--------- το τρίτο τμήμα του κειμένου ---------
Είναι ένα προχριστιανικό αστρολογικό σύμβολο για το βασίλειο του Ήλιου κατά τη διάρκεια της Εποχής των Ιχθύων. Επίσης η υποτιθέμενη ημερομηνία γέννησης του Ιησού πέφτει ακριβώς στην αρχή αυτής της εποχής. Στο κατα Λουκά 22:10, όταν οι μαθητές ρωτάνε τον Ιησού πότε θα είναι το επόμενο Πάσχα αφ' ότου φύγει, ο Ιησούς απαντάει:
"Προσοχή! Όταν εισέλθετε στην πόλη θα συναντήσετε άνθρωπο να κρατάει στάμνα. Ακολουθήστε τον μέσα στην οικία που εισέρχεται."
Αυτό το κείμενο είναι μακράν από τα πιο αποκαλυπτικά από όλες τις αστρολογικές αναφορές. Ο άντρας που κρατάει τη στάμνα είναι ο Υδροχόος, που πάντα αναπαρίσταται σαν άντρας που χύνει νερό από μία στάμνα.
Αντιπροσωπεύει την εποχή μετά τους Ιχθείς, κι όταν ο Ήλιος (Ο Ήλιος του Θεού) αφήσει την Εποχή των Ιχθύων (Ιησούς) θα μπει στον Οίκο του Υδροχόου, αφού ο Υδροχόος ακολουθεί τους Ιχθείς κατά τη διάρκεια της μετάπτωσης των ισημεριών. Ο Ιησούς απλώς λεει πως μετά την Εποχή των Ιχθύων ακολουθεί η Εποχή του Υδροχόου.
Τώρα, όλοι μας έχουμε ακούσει για "τις έσχατους μέρες" και την "συντέλεια του κόσμου". Πέρα από τις γραφικές εικόνες στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, η κύρια πηγή αυτής της ιδέας έρχεται από το κατά Ματθαίον 28:20, όπου ο Ιησούς λεει "Θα είμαι μαζί σας ακόμη και στη συντέλεια του κόσμου." Όμως, αυτό είναι στην έκδοση του Βασιλιά Τζαίημς, όπου η λέξη "κόσμος" είναι μεταφραστικό σφάλμα, ένα από τα πολλά μεταφραστικά σφάλματα.
Η κανονική λέξη που χρησιμοποιήθηκε είναι "αιών" που σημαίνει "εποχή".
"Θα είμαι μαζί σας ακόμη και στο τέλος της εποχής."
Το οποίο αληθεύει, καθώς η ηλιακή προσωποποίηση του Ιησού ως Ιχθείς θα λήξει όταν ο Ήλιος μπει στην Εποχή του Υδροχόου.
Ολόκληρη η έννοια των έσχατων καιρών και της συντέλειας του κόσμου είναι μία παρερμηνευμένη αστρολογική αλληγορία. Πέστε το αυτό στους περίπου 100 εκατ. ανθρώπους στην Αμερική που πιστεύουν πως η συντέλεια του κόσμου έρχεται.
Επίσης, ο χαρακτήρας του Ιησού, καθώς είναι λογοτεχνικό και αστρολογικό υβρίδιο, είναι κατηγορηματικά τυποκλοπή του Αιγυπτιακού ηλιακού θεού, του Ώρου. Π.χ., σε επιγραφή ηλικίας 3500 ετών στο Ναό του Λούξορ στην Αίγυπτο, υπάρχουν εικόνες για τη διακήρυξη, την άμωμο σύλληψη, τη γέννηση και τη λατρεία του Ώρου.
Οι εικόνες ξεκινούν με τον Θωθ να ανακοινώνει στην παρθένο Ίσιδα ότι θα συλλάβει τον Ώρο, και μετά ο Κνεφ, το άγιο πνεύμα να γονιμοποιεί την παρθένο, και μετά η παρθενογένεση και η λατρεία. Αυτή είναι επακριβώς η ιστορία της θαυματουργής σύλληψης του Ιησού. Ουσιαστικά, οι ομοιότητες μεταξύ των γραπτών της αιγυπτιακής θρησκείας και της χριστιανικής θρησκείας, είναι συγκλονιστικές.
Και η τυποκλοπή είναι αδιάκοπη.
Η ιστορία του Νώε και της κιβωτού έρχεται απευθείας από την παράδοση.
Η ιδέα της Μεγάλης Πλημμύρας επικρατεί σε όλο τον αρχαίο κόσμο με πάνω από 200 διαφορετικές γραπτές αναφορές σε διαφορετικές περιόδους.
