Συγκαλυμμένη εξαγορά των ΜΜΕ της Βενεζουέλας από τις ΗΠΑ αποκαλύπτει ευρωπαϊκή έκθεση.

Έγγραφα που είδαν το φως της δημοσιότητας αποκαλύπτουν ότι το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ διοχετεύει υπογείως κάθε χρόνο εκατομμύρια δολάρια σε δημοσιογράφους της Λατινικής Αμερικής. Η αποκάλυψη έγινε μέσω έκθεσης από μια κεντροδεξιά ευρωπαϊκή οργάνωση (FRIDE), με την οποία διαπιστωνόταν ότι από το 2002, οι ΗΠΑ δαπανούσαν περίπου 3 με 6 εκατομμύρια δολάρια ετησίως σε «μικρά σχέδια με τα πολιτικά κόμματα και τις ΜΚΟ» στη Βενεζουέλα.

Τα έγγραφα αυτά αποδεικνύουν ότι το χρονικό διάστημα 2007-2009, το ελάχιστα γνωστό γραφείο Δημοκρατίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εργασίας του ΥΠΕΞ διοχέτευσε τουλάχιστον 4 εκατομμύρια δολάρια σε δημοσιογράφους στη Βολιβία, Νικαράγουα και Βενεζουέλα, μέσω της Pan American Development Foundation (PADF) που έχει έδρα την Ουάσινγκτον αλλά δραστηριοποιείται στη Λατινική Αμερική από 1962.

Μέχρι στιγμής μόνο τα έγγραφα που αφορούν τους δημοσιογράφους της Βενεζουέλας έχουν κυκλοφορήσει και αποδεικνύουν ότι η PADF, συνεργαζόμενη με τις ΜΚΟ της Βενεζουέλας που συνδέονται με την αντιπολίτευση, έχει χρηματιστεί με 700.000 δολάρια για να χορηγήσει επιδόματα σε δημοσιογράφους και να χρηματοδοτήσει δημοσιογραφικά εκπαιδευτικά προγράμματα.

Μέχρι σήμερα, το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ έχει αποκρύψει το ρόλο του στη χρηματοδότηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης της Βενεζουέλας που αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα από τα πιο ισχυρά όπλα της αντιπολίτευσης κατά του προέδρου Ούγκο Τσάβες και της μπολιβαριανής, όπως την αποκαλεί, κίνησής του. Παρά το γεγονός ότι το ποσό των 700.000 δολαρίων, που απαιτεί εγγράφως το αμερικανικό υπουργείο να διατεθεί στην PADF, δε φαίνεται να είναι αστρονομικό, τα μεγάλα κεφάλαια έχουν χρησιμοποιηθεί με στρατηγικό τρόπο στην εξαγορά των καλύτερων μέσων ενημέρωσης της Βενεζουέλας και στην επάνδρωσή τους με νέους δημοσιογράφους.

Αυτό επιτεύχθηκε μέσω της συνεργασίας με τις ΜΚΟ της αντιπολίτευσης, μερικές από τις οποίες επικεντρώνονται πολύ στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ωστόσο καμία οργάνωση δεν καθιστά σαφή τη σύνδεσή της με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αφού στις επίσημες ιστοσελίδες τους αυτοαποκαλούνται μη κερδοσκοπικές, μη κυβερνητικές πολιτικές οργανώσεις, που είναι ανεξάρτητες και αυτόνομες από τα πολιτικά κόμματα, τα θρησκευτικά ιδρύματα, τους διεθνείς οργανισμούς ή οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Η αποκάλυψη της χρηματοδότησης των ΜΜΕ της Βενεζουέλας από τις ΗΠΑ έρχεται να επιβεβαιώσει έκθεση, που κυκλοφόρησε τον Μάιο από μια κεντροδεξιά ευρωπαϊκή οργάνωση (FRIDE), με την οποία διαπιστωνόταν ότι από το 2002, οι ΗΠΑ δαπανούσαν περίπου 3 με 6 εκατομμύρια δολάρια ετησίως σε «μικρά σχέδια με τα πολιτικά κόμματα και τις ΜΚΟ» στη Βενεζουέλα. Συνεπώς, το δημοσιογραφικό πρόγραμμα της PADF φαίνεται να αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου για την ενδυνάμωση της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα.

.

(το διάβασα εδώ και … δεν μου άρεσε)

.

Η ΠΟΣΔΕΠ «θα ζητήσει» και … «εξετάζει» (;!)

Απόφαση της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΠΟΣΔΕΠ  για το θέμα της αδειοδότησης από την «υπουργό» Παιδείας των τριάντα (30) «κολεγίων», δηλαδή των κερδοσκοπικών παραμάγαζων που συστηματικά παραπλανούν το κοινό, των από τούδε λεγομένων «Κέντρα Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης - ΚΕΜΕ» (sic). Το πλήρες κείμενο εδώ.

[ … Για όλα τα παραπάνω, η ΠΟΣΔΕΠ αφενός άμεσα  θα ζητήσει (sic) να λάβει γνώση όλου του υλικού, που οδήγησε την Πολιτεία να δώσει τις 30 άδειες στις εν λόγω κερδοσκοπικές επιχειρήσεις  και αφετέρου εξετάζει (sic):

Α) να προσφύγει εναντίον των μητρικών Πανεπιστημίων των επιχειρήσεων που λειτουργούν με σχέση δικαιόχρησης (franchising) με ξένα Πανεπιστήμια, ενώπιον των αρμόδιων εποπτευόντων διοικητικών φορέων τους, καθώς και ενώπιον των δικαστηρίων των χωρών όπου αυτά εδρεύουν.

Β) τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να επανεξετάσει το όλο ζήτημα, γνωρίζοντας ότι οι μέχρι σήμερα αποφάσεις του εκδόθηκαν  με αποδεδειγμένα ελλιπέστατη νομική υπεράσπιση των συμφερόντων του Ελληνικού Δημοσίου και των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.

Γ) τους τρόπους ενεργοποίησης των αιτήσεων ακύρωσης που έχουν ήδη κατατεθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας, μαζί με άλλους φορείς των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του ενδεχόμενου κατάθεσης αίτησης ασφαλιστικών μέτρων περί απαγόρευσης εγγραφών στα Κολέγια, ώστε να αποφευχθούν πιθανά τετελεσμένα.

Δ) την διοργάνωση Συνεδρίου μαζί με την ΟΣΕΠ-ΤΕΙ το φθινόπωρο στην Αθήνα με θέμα «Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση – Μεταλυκειακή Εκπαίδευση και Κατάρτιση – Επαγγελματικά Δικαιώματα - Πιστοποίηση Προσόντων». Στο συνέδριο αυτό θα κληθούν να συμμετάσχουν ενεργά όλες οι Επαγγελματικές Ενώσεις, τα Επιμελητήρια, οι Επιστημονικές Ομοσπονδίες, η Πολιτεία με τους φορείς της  και άλλοι εμπλεκόμενοι καθώς και συνάδελφοι από το εξωτερικό με εγνωσμένη γνώση και εμπειρία στα θέματα αυτά. … ]

Καλά κρασιά !

