Η Κίνα τρομοκρατεί τις Βρυξέλλες

Διαβάζω ότι άρχισε να συζητείται πλέον ανοικτά η υποστήριξη της Ελλάδας από τους στυλοβάτες της ΕΕ Γαλλία και Γερμανία, κατ’ αρχήν με την ‘στήριξη’ της φερεγγυότητας των ομολόγων της Ελλάδας.

Αυτό γεννά πολλές και διάφορες σκέψεις. Σκέψεις που οδηγούν στην περισσότερο ξεκάθαρη αντίληψη για την «μεγάλη σκακιέρα» και το ακριβές παιχνίδι που παίζεται πάνω σ’ αυτήν.

Όλοι πλέον γνωρίζουν ότι πίσω από κάποιες κλειστές πόρτες του Λονδίνο (με την υποστήριξη ίσως υπερατλαντικών κύκλων) ενορχηστρώθηκε η επίθεση στα Ελληνικά spreads. Αυτό αποτελεί μια ευθεία επίθεση όχι μόνο οικονομική αλλά και πολιτική προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η θέση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι στην θέση της Ελλάδας στην ουσία βρίσκονται και πολλές άλλες χώρες της Ευρωζώνης με προεξάρχουσα την Ισπανία.

Ο πλέον κεντρικός και μακροπρόθεσμος στόχος των κύκλων του Λονδίνου ήταν μέσα από το Ελληνικό παιχνίδι να κάμψουν την αντίσταση του πυρήνα της ΕΕ δηλαδή την προσήλωσή του στις αρχές της νομισματικής σταθερότητας. Διαφορετικά θα οδηγούμασταν σε ένα παντοδύναμο ευρώ με κυρίαρχο πλέον ρόλο στις αγορές του κόσμου.

Εδώ θα πρέπει ως παρένθεση να πω ότι η (διαψευσμένη) προσφυγή της Ελλάδας στο Κινεζικό κεφάλαιο αφ’ ενός θα άνοιγε τον δρόμο και σε άλλες χώρες της ΕΕ να κάνουν το ίδιο και αφ’ ετέρου θα λειτουργούσε πιθανόν ως κερκόπορτα για την άλωση και την δραματική αναβάθμιση του ρόλου των Κινέζων στην Ευρωπαϊκή οικονομία. Τα Κινεζικά αρνητικά δημοσιεύματα που διέψευσαν κατά κάποιο τρόπο το εγχείρημα και στράφηκαν ευθέως εναντίον της Ελληνικής αξιοπιστίας δεν σημαίνουν τίποτε άλλο παρά ότι οι Κινέζοι τιμούν τις στρατηγικές τους συμφωνίες με τους εβραιοατλαντικούς τους φίλους. Η Ευρώπη βρίσκεται στην μέση μόνη και αβοήθητη. Η Ευρώπη θα πρέπει να αναλάβει –σχεδόν μόνη – το τεράστιο βάρος της ανακατανομής του πλούτου και των εισοδημάτων μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη επίσης θα πρέπει να αντιληφθεί μια και καλή ποιος είναι το αφεντικό.

Οι σκληρές δηλώσεις του Μπαρόζο, των Γερμανών και των άλλων εναντίον της Ελλάδας δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια πολιτική συνολικής Ευρωπαϊκής άμυνας. Σε εμάς βέβαια φάνηκε πολύ κρύο και σκληρό να μας μαλώνουν και οι φίλοι αλλά άλλο οι εντυπώσεις και άλλο η σκληρή πραγματικότητα. Οποιαδήποτε ομολογία συνδρομής προς εμάς από την ΕΕ θα σήμαινε στην ουσία την πολιτική και στρατηγική ήττα της Ευρώπης αφού ολόκληρη πλέον η οικονομία της θα έμπαινε σε μια φάση άμυνας με την εγκατάλειψη της συμφωνίας Νομισματικής Σταθερότητας που θα φάνταζε πλέον ως «περασμένα μεγαλεία»

Η λυσσασμένη προσπάθεια των «κύκλων του Ηνωμένου Βασιλείου» να εκμαιεύσουν μια ομολογία υποστήριξης του πυρήνα της ΕΕ προς την Ελλάδα αυτό το νόημα είχε. Να ρίξει συνολικά την Ευρωπαϊκή οικονομία σε μια φάση άμυνας.

Μένει μόνο να παιχτεί μια τελευταία παρτίδα. Αυτή θα είναι αν στην συνδρομή προς τις «Ελλάδες» θα επιστρατευτεί το Ευρωπαϊκό κεφάλαιο (δηλ. η ΕΚΤ) ή θα έχουμε και συμμετοχή των υπερατλαντικών μας «φίλων» βλέπε ΔΝΤ.

Αν η παραπάνω ερμηνεία περιγράφει την πραγματικότητα τότε ίσως η ΕΕ μπαίνει σε μια σταδιακή πορεία οριστικοποίησης και εμβάθυνσης της υποτέλειάς της έναντι των ΗΠΑ. Ίσως αυτό που ονομάζουμε «Δύση» συνολικά, να βρίσκεται πιο κοντά σε ένα σχέδιο διαμόρφωσης ενιαίου οικονομικού κέντρου.

Αυτά θα ήταν πραγματικά ζοφερές και ανεπίστρεπτες εξελίξεις … ίδωμεν !

.

Μίσος

Ένα από τα ισχυρότερα συναισθήματα είναι το μίσος, η καθαρή και πλήρης απέχθεια για κάποιον ή για κάποιους. Συνήθως οι άνθρωποι όχι μόνο διστάζουμε και ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε το μίσος μας αλλά πολλές φορές το αρνούμαστε και το καταπιέζουμε οι ίδιοι μέσα μας αφού μας γεμίζει με αμηχανία και ενοχές. Σήμερα όμως ήθελα να παραδεχτώ ότι έχω πολύ ισχυρά συναισθήματα μίσους. Ανάκατα με το μίσος μου είναι η απέχθεια και η απογοήτευση. Αυτός ο χείμαρρος των αρνητικών συναισθημάτων γεννήθηκε σιγά - σιγά από ημέρες αλλά σήμερα κορυφώθηκε όταν έμαθα για την προκλητική και επιδεικτική κατάληψη του προεδρικού κτηρίου της Αϊτής από τα δοξασμένα (και αιματοβαμμένα) Αμερικάνικά Στρατεύματα. Οι υπεύθυνοι ανθρωποφύλακες των στρατευμάτων ισχυρίζονται φυσικά ότι βρέθηκαν εκεί ‘for security reasons’ (sic) και «του σεϊβ λάϊβς» (sic) ! Τρείς έως επτά χιλιάδες στρατιώτες βρίσκονται αυτή την στιγμή στο έδαφος της Αϊτής και άλλοι πέντε χιλιάδες στα παραπλέοντα (γιατί άραγε;) πλοία του επίσης δοξασμένου Αμερικάνικού Ναυτικού. Το αμετανόητα γεράκια των ΗΠΑ (του Ομπάμα) έστειλαν τα κοράκια τους αφού οσμίστηκαν ευκαιρία εύκολης και ανέξοδης επιβολής. Ο κόσμος όλος στέλνει συνεργεία διάσωσης, εξοπλισμό, φάρμακα, γιατρούς και τρόφιμα αλλά οι ΗΠΑ (του Ομπάμα) στέλνουν στρατό ! Ο πρόεδρος Τσάβες λέει ότι η μικρή και φτωχή Κούβα έστειλε πολύ περισσότερη βοήθεια στην Αϊτή από ότι οι ΗΠΑ της ισχυρής οικονομίας και των τριακοσίων εκατομμυρίων υπηκόων που μολύνουν, καταναλώνουν και σκοτώνουν πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον λαό στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οι άψυχοι ράμπο της αυτοκρατορίας ανακάλυψαν ‘θεόσταλτη’ ευκαιρία να επαναλάβουν την κατοχή της χώρας κατά το πρότυπο της κατοχής από τις 28 Ιουλίου του 1915 μέχρι τα μέσα Αυγούστου του 1934 ! Αφού η χρυσή αυτοκρατορία αντιδρά με χυδαιότητα εκμεταλλευόμενη ‘πολιτικά’ και αδίστακτα την δυστυχία και τον ανθρώπινο πόνο οι άνθρωποι που παραμένουν άνθρωποι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη ας αντιδράσουμε με ότι και όπως μπορούμε ας προσπαθήσουμε να μεταλλάξουμε την δίκαιη αηδία και το μίσος μας σε κάτι θετικό.

-  "Occupation of Haiti (1915-34)"

-  "Μετά τον σεισμό η ακρίδα"

.

Οι ενοχλητικοί παρίες

Το χθεσινό άρθρο του Saimon Tilford στους Financial Τimes [01], η συνέντευξη του Χάινερ Φλάσμπεκ στα ΝΕΑ σήμερα [02], το άρθρο του Παύλου Τσίμα [03] στα σημερινά ΝΕΑ [03], όπως και το κείμενο του Παντελή Καψή [04] δείχνουν ότι κάτι άρχισε να κινείται μέσα στα Ευρωπαϊκά και όχι μόνο μυαλά.

