φωνή βοώντος εν τη ερήμω

Προς

Κατοίκους Αγ. Παρασκευής μέλη, φίλους και ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ

Τοπικό τύπο Αγίας παρασκευής

Εφημερίδα Αυγή

Προς τον γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσο Κορωνάκη

Προς την Υπεύθυνη οργανώσεων Αττικής ΣΥΡΙΖΑ, Σόφη Παπαδόγιαννη

Κοινοποίηση:

Νομ. Επιτροπή Βόρειας Αθήνας

Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ

Κεντρική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ

Οι άνθρωποι που υποδύονται τους συντονιστές και αξιωματούχους της Ο.Μ. Αγίας Παρασκευής του ΣΥΡΙΖΑ, είναι απόλυτα υπεύθυνοι για την συρρίκνωση της οργάνωσης σε λίγες δεκάδες μέλη σε μια πόλη των 100 χιλιάδων κατοίκων. Είναι επίσης απόλυτα υπεύθυνοι για την κατάλυση κάθε μορφής δημοκρατίας στην εσωτερική λειτουργία της οργάνωσης, για την υπόθαλψη ανθρώπων προβληματικής συμπεριφοράς και για την διολίσθηση της οργάνωσης σε ακραία και εξόφθαλμα μονόπλευρη εσωστρέφεια. Λεπτομερής και επανειλημμένη ανάλυση των προβλημάτων όπως και συγκεκριμένες προτάσεις για διέξοδο από την κατάσταση αυτή που χρονίζει από το φθινόπωρο του 2013, αγνοήθηκαν πλήρως.

Δείγμα της αρνητικής τους στάσης αποτελούν τελευταία ‘ψηφίσματα’ όπου το ένα αναφέρεται με αδικαιολόγητα επιθετικό τρόπο στον υπουργό προστασίας του πολίτη και το άλλο αναφέρεται στην πρόσφατη συμφωνία την οποία αγωνίζεται να επεξεργαστεί και να εφαρμόσει η κυβέρνηση.

Οι άνθρωποι αυτοί εκμεταλλεύτηκαν και ίσως σχεδίασαν την συρρίκνωση της Ο.Μ. Αγίας Παρασκευής ώστε να καταλάβουν θέσεις ευθύνης χωρίς καν να είναι εκλεγμένοι αφού κανένα μέλος πέραν του συγκεκριμένου ‘στενού κύκλου’ δε εκδήλωσε ενδιαφέρον για συμμετοχή στην τελευταία εκλογική διαδικασία.

Συνεχίζοντας τόσο το καταστροφικό τους για το ΣΥΡΙΖΑ έργο, όσο και συνεχίζοντας επίσης την μόνιμα αντιπολιτευτική τους στάση απέναντι στο κόμμα και την κυβέρνηση, προχώρησαν στα δύο απαράδεκτα ‘ψηφίσματα’ που ευθέως αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση και απορρίπτουν τις επιλογές του πρωθυπουργού. Κάθε λογικός άνθρωπος νομίζω πως αντιλαμβάνεται ότι ομάδες της τάξης των είκοσι ατόμων, και μάλιστα με εξαιρετικά αμφιλεγόμενη οργανωτική νομιμοποίηση, δεν δικαιούνται να μιλούν ούτε εξ ονόματος των αριστερών της πόλης ούτε εξ ονόματος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ιδιόρρυθμη αυτή οργάνωση μελών έχει απασχολήσει τόσο φίλους και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα κεντρικά όργανα του κόμματος χωρίς δυστυχώς μέχρι σήμερα να επιτευχθεί επίλυση του προβλήματος. Η κουλτούρα που εκπέμπεται από την ομάδα αυτή, οι θέσεις αλλά και η συνεχής αρνητική της στάση, είμαι βέβαιος πως δεν αντιστοιχούν ούτε εκφράζουν τις απόψεις των χιλιάδων δημοτών της Αγ. Παρασκευής που είναι μέλη, φίλοι ή ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην περίπτωση που κάποιος κριτικάρει την απεύθυνση του σημειώματός μου και σε εκτός αριστεράς αποδέκτες/έντυπα, σημειώνω προκαταβολικά πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να λειτουργεί ως Πυθαγόρειο ομακοείο, αλλά ως ένα ανοικτό προς ολόκληρη την Κοινωνία κόμμα το οποίο δεν έχει ούτε να κρύψει ούτε να φοβηθεί κάτι.