Η πασιφανέστερη προχριστιανική πηγή είναι το Έπος του Γκιλγκαμές, γραμμένο το 2600 π.Χ. Η ιστορία αυτή μιλάει για μία Μεγάλη Πλημμύρα που έγινε με διαταγή του Θεού, μία κιβωτό που έσωσε τα ζώα, και ακόμη και την απελευθέρωση και επιστροφή ενός περιστεριού ακριβώς όπως στην βιβλική ιστορία, μαζί με άλλες ομοιότητες. Και έπειτα είναι και η τυποκλεμμένη ιστορία του Μωυσή. Όταν γεννήθηκε ο Μωυσής, λέγεται πως τον έβαλαν σε καλάθι από πάπυρο και τον άφησαν έρμαιο στο ποτάμι για να αποφύγει την παιδοκτονία. Ανακαλύφθηκε αργότερα από κόρη της βασιλικής οικογένειας η οποία τον μεγάλωσε σαν πρίγκιπα.
Η ιστορία με το μωρό στο καλάθι είναι αντιγραφή από τον μύθο του Σουμμέριου Σάργκον της Ακκάδ, γύρω στο 2250 π.Χ. Ο Σάργκον γεννήθηκε, τοποθετήθηκε σε καλάθι από πάπυρο για να αποφύγει την παιδοκτονία και αφέθηκε έρμαιος στο ποτάμι. Και αυτός, σώθηκε και μεγάλωσε από την Άκκι, μία βασιλική μαία. Επίσης, ο Μωυσής είναι γνωστός ως "Ο Νομοθέτης", ο συγγραφέας των Δέκα Εντολών, του Μωσαϊκού Νόμου. Όμως, η ιδέα του Νόμου που περνάει απ' το Θεό σ' ένα προφήτη πάνω σε ένα βουνό, είναι επίσης παλιό μοτίβο.
Ο Μωυσής είναι απλώς ένας νομοθέτης από τους πολλούς της μυθολογίας.
Στην Ινδία, ο Μανού είναι ο μεγάλος νομοθέτης.
Στην Κρήτη, ο Μίνωας ανέβηκε στο όρος Δίκτη, όπου ο Δίας του έδωσε τους ιερούς νόμους.
Ενώ στην Αίγυπτο ήταν ο Μίσης, που έφερε λίθινες πλάκες που πάνω τους ήταν γραμμένοι οι νόμοι των θεών.
Μανού, Μίνως, Μίσης, Μωυσής.
Και οι Δέκα Εντολές πάρθηκαν απ' ευθείας από την Επίκληση 125 της Αιγυπτιακής Βίβλου των Νεκρών. Αυτό που στη Βίβλο των Νεκρών γράφτηκε ως
"Δεν έκλεψα" έγινε "Ου κλέψεις",
"Δεν φόνευσα" έγινε "Ου φονεύσεις"
"Δεν είπα ψέματα" έγινε "Ου ψευδομαρτυρήσεις"
και ούτω καθεξής.
Ουσιαστικά, η Αιγυπτιακή θρησκεία είναι μάλλον η θεμελιώδης βάση της Ιουδαιοχριστιανικής θεολογίας. Βάφτιση, μεταθανάτιος ζωή, τελική κρίση, παρθενογένεση θάνατος και ανάσταση, σταύρωση, η Κιβωτός της Διαθήκης, περιτομή, σωτήρες, θεία κοινωνία, Μεγάλη Πλημμύρα, Πάσχα, Χριστούγεννα και πολλά άλλα ακόμη, είναι όλα χαρακτηριστικά Αιγυπτιακών ιδεών, πολύ πριν το Χριστιανισμό και τον Ιουδαϊσμό.
Ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, ένας από τους Χριστιανούς Απολογητές, γράφει:
"Όταν λέμε πως ο Ιησούς Χριστός, ο δάσκαλός μας, γεννήθηκε χωρίς σεξουαλική ένωση, σταυρώθηκε, πέθανε και αναστήθηκε, και ανέβηκε στους ουρανούς, δεν εννοούμε τίποτε διαφορετικό από αυτά που πιστεύετε γύρω από αυτούς που τιμάτε σαν γιους του Δία."
Σε διαφορετικό κείμενο, ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας είπε:
"Γεννήθηκε από παρθένο, δεχτείτε το αυτό σαν όμοιο μ' αυτό που πιστεύετε για τον Περσέα."
Είναι φανερό ότι ο Ιουστίνος και άλλοι πρωτοχριστιανοί γνώριζαν πόσο όμοιος είναι ο Χριστιανισμός με τις προχριστιανικές θρησκείες.
Όμως, ο Ιουστίνος είχε λύση. Κατά τη γνώμη του, ο Διάβολος έφταιγε! Ο Διάβολος είχε την πρόνοια να έρθει πριν τον Χριστό, και να δημιουργήσει αυτά τα χαρακτηριστικά στον παγανιστικό κόσμο!
Φονταμενταλιστικός Χριστιανισμός, συναρπαστικό!