Η απλότητα αλλά και η κοινή λογική πάνω στην οποία στηρίζονται πολλά από αυτά που θα διαβάσετε προκαλούν το εύλογο ερώτημα γιατί δεν θέτουν τα ζητήματα αυτά οι Έλληνες αξιωματούχοι στα αρμόδια όργανα της ΕΕ ;

Σταχυολογώ λίγες από τις πλέον χαρακτηριστικές παραγράφους :

[01] [ The eurozone needs tougher fiscal rules. But it also has to set limits on intra-eurozone current account surpluses and deficits. Fiscal rules will mean little without the latter. The alternative to such rules is a fiscal (hence political) union. This would involve the “stronger” economies transferring money to the “weaker” ones on an ongoing basis, much as happens within individual member states. No one appears to want this, least of all the “strong” countries. ]

[02] [ Όμως την ώρα που η Ελλάδα συσσώρευε ένα υπέρογκο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, η Γερμανία αποκτούσε ένα υπέρογκο πλεόνασμα. Αυτό ερμηνεύει μέχρις ενός σημείου και το δημοσιονομικό έλλειμμα διότι το ένα έλλειμμα πρέπει να ιδωθεί σε συνάρτηση με το άλλο, ως δίδυμο έλλειμμα, δημοσιονομικό και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Δεν είναι καθαρά ελληνικό πρόβλημα, είναι γενικότερο πρόβλημα για χώρες όπως Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, ακόμα και Γαλλία. Και το πρόβλημα αυτό, έχει μία αιτία: Την έντονη συμπίεση (ντάμπινγκ) των μισθών που ακολούθησε η Γερμανία στο πλαίσιο της ευρωζώνης. Η Γερμανία δεν μπορεί να συνεχίσει το ντάμπινγκ στους μισθούς, γιατί θα διαλύσει την ΟΝΕ. Στα μισά από τα 100 συνήθη επαγγέλματα στη Γερμανία, οι μισθοί είναι χαμηλότεροι απ΄ ό,τι το 1990, αν υπολογιστεί και το ποσοστό πληθωρισμού μέχρι σήμερα («Stern» 2/2010). Το ποσοστό πληθωρισμού που επιτρέπει η ΕΚΤ είναι λίγο κάτω από 2%. Αν συνυπολογιστεί αυτό στο μισθολογικό κόστος μονάδας, ο μέσος όρος αύξησής του στα χρόνια λειτουργίας της ΟΝΕ είναι περίπου στο 21%. Στην Ελλάδα η πραγματική αύξηση ήταν 26%. Στη Γερμανία μόλις 8% και στην ΟΝΕ χωρίς τη Γερμανία 27%. ]

[03] [Το «κόψτε τον λαιμό σας και βρείτε μόνοι σας λύση» δεν θα ήταν δίκαιη αντιμετώπιση. Δεν θα ήταν πολύ περισσότερο πολιτική συνεπής προς την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Και, προπάντων, δεν θα οδηγούσε σε κανενός είδους λύση- μόνο σε μια άβυσσο παρατεταμένης ύφεσης και κοινωνικής συμφοράς. Κι αυτή είναι μια αλήθεια που σιγά σιγά πρέπει ν΄ αρχίζουμε να τη φωνάζουμε πιο δυνατά και πιο συντονισμένα, από κοινού, οι «άτυχοι» ή «ανέμελοι» του ευρώ... ]

[03] [Τα τελευταία 6 χρόνια έγινε κάτι πρωτοφανές και εγκληματικό: είχαμε ονομαστική αύξηση του εθνικού προϊόντος κατά 40%, αλλά η αύξησητων πρωτογενών δαπανών της κεντρικής κυβέρνησης ήταν διπλάσια, 87%, και τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν μόνον κατά 31% ]

[04] [ … Η δύσκολη απάντηση είναι ότι θα πρέπει να επιδιωχθεί μια νέα αρχιτεκτονική μέσα στην ΟΝΕ, σήμερα βέβαια μετά την καταστροφική πενταετία της Ν.Δ., η Ελλάδα δεν έχει την παραμικρή αξιοπιστία να ανοίξει τέτοια ζητήματα. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ένα ευρώ κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες της κ. Μέρκελ προκαλεί προβλήματα σε πολλές οικονομίες- όχι μόνο στην Ελληνική. 

Ένα αναπτυξιακό μέτωπο όπου οι χώρες της περιφέρειας θα αντιμετωπιστούν ως πρόβλημα της Κοινότητας και όχι ως ενοχλητικοί παρίες μπορεί να είναι αύριο προϋπόθεση για την επιβίωση της Ένωσης !  ]

[01] - Europe cannot afford a Greek default

[02] - Η Γερμανία φταίει για την κρίση στην Ελλάδα

[03] - Το ευρωπαϊκό πρόβλημα

[04] - Όχι κυρία Μέρκελ

.

Το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση της Κυβέρνησής του

Η Ελλάδα είναι σε δεινή οικονομική θέση. Η διαπίστωση αυτή είναι πλέον κοινή και κατανοητή από τον οποιονδήποτε, ανεξάρτητα ειδίκευσης ή γνωστικού επιπέδου Έλληνα.

Είναι ίσως η πρώτη φορά λοιπόν, όπου η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται για προεκλογικές δεσμεύσεις. Δεν ενδιαφέρεται για ‘εξεταστικές επιτροπές’ ούτε για το ποιος φταίει αφού όλοι έχουν απόλυτα κατανοήσει ότι όλες οι κυβερνήσεις από το 1980 και μετά φταίνε !

Είναι ίσως η πρώτη φορά όπου η κοινωνία είναι σε θέση να κατανοήσει και να αποδεχθεί ακόμη και επώδυνα διορθωτικά μέτρα εφ’ όσον αυτά περιγραφούν με ειλικρίνεια και σαφήνεια.

Στην φάση όμως αυτή, αρχίζουμε με τρόμο να αντιλαμβανόμαστε κάποιοι , ίσως όλο και περισσότεροι, ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν δείχνει ατολμία και οι αποφάσεις και τα μέτρα της δεν καθυστερούν από τον φόβο του περιβόητου «πολιτικού κόστους». Όχι !

Αντίθετα, γίνεται όλο και σαφέστερο ότι τα φαινόμενα καθυστερήσεων και ατολμίας οφείλονται στην πλέον σκληρή και αδυσώπητη μορφή αντιπολίτευσης : την εσωτερική !

Οποιοσδήποτε βαθύς ή ρηχός πασοκος που αισθάνεται απογοητευμένος (βλ. χωρίς οφίτσιο) ή παραγκωνισμένος ή απλώς τρέμει στην σκέψη της επιτυχίας όχι του ίδιου αλλά κάποιου άλλου, προβάλλει και θα προβάλλει αδίστακτα κάθε μορφής ντρίπλα και εμπόδιο σε όλα τα επίπεδα ώστε να μειώσει την αποτελεσματικότητα του παρόντος κυβερνητικού μηχανισμού !

Είναι ίσως η πρώτη φορά όπου η κοινωνία είναι διατεθειμένη να στηρίξει και να αποδεχθεί γενναίες τομές και μέτρα, όπου η αξιωματική αντιπολίτευση, εκ’ των πραγμάτων δεν μπορεί παρά να δείξει αν όχι υποστήριξη τουλάχιστον ανοχή. Πρόκειται για μια μοναδική, μια ιστορική ευκαιρία !

Θλίβομαι όμως που πρέπει να γράψω ότι η ευκαιρία αυτή κινδυνεύει να χαθεί διότι η κυβέρνηση δεν έχει απέναντί της ούτε την κοινωνία ούτε την αξιωματική αντιπολίτευση … Όχι !

Έχει απέναντί της το ίδιο της το κόμμα !

.

Τι άραγε μας λέει αυτό;

Rembrandt, The Jewish Bride

Οι Εβραίοι αποτελούν μόλις το 0,2% του παγκόσμιου πληθυσμού

… αλλά το 54% των παγκόσμιων πρωταθλητών στο σκάκι
… το 27% των βραβευμένων με Νομπέλ Φυσικής
… το 31% με το αντίστοιχο έπαθλο για την Ιατρική

Οι Εβραίοι αποτελούν, επίσης, μόνο το 2% του πληθυσμού των ΗΠΑ

… αλλά το 26% των βραβευμένων από το Ιδρυμα Κένεντι
… το 37% των τιμημένων με το Όσκαρ σκηνοθεσίας
… το 38% του καταλόγου με τους φιλάνθρωπους επιχειρηματίες της χώρας
… το 51% των βραβευμένων με Πούλιτζερ για μη μυθιστορηματικά έργα

( kathimerini )

.

HAITI

φωτ. boston.com

Η αναζήτηση της ταυτότητας … (και οι Μαύροι Πρίγκηπες)

... ως σχόλιο στο αμετανόητα συκοφαντικό και ασυνάρτητο μακροσκελές πόνημα γνωστού υπερφίαλου πρωταγωνιστού της μουσικής αλλά και της πολιτικής :

[ … ήρθαν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι ήσαν πάρα πολύ σημαντικοί, και σκύψανε στον κορμό του τόπου και ανακαλύψανε το στοιχείο εκείνο το χαρακτηριστικό που έδινε ταυτότητα στον τόπο, έξω από αυτές τις αυθαίρετες συνδέσεις με το παρελθόν. Η ταυτότητα του τόπου, δηλαδή, δεν ήταν το ότι ήμασταν οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, που είναι μια εντελώς αφελής και ηλίθια άποψη. Ήταν κάτι άλλο. Και το ‘φεραν στην επιφάνεια αυτοί οι άνθρωποι.

Έτσι ανακαλύψαμε το Αιγαίο, τον Θεόφιλο, τον Μακρυγιάννη, τον Καραγκιόζη – ό,τι θα μας έδινε μια ταυτότητα αληθινή. Αγνοώντας τα μεγαλεία, αυτά τα αυθαίρετα και αφελή μεγαλεία του επίσημου κράτους. Και αυτά τα στοιχεία, τα αληθινά, δημιουργούσαν τη νεότερη Ελλάδα … ]

Μάνος Χατζιδάκις

[ Απόσπασμα από συνέντευξη στον Λ. Παπαδόπουλο. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Τα Νέα στις 27 Μαρτίου 1978. Από το βιβλίο Ζω από περιέργεια, εκδ. Καστανιώτης, 2001 - Η καλύβα ψηλά στο βουνό]
.

Οι ανεύθυνες και αχόρταγες ΗΠΑ παίζουν με τις τύχες του κόσμου

Το πόσο επικίνδυνη και ζωώδης εξακολουθεί να είναι η εξωτερική πολιτική του φερέλπιδος προέδρου Ομπάμα, μου θύμισε η είδηση (Καθημερινή) ότι οριστικοποιήθηκε η πώληση αντιπυραυλικών συστημάτων «PATRIOT» από τις ΗΠΑ στη νησιωτική Ταϊβάν, την οποία το Πεκίνο, αλλά και ο ΟΗΕ θεωρούν αποσχισθείσα Κινεζική επαρχία.

Με την πώληση των προηγμένων αντιπυραυλικών συστημάτων PAC-3 στην Ταϊβάν, η Ουάσιγκτον άγγιξε μια εξαιρετικά ευαίσθητη εθνική χορδή των Κινέζων. «Η Κίνα αισθάνεται ότι οι ΗΠΑ από τη μία πλευρά θέλουν κάθε είδους συνεργασία, από την άλλη όμως εξακολουθούν να πουλούν όπλα στην Ταϊβάν», δήλωσε ο καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, Τσου Φενγκ.

