Η σπουδαιότερη ιστορία του κόσμου (1)

Δεν γνωρίζω πόσοι από εσάς έχουν δει το ‘Zeitgeist The Movie’ (2007). H ταινία πραγματεύεται διάφορα θέματα ένα εκ’ των οποίων – το πρώτο – είναι το ζήτημα της θρησκείας.

Το κείμενο που χρησιμοποιήθηκε για αυτή την παρουσίαση το βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Συνοψίζει και συγκεντρώνει γνώσεις μαζί με πληροφορίες γύρω από το ζήτημα των θρησκειών που μπορούν πολύ εύκολα να επαληθευτούν αλλά είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθούν οπότε σκέφτηκα να το παρουσιάσω στο blog σε τέσσερις συνέχειες.

Η πρώτη συνέχεια ακολουθεί παρακάτω και οι επόμενες θα παρουσιασθούν έως το τέλος της εβδομάδας.

... απολαύστε !

------------ Πρώτο τμήμα του κειμένου ---------



Ας δούμε τον ήλιο... μέχρι και 10.000 χρόνια π.Χ.,

Η ιστορία είναι γεμάτη με σκαλίσματα και γραπτά που δείχνουν το σεβασμό και τη λατρεία των ανθρώπων γι΄ αυτό το αντικείμενο.

Και είναι απλό να καταλάβεις γιατί, αφού κάθε πρωί ο ήλιος θα έβγαινε, φέρνοντας λάμψη, ζεστασιά και ασφάλεια, σώζοντας τον άνθρωπο από το κρύο, κι απ' το γεμάτο αρπακτικά σκοτάδι. Χωρίς το φως του είχαν καταλάβει πως οι σοδειές δε θα μεγάλωναν και η ζωή στον πλανήτη δε θα κρατούσε. Αυτά τα γεγονότα έκαναν τον ήλιο το πιο λατρεμένο αντικείμενο όλων των εποχών.

Ομοίως, είχαν πολύ καλή επίγνωση των αστεριών. Η κίνηση των άστρων, τούς βοηθούσε ν' αναγνωρίζουν και ν' αναμένουν γεγονότα που συντελούνται ανά μεγάλα χρονικά διαστήματα όπως οι εκλείψεις και οι πανσέληνοι. Και έτσι, κατέγραψαν τις ομάδες ουράνιων σωμάτων σε κείνο που σήμερα ονομάζουμε αστερισμούς.

Ο σταυρός (του Ζωδιακού κύκλου) είναι μία απ' τις αρχαιότερες εννοιολογικές εικόνες της ιστορίας. Συμβολίζει τον ήλιο όπως αυτός περνάει ανάμεσα από τους 12 μεγάλους αστερισμούς κατά τη διάρκεια του έτους. Συμβολίζει επίσης τους 12 μήνες, τις 4 εποχές, τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες. Ο όρος "ζωδιακός" έχει σχέση με το γεγονός πως, οι αστερισμοί είναι ανθρωπομορφικοί, ή προσωποποιημένοι σαν πρόσωπα ή ζώα.

Με άλλα λόγια, οι πρώτοι πολιτισμοί, δεν παρακολουθούσαν απλώς τον ήλιο και τα αστέρια, τους προσωποποιούσαν με περίτεχνους μύθους, που αναφέρονταν στις κινήσεις και τις μεταξύ τους σχέσεις. Ο ήλιος, με τις ζωοποιές και σωτήριες ιδιότητές του, προσωποποιήθηκε σαν αντιπρόσωπος του αθέατου δημιουργού ή Θεού.

"Θεός Ήλιος", "Φως του Κόσμου", "Σωτήρας της ανθρωπότητας".

Ομοίως, οι 12 αστερισμοί αντιπροσώπευαν προορισμούς των ταξιδιών του Θεϊκού Ήλιου και πήραν ονόματα, τα οποία συνήθως αντιπροσώπευαν στοιχεία της φύσης που εμφανίζονταν εκείνη τη χρονική περίοδο. Π.χ. ο Υδροχόος που φέρνει νερό και ανοιξιάτικες βροχές. Αυτός είναι ο Ώρος. Είναι ο Θεός Ήλιος της Αιγύπτου περίπου το 3000 π.Χ.

Είναι ο ανθρωπόμορφος ήλιος και η ζωή του είναι μία σειρά από αλληγορικούς μύθους που αναφέρονται στις ουράνιες κινήσεις του. Από αρχαία αιγυπτιακά ιερογλυφικά ξέρουμε αρκετά γι' αυτόν τον ηλιακό Μεσσία.