--------- συνεχίζεται ---------
--
Είναι ένα προχριστιανικό αστρολογικό σύμβολο για το βασίλειο του Ήλιου κατά τη διάρκεια της Εποχής των Ιχθύων. Επίσης η υποτιθέμενη ημερομηνία γέννησης του Ιησού πέφτει ακριβώς στην αρχή αυτής της εποχής. Στο κατα Λουκά 22:10, όταν οι μαθητές ρωτάνε τον Ιησού πότε θα είναι το επόμενο Πάσχα αφ' ότου φύγει, ο Ιησούς απαντάει:
"Προσοχή! Όταν εισέλθετε στην πόλη θα συναντήσετε άνθρωπο να κρατάει στάμνα. Ακολουθήστε τον μέσα στην οικία που εισέρχεται."
Αυτό το κείμενο είναι μακράν από τα πιο αποκαλυπτικά από όλες τις αστρολογικές αναφορές. Ο άντρας που κρατάει τη στάμνα είναι ο Υδροχόος, που πάντα αναπαρίσταται σαν άντρας που χύνει νερό από μία στάμνα.
Αντιπροσωπεύει την εποχή μετά τους Ιχθείς, κι όταν ο Ήλιος (Ο Ήλιος του Θεού) αφήσει την Εποχή των Ιχθύων (Ιησούς) θα μπει στον Οίκο του Υδροχόου, αφού ο Υδροχόος ακολουθεί τους Ιχθείς κατά τη διάρκεια της μετάπτωσης των ισημεριών. Ο Ιησούς απλώς λεει πως μετά την Εποχή των Ιχθύων ακολουθεί η Εποχή του Υδροχόου.
Τώρα, όλοι μας έχουμε ακούσει για "τις έσχατους μέρες" και την "συντέλεια του κόσμου". Πέρα από τις γραφικές εικόνες στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, η κύρια πηγή αυτής της ιδέας έρχεται από το κατά Ματθαίον 28:20, όπου ο Ιησούς λεει "Θα είμαι μαζί σας ακόμη και στη συντέλεια του κόσμου." Όμως, αυτό είναι στην έκδοση του Βασιλιά Τζαίημς, όπου η λέξη "κόσμος" είναι μεταφραστικό σφάλμα, ένα από τα πολλά μεταφραστικά σφάλματα.
Η κανονική λέξη που χρησιμοποιήθηκε είναι "αιών" που σημαίνει "εποχή".
"Θα είμαι μαζί σας ακόμη και στο τέλος της εποχής."
Το οποίο αληθεύει, καθώς η ηλιακή προσωποποίηση του Ιησού ως Ιχθείς θα λήξει όταν ο Ήλιος μπει στην Εποχή του Υδροχόου.
Ολόκληρη η έννοια των έσχατων καιρών και της συντέλειας του κόσμου είναι μία παρερμηνευμένη αστρολογική αλληγορία. Πέστε το αυτό στους περίπου 100 εκατ. ανθρώπους στην Αμερική που πιστεύουν πως η συντέλεια του κόσμου έρχεται.
Επίσης, ο χαρακτήρας του Ιησού, καθώς είναι λογοτεχνικό και αστρολογικό υβρίδιο, είναι κατηγορηματικά τυποκλοπή του Αιγυπτιακού ηλιακού θεού, του Ώρου. Π.χ., σε επιγραφή ηλικίας 3500 ετών στο Ναό του Λούξορ στην Αίγυπτο, υπάρχουν εικόνες για τη διακήρυξη, την άμωμο σύλληψη, τη γέννηση και τη λατρεία του Ώρου.
Οι εικόνες ξεκινούν με τον Θωθ να ανακοινώνει στην παρθένο Ίσιδα ότι θα συλλάβει τον Ώρο, και μετά ο Κνεφ, το άγιο πνεύμα να γονιμοποιεί την παρθένο, και μετά η παρθενογένεση και η λατρεία. Αυτή είναι επακριβώς η ιστορία της θαυματουργής σύλληψης του Ιησού. Ουσιαστικά, οι ομοιότητες μεταξύ των γραπτών της αιγυπτιακής θρησκείας και της χριστιανικής θρησκείας, είναι συγκλονιστικές.
Και η τυποκλοπή είναι αδιάκοπη.
Η ιστορία του Νώε και της κιβωτού έρχεται απευθείας από την παράδοση.
Η ιδέα της Μεγάλης Πλημμύρας επικρατεί σε όλο τον αρχαίο κόσμο με πάνω από 200 διαφορετικές γραπτές αναφορές σε διαφορετικές περιόδους.