με τιμή,

Θανάσης  Σ.  Κοντονάτσιος

Ποιος δικαιούται να παραβλέπει την Πραγματικότητα;

(το σημείωμα αυτό προέκυψε από μια ηλεκτρονική συζήτηση με μια φίλη)

Είναι μάλλον πρόωρο να κρίνει κανείς την στάση του Α. Τσίπρα. Όσα έχει μέχρι σήμερα πει ο Γ. Βαρουφάκης για το θέμα δείχνουν πως ο πρωθυπουργός δεν άντεξε να ακολουθήσει μέχρι τέλους την στρατηγική του υπουργού του. Είναι όμως έτσι ή υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που δεν γνωρίζουμε; Λάθος 1-Η συμμετοχή του πρωθυπουργού σε κρίσιμες οικονομικές συναντήσεις στην ΕΕ χωρίς τον αρμόδιο υπουργό. Λάθος 2-Η μη αντίδραση της Ελλάδας στην σύγκλιση Eurogroup χωρίς των Έλληνα υπουργό οικονομικών. Λάθος 3-Η αντικατάσταση του υπουργού πάνω στην πλέον κρίσιμη φάση των διαπραγματεύσεων. Αυτό το τελευταίο σηματοδότησε ίσως και την απαρχή της πλήρους υποχώρησης της κυβέρνησης στις εξευτελιστικές και καταστροφικές ξένες απαιτήσεις (υπάρχουν και άλλα λάθη κατά την γνώμη μου, όπως πχ η προκήρυξη εκλογών το 2015 ή το πρόσφατο δημοψήφισμα). Σε πόση πίεση μπορεί όμως να αντέξει ένας άνθρωπος όταν συναισθάνεται πως οι αποφάσεις του επιδρούν άμεσα στις ζωές 11 εκατομμυρίων ανθρώπων και  τι άλλο  θα μπορούσε άραγε να κάνει;

Η λεγόμενη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ (που η δημιουργία της υπήρξε νομίζω τεράστιο οργανωτικό σφάλμα) αριθμεί λιγότερα από 3.000 μέλη σε όλη την Ελλάδα και αποπνέει κουλτούρα παραδοσιακής αριστεράς και αδιέξοδη, γερασμένη πολιτική στάση αναντίστοιχη με την ηλικία των μελών της και τις απαιτήσεις που έχει η Κοινωνία από την νεολαία της. Αυτό προκαλεί μεγάλη θλίψη.

Είναι απολύτως δικαιολογημένο όλοι να είμαστε εξοργισμένοι και σε κατάθλιψη. Οι ευθύνες όμως δεν βαρύνουν ένα πρόσωπο, ούτε ένα κόμμα, ούτε μία κυβέρνηση. Η σημερινή μας κατάληξη έχει βαθιές ρίζες και περίπλοκες αιτίες που δείχνουν κυρίως στην δράση των ελίτ από την μεταπολίτευση και δώθε αλλά όχι μόνο…

Η κουλτούρα και η πολιτική κατεύθυνση που εκφράζεται από μικρά τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ που αντιπολιτεύονται την κυβέρνησή τους, στην ουσία της δεν διαφέρει από τον πολιτικό αναχωρητισμό και την ανευθυνότητα του ΚΚΕ. Καμία λύση παρά μόνο γκρίνια. Επιμονή στα αυτονόητα (τα μέτρα είναι αντιλαϊκα, επαχθή κλπ κλπ λες και δεν το γνωρίζουμε όλοι) αλλά καμία, μα καμία καθαρή και προ πάντων  εφικτή  πρόταση διεξόδου…

Τα τελευταία χρόνια πήρα δύο πολύ δυσάρεστα αλλά θεμελιώδη πολιτικά μαθήματα:

(1)    Όταν είμασταν 500.000 κόσμος έξω και μέσα ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο σαν να μην τρέχει τίποτα απολύτως !

(2)    Όταν χιλιάδες Ισπανοί ανθρακωρύχοι ξεκίνησαν έναν ηρωικό, εκτεταμένο και επίμονο αγώνα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης. Τέτοιας έντασης και ποιότητας κινητοποίηση είχε να δει η Ισπανία από το 1934. Το αποτέλεσμα ήταν η συντριβή των ανθρακωρύχων (αλα Thatcher) και η απρόσκοπτη ψήφιση κάθε, μα κάθε νεοφιλελεύθερου μέτρου από την Ισπανική Βουλή !

Τα μαθήματα αυτά αλλά και άλλα, με οδήγησαν να αντιληφθώ πως οι πολίτες αντιπαλεύουν το σύστημα με Αιτήματα και Διαμαρτυρίες. Φάρμακα στα οποία ο νέο-φιλελευθερισμός (η τρέχουσα και πιο απάνθρωπη μορφή του καπιταλισμού) έχει από την δεκαετία του ’70 αναπτύξει πλήρη ανοσία. Τα Αιτήματα και οι Διαμαρτυρίες απλώς ισχυροποιούν και στο βάθος επιβεβαιώνουν ως κυρίαρχο το Σύστημα.

Η συζήτηση για το ρόλο του προοδευτικού κινήματος σε σχέση με την Κοινωνία και το Κράτος που άνοιξε ο φωτισμένος Πουλαντζάς πριν 40 περίπου χρόνια είναι ακόμη ανοικτή και τα ερωτήματα αναπάντητα. Το θεμελιώδες περιεχόμενο που βρίσκεται μέσα στον όρο αριστερά πρέπει να απαλλαγεί από τα ιστορικά βαρίδια και να επαναπροσδιοριστεί σε όλα τα επίπεδα. Η Διαμαρτυρία και η Διεκδίκηση δεν αποτελούν πλέον εργαλεία αλλαγής. Ελπίζω να βρεθούν τρόποι μέσα από τους οποίους το προοδευτικό κίνημα να επιδρά πλέον μέσα στην Κοινωνία θεσμίζοντας και επιλύοντας προβλήματα για να κινητοποιήσει τους δικαιολογημένα φοβισμένους πολίτες και να καταδείχνει σταθερά τον απάνθρωπο και αδιέξοδο χαρακτήρα του συστήματος.