.

Το τοτέμ της «απελευθέρωσης»

(Αυγή 28/07/10)

Μα πού ζούμε; Είναι δυνατόν εν έτει 2010 μια κοινωνική κατηγορία να βραχυκυκλώνει όλες τις υπόλοιπες "στεγνώνοντας" την αγορά; Να ζημιώνεται η οικονομία σε δύσκολες ώρες, να μην κινούνται τα Ι.Χ.; Τι, τέλος πάντων, είναι αυτοί οι φορτηγατζήδες; "Επιχειρηματίες" δεν τους λες, "εργαζόμενους" δεν τους κάνεις. Μήπως έφθασε η ώρα να βγουν από τη μέση;

Αν δεν είναι πρωτοφανής, είναι σπάνια η ομοθυμία με την οποία πολιτική εξουσία, κοινή γνώμη και εκφραστές της καταδικάζουν μια κοινωνική ομάδα και συνηγορούν υπέρ των στόχων της πρώτης. Η καταδίκη φαίνεται να έχει ρατσιστικά χαρακτηριστικά: Υποβάθμιση του "άλλου" για να ανυψωθεί το "εγώ".

Πέραν, όμως, των ρατσιστικών χαρακτηριστικών, που προφανώς δεν είναι χωρίς σημασία, το "δίκιο" είναι όλο με την άλλη πλευρά; Με την κυβέρνηση και τον κ. Μίχαλο;

Σε κάθε περίπτωση "απελευθέρωσης", είτε πρόκειται για "αγορά" είτε για "επάγγελμα", το επιχείρημα είναι το ίδιο και εξαντλείται στο αξίωμα: Με την απελευθέρωση θα τονωθεί ο ανταγωνισμός και θα πέσουν οι τιμές. Τελεία, παύλα.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων, το επιχείρημα είναι αστείο. Συνήθως διότι της απελευθέρωσης έπονται διάφορα τραστ και καρτέλ. Εν προκειμένω, είναι ορατό ότι θα δημιουργηθούν ορισμένες εταιρείες που θα ελέγξουν και τις τιμές. Ήδη το επάγγελμα δεν είναι τόσο κλειστό όσο θέλουν κάποιοι να υποστηρίζουν. Προχθές, για παράδειγμα, ο υπουργός Υποδομών υποστήριξε (Mega) ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να ξεμείνουν τα πρατήρια από καύσιμα, αφού οι εταιρείες έχουν δικά τους βυτία τροφοδοσίας, τα οποία δεν εξαρτώνται από την απεργία, ή, όπως είπε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, οι εταιρείες πηγαίνουν και παίρνουν μεταφορείς από τη Βουλγαρία και σε μικρότερες τιμές. Άρα, ούτως ή άλλως, κάποιου είδους "απελευθέρωση" υπάρχει, την επιβάλλει η αγορά και η παγκοσμιοποίηση. Προς τι, λοιπόν, πρέπει να υποστηριχθεί η πλήρης και βίαια "απελευθέρωση" με έξωθεν (κρατική) παρέμβαση; Εν τέλει, αν πρέπει να επιβληθεί η ελεύθερη αγορά, γιατί αυτό να μη γίνει με τους κανόνες της;

Αν στην ελεύθερη αγορά "όλα έχουν την τιμή τους", θα μπορούσε απλώς να αποτιμηθεί η αξία της άδειας των μεταφορέων και να καταβληθεί η σχετική αποζημίωση.

Υπάρχουν και προκλητικότερες "απελευθερώσεις". Ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι αν τα πρατήρια απέχουν μεταξύ τους λιγότερο από 200 μέτρα, θα πέσουν οι τιμές των καυσίμων;

.

Η Τρίτη Ευρωπαϊκή Καταστροφή

Έχω πάψει πλέον να είμαι «εθνικά υπερήφανος» … τι είναι αυτό;

Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα τι κάνουν και τι λένε τα διάφορα pretenteries.

Είναι αδύνατον να αισθανθώ έκπληξη από οποιαδήποτε προδοσία ή έκφραση ανικανότητας και ιδιοτέλειας της εντολοδόχου «κυβέρνησης» και του «πρωθυπουργού».

Αναμένω και προετοιμάζομαι για την στιγμή όπου το Ελληνικό, μαζί με το Ευρωπαϊκό ελπίζω, κοινό θα αντιδράσει και επιτέλους θα «μιλήσει». Υποστηρίζω και είμαι υπερήφανος για τους απλούς πολίτες αυτής της χώρας.

Οι πολίτες οφείλουν πλέον να εκφραστούν και να δράσουν απελευθερωμένοι από τα παραδοσιακά κομματικά σχήματα και να συστήσουν αν όχι μία πολιτική οντότητα τότε ένα κίνημα με ισχυρό κοινωνικό έρεισμα και με αποκλειστικούς σκοπούς την ανατροπή της διαδικασίας ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ, την προστασία της χώρας και την διάσωση του κοινωνικού κράτους. Η άμυνα απέναντι στις ασύδοτες δυνάμεις του χρήματος αποτελεί πλέον προϋπόθεση ύπαρξης όχι μόνο για την χώρα μας αλλά για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι βιαστές της Ευρωπαϊκής ιδέας πρέπει επιτέλους να πάψουν και να συρθούν πίσω στις σπηλιές τους.

Τα πλεονάσματα της Γερμανίας είναι τα ελλείμματα της Ευρώπης.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες πρέπει να αντιληφθούν πλήρως αυτό το απλό γεγονός και να συνεκτιμήσουν την οικονομική, πολιτική αλλά και ηθική του σημασία.

Σκεφτείτε: κανείς δεν βγήκε τόσα χρόνια για να εξηγήσει στους Ευρωπαίους πολίτες γιατί πρέπει τα ελλείμματα να είναι κάτω του 3% και γιατί πρέπει το Δημόσιο Χρέος να είναι κάτω του 60% του ΑΕΠ. Απολύτως κανείς !

Η Γερμανία θα πρέπει να αντλήσει δυνάμεις από την λαμπρή πνευματική της ιστορία και το εξαιρετικό επιστημονικό και πολιτικό της δυναμικό ώστε να αποποιηθεί τον ρόλο του δήμιου της Ευρωπαϊκής ιδέας. Η ΕΕ κατακρεουργείται σήμερα στον βωμό των κοντόφθαλμων  συμφερόντων μιας αμετανόητης βαθιά νεοφιλελεύθερης Γερμανικής ελίτ.

Αυτή η αμετανόητη Γερμανική ελίτ απεργάζεται ανενόχλητη την Τρίτη Ευρωπαϊκή Καταστροφή λειτουργώντας την χώρα ως εν δυνάμει αυτόνομο οικονομικό κέντρο.

( με αφορμή την ανάρτηση «Δροσιά σήμερα στο …» της taspa )

 .