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας απάντησε με επίδειξη ισχύος ολοκληρώνοντας επιτυχώς ιδιαίτερα προηγμένη τεχνολογικά αντιπυραυλική δοκιμή.

Όσοι ανυποψίαστοι ‘προοδευτικοί’ ήταν υπέρμαχοι του νέου προέδρου των ΗΠΑ έχουν δυστυχώς όλο και περισσότερους λόγους να ψάχνουν τρύπα για να κρυφτούν !

.

Θάλεια Δραγώνα: Το εθνοκεντρικό σχολείο εμποδίζει τη συνύπαρξη των ετεροτήτων

Αυγή, 10/01/2010, Συνέντευξη στην ΠΙΚΙΑ ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΥ

Το ιερατείο της εθνικοφροσύνης απεφάνθη: Έξω η Θάλεια Δραγώνα από το υπουργείο Παιδείας. Οι... σωτήρες του έθνους, μετά την επιτυχία που είχαν με την απόσυρση του βιβλίου Ιστορίας της Μ. Ρεπούση, επανακάμπτουν, με στόχο αυτή τη φορά να καθιερωθούν ως οι φορείς αποβολής από την εκπαίδευση κάθε... ιού που μπορεί να προκαλέσει έστω και... φτέρνισμα στο σχολείο του "απομονωτισμού" και του "δογματισμού". Η Θάλεια Δραγώνα μιλάει για την επίθεση που δέχτηκε και φυσικά συνεχίζει να στοχάζεται τόσο για το "τι είν' η πατρίδα μας" (το ποιητικό ερώτημα Πολέμη που έδωσε και τον τίτλο... του ακατάλληλου για τη δεξιά βιβλίου της), όσο και για το τι σχολείο χρειαζόμαστε...

* Στοχοποιηθήκατε από τη δεξιά και ακροδεξιούς κύκλους ως... “μίασμα” για τις επιστημονικές σας απόψεις περί εθνοκεντρισμού στην εκπαίδευση. Τι είναι αυτό που ενοχλεί και ζητούν την απομάκρυνσή σας για να μη... μολύνετε τους ελληνόπαιδες όπου γης;

Η συκοφαντική αυτή εκστρατεία δεν αφορά το πρόσωπό μου. Φαίνεται ότι το ΛΑΟΣ εκτιμά ότι έτσι θα κερδίσει πόντους της άκρας δεξιάς σε στιγμές δύσκολες. Πάντως, με δεδομένη την κρίση των ιδεολογιών της εποχής μας ενδέχεται να επηρεάσει αθώους πολίτες που πιστεύουν ό,τι ακούν ή διαβάζουν, ώστε να προκαλέσει το φόβο και να καλλιεργήσει την ξενοφοβία και τον αντιευρωπαϊσμό.

* Πώς “εκφράζεται” το εθνοκεντρικό σχολείο;

Είναι σχολείο του απομονωτισμού, εμποδίζει τη συνύπαρξη των διαφορών κάθε είδους, και όχι μόνο τη συνύπαρξη με μαθητές αλλόγλωσσους ή/και αλλόθρησκους και με καταγωγή από άλλες χώρες, αλλά όλες τις ετερότητες από το φύλο έως την αναπηρία. Είναι σχολείο σε όλα δογματικό. Δηλαδή, μεταδίδει μια στατική και για πάντα δεδομένη «αλήθεια» και εξετάζει στη συνέχεια τους μαθητές αν την έμαθαν, πράγμα τελείως αντίθετο με την εξοικείωση του τι είναι επιστημονική γνώση, που βρίσκεται σε συνεχή κίνηση και αλλαγή. Δεν προτρέπει στην έρευνα με βάση δεδομένα και -κάτι πολύ σημαντικό για την εποχή της «μαζικής πληροφόρησης»- δεν αναπτύσσει στα παιδιά την ικανότητα να επιλέγουν ανάμεσα στις πληροφορίες με τις οποίες βομβαρδίζονται και να κρίνουν την καταλληλότητά τους. Αξιολογεί τους λαούς και πολιτισμούς με βάση το αυθαίρετο στερεότυπο του ρατσισμού, το οποίο άλλωστε έχει προέλευση την ιδεολογία της αποικιοκρατίας και υποτιμάει τη λεγόμενη «ανατολή» και το λεγόμενο «νότο», δηλαδή υποτιμάει και μέρος της ελληνικής κοινωνίας, κουλτούρας και ταυτότητας.

* Στο βιβλίο σας “Τι είν' η πατρίδα μας”, διατυπώνετε την άποψη ότι ο εθνοκεντρισμός δεν βοηθά στη συγκρότηση μιας ανθεκτικής εθνικής ταυτότητας. Μπορείτε να μας το εξηγήσετε;

Κατ’ αρχάς να σημειώσω ότι το βιβλίο «Τι είν’ η πατρίδα μας: Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση» είναι συλλογικό έργο, βασίζεται σε δύο έρευνες και κυκλοφόρησε πριν 12 χρόνια. Ο εθνοκεντρισμός είναι, σε όλες τις χώρες, αξιολόγηση με βάση μύθους που άρα εμποδίζουν την εθνική αυτογνωσία. Η αξιολόγηση των «άλλων» που περιέχει η εθνοκεντρική ιδεολογία είναι εξίσου κατασκευασμένη. Καλλιεργεί έτσι μια εθνική ταυτότητα ανασφαλή, άρα αμυντική και στη συνέχεια αναπόφευκτα ξενοφοβική και ανίκανη να αντιμετωπίσει τόσο τα προβλήματα με γειτονικές χώρες και τα ευρωπαϊκά δεδομένα όσο και την παρουσία μεταναστών.

* Από συναδέλφους σας διατυπώνεται η άποψη, με αφορμή το βιβλίο της κ. Ρεπούση, ότι είναι άλλο θέμα να... “σκουπίσουμε” το αίμα από τις σελίδες της Ιστορίας και άλλο να “εξαφανίσουμε” τις συγκρούσεις. Πώς απαντάτε σ' αυτή την άποψη;

Δεν θέλω να σχολιάσω γενικόλογους αφορισμούς και ειδικότερα για ένα επιστημονικό αντικείμενο που δεν είναι το δικό μου. Ας δούμε όμως πώς αντιμετώπισαν το ερώτημα άλλες χώρες. Από το 1947 Γάλλοι και Γερμανοί συνεργάστηκαν και βασανίστηκαν για να καταλήξουν μετά από μισό αιώνα σε μια κοινή αφήγηση της ιστορίας του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Δεν το έλυσαν με την πολιτική ορθότητα της απάλειψης των συγκρούσεων αλλά με την προσπάθεια ιστορικοποίησης, δηλαδή ορθολογικής κατανόησης των τραγικών γεγονότων στον εκατέρωθεν ιστορικό τους χρόνο και χώρο.

Ισονομία και αρμονική ένταξη

* Πώς μεταφράζεται πρακτικά η επαναδιαπραγμάτευση του ερωτήματος “Τι είν' η πατρίδα μας”;

Κανένας στον κόσμο δεν ζει χωρίς την αίσθηση του ανήκειν, πόσο μάλλον κάποιος που έχει πίσω του τόσο βαριά ιστορία. Στη σημερινή εποχή, όμως, οι μεγαλοστομίες δεν οδηγούν πουθενά. Χρειαζόμαστε ένα σχολείο που να καλλιεργεί την εθνική αυτογνωσία, ώστε να διαμορφώνει στις νέες γενιές μια εθνική ταυτότητα επαρκώς ισχυρή ώστε να μην αισθάνονται οι φορείς της απειλή, επαρκώς θετική ώστε να καλλιεργεί την πρόθεση συμμετοχής στα κοινά για την πρόοδο της χώρας και τη βελτίωση των αρνητικών κοινωνικών δεδομένων, τέλος επαρκώς ασφαλή και ανεκτική ώστε να μπορούν οι φορείς της να συμβάλλουν στην αρμονική ενσωμάτωση των μεταναστών και στην ευρωπαϊκή συνεργασία για την Ευρώπη των λαών.

* Το ιερατείο του δόγματος “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια” στοχοποιεί αυτές τις ημέρες και τους μετανάστες με αφορμή το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια. Ποια μέτρα θα λάβετε στα σχολεία για να υπάρξει στην πράξη ισονομία, να μετέχουν όλοι οι μαθητές των κοινών δημοκρατικών αξιών της κοινωνίας μας και η πολιτεία να σέβεται την πολιτισμική τους ιδιαιτερότητα;

Η υπουργός Παιδείας ετοιμάζει ευρύτερο σχέδιο για την εκπαίδευση μέσα στο οποίο βεβαίως περιέχονται -όπως και στις προγραμματικές δηλώσεις- η ουσιαστική ισότητα, η πλήρης ισονομία, ο σεβασμός σε όλες τις διαφορές και ετερότητες, η αρμονική ένταξη στο εκπαιδευτικό σύστημα όλων ανεξαιρέτως και η ανάληψη της ευθύνης για την απόκτηση των ικανοτήτων που οδηγούν στην καλή επίδοση. Δεν μπορώ όμως να προτρέξω και να ανακοινώσω συγκεκριμένα τα σχέδια του υπουργείου.

* Βρίσκεστε υπεύθυνη μιας Ειδικής Γραμματείας με αρμοδιότητα, μεταξύ άλλων, την εκπαίδευση των παιδιών της μειονότητας στη Θράκη. Εσείς έχετε παρελθόν σε αυτό το αντικείμενο;

Ομολογώ ότι είναι συγκινητικό για μένα που θα ασχοληθώ, ανάμεσα στ’ άλλα, με το ίδιο αντικείμενο για το οποίο έχω αναλώσει μεγάλο μέρος της ζωής μου, μέχρι την εκλογή μου στο κοινοβούλιο. Ενδεχομένως γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός μου ανέθεσε αυτή τη θέση. Η ενασχόλησή μου με την εκπαίδευση της μειονότητας στη Θράκη είναι έργο ζωής. Έχουν εμπλακεί από το 1997 δεκάδες ειδικοί από σχεδόν όλα τα πανεπιστήμια της χώρας και εκατοντάδες συνεργάτες τόσο της πλειονότητας όσο και της μειονότητας. Έχουν παραχθεί σημαντικά αποτελέσματα για την ένταξη της μειονότητας στην ελληνική κοινωνία μέσα από το δρόμο της εκπαίδευσης. Η σχολική διαρροή των παιδιών της μειονότητας από την υποχρεωτική εκπαίδευση, αν και ακόμη υψηλή σε σχέση με τον εθνικό μέσο όρο, έπεσε από το 2000 έως το 2006 στο μισό (από το 65% μειώθηκε σε 30%) και η πρόσβαση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση μέσα σε 10 χρόνια τετραπλασιάστηκε. Όσοι ξέρουν από εκπαίδευση γνωρίζουν ότι τα εκπαιδευτικά δεδομένα αλλάζουν πολύ αργά και ότι αυτοί οι ρυθμοί είναι εντυπωσιακοί...

.

Ο γκρίζος πρίγκιπας Λεωνίδας Κύρκος

Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να είσαι αριστερός, να μιλάς περί αριστεράς αλλά στην πολιτική σύναξη που οργανώνεις για να παρουσιάσεις την πολιτική σου διαθήκη δεν καλείς την αριστερά αλλά -στην ουσία- μόνον την κυβέρνηση ενός υπό εξέταση και δοκιμή συντηρητικού και φοβισμένου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.

Επίσης αναρωτιέμαι πόσο ‘νέο-Ζαχαριαδικός τυχοδιωκτισμός’ θα μπορούσε να θεωρηθεί η έμπνευση και εκτέλεσης της σύναξης αυτής …

Σημαντικός δημοσιογράφος εκ’ Θεσσαλονίκης είχε απονείμει τον τίτλο του «μαύρου πρίγκιπα» στους κκ Θεοδωράκη, Λαμπράκη, Μητσοτάκη.

Τηρώντας τις αναλογίες λοιπόν, εγώ απονέμω τον τίτλο του «γκρίζου πρίγκιπα» στον κο Λεωνίδα Κύρκο.

Περαστικά του και σύντομα στο σπίτι του !

.

Τι είν΄ η Οικονομία μας ;

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κατανοήσει ότι η πραγματικότητα πολλές φορές ξεπερνά την φαντασία. Επίσης είναι κατανοητό ότι η πραγματικότητα, αυτό δηλαδή που ακούμε, βλέπουμε και … διαβάζουμε, επιδέχεται πολλές και διαφορετικές ερμηνείες. Μερικές από τις ερμηνείες αυτές προσεγγίζουν περισσότερο το ‘αντικειμενικό’, απέχουν δηλαδή λιγότερο από την αλήθεια.

Όλη η κατευθυνόμενη ή μη φιλολογία των τελευταίων μηνών περί της Ελληνικής οικονομίας και των Ελλήνων κατά την άποψη όλο και περισσότερων συν-πολιτών, έχει στόχο κατά βάση την τρομοκράτηση του κοινού και την εργαλειακή του αξιοποίηση με στόχο τον παραδειγματισμό και άρα την διευκόλυνση επιβολής «ρυθμιστικών» μέτρων και σε άλλες χώρες – δηλαδή λαούς.

Εδώ όμως, σε αυτήν την χώρα που ζούμε και που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον υλοποιώντας κατά το δυνατόν τα όνειρά μας, γίνεται και κάτι άλλο. Γίνεται μια σχεδόν συστηματική καταρράκωση του ηθικού και της αξιοπρέπειας ενός ολόκληρου λαού με την συνενοχή δυστυχώς ολόκληρης της «οικονομικής ηγεσίας», σχεδόν όλης της «πολιτικής ηγεσίας» καθώς και μεγάλου μέρους της «πνευματικής» τοιαύτης !  (πράγμα το οποίο προσωπικά δεν με εκπλήσσει, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα).

Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού τείνει πλέον να πειστεί ότι ο λαός αυτός είναι σπάταλος και μη παραγωγικός.

Πραγματικά, κοιτάζοντας κάποιος τους αριθμούς και τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, των ασφαλιστικών ταμείων, της υγείας κλπ, εύκολα απογοητεύεται και τείνει να υιοθετήσει την παραπάνω θέση.

Αν όμως σκαλίσουμε την επιφάνεια και αρχίσουμε να αναλύουμε τα ζητήματα και μάλιστα όχι σε υπερεξειδικευμένο βάθος αλλά σε τέτοιο που να είναι προσιτό στον μέσο άνθρωπο, βλέπουμε ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Δεν θα πω ότι από τα 5 δις που είναι το έλλειμμα της Υγείας τα περισσότερα αφορούν εξοπλισμό που πωλείται στην χώρα μας σοβαρότατα υπερτιμολογημένος. Ούτε ότι τα χρήματα αυτά καταλήγουν –φυσικά- στους κορβανάδες των χωρών που κατ’ εξοχήν μας κατηγορούν.

Επίσης δεν θα αναλύσω την σημασία του γεγονότος ότι μόλις εξήντα πέντε χρόνια πριν εξαφανίστηκε ολόκληρη η βιομηχανική υποδομή της χώρας (που ακόμα και οι Γερμανοί την σεβάστηκαν) από τους στοχευμένους Βρετανικούς βομβαρδισμούς του Πειραιά και της Αθήνας   μ ε τ ά   την αποχώρηση των δυνάμεων κατοχής ! Βλέπετε η πλήρης αποβιομηχάνιση της χώρας μας υπήρξε βασικός στόχος των «φίλων» και «συμμάχων» μας.

Θα πρέπει όμως να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι η χώρα αυτή υπήρξε αδιάλειπτα συνεπής στις οικονομικές της υποχρεώσεις προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μιλώ για την συνεισφορά μας στο Κοινό Ευρωπαϊκό Ταμείο που είναι της τάξεως των 2,6 δις κάθε χρόνο, βλέπετε είναι κάπως ακριβό αυτό το … club. Να λάβουμε υπ’ όψη μας επίσης την προσήλωση όλων των κυβερνήσεών μας στις ποσοστώσεις όσον αφορά στην Αγροτική μας οικονομία. Οι ποσοστώσεις οδήγησαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού μας – και παρά τις περιβόητες επιδοτήσεις – στην φτώχεια, έσπρωξαν προς την εισαγωγή φτηνού εργατικού δυναμικού (άρα αύξηση ανεργίας) και κατέληξαν να περιορίσουν την αγροτική μας παραγωγή στο 5% περίπου του ΑΕΠ ! Αυτό –όπως καταλαβαίνετε- σημαίνει ανάγκη για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων που θα μπορούσαν, υπό άλλες συνθήκες,  να έχουν παραχθεί εδώ.

Βρισκόμαστε λοιπόν εν έτει 2010 μα μια υποτυπώδη Βιομηχανία και με μια κουτσουρεμένη και χωρίς πραγματική προοπτική Αγροτική Παραγωγή … ωραία !

Δυστυχώς τα παραπάνω δεν είναι όλη η ιστορία. Δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι η χώρα μας –λόγω του ευρώ- δεν έχει την δυνατότητα χρήσης του σωτήριου πολλές φορές εργαλείου της νομισματικής υποτίμησης. Η οικονομία μας καλείται έτσι εκ’ των πραγμάτων να συγκριθεί ευθέως και να ανταγωνιστεί οικονομίες που αφ’ ενός έχουν διαφορετική εσωτερική δυναμική και δυνατότητες και αφ’ ετέρου λειτουργούν ως βασικοί και –πολλές φορές- αποκλειστικοί προμηθευτές μας. Ενδεικτικά ποσοστά των γενικών εισαγωγών μας ανά χώρα : Γερμανία 13.3%, Ιταλία 12.8%, Γαλλία 5.6%, Ολλανδία 5.1% (στοιχεία 2008).

Τα τεράστια ποσά που εισρέουν στις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες της Ευρώπης (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) από την χώρα μας θα μπορούσαν να ιδωθούν ως φόρος υποτελείας ! Θα πρέπει κάποια στιγμή να γίνει ξεκάθαρο και κατανοητό σε όλους μας ότι τα χρήματα τα οποία εισρέουν στην χώρα μας από τα ταμεία ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα έχουμε πληρώσει έμμεσα ή άμεσα διπλά και τρίδιπλα ! Στο σημείο αυτό ο ρόλος των «ηγεσιών» της χώρας στην πολιτική στην οικονομία και στην επιστήμη είναι απλώς ανύπαρκτος και - ας μου επιτραπεί να πω - χαρακτηρίζεται στον τρόπο σκέψης από τον ενοχικό επαρχιωτισμό και την υποτέλεια.

Είναι μακριά –πολύ μακριά!- από εμάς να αμφισβητήσουμε την αδήριτη ιστορική αναγκαιότητα για την Ενωμένη Ευρώπη και τον ιδιαίτερο (εν δυνάμει) ιστορικό ρόλο που μπορεί να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως πρέπει επίσης να γνωρίζουμε την πραγματικότητα και να μην αδικούμε τους εαυτούς μας και την χώρα μας ούτε να επιτρέπουμε σε άλλους, ιδιοτελείς και κακόβουλους (βλ. Financial Times) ή απλώς άσχετους να μας υποτιμούν και να μας προσβάλλουν άδικα !

Αλλά δεν φτάνουν αυτά … μέσα στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν υπάρχει καμία «οικονομική βαλβίδα ασφαλείας» που να μπορεί να απορροφήσει συγκυριακά οικονομικά προβλήματα και κραδασμούς όπως αυτά που βιώνουμε την τελευταία διετία όπου οι εναπομείνασες κινητήριες δυνάμεις της οικονομίας μας Ναυτιλία, Τουρισμός και Οικοδομή χτυπήθηκαν – όπως ήταν αναμενόμενο- από την λεγόμενη οικονομική κρίση.

Όταν αναφέρομαι σε «οικονομική βαλβίδα ασφαλείας» εννοώ ένα κοινό Ευρωπαϊκό ταμείο αλληλοβοήθειας και εξομάλυνσης που να  ε λ έ γ χ ε τ α ι  από τις Κυβερνήσεις. Η σημασία ενός τέτοιου μηχανισμού είναι καταλυτική και προφανής αν σκεφτούμε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ECB – European Central Bank) δεν υπόκειται στον έλεγχο των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων παρά –στην ουσία- λειτουργεί ως παράρτημα της FED (Dederal Reserve System) δηλ. της Κεντρικής Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών και  του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (IMF – International Monetary Fund). Θα πρέπει να τονίσω και πάλι ότι κανείς από τους τρεις αυτούς οικονομικούς «μηχανισμούς» IMF, FED και ECB  δ ε ν  ελέγχεται από τις Κυβερνήσεις των χωρών του κόσμου !