Η πασιφανέστερη προχριστιανική πηγή είναι το Έπος του Γκιλγκαμές, γραμμένο το 2600 π.Χ. Η ιστορία αυτή μιλάει για μία Μεγάλη Πλημμύρα που έγινε με διαταγή του Θεού, μία κιβωτό που έσωσε τα ζώα, και ακόμη και την απελευθέρωση και επιστροφή ενός περιστεριού ακριβώς όπως στην βιβλική ιστορία, μαζί με άλλες ομοιότητες. Και έπειτα είναι και η τυποκλεμμένη ιστορία του Μωυσή. Όταν γεννήθηκε ο Μωυσής, λέγεται πως τον έβαλαν σε καλάθι από πάπυρο και τον άφησαν έρμαιο στο ποτάμι για να αποφύγει την παιδοκτονία. Ανακαλύφθηκε αργότερα από κόρη της βασιλικής οικογένειας η οποία τον μεγάλωσε σαν πρίγκιπα.
Η ιστορία με το μωρό στο καλάθι είναι αντιγραφή από τον μύθο του Σουμμέριου Σάργκον της Ακκάδ, γύρω στο 2250 π.Χ. Ο Σάργκον γεννήθηκε, τοποθετήθηκε σε καλάθι από πάπυρο για να αποφύγει την παιδοκτονία και αφέθηκε έρμαιος στο ποτάμι. Και αυτός, σώθηκε και μεγάλωσε από την Άκκι, μία βασιλική μαία. Επίσης, ο Μωυσής είναι γνωστός ως "Ο Νομοθέτης", ο συγγραφέας των Δέκα Εντολών, του Μωσαϊκού Νόμου. Όμως, η ιδέα του Νόμου που περνάει απ' το Θεό σ' ένα προφήτη πάνω σε ένα βουνό, είναι επίσης παλιό μοτίβο.
Ο Μωυσής είναι απλώς ένας νομοθέτης από τους πολλούς της μυθολογίας.
Στην Ινδία, ο Μανού είναι ο μεγάλος νομοθέτης.
Στην Κρήτη, ο Μίνωας ανέβηκε στο όρος Δίκτη, όπου ο Δίας του έδωσε τους ιερούς νόμους.
Ενώ στην Αίγυπτο ήταν ο Μίσης, που έφερε λίθινες πλάκες που πάνω τους ήταν γραμμένοι οι νόμοι των θεών.
Μανού, Μίνως, Μίσης, Μωυσής.
Και οι Δέκα Εντολές πάρθηκαν απ' ευθείας από την Επίκληση 125 της Αιγυπτιακής Βίβλου των Νεκρών. Αυτό που στη Βίβλο των Νεκρών γράφτηκε ως
"Δεν έκλεψα" έγινε "Ου κλέψεις",
"Δεν φόνευσα" έγινε "Ου φονεύσεις"
"Δεν είπα ψέματα" έγινε "Ου ψευδομαρτυρήσεις"
και ούτω καθεξής.
Ουσιαστικά, η Αιγυπτιακή θρησκεία είναι μάλλον η θεμελιώδης βάση της Ιουδαιοχριστιανικής θεολογίας. Βάφτιση, μεταθανάτιος ζωή, τελική κρίση, παρθενογένεση θάνατος και ανάσταση, σταύρωση, η Κιβωτός της Διαθήκης, περιτομή, σωτήρες, θεία κοινωνία, Μεγάλη Πλημμύρα, Πάσχα, Χριστούγεννα και πολλά άλλα ακόμη, είναι όλα χαρακτηριστικά Αιγυπτιακών ιδεών, πολύ πριν το Χριστιανισμό και τον Ιουδαϊσμό.
Ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, ένας από τους Χριστιανούς Απολογητές, γράφει:
"Όταν λέμε πως ο Ιησούς Χριστός, ο δάσκαλός μας, γεννήθηκε χωρίς σεξουαλική ένωση, σταυρώθηκε, πέθανε και αναστήθηκε, και ανέβηκε στους ουρανούς, δεν εννοούμε τίποτε διαφορετικό από αυτά που πιστεύετε γύρω από αυτούς που τιμάτε σαν γιους του Δία."
Σε διαφορετικό κείμενο, ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας είπε:
"Γεννήθηκε από παρθένο, δεχτείτε το αυτό σαν όμοιο μ' αυτό που πιστεύετε για τον Περσέα."
Είναι φανερό ότι ο Ιουστίνος και άλλοι πρωτοχριστιανοί γνώριζαν πόσο όμοιος είναι ο Χριστιανισμός με τις προχριστιανικές θρησκείες.
Όμως, ο Ιουστίνος είχε λύση. Κατά τη γνώμη του, ο Διάβολος έφταιγε! Ο Διάβολος είχε την πρόνοια να έρθει πριν τον Χριστό, και να δημιουργήσει αυτά τα χαρακτηριστικά στον παγανιστικό κόσμο!
Φονταμενταλιστικός Χριστιανισμός, συναρπαστικό!
--------- συνεχίζεται ---------
--
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου