Αντι-εβραϊσμός

Το παρακάτω κείμενο προέκυψε από την επεξεργασία ενός μικρού αριθμού σχολίων που έκανα στην ανάρτηση «Ο Σαρτρ και το Εβραικο Ζητημα …» στον Νοσφεράτο (πρόκειται για αναδημοσίευση από εδώ)

Κάπου στο κείμενο αυτό διατυπώνεται η πολύ ορθή διαπίστωση ότι το κύμα του αντι-εβραϊσμού, και δεν χρησιμοποιώ τον όρο αντισημιτισμός διότι αυτός έχει εντελώς διαφορετική σημασία και βαρύτητα από αυτή που συνήθως του αποδίδεται, στην Ευρώπη και Αμερική εντείνεται και εξαπλώνεται.

Αποτελεί τραγική και ιδιαίτερα επικίνδυνη, κυρίως για τους Εβραίους, πλάνη να θεωρούμε ότι ο αντι-εβραϊσμός οφείλεται και πηγάζει από «υπερσυντηρητικά» πολιτικά και ιδεολογικά στρώματα οπότε «αυτό είναι όλο». Η βαθύτερη μελέτη των αιτίων που οδηγούν σε αυτόν τον απτό και ταχύτατα εντεινόμενο αντι-εβραϊσμό σήμερα αφορά πρώτιστα και κύρια στους ίδιους τους Εβραίους. Αυτή η επιτηδευμένα «αθώα» και ύποπτα απλοϊκή άποψη ότι οι «κακοί» του κόσμου τα βάζουν με τους καημένους και πονεμένους Εβραίους αποκτά όλο και μεγαλύτερη απόσταση από την ιστορική αλήθεια.

Οι πλέον ανοικτοί και ειλικρινείς άνθρωποι, Εβραίοι ή όχι, θα είναι αυτοί που θα τολμήσουν επί τέλους να ερευνήσουν και να φέρουν στο φως τις αιτίες του σύγχρονου αντι-εβραϊσμού. Αν οι όπου γης Εβραίοι επιδείξουν το σθένος που απαιτείται ώστε να σταθούν με αντικειμενικότητα απέναντι στον ιστορικό καθρέφτη που τους χαρακτηρίζει εντονότατα και πολύπλευρα τις τελευταίες δεκαετίες, τότε πιστεύω (και ελπίζω) ότι θα υπάρξει μια προοπτική εκτόνωσης των φαινομένων αντι-εβραϊσμού.

Αν όχι, τότε φοβάμαι, όπως και πάρα πολλοί άλλοι, ότι η προβολή του αντι-εβραϊσμού στο μέλλον θα γίνεται όλο και πιο απτή, όλο και πιο εφιαλτική.

Οι θέσεις σε ζητήματα που έχουν μια γενικότητα όπως αυτά που θίγω με αυτήν την ανάρτηση δυστυχώς δεν αποδεικνύονται. Μόνο υποστηρίζονται. Υποστηρίζονται είτε με επιχειρήματα είτε ακόμη και με την ίδια την ζωή.

Το ερώτημα λοιπόν που μπαίνει εδώ, που ο κάθε ένας το απαντά με βάση το δικό του αξιακό και ιδεολογικό υπόβαθρο και την δική του οπτική είναι : γιατί ο αντι-εβραϊσμός σήμερα. Εκτός εάν θεωρεί κανείς ότι όλοι είναι κακοί ή τρελοί και τα βάζουν, χωρίς κανένα φανερό λόγο, με τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Κάτι τέτοιο μου φαντάζει εξτρεμιστικά απλοϊκό. Το θεμελιώδες αυτό ερώτημα αφορά τους Εβραίους όσο και τους μη Εβραίους. Αφορά όσους έχουν δύο πόδια και δύο χέρια και περπατάνε όρθιοι.

Το ευρύτατα χρησιμοποιούμενο κλισέ του αντισημιτισμού είναι στείρο και αφόρητα κουραστικό, λειτουργεί επίσης με τρομερή αυτοκαταστροφική ισχύ ως προς τους ίδιους τους Εβραίους διότι, για παράδειγμα, στο θέμα «Τελική Λύση» που απασχόλησε την ανθρωπότητα πριν από 70 χρόνια κάποιος θα μπορούσε να απαντήσει εγείροντας το Παλαιστινιακό και την ντροπή της Γάζας που συμβαίνουν τώρα ! Όπως και στα έξι εκατομμύρια απωλειών Εβραίων θα μπορούσε να απαντήσει με τα, επίσης κυρίως αμάχους, είκοσι εκατομμύρια απωλειών Ρώσων, που ουδείς τους αναφέρει λες και δεν ήταν άνθρωποι αυτοί.

Επιχειρήματα υπάρχουν για οτιδήποτε, μας το έμαθαν οι μακρινοί παππούδες μας, το ζητούμενο είναι οι γενικές επιλογές. Ο διογκούμενος αντι-εβραϊσμός έχει αιτίες που πρέπει να διερευνηθούν.

Ειδικά για το ζήτημα των Εβραϊκών απωλειών και την συστηματική γενοκτονία κυρίως αμάχων κατά τον Β’ Πόλεμο ήθελα να σημειώσω ότι αποτελεί ίσως ένα από τα πλέον προκλητικά ιστορικά παράδοξα:

Η απύθμενη βαρβαρότητα του Ολοκαυτώματος, που λειτούργησε στο φιλοσοφικό και κοινωνιολογικό επίπεδο ακόμη και ως έναυσμα αμφιβολιών για την ουσία και τον βαθύτερο χαρακτήρα του είδους μας, επισκιάζεται πλέον από την χωρίς όρια υπερεκμετάλλευση του φαινομένου.

Ανεγκέφαλοι φανατικοί ή βαθιά ιδιοτελείς εξ-αργυρώνουν σε όλα τα επίπεδα, με κάθε ευκαιρία και επί δεκαετίες το αίμα και των πόνο των ανθρώπων τους στήνοντας μία ανίερη και ευθέως αυτοκαταστροφική βιομηχανία.

Το φαινόμενο αυτό εγώ θα το ονόμαζα «το σύνδρομο του μπούμερανγκ» γιατί λειτουργεί πλέον ως μια από τις κύριες πηγές διαχωρισμού και αποστασιοποίησης ανάμεσα στους ανθρώπους δημιουργώντας βαθείς διαχωρισμούς και ατέρμονες αντιπαλότητες.

.