Όταν λοιπόν σκεφτούμε, στην πραγματική τους διάσταση, τα παραπάνω τότε αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι ίσως αυτοί οι έρμοι οι Έλληνες δεν είναι ούτε άρπαγες ούτε σπάταλοι ούτε αντιπαραγωγικοί … κάπου αλλού είναι που δημιουργείται το πρόβλημα.

Αλλά όλα αυτά που μέχρις εδώ αναφέραμε δεν αρκούν και δεν δίνουν τη πλήρη εικόνα. Έχουμε όλοι συνηθίσει να θεωρούμε –και πολύ σωστά- ότι η χώρα μας δέχεται προκλήσεις και επιβουλές οπότε είναι υποχρεωμένη να διατηρεί ένοπλες δυνάμεις που να στοιχειοθετούν όχι βέβαια έναν τρομερό «δυνάμει επιθετικό» μηχανισμό, αλλά τουλάχιστον να αντιπροσωπεύουν μία αξιοπρεπή αποτρεπτική ισχύ. Πολύ λίγοι όμως από εμάς συνδέουν την παραπάνω παραδοχή με τις παρενέργειες που δημιουργεί εντός της Ελληνικής κοινωνίας και κυρίως επί της Ελληνικής Οικονομίας. Οι ετήσιες στρατιωτικές δαπάνες της χώρας μας βρίσκονται στην τάξη του 5% ως ποσοστού επί του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος.

Αυτό σημαίνει –σε απόλυτους αριθμούς- ένα σταθερό ετήσιο έξοδο της τάξης των 12 δις ευρώ ! Το τεράστιο αυτό ποσό είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν οι Έλληνες κάθε χρόνο στους «φίλους» και «συμάχους» ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού για πολεμικό υλικό (αεροπλάνα, τανκ, όπλα, πυραύλους, ανταλλακτικά κλπ κλπ) το οποίο είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι είναι τέσσερεις και πέντε (για να είμαστε μετριοπαθείς) φορές υπερτιμολογημένο σε σχέση με το κόστος παραγωγής του !

Πρόκειται για μια απίστευτα βαριά μολυβένια μπάλα στα πόδια του «φυλακισμένου» !

Πρόκειται ταυτόχρονα για έναν δυσβάστακτο σύγχρονο «φόρο υποτελείας».

Στο τεράστιο αυτό κόστος πρέπει να προσθέσουμε έξοδα προσωπικού, υποδομές άλλα λειτουργικά κόστη κλπ κλπ. Πρόσφατα υπολογίστηκε, και δημοσιεύτηκε στον τύπο, ότι το ετήσιο κόστος των αναχαιτίσεων των Τουρκικών αεροπλάνων στο Αιγαίο ανέρχεται σε ένα ποσό της τάξης των είκοσι (20 !) εκατομμυρίων ευρώ !

Υπενθυμίζω ότι οι ετήσιες στρατιωτικές δαπάνες της χώρας μας βρίσκονται στην τάξη του 5% ως ποσοστού επί του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος, είμαστε δηλαδή ως χώρα στις 20 με 25 πρώτες θέσεις παγκόσμια πάνω ακόμα και από το πλέον μιλιταριστικό κράτος στην ιστορία της ανθρωπότητας (βλ. ΗΠΑ) !. Ο αντίστοιχος μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κάτω του 2%. Αναφέρω ενδεικτικά αντίστοιχα ποσοστά από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες : Γαλλία 2,6%, Αγγλία 2,4%, Ιταλία 1,8%, Γερμανία 1,5%, Βέλγιο 1,3%, Αυστρία 0,9%. (οι αριθμοί είναι χονδρικές εκτιμήσεις που δεν απέχουν όμως ιδιαίτερα από τις πραγματικές δαπάνες. Ειδικά για την περίπτωση της Γερμανίας και της Ιταλίας τα πραγματικά νούμερα ίσως είναι ελαφρά μικρότερα).

Επί πλέον θα πρέπει να κρατήσουμε στο μυαλό μας ότι οι παραπάνω χώρες παράγουν οι ίδιες το μέγιστο τμήμα του στρατιωτικού τους υλικού οπότε όχι μόνο η οικονομική επιβάρυνση είναι μικρότερη αλλά και ο ρόλος της αντίστοιχης βιομηχανίας και η επίπτωση στις τοπικές Οικονομίες είναι πολύ διαφορετική από ότι στην δική μας.

Γι αυτό και αποκάλεσα τις δικές μας τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες «φόρο υποτελείας» !

Στήριξα και στηρίζω την τοποθέτησή μου σχετικά με την κατάσταση και τις προοπτικές της Ελληνικής Οικονομίας στη εξέταση παραγόντων όπως (α) ιστορικές καταβολές της αποβιομηχάνισης (β) υπερτιμολογήσεις ειδικών εισαγομένων ειδών (γ) θυσία της Αγροτικής μας Οικονομίας στις επιταγές της ΕΕ (δ) η λεγόμενη «οικονομική κρίση» (ε) άδικη μεταχείριση των ευπαθών οικονομιών στα πλαίσια της ΕΕ (στ) έλλειψη Ευρωπαϊκού Οικονομικού Μηχανισμού αρρωγής ελεγχόμενου από τα κράτη και τις κυβερνήσεις τους (ζ) ρόλος των μεγάλων διεθνών οικονομικών «θεσμών», IMF, FED, ECB, και τέλος τεράστιες (και έμμεσα  _επιβαλλόμενες_  από φίλους και εχθρούς) αμυντικές δαπάνες.

Θεώρησα ότι η χώρα μου προσβάλλεται και αδικείται από την συμπεριφορά και τα λεγόμενα των «φίλων» και «συμμάχων». Θεωρώ επίσης ότι προσβάλλομαι και εγώ ως πολίτης αυτής της χώρας. Επίσης έχω κάθε λόγο σαν πολίτης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αισθάνομαι απογοητευμένος από την απαράδεκτα εχθρική και άδικη συμπεριφορά της απέναντι στην χώρα μου. Θέλω ειδικά να επισημάνω τον ιδιαίτερα επιθετικό και απογοητευτικό ρόλο της Γερμανίας που συναγωνίζεται – δυστυχώς- σε πολιτική μυωπία και υπερσυντηρητισμό το Ηνωμένο Βασίλειο. Έχω λοιπόν κάθε δικαίωμα, παραφράζοντας τον κυνικό λόγο της Θάτσερ, να πω ότι η Ευρώπη αποδεικνύει με τέτοιες (και άλλες) συμπεριφορές ότι «δεν συνίσταται από Κοινωνίες Ανθρώπων αλλά από άνδρες, γυναίκες και παιδιά».

Το γράψιμο αυτού του κειμένου αποτέλεσε ένα προσωπικό «εργαλείο» για μένα, εργαλείο για την τακτοποίηση σκέψεων που προσπάθησα να στηρίζω στην απλότητα και την κοινή λογική.

Ελπίζω ειλικρινά να είναι –έστω και ελάχιστα- χρήσιμο και στους λιγοστούς αναγνώστες αυτού του ιστολογίου !

.

Φοβερή προβοκατορο - έκρηξη στην Βουλή !

Φοβερή προβοκατορο - έκρηξη στην Βουλή !

Το θόρυβο άκουσε και το πλήθος των εθνοπατέρων που ξεκούραστοι μέσα στην απόλυτη πολιτική και ηθική χαύνωση συνεδρίαζαν για το Καποδίστρια 2 ή 3 ή 4 δεν θυμάμαι, τα μπέρδεψα … (το σίγουρο είναι ότι μαγάρισαν ΚΑΙ αυτό το όνομα: «Καποδίστριας» !)

… οι αδίστακτοι τρομοκράτες χρησιμοποίησαν πυροκροτητή παρόμοιο με αυτόν την βόμβας Χιροσίμα. Οι καταστροφές είναι ασύλληπτες ! Τα κλαδιά ψευτοελάτων και ξεθυμασμένων πεύκων ταρακουνήθηκαν και μερικά … άκουσον ! … κόπηκαν !

Οι τρομολάγνοι δημοσιογράφοι όλων σχεδόν των καναλιών έστησαν πάρτυ (χωρίς ούζα) τρομολαγνίας και παραπληροφόρησης όπου μπροστά στα αθώα μάτια του μέσου Έλληνα παρουσιάζουν το «τόσο» … «ΤΟΣΟ» … από κοντά και οι πολιτικοί νάνοι διαφόρων χρωμάτων και αποχρώσεων …

Οι χαμερπείς και θρασύδειλοι προβοκάτορες που είχαν την εμετική έμπνευση να δείξουν με αυτόν τον τρόπο την τρομερή τους αγανάκτηση για τα ... «κοινωνικά και πολιτικά τεκταινόμενα» (sic) σίγουρα θα κρατάνε τις κοιλιές τους από τα γέλια της κακεντρέχειάς τους !

Η Δημοκρατία (sic) είναι στο … πόδι !

Με τις υγείες σας (μας) !

(*) προβοκατορο- έκρηξη είναι νέα Ελληνική  _σύνθετη_  λέξη που αναπήδησε από το «καμίνι» της «πολιτικής πάλης» … Ήμαρτον Κύριε !

.

An appeal from Wikipedia founder, Jimmy Wales

Update: As of December 31, 2009, we have reached our campaign goal of 7.5 million USD. Thank you to all who have donated! Your continued donations will support Wikimedia's long-term operations and growth, cover contingencies, and allow us to fund new projects and activities.

Today, I am asking you to make a donation to support Wikipedia.

I started Wikipedia in 2001, and over the past eight years, I've been amazed and humbled to see hundreds of thousands of volunteers join with me to build the largest encyclopedia in human history.

Wikipedia isn't a commercial website. It's a community creation, entirely written and funded by people like you. More than 340 million people use Wikipedia every month - almost a third of the Internet-connected world. You are part of our community.

I believe in us. I believe that Wikipedia keeps getting better. That's the whole idea. One person writes something, somebody improves it a little, and it keeps getting better, over time. If you find it useful today, imagine how much we can achieve together in 5, 10, 20 years.