Στην πορεία αυτή δεν μπορούμε -ούτε και στο όνομα του δικαίου- να καλούμε τους πολίτες σε χορούς του Ζαλόγγου. Το βασικό καθήκον του προοδευτικού κινήματος στις απίστευτα αντίξοες σημερινές συνθήκες είναι να αντιλαμβάνεται τα όρια που ξεχωρίζουν τον βολονταρισμό από το εφικτό. Γιατί ο ρόλος της αριστεράς (ή όπως θα ονομαστεί αυτό που ελπίζω πως ανατέλλει) είναι η προστασία και η βελτίωση της ζωής των ανθρώπων κι όχι οι ηρωικές αλλά ανώφελες θυσίες.

Η τρέχουσα Ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ είναι ένα τρομερό τέρας που δεν θα διστάσει να ρίξει στην δυστυχία 11 εκατομμύρια ανθρώπους προκειμένου να μην θιχτεί ο στρατηγικός της σχεδιασμός που αφορά μεταξύ άλλων και τις θεμελιώδεις και λυσσαλέες ενδοκαπιταλιστικές / ενδοδυτικές αντιθέσεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ποιος δικαιούται να την παραβλέψει;

Πλατφόρμες αριστερής παράνοιας

Είναι νομίζω φανερό πως η λεγόμενη αριστερή πλατφόρμα συνωμοτεί με τις πιο συντηρητικές δυνάμεις της χώρας -συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ- με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης.

Το απάγκιο της αντιπολίτευσης βολεύει αυτούς τους αμετανόητους πολύ περισσότερο από ό,τι οι κυβερνητικές ευθύνες.

Η παράλογη στάση της προέδρου της Βουλής, η αναξιοπρεπής πολιτική συμπεριφορά όσων υποσκάπτουν την κυβέρνηση, διατηρώντας παράλληλα κυβερνητικές θέσεις, είναι σημάδια ανεπίστρεπτης πολιτικής και ηθικής φθοράς.

Σε όσους έχουν λίγο ασχοληθεί με την πολιτική είναι κατανοητό πως ο στενός κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δεσμούς με την κοινωνία. Ο μηχανισμός αυτός ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την απώλεια της ιστορικής ευκαιρίας που δόθηκε στο κόμμα το 2012 για να συνδεθεί με την Κοινωνία και να αντλήσει πολιτικό και κοινωνικό βάρος από το πλούσιο σε αξίες και προοπτική κίνημα των πλατειών.

Ο μηχανισμός αυτός αποτελεί βαριά κληρονομιά του κόμματος από την διάσπαση, τις αποχωρήσεις και τις διαγραφές στελεχών του ΚΚΕ κατά τις δεκαετίες του ’70 και του ’80.

Η παραμορφωτική εικόνα που παρουσιάζεται τόσο στις θέσεις της πολιτικής γραμματείας όσο και σε αυτές της κεντρικής επιτροπής οφείλεται στην επιδεξιότητα του μηχανισμού αυτού να αναρριχάται και να επιβιώνει εντός του κόμματος. Επιδεξιότητα που κληρονομήθηκε από την σταλινική νοοτροπία και τα μικροπολιτικά τερτίπια στα οποία αυτοί οι άνθρωποι είναι μαθημένοι από την θητεία τους στην παραδοσιακή αριστερά.

Ο στενός κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα όχι μόνο δεν έχει δεσμούς με την Κοινωνία αλλά ούτε καν αντιπροσωπεύει τα δεκάδες χιλιάδες μέλη του κόμματος.

Οι κατευθύνσεις ανοίγματος προς την κοινωνία και η επιταγή ‘το κόμμα ανήκει στα μέλη του’ δεν υλοποιήθηκαν ποτέ με ευθύνη της σταλινικής νοοτροπίας και των μικροκομματικών συμφερόντων που και τα δύο κατεξοχήν χαρακτηρίζουν την κληρονομιά της πολιτικής κουλτούρας από την παραδοσιακή αριστερά που εκφράζεται σήμερα από τα μέλη του κόμματος που ανέξοδα και ανεύθυνα κάνουν αντιπολίτευση στην κυβέρνησή τους.

Αριστερή πολιτική είναι η αναγνώριση των γενικών τάσεων και ο σεβασμός της επικρατούσας βούλησης των πολιτών. Αριστερή πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Αριστερή πολιτική δεν είναι οι άσκοπες θυσίες αλλά η προστασία και η βελτίωση των όρων ζωής των πολιτών.

Οτιδήποτε πέραν αυτού δεν είναι φιλολαϊκό και  δεν  είναι αριστερό.