Ιερώνυμος - Δαμανάκη: Μπαβαρουάζ με φράουλες, κατά της φτώχιας

28/07/2010 από Po

Με ορμητήριο το Χίλτον εξόρμηση κατά της αδικίας

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Αντιγράφω από το ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» για την επίσκεψη του αρχιεπισκόπου στην έδρα της Ε.Ε. και στον κ.Μπαρόζο με σκοπό την καταπολέμηση της φτώχιας:

«ΤΟ ΒΡΑΔΥ της Κυριακής ο Μακαριώτατος παρέθεσε δείπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου «Χίλτον». Στο τραπέζι ο Μητροπολίτης Βελγίου, ο Μητροπολίτης Γαλλίας, ο Επίσκοπος Νεαπόλεως, η επίτροπος της Ελλάδας στην Κομισιόν Μαρία Δαμανάκη και οι πρεσβευτές ….. Το μενού είχε καπνιστό σολομό, μοσχάρι νουά με γεμιστά ραβιόλια, σαρλότ μπαβαρουάζ με φράουλες και λευκό κρασί.»

«Σημαντική προσωπικότητα»

Η ΜΑΡΙΑ είπε ότι με την επίσκεψη αυτή ανοίγει νέο κεφάλαιο στη συνεργασία της Εκκλησίας με την Ε.Ε. Και ανέπτυξε τη σημασία της στρατηγικής της Ευρώπης για τη μείωση των φτωχών και αποκλεισμένων κατά είκοσι εκατομμύρια μέχρι το 2020. Η Δαμανάκη χαρακτήρισε επίσης τον Ιερώνυμο ως μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που έχει σήμερα η Ελλάδα. Ο Μακαριώτατος, από την πλευρά του, είπε πως «είναι αμαρτία στη σημερινή εποχή να αφήνουμε ανενεργή τη δύναμη της Εκκλησίας που πρέπει να βγαίνει έξω από τα τείχη και να αγκαλιάζει αυτούς που έχουν ιδιαίτερη ανάγκη».

Επίκαιρη αποδείχθηκε η φαντασία του Δ. Ψαθά όταν περιέγραφε στη «Μαντάμ Σουσού» εκδηλώσεις κυριών του Κολωνακίου κατά τη θερινή σαιζόν της φιλανθρωπίας. Κλασσική αποδείχτηκε η Μαρία Αντουανέττα όταν έλεγε ειρωνικά: «Ψωμί θέλει ο λαός δεν του κάνει το παντεσπάνι;».

Η κυρία Δαμανάκη ως εκφωνήτρια του Πολυτεχνείου είχε βάλει 3 στόχους: «Ψωμί, Παιδεία Ελευθερία». Κύλισε πολύ νερό κάτω ζαπό τα γεφύρια του Κηφισού, και η γενναία φοιτητριούλα αναβαθμίστηκε κοινωνικά, το ίδιο και ο τότε άσημος καθηγητής Λυκείου που λούφαζε στη Δικτατορία. Στη σημερινή Ελλάδα χιλιάδες άνθρωποι αντιμετωπίζουν το φάσμα των μισθών πείνας και της ανεργίας. Η Παιδεία γίνεται ολοένα και πιο ταξική, αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών όπου η σπουδάζουσα νεολαία είναι πολύ συντηρητικότερη από την υπόλοιπη κοινωνία. Όσο για ελευθερία η χώρα κατάντησε και με την ψήφο της κας Δαμανάκη προτεκτοράτο του ΔΝΤ. Η φτώχια καλπάζει ακάθεκτη και η Εκκλησία παραμένει προκλητικά πλούσια, κρατικά επιδοτούμενη, ανεξέλεγκτη, σκανδαλοποιός και αφορολόγητη. Η κα Δαμανάκη μπορεί να μην πέτυχε τους στόχους της νιότης της για την ελληνική κοινωνία, τους πέτυχε όμως με το παραπάνω για ελόγου της και για τα παιδιά της, εξασφαλίζοντας δύναμη, προκλητικά προνόμια και μισθό την ώρα που περικόπτεται η σύνταξη του φτωχού και το φάρμακο του άρρωστου. Εξορμά λοιπόν στην Ευρώπη με τον αρχηγό της ζάπλουτης αρπακτικής φοροκλέφτρας Εκκλησίας για να σώσει τους πεινασμένους. Υπάρχει κανείς που να τους παίρνει στα σοβαρά; Ασφαλώς όχι. Πως όμως μπορεί να προκαλούν χωρίς να γίνεται περίγελως των θεατρικών επιθεωρήσεων, της μαχόμενης Δημοσιογραφίας και της Αριστεράς; Η κοινωνία έχει βυθιστεί σε νοσηρή απάθεια.

Επειδή μόνο με το γέλιο μπορούμε να σωθούμε σας παραπέμπω και στο σατιρικό μπλογκ του «Χριστιανού Ορθόδοξου», που από ότι αντιλήφθηκα ήταν και η μόνη σοβαρή αντίδραση στο φιλανθρωπικό γκαλά των Ιερώνυμου-Δαμανάκη:
http://orthodoxos.wordpress.com/2010/07/23/bourdes/

Πολεμά το κακό ...

από το blog " ο Χριστιανός Ορθόδοξος "

Απουσιάζω διότι πολεμώ το κακό (τη ΦΤώΧΕΙΑ!!!)

Jeronymo (ελληνιστί ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ) πνευματικός ηγέτης των Απάτσι

Μας κάλεσε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο (δεν ημπορούσα να αρνηθώ!) για να βρούμε αποτελεσματικούς τρόπους καταπολέμησης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Δυστυχώς συμμετείχαν και πολλοί Αμαρτωλοί αιρετικοί όπως και από άλλες επαίσχυντες θρησκείες του διαβόλου.

Εξετάσαμε τη στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020», με ιδιαίτερη έμφαση να δίνεται στην ανάγκη προώθησης της απασχόλησης και της χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης, αλλά και της κοινωνικής συνοχής (δεν ημπορώ την ανοχή!!!).

Υπέγραψα, τι να κάμνω!!!

Λεπτομέρειες των κατορθωμάτων μου Αιδώ!