Wikipedia is about the power of people like us to do extraordinary things. People like us write Wikipedia, one word at a time. People like us fund it. It's proof of our collective potential to change the world.

We need to protect the space where this important work happens. We need to protect Wikipedia. We want to keep it free of charge and free of advertising. We want to keep it open – you can use the information in Wikipedia any way you want. We want to keep it growing – spreading knowledge everywhere, and inviting participation from everyone.

The Wikimedia Foundation is the non-profit organization I created in 2003 to operate, grow, nurture, and protect Wikipedia. For ten million US dollars a year and with a staff of fewer than 35 people, it runs the fifth most-read website in the entire world. I'm asking for your help so we can continue our work.

Imagine a world in which every single person on the planet has free access to the sum of all human knowledge. That’s where we’re headed. And with your help, we will get there.

Thank you for using Wikipedia. You're part of this story: please make a donation today.

Jimmy Wales

Founder, Wikipedia

Η θεσμική ανεξιθρησκία ως προϋπόθεση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας

Η θεσμική ανεξιθρησκία

ως προϋπόθεση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας

  

          Στις 28/12/2009 υπέγραψα, με την ιδιότητα του γονιού δύο παιδιών που πηγαίνουν στο δημοτικό σχολείο αλλά και με την ιδιότητα του πολίτη, μία επιστολή/έκκληση προς τον Συνήγορο του Πολίτη (και δι’ αυτού προς τον Υπουργό Παιδείας) προκειμένου να απομακρυνθούν όλα τα δημόσια εκτεθειμένα θρησκευτικά σύμβολα από το σχολείο των παιδιών μου, να μην υπάρχει οποιαδήποτε μορφή ομαδικής θρησκευτικής προσευχής σε αυτό και να σταματήσει η οποιαδήποτε μορφή εκκλησιασμού (ή άλλης ιερουργίας) κατά την ώρα του σχολείου. Θεωρώ πως ήδη καθυστέρησα αδικαιολόγητα γι’ αυτή την έκκληση: εδώ και χρόνια είναι προφανές για μένα πως η ύπαρξη θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία (και σε κάθε άλλο χώρο δημόσιου χαρακτήρα), η σχολική προσευχή, ο ομαδικός εκκλησιασμός κατά την ώρα του σχολείου καθώς και η κάθε μορφή προσηλυτισμού μέσα στην υποχρεωτική εκπαίδευση ανηλίκων (δηλαδή το μάθημα των Θρησκευτικών όπως διαχρονικά διδάσκεται) συνιστούν μια βαθιά προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και παραβιάζουν ευθέως βάναυσα το στοιχειώδες και θεμελιακό ανθρώπινο δικαίωμα για ελευθερία της συνείδησης (: άρα και της θρησκευτικής συνείδησης).

          Πολλοί από τους αναγνώστες των βιβλίων μου θα θεωρήσουν τούτη την έκκληση ως αυτονόητη συνέχεια της εκπεφρασμένης από χρόνια θέσης ενάντια στις θρησκείες, σε κάθε είδους καθολική πίστη, ενάντια ακόμη και στη μεταφυσική έννοια ενός παντοδύναμου παντεπόπτη «Θεού»/«Ανώτερης Δύναμης» που εποπτεύει-ελέγχει-υποτάσσει τους «αδύναμους»-«ατελείς»-«ανεπαρκείς»-«αμαρτωλούς» ανθρώπους στην ισχύ της τάξης του. Κάνουν λάθος: οι αντιθρησκευτικές θέσεις μου βεβαίως και ισχύουν – μα θα υπέγραφα την ίδια έκκληση ακόμη κι αν ήμουν βαθιά θρησκευόμενος· ίσως τότε μάλιστα να ήμουν ακόμη πιο ενοχλημένος, καθώς θα ένιωθα πως η πίστη μου θα υπαγόταν στην απανθρωπιά της υποχρεωτικής εκπαιδευτικής κανονικότητας και θα ευτελιζόταν σε διατακτική τελετουργία…

          Εξηγούμαι: πράγματι εδώ και χρόνια έχω χαρακτηρίσει τις θρησκείες φιλοσοφικά συστήματα που σκλαβώνουν τους ανθρώπους υπάγοντάς τους σε μια τελετουργία θανάτου, μίσους και απανθρωπιάς (καθώς λογαριάζουν την αγάπη και το μίσος ως προαποφασισμένες διαταγές και όχι ως ανθρώπινες εκδοχές). Επίσης έχω χαρακτηρίσει τον «παντεπόπτη»/«ελεγκτή»/«τιμωρό Θεό» ως το φριχτότερο από τα τέρατα που έχει επινοήσει ο νους του ανθρώπου – πολύ χειρότερο από την κάθε Λερναία Ύδρα και τον κάθε σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι. Θεωρώ όλα τα «Ιερά Βιβλία» όλων των θρησκειών εξαγγελίες διαχρονικών και εξακολουθητικών φόνων – που σκλαβώνουν τους ανθρώπους στον τρόμο του επικείμενου αφανισμού τους. Κι όσο μπορώ να αντιληφθώ την ανθρώπινη ιστορία, βλέπω πως όλες θρησκείες που κυριάρχησαν ιστορικά (με προεξάρχοντα τον Χριστιανισμό) αιματοκύλισαν και αιματοκυλίζουν την ανθρωπότητα επιχειρώντας να επιβληθούν ως ή μία και αναμφισβήτητη αλήθεια.

          Αυτές ωστόσο είναι οι δικές μου απόψεις – και εκφράζουν μονάχα εμένα και την (παροντική – γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξει ή και να μεταστραφεί) οπτική μου για τον κόσμο. Υπάρχουν εκατομμύρια (για να είμαι ακριβέστερος: δισεκατομμύρια) συμπολίτες μου στο μεγάλο παγκόσμιο χωριό που έχουν τη δική τους οπτική – η οποία, ως ανθρώπινη έκφραση, είναι εξίσου σημαντική με τη δική μου. Αυτοί οι άνθρωποι θρησκεύονται σε έναν ή και περισσότερους θεούς, σεάυλα πνεύματα ή υλικά σημεία, έχουν τόπους λατρείας και ιερά κείμενα, τελετουργίες και παραδόσεις: έτσι κατανοούν την ύπαρξή τους, τη φθορά, την αγάπη, το μίσος, τον έρωτα, την ανθρώπινη κατάσταση εν γένει. Κι έχω πολλές φορές γράψει πως θα κατέβαινα στο δρόμο για να υπερασπιστώ την ελευθερία τούτης της έκφρασης (δηλαδή: κάθε απόχρωσης του χριστιανισμού, του μωαμεθανισμού, του ιουδαϊσμού του βουδισμού, του κομφουκιανισμού, του παγανισμού, του σαμανισμού, τουσατανισμού, του πολυθεϊσμού, του δωδεκαθεϊσμού ή οποιασδήποτε άλλης θρησκευτικής εκδοχής). Γιατί, φυσικά, ο απόλυτος σεβασμός στην πίστη του άλλου είναι η βασική προϋπόθεση για να ζητήσει κανείς τον αντίστοιχο απόλυτο σεβασμό στη δική του αθεΐα/απιστία/αγνωστικισμό (ή όπως αλλιώς θέλει να το ονομάσει ο καθένας).

          Ο απόλυτης σεβασμός σε κάθε πίστη (άρα και στην απιστία) προϋποθέτει και την πολιτική, πολιτειακή και εκπαιδευτική ανεξιθρησκία. Δυστυχώς τούτη η ανεξιθρησκία δεν είναι εμπεδωμένη θεσμικά στο βαθύτατα αναχρονιστικό σε σχέση με τις άλλες κοινωνίες της Δύσης ελληνικό κράτος. Το άρθρο 3 του Συντάγματος (περί επικρατούσας θρησκείας στην Ελλάδα) είναι προφανέστατα αντισυνταγματικό, ένα δημοκρατικό κενό και μια πολιτειακή ντροπή για όλους μας (όπως πολιτειακή ντροπή είναι η ύπουλη συνταγματική απαγόρευση του προσηλυτισμού του άρθρου 13 σε μια κοινωνία με θεσμικά επικρατούσα θρησκεία). Και σε ολόκληρη τη διακλάδωση του ελληνικού θεσμικού οικοδομήματος βλέπουμε εκφάνσεις μιας αποκρουστικής θεοκρατίας βαθιά ριζωμένης μέσα στον κυρίαρχο ανορθολογισμό: το μάθημα των «Θρησκευτικών» (που είναι ένα μάθημα θρησκευτικού μίσους), τα θρησκευτικά σύμβολα στα σχολεία, στα δικαστήρια και σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, ηθρησκειοποιημένη εκπαίδευση εν γένει, η δημόσια ομαδική προσευχή, οι θρησκευτικές αργίες, η υπαγωγή της περιουσίας της κυρίαρχης εκκλησίας σε ένα διαρκές καθεστώς παρακρατικής ανομίας είναι μονάχα μερικά παραδείγματα αυτής της θεσμικής εκτροπής από τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δημοκρατικό πολίτευμα.