Για παράδειγμα, ο Ώρος, σαν "Ήλιος" και "φως", είχε έναν εχθρό, τον Σεθ, που ήταν το ανθρωπόμορφο σκοτάδι ή η νύχτα. Και μιλώντας μεταφορικά, κάθε πρωί ο Ώρος νικούσε τον Σεθ, ενώ το βράδυ, ο Σεθ κατακτούσε τον Ώρο και τον έστελνε στον Κάτω Κόσμο.

Ας σημειώσουμε πως το "σκότος εναντίον φωτός" ή "καλό εναντίον κακού" είναι ίσως ο επικρατέστερος μυθολογικός δυϊσμός στην ιστορία κι εκφράζεται σε πολλά επίπεδα μέχρι σήμερα. Γενικά μιλώντας, η ιστορία του Ώρου συνοψίζεται ως εξής:

Ο Ώρος γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου από την παρθένο Ίσιδα-Μερι.
Η γέννησή του συνοδεύτηκε από ένα αστέρι στην ανατολή, το οποίο τρεις βασιλιάδες ακολούθησαν για να εντοπίσουν και να στολίσουν τον νεογέννητο σωτήρα. Στην ηλικία των 12, ήταν ένα άσωτο παιδί-δάσκαλος. Στην ηλικία των 30 βαφτίστηκε από μία μορφή με το όνομα Άνουπ, και έτσι ξεκίνησε την αποστολή του. Ο Ώρος είχε 12 μαθητές με τους οποίους ταξίδευε, κάνοντας θαύματα, όπως να θεραπεύει και να περπατάει στο νερό. Ο Ώρος ήταν γνωστός με πολλά λατρευτικά ονόματα όπως "Η Αλήθεια", "Το Φως", "Ο Χριστός Υιός του Θεού", "Ο Αγαθός Ποιμένας", "Ο Αμνός του Θεού" και πολλά άλλα. Αφότου προδόθηκε από τον Τυφώνα, ο Ώρος σταυρώθηκε, ενταφιάστηκε για 3 μέρες και ακολούθως αναστήθηκε. Αυτά τα χαρακτηριστικά του Ώρου, είτε αυθεντικά είτε όχι, φαίνεται να εισχώρησαν σε πολλούς πολιτισμούς, γιατί πολλοί άλλοι θεοί είχαν την ίδια γενική μυθολογική συγκρότηση.

Ο Άττις της Φρυγίας, γεννήθηκε από την παρθένο Νάνα στις 25 Δεκεμβρίου, πέθανε, ενταφιάστηκε και μετά αναστήθηκε.

Ο Κρίσνα της Ινδίας, γεννήθηκε από την παρθένο Ντεβάκη, μ' ένα αστέρι στην ανατολή να σημαίνει την άφιξή του, έκανε θαύματα με τους μαθητές του, και μετά το θάνατό του αναστήθηκε.

Ο Διόνυσος της Ελλάδας, γεννήθηκε από παρθένο στις 25 Δεκεμβρίου, ήταν περιφερόμενος δάσκαλος που έκανε θαύματα, όπως τη μετατροπή του νερού σε κρασί, τον αποκαλούσαν "Βασιλιά των Βασιλέων", "Μονογενή Υιό του Θεού", "Άλφα και Ωμέγα" και πολλά άλλα κι όταν πέθανε, αναστήθηκε.

Ο Μίθρας της Περσίας, γεννήθηκε από παρθένο στις 25 Δεκεμβρίου, είχε 12 μαθητές και έκανε θαύματα, μετά το θάνατό του ενταφιάστηκε για 3 μέρες κι αναστήθηκε. Επίσης τον αποκαλούσαν "Η Αλήθεια", "Το Φως" και πολλά άλλα. Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός πως η μέρα λατρείας του Μίθρα ήταν η Κυριακή (Sunday=ημέρα του ήλιου).

Γεγονός πάντως είναι πως υπάρχουν πολυάριθμοι σωτήρες, σε διαφορετικές περιόδους, από όλο τον κόσμο, οι οποίοι μοιράζονται αυτά τα γενικά χαρακτηριστικά. Η ερώτηση παραμένει: γιατί αυτά τα χαρακτηριστικά;

Γιατί παρθενογένεση στις 25 Δεκεμβρίου;
Γιατί νεκρός για 3 μέρες και η αναπόφευκτη ανάσταση;
Γιατί 12 μαθητές ή ακόλουθοι;

Για να μάθουμε, ας εξετάσουμε τον πιο πρόσφατο από τους ηλιακούς Μεσσίες.


------------ συνεχίζεται ------------

--