Η στατηγική της κρίσης στην Ελλάδα

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου (*)

Το πιο κρίσιμο για τις εξελίξεις στην χώρα μας αυτήν την περίοδο, είναι η αντίληψη της μορφής της κρίσης, η οποία ταλανίζει την χώρα. Αν δεν καταλάβεις την λειτουργική σημασία της κρίσης για την μετεξέλιξη του καθεστώτος ηγεμονίας στον τόπο μας, είναι αδύνατον να τοποθετηθείς, ως ομάδα ή ατομικά, απέναντι στις κοινωνικές συνέπειες που αυτή προκαλεί. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι να εσωτερικεύσει κανείς την στρατηγική της κρίσης στην σημερινή Ελλάδα.
Για μια μεγάλη μερίδα πολιτών η σημερινή κοινωνική κρίση είναι το αποτέλεσμα της δημοσιονομικής κρίσης, που οδήγησε σε κρίση δανεισμού για να καταλήξουμε στην παράδοση της χώρας στην τρόικα με όρους πολιτικής οικονομίας. Για μια άλλη μερίδα Ελλήνων, η κρίση στον τόπο μας είναι απότοκος της κρίσης του καπιταλισμού στην συγκεκριμένη φάση ανάπτυξής του. Μεταξύ αυτών των δύο αφαιρετικών αποκρυσταλλώσεων, διαπιστώνονται και μερικές άλλες, που επιχειρούν να συνδυάσουν τις προηγούμενες. Προσεγγίζοντας, όμως, μέσω αυτής της διαλεκτικής της κρίσης τις συνέπειες για την ελληνική κοινωνία, αλλά και την χώρα στο επίπεδο της διεθνούς πολιτικής, είναι βέβαιο ότι εγκλωβίζεσαι σε στατικές θεωρητικές αναπαραστάσεις των γεγονότων, που διαδραματίζονται στην συγκυρία στον τόπο μας, χάνοντας την δυνατότητα να παρέμβεις δημιουργικά (δυναμικά, άρα και πολιτικά) στην συγκυρία.
Αν, όμως, μεταβάλεις τρόπο προσέγγισης και αντί να αναλύεις τις κοινωνικές σχέσεις, που μεταβάλλονται γοργά αυτήν την περίοδο στον τόπο μας, ως σχέσεις αιτίας – αποτελέσματος, αλλά επιχειρήσεις να τις δεις κάτω από το πρίσμα μίας διαδικασίας που εσωτερικεύει την κρίση ως μηχανισμό διαμόρφωσης ενός άλλου τρόπου αντίληψης της κοινωνίας και της οικονομίας, που τείνει να αποκρυσταλλώσει ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο εφηρμοσμένης πολιτικής, τότε ίσως αντιληφθείς την κρίση ως στρατηγική του καθεστώτος για την διαιώνιση της ηγεμονίας του.
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, οι πολιτικοί της σύμμαχοι και τα ξένα και ντόπια συμφέροντα που την στηρίζουν, παράγουν αυτήν την περίοδο συνειδητά κρίση. Έτσι εξηγείται ο απίθανος τραγέλαφος σε κοινοβουλευτικό και διοικητικό επίπεδο και οι πρωτόγνωρες πολιτικές και επικοινωνιακές αντιφάσεις που διαπιστώνονται από όλους μας. Το καθεστώς δεν τρελάθηκε αναστατώνοντας όλες σχεδόν τις κοινωνικές ομάδες, προσβάλλοντας δικαιώματα, δυναμιτίζοντας την κοινωνική συνοχή, προκαλώντας τεράστια ανασφάλεια και πλήττοντας κρίσιμους για την οικονομία τομείς αυτήν την περίοδο, αγνοώντας τον συγκυριακό ρόλο τους στην ανάπτυξη.
Δεν είναι η τρόικα και το Μνημόνιο που προκαλούν το συγκυριακό χάος σε κρίσιμους τομείς για την οικονομία και την κοινωνία σήμερα. Είναι η στρατηγική αυτών που επέβαλλαν και την τρόικα και το Μνημόνιο ως παράγοντες νομιμοποίησης της αυταρχικής και ολοκληρωτικής τους βούλησης, η οποία αποσκοπεί στο να καταστήσει την ελληνική κοινωνία εργαστήριο του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού. Είναι, επίσης, οργανικό στοιχείο της ίδιας στρατηγικής, η οποία προβλέπει την απόλυτη εξασθένιση της χώρας στην περιοχή, με γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς όρους.
Συνεπώς, αν αναρωτιέστε πώς πρέπει να αντιδράσουμε ως προς την κρίση, δείτε την ως μηχανισμό του καθεστώτος για την αναπαραγωγή της ηγεμονίας του, σε μια διαφορετική βάση και σε ένα χαμηλότερο επίπεδο διάρθρωσης των κοινωνικών σχέσεων από αυτό που είχε εμπεδωθεί κατά την μεταπολίτευση. Με αυτήν την έννοια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διακήρυξε το τέλος αυτής της περιόδου.
Μέσω των κρίσεων και όχι της κρίσης – για να είμαι ακριβής – που προκαλεί η πολιτική της κυβέρνησης σε καθημερινή βάση, επιδιώκεται ταχύτατα να αποσαρθρωθεί το υφιστάμενο κοινωνικό μοντέλο και να διαρραγούν οι κοινωνικές σχέσεις, που συγκροτούσαν το πραγματικό περιεχόμενο της κοινωνικο-οικονομικής δομής στην Ελλάδα. Όταν, λοιπόν, το οικοδόμημα θα έχει γκρεμιστεί – δεν θα χρειαστούν περισσότερο από δύο χρόνια – τότε ένα ανανεωμένο πολιτικό σύστημα, ίσως και αναπαλαιωμένο, θα μπορούσε θεωρητικά να διαχειριστεί τα αποτελέσματα της κρίσης, συμβάλλοντας στην διαμόρφωση νέων κοινωνικο-οικονομικών σχέσεων, που θα τοποθετούσαν πρακτικά την Ελλάδα από το κέντρο της ΕΕ, ξανά στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Παράλληλα η χώρα θα υπαγόταν στην τουρκική περιφερειακή ηγεμονία, στον βαθμό που αποφευχθεί ο διαμελισμός της, ο οποίος αποτελεί τον διακαή πόθο άλλων βαλκανικών κρατών και κάποιων εταίρων μας στην ΕΕ.
Άρα, αν μπορέσεις και δεις την κρίση ως μηχανισμό της στρατηγικής αυτών που επιβουλεύονται την τύχη του ελληνικού λαού, τότε, αντί να αντιδράς στα επιμέρους αποτελέσματα αυτής της κρίσης, θα έπρεπε μάλλον να εξετάσεις με ποια οργανωμένη μορφή θα μπορούσες να διακόψεις, καταρχήν, αυτήν την διαδικασία. Σημείωσε ότι από ένα σημείο κι έπειτα η διαδικασία της κρίσης θα καταστεί αυτόματη και ουδείς θα μπορεί να παρέμβει για να την ανατρέψει. Εάν δεν είναι ήδη αργά, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ευρύτερα κοινωνικά στρώματα θα πρέπει να συντονιστούν για να «επιβάλουν» άμεσα την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, που τροφοδοτεί την διαδικασία της κρίσης, μέρος του οποίου είναι και φορείς που αγωνίζονται εναντίον επιμέρους μέτρων που επιβάλει η κυβέρνηση. Η κοινωνία των πολιτών, στον βαθμό που συνειδητοποιήσει τα παραπάνω, οφείλει να κινηθεί έξω από το κομματικό φάσμα και να συστήσει μία πολιτική οντότητα με αποκλειστικό σκοπό την ανατροπή της διαδικασίας της κρίσης. 

Δεν έχει σημασία εάν κάποιος αυτο-τοποθετείται στον χώρο της αριστεράς ή της δεξιάς. Σημασία έχει να αναδειχθεί μία νέα ηγεσία, η οποία θα «επιβάλει» άμεσα την διεξαγωγή εκλογών, με στόχο τον απεγκλωβισμό της χώρας από την υποχρέωση εξυπηρέτησης του ανήθικου, ακόμα κι από την πλευρά κάποιων σοβαρών δανειστών μας, δημόσιου χρέους, την τρόικα και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στην πατρίδα μας. Η χώρα χρειάζεται μία νέα ηγεσία, που δεν θα δεσμεύεται από διεθνή ή τοπικά συμφέροντα. Δίχως αυτήν, η διαδικασία της κρίσης θα πετύχει την αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, έτσι ώστε να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα που γιγαντώθηκαν κατά την μεταπολίτευση.
Αυτή είναι η αλήθεια, έξω από τα δόντια, κι ο καθένας πλέον ας αναλάβει τις ευθύνες του. 

*Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία. Άσκησε δημοσιογραφία στην Ελλάδα από το 1985 έως το 2003.

Αντι-εβραϊσμός

Το παρακάτω κείμενο προέκυψε από την επεξεργασία ενός μικρού αριθμού σχολίων που έκανα στην ανάρτηση «Ο Σαρτρ και το Εβραικο Ζητημα …» στον Νοσφεράτο (πρόκειται για αναδημοσίευση από εδώ)

Κάπου στο κείμενο αυτό διατυπώνεται η πολύ ορθή διαπίστωση ότι το κύμα του αντι-εβραϊσμού, και δεν χρησιμοποιώ τον όρο αντισημιτισμός διότι αυτός έχει εντελώς διαφορετική σημασία και βαρύτητα από αυτή που συνήθως του αποδίδεται, στην Ευρώπη και Αμερική εντείνεται και εξαπλώνεται.

Αποτελεί τραγική και ιδιαίτερα επικίνδυνη, κυρίως για τους Εβραίους, πλάνη να θεωρούμε ότι ο αντι-εβραϊσμός οφείλεται και πηγάζει από «υπερσυντηρητικά» πολιτικά και ιδεολογικά στρώματα οπότε «αυτό είναι όλο». Η βαθύτερη μελέτη των αιτίων που οδηγούν σε αυτόν τον απτό και ταχύτατα εντεινόμενο αντι-εβραϊσμό σήμερα αφορά πρώτιστα και κύρια στους ίδιους τους Εβραίους. Αυτή η επιτηδευμένα «αθώα» και ύποπτα απλοϊκή άποψη ότι οι «κακοί» του κόσμου τα βάζουν με τους καημένους και πονεμένους Εβραίους αποκτά όλο και μεγαλύτερη απόσταση από την ιστορική αλήθεια.

Οι πλέον ανοικτοί και ειλικρινείς άνθρωποι, Εβραίοι ή όχι, θα είναι αυτοί που θα τολμήσουν επί τέλους να ερευνήσουν και να φέρουν στο φως τις αιτίες του σύγχρονου αντι-εβραϊσμού. Αν οι όπου γης Εβραίοι επιδείξουν το σθένος που απαιτείται ώστε να σταθούν με αντικειμενικότητα απέναντι στον ιστορικό καθρέφτη που τους χαρακτηρίζει εντονότατα και πολύπλευρα τις τελευταίες δεκαετίες, τότε πιστεύω (και ελπίζω) ότι θα υπάρξει μια προοπτική εκτόνωσης των φαινομένων αντι-εβραϊσμού.

Αν όχι, τότε φοβάμαι, όπως και πάρα πολλοί άλλοι, ότι η προβολή του αντι-εβραϊσμού στο μέλλον θα γίνεται όλο και πιο απτή, όλο και πιο εφιαλτική.

Οι θέσεις σε ζητήματα που έχουν μια γενικότητα όπως αυτά που θίγω με αυτήν την ανάρτηση δυστυχώς δεν αποδεικνύονται. Μόνο υποστηρίζονται. Υποστηρίζονται είτε με επιχειρήματα είτε ακόμη και με την ίδια την ζωή.

Το ερώτημα λοιπόν που μπαίνει εδώ, που ο κάθε ένας το απαντά με βάση το δικό του αξιακό και ιδεολογικό υπόβαθρο και την δική του οπτική είναι : γιατί ο αντι-εβραϊσμός σήμερα. Εκτός εάν θεωρεί κανείς ότι όλοι είναι κακοί ή τρελοί και τα βάζουν, χωρίς κανένα φανερό λόγο, με τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Κάτι τέτοιο μου φαντάζει εξτρεμιστικά απλοϊκό. Το θεμελιώδες αυτό ερώτημα αφορά τους Εβραίους όσο και τους μη Εβραίους. Αφορά όσους έχουν δύο πόδια και δύο χέρια και περπατάνε όρθιοι.

Το ευρύτατα χρησιμοποιούμενο κλισέ του αντισημιτισμού είναι στείρο και αφόρητα κουραστικό, λειτουργεί επίσης με τρομερή αυτοκαταστροφική ισχύ ως προς τους ίδιους τους Εβραίους διότι, για παράδειγμα, στο θέμα «Τελική Λύση» που απασχόλησε την ανθρωπότητα πριν από 70 χρόνια κάποιος θα μπορούσε να απαντήσει εγείροντας το Παλαιστινιακό και την ντροπή της Γάζας που συμβαίνουν τώρα ! Όπως και στα έξι εκατομμύρια απωλειών Εβραίων θα μπορούσε να απαντήσει με τα, επίσης κυρίως αμάχους, είκοσι εκατομμύρια απωλειών Ρώσων, που ουδείς τους αναφέρει λες και δεν ήταν άνθρωποι αυτοί.

Επιχειρήματα υπάρχουν για οτιδήποτε, μας το έμαθαν οι μακρινοί παππούδες μας, το ζητούμενο είναι οι γενικές επιλογές. Ο διογκούμενος αντι-εβραϊσμός έχει αιτίες που πρέπει να διερευνηθούν.

Ειδικά για το ζήτημα των Εβραϊκών απωλειών και την συστηματική γενοκτονία κυρίως αμάχων κατά τον Β’ Πόλεμο ήθελα να σημειώσω ότι αποτελεί ίσως ένα από τα πλέον προκλητικά ιστορικά παράδοξα:

Η απύθμενη βαρβαρότητα του Ολοκαυτώματος, που λειτούργησε στο φιλοσοφικό και κοινωνιολογικό επίπεδο ακόμη και ως έναυσμα αμφιβολιών για την ουσία και τον βαθύτερο χαρακτήρα του είδους μας, επισκιάζεται πλέον από την χωρίς όρια υπερεκμετάλλευση του φαινομένου.

Ανεγκέφαλοι φανατικοί ή βαθιά ιδιοτελείς εξ-αργυρώνουν σε όλα τα επίπεδα, με κάθε ευκαιρία και επί δεκαετίες το αίμα και των πόνο των ανθρώπων τους στήνοντας μία ανίερη και ευθέως αυτοκαταστροφική βιομηχανία.

Το φαινόμενο αυτό εγώ θα το ονόμαζα «το σύνδρομο του μπούμερανγκ» γιατί λειτουργεί πλέον ως μια από τις κύριες πηγές διαχωρισμού και αποστασιοποίησης ανάμεσα στους ανθρώπους δημιουργώντας βαθείς διαχωρισμούς και ατέρμονες αντιπαλότητες.

.

Η Τουρκία επιτίθεται η Ελλάδα ψελίζει

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Τις αντοχές Ελλάδας και Κύπρου δοκιμάζει τώρα η ‘Αγκυρα, πραγματοποιώντας σεισμικές έρευνες σε υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου, που ανήκει στην Ελλάδα, κατά τη διεθνής σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας. ¨Εχουν προαναγγελθεί ταυτόχρονα και έρευνες στην γειτνιάζουσα κυπριακή υφαλοκρηπίδα.

H Ελλάδα “αντέδρασε” στέλνοντας ένα σκάφος του λιμενικού (λες και επρόκειτο για παράνομο ψαρά) που είπε στον Τούρκο πλοίαρχο να φύγει, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αυτό, κατά τα Υπουργείο Εξωτερικών, συνιστά άσκηση κυριαρχίας, στην πραγματικότητα όμως είναι ανεπιτυχής άσκηση κυριαρχίας. Το Πίρι Ρέις ασκεί κυριαρχία, αφού αυτό κάνει ότι θέλει. Εκτός όμως από το διεθνές δίκαιο, καλούμεθα τώρα να ξεχάσουμε και τα ελληνικά. Ταυτόχρονα ο Ανυπεξ κ. Δρούτσας που συναντήθηκε δύο φορές με τον κ. Νταβούτογλου στο Καζαχστάν του ζήτησε επίσης την διακοπή των ερευνών, ομοίως χωρίς αποτέλεσμα.

Για να δώσουμε ένα μέτρο σύγκρισης, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει “βυθίσατε το Χόρα” σε αντίστοιχη περίπτωση το 1976, ενώ το 1987 Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν σε σχεδόν πόλεμο όταν το τουρκικό Σισμίκ απείλησε να βγει στο Αιγαίο. Πιο πρόσφατα, η Τουρκία έστειλε μια φρεγάτα στα ανοιχτά της Κύπρου, αναγκάζοντας νορβηγικό σκάφος που εκτελούσε έρευνες να τις διακόψει, ενώ ελληνική κανονιοφόρος ζήτησε από νορβηγικό σκάφος να αποχωρήσει από την περιοχή Καστελλόριζου.

Βεβαίως, κανείς δεν επιθυμεί αψήφιστα μια κλιμάκωση. Αλλά κάπως δεν πρέπει και η Ελλάδα να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της; Για ποιόν ακριβώς λόγο αγοράζει πανάκριβες φρεγάτες; Γιατί δεν εμφανίζονται καν στη θαλάσσια περιοχή του Καστελλόριζου, ούτε στην περιοχή της Κύπρου, με την οποία υποτίθεται ότι μας συνδέει το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου; Αλλά τις βρίσκει κανείς να πλέουν στο ΄Αντεν κατά των … πειρατών ή στον Κόλπο κατά των “τρομοκρσατών”, εις βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων;

Προφανώς, η κυβέρνηση θεωρεί ότι τυχόν χρήση του ελληνικού πολεμικού ναυτικού θα κλιμάκωνε την ένταση. Με αυτό όμως το επιχείρημα που ακριβώς, διερωτάται κανείς, πρέπει να φτάσουν τα τουρκικά πλοία, για να ενεργοποιηθεί το ελληνικό ναυτικό; Στην πραγματικότητα, η ελληνική υποχωρητικότητα είναι που τροφοδοτεί την τουρκική επιθετικότητα και καθιστά πιθανότερη μια σοβαρότερη, πιο επικίνδυνη κρίση στο μέλλον. Η ¨Αγκυρα συμπεραίνει ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να της κάνει απολύτως τίποτα και εγγράφει δικαιώματα, την ίδια ώρα που στην Αθήνα ο Αν ΥΠΕΞ κάνει κοπλιμέντα στον εαυτό του για την μετριοπάθειά του, εφευρίσκοντας όρους όπως “ειρηνική επιθετική στρατηγική”. Σε σημείο που, ακόμη και η Ντόρα Μπακογιάννη, εγκαλεί την κυβέρνηση για υποχωρητικότητα.

Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι η ελληνική κυβέρνηση καλώς δεν θέλει ούτε να εμφανίζει το ναυτικό και την αεροπορία της χώρας, γιατί δεν χρησιμοποιεί τα διπλωματικά όπλα που διαθέτει; Γιατί επιμένει να στηρίζει παντοιοτρόπως την τουρκική ένταξη στην ΕΕ; Μόλις προ ολίγων ημερών Αθήνα και Λευκωσία άνοιξαν ένα ακόμα κεφάλαιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ¨Αγκυρας, η οποία, σε αντάλλαγμα, πολλαπλασίασε τις προκλήσεις της! Γιατί η Αθήνα συνεχίζει κανονικά τις διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο, παρόλο που δεν σημειώνεται καμμία πρόοδος; Γιατί δεν χαλάει τον κόσμο πολιτικο-διπλωματικά, αλλά περιορίζεται σε ρηματικές διακοινώσεις, προορισμένες για τον σκουπιδοφάγο του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών;

Δεν είναι άλλωστε μόνο το Καστελλόριζο. ¨Εχουμε σειρά επιθετικών δράσεων, το τελευταίο διάστημα, στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου. Η κυβέρνηση αντέδρασε στις δράσεις αυτές περιορίζοντας τις αναχαιτίσεις από ελληνικά μαχητικά και υποδεχόμενη στην Αθήνα τη μισή κυβέρνηση Ερντογάν, κατά τρόπο που θα ταίριαζε στον μεγαλύτερο σύμμαχο και φίλο της Αθήνας. ¨Όχι σε μια κυβέρνηση που απειλεί την Ελλάδα και κατέχει την Κύπρο!

Εδώ και 15 χρόνια, η Ελλάδα εμφανίζει διεθνώς την Τουρκία ως την καλύτερη φίλη της, με την οποία είναι απαραίτητο να τερματισθούν οι εθνικιστικές αντιπαραθέσεις του παρελθόντος. Εδώ και 11 χρόνια, είναι ένας από τους κυριότερους υποστηρικτές της ένταξής της στην ΕΕ και μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, εις βάρος των σχέσεών της με τη Γαλλία και τη Γερμανία. Από τη διεθνή πολιτική και διπλωματία έχουν εξαφανισθεί η απειλή κατά της Ελλάδος, ως αποτέλεσμα της οποίας κατεστράφη οικονομικά η χώρα, όπως και η συνεχιζόμενη εισβολή και κατοχή της Κύπρου. ¨Εχουν μείνει κάποιες διαφορές που πρέπει να λυθούν, για το κυπριακό μάλιστα μάλλον μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι Ελληνοκύπριοι, αφού ουδείς μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στη διεθνή κοινή γνώμη, με καταληπτά επιχειρήματα, γιατί απερρίφθη το σχέδιο Ανάν. Με δύο λόγια, η Τουρκία έχει πρακτικά αθωωθεί για όσα διαπράττει εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Θα είναι πολύ δύσκολο αύριο, να επανέλθει ξαφνικά η Αθήνα και η Λευκωσία σε μια πολιτική καταγγελίας της τουρκικής δράσης.

Την ίδια περίοδο, η ¨Αγκυρα όχι μόνο δεν παραλείπει να προβάλλει τις θέσεις της διεθνώς, χωρίς να τη συγκρατεί η επιδίωξη της προσέγγισης και της φιλίας, αλλά και δεν κάθεται καθόλου ήσυχη στο μέτωπο των διαρκώς διευρυνόμενων διεκδικήσεών της, όπως τώρα που διεκδικεί μια τεράστια περιοχή στην Αν. Μεσόγειο, πιθανώς πλούσια σε υδρογονάνθρακες, αλλά και στρατηγικής σημασίας γιατί συνδέει τον ελλαδικό με τον κυπριακό χώρο και είναι απαραίτητος κρίκος στην άμυνα του δεύτερου. (Δεν είναι τυχαίο ότι το σχέδιο ¨Ατσεσον, στο μέτρο που υπήρξε, προέβλεπε την παράδοση του Καστελόριζου στην Τουρκία).

Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού συμμερίζεται την επιδίωξη του Γιώργου Παπανδρέου για προσπάθεια επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών και του κυπριακού. ¨Όμως δεν συμμερίζεται καθόλου την επίλυση εις βάρος των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Επιπλέον, η πολιτική του κατευνασμού που ακολουθεί συστηματικά η Αθήνα, είτε ως αποτέλεσμα του φοβικού συνδρόμου της, είτε ως αποτέλεσμα ιδεοληψιών, είτε ως αποτέλεσμα ξένης εξάρτησης, δεν οδηγεί παρά στην επιδείνωση της κατάστασης. Με δεδομένη την ελληνική οικονομική κρίση και την υπαγωγή στην εξουσία των διεθνών τραπεζιτών και του ΔΝΤ, οι διαρκείς υποχωρήσεις εγκυμονούν είτε κίνδυνο μεγάλης κρίσης από χειρότερες θέσεις αύριο, είτε τη σημαντικότερη απειλή για τα ελληνικά εθνικά δικαιώματα μετά το 1974.

Κάθε πολιτική κρίνεται εν τέλει εκ του αποτελέσματος. Η ελληνική εξωτερική πολιτική μετά το 1996, είχε μόνο αρνητικά αποτελέσματα για την Ελλάδα και την Κύπρο. Το μόνο που θα μπορούσε να θεωρηθεί θετικό ήταν η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Αλλά η ένταξη αυτή δεν οφείλεται στην ασκηθείσα πολιτική, έγινε παρά την πολιτική αυτή. Πρώτον, ήταν αδύνατο για το ελληνικό κοινοβούλιο να εγκρίνει τη μεγάλη διεύρυνση χωρίς την Κύπρο. Δεύτερο, ήταν αδύνατο να προχωρήσει το αγγλοαμερικανικό σχέδιο ένταξης της Τουρκίας, χωρίς προηγούμενη ένταξη της Κύπρου. Τρίτο και κυριότερο, ο προγραμματισμός ήταν να έχει διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και να έχει αντικατασταθεί από ένα προτεκτοράτο τριών ξένων δικαστών και τριών ξένων στρατών πριν από την ένταξη. Η πολιτική αυτή ανετράπη με το δημοψήφισμα του 2004, που διέσωσε το κυπριακό κράτος.

Κάθε πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος και όχι εκ των προθέσεων, αληθών ή προσχηματικών. Η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας και υποστήριξης πάση θυσία (της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ευρώπης) της τουρκικής ένταξής στην ΕΕ έχει προ πολλού αποτύχει με το κριτήριο της πράξης και όχι των πολιτικο-ιδεολογικών προτιμήσεων. Οδηγεί μάλιστα σε απομόνωση τη χώρα, που έχει κερδίσει σφαλιάρες από αυτούς που ωφελούνται (Τουρκία, ΗΠΑ, Βρετανία) και περιφρόνηση από τους Γερμανούς και τους Γάλλους.

.

Η πράσινη ξεφτίλα δεν έχει όρια !

Για να υλοποιήσει το Ελληνικό(;) Υπουργείο Υγείας το αντικαπνιστικό του πρόγραμμα χρειάστηκε βοήθεια Πανεπιστημιακή - ως εδώ όλα καλά. Φαίνεται όμως ότι η αντιπαθής υπουργός παρέβλεψε ότι υπάρχουν και στην Ελλάδα Πανεπιστήμια και Πανεπιστημιακοί παρεκτός και αν μπέρδεψε την χώρα της με το Ιράκ ή τα Σκόπια. Δεν θα πιστεύουμε πια στα μάτια και στα αυτιά μας … διαβάστε:

Μνημόνιο συνεργασίας Υπουργείου Υγείας και Harvard για το πρόγραμμα απαγόρευσης καπνίσματος

19:38 - Δευ 26/07/2010, tvxsteam

Τη συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Harvard για την υλοποίηση της ολικής απαγόρευσης του καπνίσματος,, ανακοίνωσε το Υπουργείο Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Οι δύο πλευρές υπέγραψαν μνημόνιο το οποίο προβλέπει συνεργασία στην εφαρμογή των πολιτικών ενάντια στο κάπνισμα, στη χάραξη της επικοινωνιακής στρατηγικής, στη διενέργεια ερευνών και στην εξαγωγή συμπερασμάτων και στατιστικών στοιχείων.

Επίσης προβλέπει τη διοργάνωση συνεδρίων και την εκπαίδευση των ιατρών, των εκπαιδευτικών, των εποπτών υγείας και όλων όσοι είναι επιφορτισμένοι με την εφαρμογή του νόμου.

Τέλος στο μνημόνιο συνεργασίας αναφέρεται και η συμμετοχή του Πανεπιστημίου στην προσπάθεια για αλλαγή νοοτροπίας και στη διαμόρφωση αντικαπνιστικής συνείδησης που προβλέπεται να ξεκινήσει από τα σχολεία.

«Η ολική απαγόρευση του καπνίσματος που θα ξεκινήσει από την 1η Σεπτεμβρίου δεν αποτελεί απλά μια πολιτική απόφαση. Είναι ζήτημα δημόσιας υγείας και γι'αυτό είναι κρίσιμη η ενημέρωση των πολιτών, η αξιοποίησή της αλλά και επιστημονικής και της διεθνούς εμπειρίας», δήλωσε ο Υπουργός Υγείας & κοινωνικής Αλληλεγγύης Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.