          Η αναγκαιότητα της ανεξίθρησκης εκπαίδευσης στην Ελλάδα υποστηρίχτηκε με λειψά επιχειρήματα – ακριβώς γιατί η ελληνική κοινωνία είδε διαχρονικά τη συζήτηση αυτή ως ύποπτη και απειλητική για την αυτοκατάφασή της. Έτσι, η μόνη υπέρ της ανεξιθρησκίας επιχειρηματολογία που μπόρεσε κάπως να γίνει ανεκτή είναι η ακόλουθη: η ανεξίθρησκη εκπαίδευση είναι απαραίτητη προϋπόθεση δημοκρατίας, καθώς στα ελληνικά σχολεία (και τα τελευταία χρόνια σε μεγαλύτερο ποσοστό από ποτέ) συγκεντρώνονται παιδιά των οποίων οι γονείς ανήκουν σε διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα από αυτό της κυρίαρχης ορθόδοξης χριστιανικής πίστης ή και γονιών που είναι άθεοι. Όλα αυτά τα παιδιά βρίσκονται σε ένα προφανές αδιέξοδο βλέποντας μιαν άλλη από την οικεία σε αυτά πίστη να είναι κυρίαρχη μέσα στις σχολικές αίθουσες και να επιβάλλει με περίπου διατακτικό τρόπο την τελετουργία της. Ποιο σχολείο μπορεί να διδάξει την αξία του αλληλοσεβασμού και της αλληλεγγύης υπό αυτήν τη συνθήκη;

          Η σκέψη αυτή είναι φυσικά απολύτως ορθή στην ακολουθία της – μα μου αφήνει ένα μεγάλο κενό στην εκκίνησή της. Προσωπικά ζυγώνω την ανεξιθρησκία μέσα από μια διαφορετική αφετηρία. Δεν θεωρώ πως ένα παιδί εντάσσεται αυτόματα και αυτονόητα στην όποια θρησκεία του γονιού του – με τον ίδιο τρόπο που δεν θεωρώ πως τα δικά μου παιδιά συμμερίζονται αυτονόητα τη δική μου αθεΐα. Τα παιδιά είναι παιδιά: μια αξία πολύ μεγαλύτερη από τις πίστεις μας, τις απόψεις μας, την όποια οπτική μας για τον κόσμο. Αν κάτι μάς έχει δώσει ως πολιτισμική κληρονομιά η Δύση, είναι η πεποίθηση πως αυτά τα παιδιά (και όλα τα παιδιά του κόσμου) έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τη ζωή τους και τους όρους της, τον μεταφυσικό και φυσικό αυτοπροσδιορισμό τους. Ως εκ τούτου, όλα τα παιδιά (ακόμη και αυτά των οποίων οι γονείς πιστεύουν στο κυρίαρχο θρησκευτικό δόγμα – και όλα τα υπόλοιπα βέβαια) δικαιούνται να μεγαλώνουν δίχως να τους επιβάλλονται μεταφυσικές τελετουργίες, επικλήσεις και προσευχές, ιερά βιβλία και σύμβολα θρησκειών που δεν επέλεξαν τα ίδια. Η εκπαιδευτική ανεξιθρησκία είναι μια αξία που οφείλουμε να γυρέψουμε όλοι, πιστοί και άθεοι, με την ίδια ένταση για τα παιδιά μας ως θεμελιακή προστασία της ίδιας τής πίστης ή της απιστίας μας – ακριβώς γιατί η οποιασδήποτε μορφής πίστη και οποιασδήποτε μορφής αθεΐα μπορεί να δικαιωθεί εσωτερικά όχι όταν επιβάλλεται σε ανήλικα παιδιά ως παρωπίδα τρόμου αλλά όταν την επιλέγει αυτόβουλα ο κάθε άνθρωπος, ως ενήλικο υποκείμενο, εφόσον το θέλει, όπως το θέλει, για όσο το θέλει, επειδή το θέλει. Η εκπαιδευτική ανεξιθρησκία είναι κάτι πολύ περισσότερο από αίτημα όσων είμαστε άθεοι: είναι όρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας όλων μας.

Σύμφωνα με αυτήν τη συλλογιστική, ανάμεσα στους πρώτους που θα αποφάσιζαν να γυρέψουν την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία και την κατάργηση της ομαδικής σχολικής προσευχής και του σχολικού εκκλησιασμού θα έπρεπε κάθε φορά να είναι οι ίδιοι οι γνήσια πιστοί του κυρίαρχου δόγματος (ενπροκειμένω στην Ελλάδα οι ορθόδοξοι χριστιανοί) – ακριβώς γιατί θα ήθελαν (επιτέλους) να προστατεύσουν τη ζωτική (για τους ίδιους) πίστη τους από τη διαρκή μετατροπή της σε μια απαίσια διατακτική διαδικασία. Εξάλλου, η ίδια ανάγκη προστασίας του μεταφυσικού πυρήνα της όποιας αλήθειας τους θα έπρεπε για τους γνήσιαπιστούς να καθιστά επιτακτική ανάγκη τη συνολική αποθρησκειοποίηση του κράτους, την κατάργηση του μαθήματος των «Θρησκευτικών», την κατάργηση κάθε θεσμού ή παράδοσης που εγκλωβίζει ένα παιδί μέσα σε μια πίστη που δεν έχει επιλέξει το ίδιο: προφανές παράδειγμα ο νηπιοβαπτισμός, που μπορεί να μην είναι (πια) θεσμική υποχρέωση, μα είναι ένας ανεπανόρθωτος ευτελισμός της όποιας πίστης των γονιών που αποφασίζουν για λογαριασμό των μωρών τους σε ποιον και σε τι αυτά θα πιστεύουν.

Και εδώ μια προσωπική παρένθεση, ίσως για να υπενθυμίσω πόσο ανάπηρος, πόσο λειψός μπορεί να είναι κάποιος που συχνά ακούγεται ως «τιμητής». Αν κάποιοςπιστός νηπιοβαπτίζοντας τα παιδιά του εκφυλίζει την πίστη του, εκείνος που δεν πιστεύει μα συμμετέχει σε αυτήν τη διαδικασία λογαριάζοντάς την γραφική παράδοση και κοινωνική εκδήλωση ή απλώς αδρανώντας, εκφυλίζει τον ίδιο του τον εαυτό. Από αυτήν τη δεύτερη ντροπή, αλίμονο, δεν εξαιρούμαι. Κι ίσως γι’ αυτό έχω επιπλέον λόγους να ξέρω πως κάποτε η αδράνεια, η αβελτηρία, ο θαμπός φόρτος της καθημερινότητας είναι απλοϊκές δικαιολογίες υποταγής.

          Μπορεί κανείς να ρωτήσει: Σε μια χώρα με όλα θεσμικά προβλήματα ανεξιθρησκίας που καταγράφτηκαν παραπάνω (αρχής γενομένης μάλιστα από το ίδιο το Σύνταγμα), η απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία και η κατάργηση της σχολικής προσευχής και του σχολικού εκκλησιασμού είναι πρώτη προτεραιότητα; Απαντώ κατ’ ανάγκη περιφραστικά: δεν πιστεύω σε καμιά αλλαγή που θα συμβεί διαμιάς όταν κάποιος χτυπήσει τα χέρια του ή προφέρει (σαν τον Αλή Μπαμπά) μια μυστική φράση – όσοι προσδοκούν τέτοιες πολιτικές μεταβολές προκαλούν τη βαθιά θλίψη μου και την έντονη καχυποψία μου (καθώς ο επίπεδος κόσμος που ευαγγελίζονται είναι συνήθως πολύ κτηνωδέστερος από τον υπάρχοντα). Πιστεύω πως μπορούμε, ως κοινωνικό σύνολο (: ως παγκόσμια κοινότητα), να βαδίσουμε σε έναν δρόμο λίγο πιο ανθρώπινο (και κατ’ επέκταση: όλο και πιο ανθρώπινο) κάνοντας κάθε φορά μικρά βήματα που προϋποθέτουν απερίγραπτο υλικό και πνευματικό μόχθο και ανυπολόγιστα φορτία ανοχής,δοτικότητας, αγάπης και θυσίας. Έτσι, έχω (πια) μάθει να μην περιφρονώ τα μικρά βήματα – και επομένως, ναι, η απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα ελληνικά σχολεία και η κατάργηση της ομαδικής δημόσιας προσευχής και του σχολικού εκκλησιασμού θα είναι για την ελληνική κοινωνία μικρά βήματα και συνάμα μεγάλα άλματα – χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πρέπει να συνοδευτούν με διαρκή πνευματική και υλική προσπάθεια για τη συνταγματική αναθεώρηση των άρθρων 3 και 13, την κατάργηση του μαθήματος των «Θρησκευτικών» και την ανάκληση όλων των θεσμικών δικαιωματικών παραβιάσεων που προανέφερα (και ακόμη, με διαρκή πνευματική και υλική προσπάθεια για την κατάργηση των στρατών, των συνόρων, των εθνικών κρατών και κάθε άλλης μηχανής φόνου, τρόμου και ρατσισμού).

          Για όλους αυτούς τους λόγους έστειλα στον Συνήγορο του Πολίτη την επιστολή/έκκληση για την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία και την κατάργηση της ομαδικής προσευχής και του εκκλησιασμού σε αυτά. Γιατί λογαριάζω ως πρώτη και βασική προϋπόθεση για τη ζητούμενη ανθρωπιά το σεβασμό του καθενός ανθρώπου προς τον διπλανό του και προς όλη την ανθρωπότητα – και γιατί νιώθω πως τούτος ο αλληλοσεβασμός δίχως ανεξιθρησκία όχι μόνο δεν είναι εφικτός αλλά δεν είναι καν ορατός. Και γιατί θέλω τα παιδιά μου να πιστέψουν ή να απορρίψουν ελεύθερα σε όποιον/όποια/ό,τι θέλουν, για όσο το θέλουν, όπως το θέλουν, επειδή το θέλουν – χωρίς να παρέμβει διατακτικά στην επιλογή τους καμιά κυρίαρχη πλειοψηφία, καμία επικρατούσα θρησκεία, κανένας φάρος/ποιμένας/καθοδηγητής – κανένας απολύτως, που σημαίνει ούτε κι εγώ.

          Θανάσης Τριαρίδης, Δεκέμβριος 2009

            (Δημοσιεύτηκε στις 28/12/2009 στην ιστοσελίδα http://www.triaridis.gr/keimena/keimD063.htm.

.

Viva Palestina

Ολοκλήρωσε το πολυήμερο ταξίδι, η ΜΚΟ Viva Palestina, καθώς κατάφερε να εισέλθει στη Λωρίδας της Γάζας. Το κομβόι της διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας μεταφέρει τρόφιμα, ιατρικό υλικό και είδη πρώτης ανάγκης από την Ευρώπη, τις αραβικές χώρες και την Τουρκία.

Νωρίτερα, τουλάχιστον δέκα μέλη της ομάδας ακτιβιστών Viva Palestina τραυματίστηκαν σήμερα, τέσσερις εκ των οποίων σοβαρά, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στην αιγυπτιακή πόλη Al-Arish. Επτά μέλη της ίδιας οργάνωσης συνελήφθησαν από την αστυνομία.

Η διαδήλωση πραγματοποιήθηκε από μέλη του κονβόι οχημάτων της ΜΚΟ Viva Palestina, εις ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της κυβερνητικής απόφασης να εμποδίσει 59 οχήματα του κονβόι να εισέλθουν στη Γάζα.

Η αιγυπτιακή αστυνομία αντιμετώπισε βίαια τους διαδηλωτές στο σημείο εισόδου-εξόδου του λιμανιού της Al-Arish.

Μεταξύ των συλληφθέντων είναι ο Μαιλαισιανός φοιτητής του πανεπιστημίου του Bristol, τρεις Βρετανοί, ένας Κουβετιανός και δυο Αμερικανοί. Σύμφωνα με μάρτυρες, η ένταση προκλήθηκε από προβοκάτορες της αιγυπτιακής κυβέρνησης.

Ο επικεφαλής της οργάνωσης, George Galloway, δήλωσε πως διεξάγονται διαπραγματεύσεις από τις τουρκικές αρχές με την κυβέρνηση της Αιγύπτου, που περιλαμβάνουν και την απελευθέρωση των συλληφθέντων.

Το κονβόι του Viva Palestina αποτελείται από 450 άτομα από πλήθος χωρών, με 220 οχήματα, με αποστολή την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας όπως το φαγητό, τα φάρμακα και ο σχολικός εξοπλισμός (η αξία των οποίων ξεπερνά το 1 εκατ. δολάρια) στους Παλαιστίνιους της Γάζας.

Η αποστολή ξεκίνησε από το Λονδίνο τις 9 Δεκεμβρίου και διέσχισε πολλές χώρες, όπως η Τουρκία, η Συρία και η Ιορδανία. Η αποστολή αρχικά εκτιμούσε ότι θα έφτανε στη Γάζα στις 27 Δεκεμβρίου αλλά παρεμποδίστηκε από την αιγυπτιακή κυβέρνηση, η οποία αρνείται να επιτρέψει στους ακτιβιστές να περάσουν από το λιμάνι Nuweiba για να μπουν στη Ράφα, πριν τη Γάζα. Ως αποτέλεσμα, οι ακτιβιστές έπρεπε να επιστρέψουν στη Συρία για να βρουν άλλο τρόπο εισόδου στη Ράδα και στη συνέχεια στη Γάζα.

Παράλληλα νέες ταραχές ξέσπασαν σήμερα στα αιγυπτιακά σύνορα, όταν ένας Αιγύπτιος αστυνομικός, ηλικίας 21 ετών, σκοτώθηκε από πυρά Παλαιστινίων που προήλθαν από τη Λωρίδα της Γάζας.

πηγη tvxs

.

Η περίεργη «Προστασία του Πολίτη» από το ΠΑΣΟΚ …

Sergio Rodrigez - Abuse and Brutality

Στην εντελώς υποθετική περίπτωση όπου κάποιο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (sic) ήταν εντελώς αδιάφορο, ανίκανο, άχρηστο και περιφέρονταν τριγύρω από τα όρια του γελοίου, τότε και μόνον, θα είχαμε φαινόμενα όπως το παρακάτω (αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία) :

Νέο περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας, αυτή τη φορά στο Α.Τ. Πάτμου, όπου αστυνομικοί κατηγορούνται ότι προσήγαγαν τέσσερις 17χρονους μαθητές και τους επέβαλαν ακόμα και στην εξευτελιστική διαδικασία του ξεγυμνώματος.

Το περιστατικό συνέβη πριν λίγες μέρες, όταν αστυνομικοί του Α.Τ. Πάτμου προσήγαγαν 4 ανήλικα παιδιά … κατά την «άτυπη ανάκριση που ακολούθησε βιαιοπράγησαν εναντίον τους, τους εξύβρισαν και ανάγκασαν δύο από αυτούς να γδυθούν.

«Όσο πέρναγε η ώρα και δεν κατάφερναν να μου αποσπάσουν ομολογία τόσο πιο αφόρητη γινόταν η σωματική και ψυχολογική βία που ασκούσαν οι αστυνομικοί πάνω μου. Ο ένας κόλλησε το κεφάλι μου στον τοίχο κι ενώ με έσφιξε στον λαιμό με χτυπούσε με γροθιές. ‘Ομολόγησε κωλόπαιδο αλλιώς θα σε βάλω κάτω με τους Πακιστανούς και να δούμε αν αύριο θα ομολογήσεις’ με απειλούσε. Για να ολοκληρώσουν τον βασανιστικό εξευτελισμό μου με ανάγκασαν να γδυθώ. Το έκανα νιώθοντας μηδενικό», αναφέρει ένας από τους 17χρονους στην καταγγελία του.

«Οι αστυνομικοί άρχισαν να ουρλιάζουν χωρίς λόγο, ασκώντας πάνω μας αφόρητη ψυχολογική βία. Μας εκβίαζαν για να αποσπάσουν πληροφορίες για τις φθορές στο μηχανάκι που εμείς αγνοούσαμε. Ταυτόχρονα, έναν από αυτούς χτυπούσε λυσσαλέα το τραπέζι αναποδογυρίζοντας ότι υπήρχε μπροστά του», συνεχίζει άλλος 17χρονος.

«Με αξίωσε να γδυθώ, απειλώντας με πως αν δεν το κάνω θα πάω κατηγορούμενος. Στο ερώτημα μου γιατί να το κάνω, απάντησε ότι μπορεί να είχα κλέψει κάτι προηγουμένως ή να είχα πάνω μου ναρκωτικά. Υπέκυψα μην μπορώντας να κάνω διαφορετικά, αφού δεν άντεχα άλλο την ψυχολογική βία και παρέμεινα με το εσώρουχο. Εκείνος αξίωσε να κατεβάσω και το εσώρουχο μου», καταγγέλλει ένας από τους ανήλικους πρωταγωνιστές του νέου περιστατικού αστυνομικής αυθαιρεσίας. Όπως αναφέρεται στην μήνυση, μάλιστα, ένα από τα παιδιά λιποθύμησε, καθώς δεν άντεξε την ψυχολογική πίεση.

Αποκαλυπτική είναι και η στιχομυθία που ακολούθησε μεταξύ των γονέων των μαθητών και των αστυνομικών, όταν οι πρώτοι μετέβησαν στο Α.Τ. Πάτμου για να ζητήσουν εξηγήσεις για την κακομεταχείριση που υπέστησαν τα παιδιά τους. Όταν ο πατέρας ενός εκ των ανηλίκων είπε στους αστυνομικούς ότι θα κινηθεί νομικά εναντίον τους, εκείνοι απάντησαν «Μην κάνεις τίποτα. Θα πάρει 5-6 χρόνια και στο τέλος δεν πρόκειται να πετύχεις τίποτα, ενώ τα παιδιά θα πάθουν σίγουρα κάτι κακό» και υποστήριξαν ότι όλα έγιναν με την κάλυψη του νόμου.

Χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός, ότι όταν ένα από τα παιδιά πήγε στο Κέντρο υγείας του νησιού και ανέφερε ότι κακοποιήθηκε από αστυνομικούς, η εφημερεύουσα γιατρός αρνήθηκε να το εξετάσει λέγοντας πως «δεν θέλει μπλεξίματα».

Εναντίον των 4 αστυνομικών που συμμετείχαν στο επεισόδιο έχει ασκηθεί μήνυση για τα αδικήματα του βασανισμού, της απρόκλητης εξύβρισης και κακόβουλης βλασφημίας, καθώς και της παράβασης καθήκοντος.

.

Κάτω τα χέρια από το ΙΡΑΝ (Περσία)

National Museum exterior - Tehran

Με αφορμή την τεχνητά συνεχιζόμενη πολιτική αναταραχή στην Περσία ήθελα να επαναλάβω μερικές παλαιότερες σκέψεις.

Προτιμώ ένα κλειστό και δύσκολα εξελισσόμενο Περσικό καθεστώς από ένα περισσότερο 'εκλεπτυσμένο' και δυτικότροπο που θα ανοίξει τις πόρτες της Περσίας ανεξέλεγκτα και ταυτόχρονα θα αποδεχτεί την Δυτική κυριαρχία.

Η αποδοχή της Δυτικής κυριαρχίας από την Περσία θα εξανεμίσει το μέλλον και θα σκοτώσει οριστικά τις ελπίδες πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν στις χώρες της περιοχής για ανεξαρτησία και πρόοδο.

Η ανάδυση ενός νέου οικονομικού κέντρου (με βόμβα ή χωρίς) μόνο θετικά έχει να δώσει στην περιοχή και στον κόσμο ισχυροποιώντας την ισορροπία και αποτρέποντας τα δυτικά γεράκια.

Σκεφτείτε πως συμπεριφέρθηκε η Δύση στο Ιράκ (που φυσικά δεν είχε την εσωτερική ενότητα ούτε τα μέσα άμυνας που διαθέτει η Περσία).

Η συμπεριφορά της Δύσης έχει μεταλλαχθεί από την εποχή της Ιαπωνίας και της Κορέας, πέρασε μέσα από την κόλαση του Βιετ Ναμ και εξελίχθηκε στην τυφλά αρπακτική συμπεριφορά ενός πανίσχυρου θηρίου που βρίσκεται στην παρακμή του. Ενός κακόβουλου αχόρταγου τέρατος που αργοπεθαίνει.

Ας μην είμαστε πια τόσο εύπιστοι. Με χιλιάδες καθημερινά τεχνάσματα αυτό το κακόβουλο τέρας ροκανίζει και τις δικές μας ζωές. Οι γυναίκες μας μπορεί να ψηφίζουν και να μην φοράνε μπούργκα αλλά σε λίγο θα βρεθούμε με μια εμφυτευμένη κάμερα στο κεφάλι, τα παιδιά μας δεν θα "παιδεύονται" αλλά απλώς ετοιμάζονται για την παραγωγή.

Η Ευρώπη μέσα στην πολιτική της χαύνωση πιτσιλίστηκε από τα αίματα των παιδιών της Γάζας και στην Ιταλία ετοιμάζονται "τάγματα ασφαλείας" που ορκίζονται στην φωτο του Μουσολίνι. Μπορεί να αισθανόμαστε ασφαλείς μέσα στο σπίτι μας με τα δύο μπάνια και τις τρεις τηλεοράσεις αλλά το σύστημα δεν θα διστάσει να μας το πάρει όπως έκανε σε εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια ... "Ρωμαίων πολιτών" (βλ. ΗΠΑ).

Ας μην είμαστε λοιπόν τόσο σίγουροι για την κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική μας ανωτερότητα βλέποντας απέναντί μας τον  Αχμάντι Νε Ζάντ.
.