Το μνημόνιο συνεργασίας υπογράφηκε από τον Γενικό Γραμματέα Δημοσίας Υγείας του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Αντώνη Δημόπουλο, τον Κοσμήτορα της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Harvard Dr. Julio Frenk και τον Πρόεδρο της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας καθηγητή Σταύρο Μπεσμπέα.

.

Δικτατορία ΕΕ - ΔΝΤ

Άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ στο ‘Πριν’.

Καλά έκανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και κατάργησε τον κοσμικό χαρακτήρα της επετείου της κατάρρευσης της χούντας των συνταγματαρχών και τη μετέτρεψε σε μια κατά το δυνατόν συνάθροιση αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα εκείνης της εποχής. Πέρα από τους λόγους που ώθησαν τον Κ. Παπούλια στην κίνηση αυτή, η κατάργηση της πανηγυρικής δεξίωσης ήρθε την κατάλληλη ώρα από πλευράς συμβολισμού: Την ώρα που στην Ελλάδα έχει πάρει την εξουσία μια νέα δικτατορία, η χούντα της ΕΕ και του ΔΝΤ με όργανο την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ!

Ωμά, αδίστακτα και ασταμάτητα καταλύει η νέα χούντα εκείνες τις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα που μπορούν να αξιοποιηθούν από τους εργαζόμενους για να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο ή να υπερασπιστούν τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις τους. Οι δοσίλογοι του ΔΝΤ και της ΕΕ άρχισαν το έργο τους με την κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας και την εγκαθίδρυση καθεστώτος υποτέλειας. Αυτή τη φορά όχι απλώς προς τις ΗΠΑ, όπως είχαν κάνει οι πράκτορες της CIA που ηγούνταν του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967, αλλά προς την ΕΕ και το ΔΝΤ, με βαθύτερο ταξικό περιεχόμενο.

Η νέα χούντα υπηρετεί πιο άμεσα και χωρίς προσχήματα τις ανάγκες του ξένου και του ελληνικού κεφαλαίου παρά γεωπολιτικές σκοπιμότητες. Όχι ότι φυσικά δεν θα επιχειρήσει, όπως και η χούντα των συνταγματαρχών, να πουλήσει την Κύπρο στους Τούρκους ή να κάνει υποχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά, αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα σε αυτή τη φάση καθήκοντα που της έχουν ανατεθεί. Κύριο καθήκον έχει την κατάλυση όσο το δυνατόν περισσότερων εργασιακών δικαιωμάτων ώστε αφενός να πετύχει όσο μεγαλύτερη αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου μπορέσει λεηλατώντας τα εισοδήματα των εργαζομένων και δίνοντάς τα στους πλούσιους και αφετέρου μέσω της θεσμικής κατάργησης των εργασιακών κατακτήσεων να διευκολύνεται η συνέχιση αυτής της λεηλασίας των εργατικών εισοδημάτων για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Σε... υστερική μαινάδα του κεφαλαίου έχει μεταβληθεί ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής. Αδίστακτα κατάργησε και τυπικά τη δυνατότητα της δικαιοσύνης να εκδίδει αποφάσεις που αντιστρατεύονται την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την οποία κυβέρνηση ταύτισε με το... έθνος! "Δεν μπορεί κάποιοι να κοροϊδεύουν τους υπόλοιπους. Δεν μπορεί να γίνεται μια εθνική προσπάθεια και κάποιοι να μη στοιχίζονται!" δήλωσε με ύφος και θράσος χιλίων πιθήκων ο επίδοξος δικτατορίσκος στη Βουλή την Πέμπτη, αναγορεύοντας σε... "εθνική προσπάθεια" τη λεηλασία των εισοδημάτων των μισθωτών και των συνταξιούχων και κατηγορώντας ότι "κοροϊδεύουν τους υπόλοιπους" και "δεν στοιχίζονται" τους δικαστές της διαιτησίας (του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας) επειδή "τόλμησαν" να αποφασίσουν τη χορήγηση για το 2010 σε ορισμένες περιπτώσεις αυξήσεων 1% ή 1,5%(!) και όχι 0%, όπως διατάζουν το ΔΝΤ και η ΕΕ και συμφωνούν και εκτελούν οι "Τσολάκογλου" της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Δεν ανέχονται επ' ουδενί ούτε καν τις συμβολικού χαρακτήρα αποφάσεις δικαστηρίων για τις αυξήσεις επειδή σηματοδοτούν διάθεση ανάστασης στην οικονομική πολιτική της νέας χούντας.

Γι' αυτό και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε νομοθετική ρύθμιση που καταργεί οποιαδήποτε δικαστική απόφαση χορηγεί αυξήσεις ή καθ' οιονδήποτε τρόπο αντιστρατεύεται οποιαδήποτε εντολή του μνημονίου υποτέλειας! "Βάζετε στο γύψο τους εργαζόμενους, καταργείτε τις συλλογικές συμβάσεις" κατηγόρησε στη Βουλή την κυβέρνηση ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θ. Παφίλης. "Ήρθατε στο όνομα του σοσιαλισμού να φέρετε τη χειρότερη βαρβαρότητα! Ακυρώνετε τη δημοκρατία, το Σύνταγμα, κατακτήσεις και δικαιώματα αιώνια, καθώς και το συνδικαλιστικό κίνημα, αυτό κάνετε!" τόνισε στην ίδια συνεδρίαση ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης. "Υποδουλώνετε τους εργαζόμενους! Δεν κυβερνάτε τον τόπο. Θα απολογηθείτε και εσείς και τα εξαπτέρυγά σας που ψήφισαν το μνημόνιο με αυτούς τους όρους" δήλωσε ακόμη και ο εκπρόσωπος της ΝΔ Κ. Μαρκόπουλος, υπογραμμίζοντας ότι "είναι αντικοινωνικό, αντεργατικό και αντισυνταγματικό να απαγορεύετε σε ιδιώτες να δίνουν αυξήσεις στους εργαζόμενους με τη θέλησή τους".

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι ο εκφραστής στη χώρα μας ενός πανευρωπαϊκού κοινωνικού, οικονομικού αλλά και πολιτικού πραξικοπήματος που συντελείται κάτω από την καθοδήγηση της ΕΕ σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο και στην Ελλάδα, με την άμεση συνενοχή του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος τοποθετεί σε θέσεις - κλειδιά του κρατικού μηχανισμού "πολιτικούς γενίτσαρους". Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και στη Στατιστική Υπηρεσία διόρισε ως νέο επικεφαλής ένα άτομο που έχει εργαστεί επί δεκαετίες στο εξωτερικό και έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του ως υπάλληλος του... ΔΝΤ! Οι κατακτητές δεν έχουν εμπιστοσύνη παρά μόνο στους ανθρώπους τους. Ο Παπανδρέου το γνωρίζει πολύ καλά αυτό εξ ιδίας πείρας γι' αυτό και φροντίζει να ικανοποιεί και αυτή την επιθυμία τους.

.